SOCJOLOGIA ORGANIZACJI
Demokracja i demokracja dojrzała. Koncepcje i realia.
Demokracja jest ustrojem politycznym w którym władzę sprawuje
społeczeństwo. Droga do demokracji dojrzałej wiąże się z pewnymi zmianami do
których społeczeństwo będzie musiało się dostosować, jednak dostosowanie się do
zachodzących zmian nie może wynikać z przymusu tylko z chęci samego
społeczeństwa do postępu. Jednak należy się liczyć z tym, że jakiekolwiek zmiany w
ustroju państwa w rzeczywistości nigdy nie będą takie jak wyobrażenie o nich.
Wraz z upływem czasu ludzie stawiają sobie nowe cele. Kiedyś była to
wolność. Obecnie, gdy każdy człowiek jest wolny nie docenia się już tego a miejsce
snu o wolności zajmują inne wartości jak np. dobrobyt materialny, który w
dzisiejszych czasach jest główną wartością do której dąży człowiek. Demokrację
dojrzałą będzie można osiągnąć dzięki akceptacji społeczeństwa. Zmiany zachodzące
w państwie, takie jak formowanie się nowego rządu czy wybory, mogą jedynie
zainicjować społeczeństwo do czynnego uczestniczenia w zachodzącym procesie.
Tylko racjonalne działanie społeczeństwa może doprowadzić do zmiany ustroju.
Wybierane przez naród partie polityczne są jedynie inicjatorem którego zadaniem
powinno być zaszczepienie w społeczeństwie chęci do wspólnego działania.
 Stań się lepszy a wszystko będzie lepsze  pozytywne działanie poprzedzone
pozytywnym myśleniem stanowi klucz na drodze do dojrzewania systemu.
Demokraci powinni stanowić filar demokracji, a demokrata powinien mieć
mentalność demokratyczną. Zmiana mentalności jest jednak długotrwałym procesem
w którym obywatel ma świadomość, że oprócz czynnego uczestniczenia w życiu
politycznym powinien swobodnie orientować się w zakresie swoich praw i
obowiązków. Swoistym tokiem myślenia demokratycznego powinna być
konsekwentność w przestrzeganiu reguł życia politycznego. Świadomość człowieka
do tego jakie przysługuje mu prawo oraz jakie posiada obowiązki jest przy
kształtowaniu się demokracji niezbędna. Nie rozumiem tylko czy możliwa jest w
ogóle kultura w której nad wszystkimi sferami życia głównym podmiotem
działającym jest samorządząca się jednostka. Czy jest możliwa taka kultura gdy w
społeczeństwie panuje niesamowicie zróżnicowany tok myślenia, i czy możliwe jest,
że społeczeństwo będzie posiadało jednakową mentalność? Ja nie jestem w stanie
odpowiedzieć na takie pytanie a analizując przykład przedstawiony przez
prof. Morawskiego ciężko jest mi zrozumieć jaka jest odpowiedz
na tak postawione
pytanie i czy w ogóle taka odpowiedz
istnieje.
Bardzo zaintrygowała mnie również przytoczona wypowiedz
pani Janiny
Zakrzewskiej o budowaniu systemu prawnego od podstaw w czasach niejasnej
polityki. Na początku wydawało mi się, że logiczne jest wprowadzanie zmian i
sprostowanie obowiązującego systemu., jednak póz
niej uświadomiłem sobie, że
faktycznie okres przełomu i niepewnej polityki jest najlepszym momentem na
kształtowanie nowego systemu.
Tworzenie systemu demokratycznego nie jest możliwe gdy elity rządzące
kierują się interesem własnym. Należy odpowiednio traktować warstwy społeczne
które wyłaniają społeczeństwo obywatelskie. Społeczeństwo obywatelskie natomiast
musi czynnie uczestniczyć w kreowaniu systemu politycznego i w całym życiu
politycznym. Wszelkie próby rządu które dążą do udowodnienia, że sami mogą
czegoś dokonać, wyłączając jednocześnie społeczeństwo z procesu tworzenia nowego
ładu spotyka się z uzasadnionym niezrozumieniem czego efektem jest niepowodzenie
i upadek rządu.
