„I” PRACOWNIA FIZYCZNA U.Ś. |
|
Nr ćwiczenia: 50 |
Temat: Wyznaczanie współczynnika samo-indukcji i pojemności przy pomocy obwodów prądu zmiennego |
Imię i Nazwisko: Piotr Konowalczyk |
|
Rok studiów: I |
Kierunek: Informatyka |
Grupa: II / 14:00 |
Data wykonania ćwiczenia: |
Ocena: .......................................
|
|
Obwód wyidealizowany. Do biegunów A i B źródła prądu zmiennego przyłączony jest przewodnik wyidealizowany, tj. taki, w którym pod wpływem zmian natężenia prądu nie powstaje siła elektromotoryczna samoindukcji ES. Przewodnik taki przepływającemu prądowi zmiennemu stawia tylko opór omowy R. Zgodnie z prawem Ohma mamy:
gdzie U i I oznaczają chwilowe wartości napięcia i natężenia prądu.
W przypadku prądów technicznych (a z takimi mamy do czynienia w praktyce) wielkości te, wraz z upływem czasu t, zmieniają się sinusoidalnie zgodnie ze wzorami:
od wartości szczytowych dodatnich do wartości szczytowych ujemnych.
Jeśli częstotliwość zmian prądu na sekundę oznaczamy przez f, to ω=2πf; jest to tzw częstotliwość kołowa zmian prądu.W obwodzie wyidealizowanym natężenie proądu It jest zgodne w fazie z napięciem Ut.
Obwód z przewodnikiem rzeczywistym. Obwód ten zmainom natężenia prądu zmiennego It stawia nie tylko omowy R, ale i opór samoindukcyjny RS; opór RS wynika z tego, że pod wpływem zmian natężenia prądu It w przewodniku powstaje siła elektromotoryczna samoindukcji ES=-LΔI/Δt, przeciwstawiająca się zmianom natężenia prądu pierwotnego It. Symbol L oznacza współczynnik samoindukcji przewodnika, ΔI/Δt zaś - szybkość zmian natężenia prądu. L zależy od