Dążąc do demokracji jako do osiągnięcia lepszego bytu ogółu społeczeństwa
należy postawić sobie pytanie: Co to znaczy lepszego? To bardzo ciekawe jaka jest
różnica pomiędzy lepszym i ważniejszym. Czy to co jest lepsze jest również
ważniejsze? Co jest ważne dla społeczeństwa? Jeśli elity rządzące będą miały te same
cele co społeczeństwo, wyborcy będą mogli czynnie uczestniczyć w życiu
politycznym a partie nie będą kierowały się własnymi pobudkami możliwa jest
demokracja. Jednak aby do tego doszło, to społeczeństwo musi dojrzeć i być zdolnym
do ponoszenia konsekwencji.
Pewne jest, że osiągnięcie demokracji dojrzałej jest długotrwałym procesem
którego przebiegu nie można przedstawić. Nie jest możliwe sporządzenie planu za
pomocą którego państwo stanie się demokratyczne. Mówi się, że państwo dąży do
osiągnięcia demokracji dojrzałej, i jednocześnie, że proces ten jest odgórnie
hamowany. Jednak autor ukazuje nam to z innej perspektywy. Proces ten nie jest
hamowany, ale nie jest przyspieszany gdyż rząd jak również społeczeństwo są na
etapie nauki w jaki sposób możliwe jest przyspieszenie tego procesu.
Obywatel żyjący w demokratycznym państwie powinien być w pełni
http://notatek.pl/socjologia-organizacji-demokracja?notatka
świadomy swoich praw oraz czynnie uczestniczyć w życiu państwa. Tempo i sposób
przeobrażania jednostki w demokratycznego obywatela reguluje przede wszystkim
państwo. Teoretycznie demokracja ma na uwadze dobro jednostki chociaż sposoby
jego osiągania są różne. W jednym przypadku prawa przysługujące jednostkom są
przekazywane przez elity rządzące pod warunkiem zdolności jednostek do
wykonywania obowiązków. Za zdolność i chęć do wykonywania swoich obowiązków
obywatele otrzymują większe prawa. Jednak w drugim przypadku obywatele dążąc
do demokracji dojrzałej sami określają swoje prawa jak również obowiązki tworząc w
ten sposób strukturę w obrębie której sami mogą działać.
Dążąc do modelu demokratycznego państwa należy się umiejętnie odnalez
ć
pomiędzy państwem wszechwiedzącym a społeczeństwem z silnie wzmożoną
aktywnością. W tym celu należy umacniać reguły polityczne pozwalające na
traktowanie państwa jako bliskiego ludziom a obywateli jako tych dla których
państwo stanowi część własnej wspólnoty. Jednak obywatele nie mogą zbyt wiele
wymagać i oczekiwać od państwa. Zbyt wygórowane oczekiwania nie mogą być
przez państwo spełnione z powodu braku środków lub też z samooceny państwa do
nierealistycznych oczekiwań. Nadmierne obciążenie państwa powoduje osłabienie
zaufania do niego gdyż państwo nie jest w stanie sprostać każdemu wymogowi.
Kształtowanie się obywatela napotyka trudności dotyczące sekwencji, metody
oraz miejsca. Problem sekwencji dotoczy kolejności działania. Pierwszym krokiem
jest doprowadzenie państwa do minimum gdzie dba się o prawa obywatelskie,
następnie zbudowanie gospodarki rynkowej, urzeczywistnienie praw politycznych
oraz realizowanie praw socjalnych.
Dla liberałów priorytet stanowi prawo obywatelskie i polityczne a prawo
socjalne jest zagrożeniem dla reformy prywatno rynkowej i wolności jednostki. Dla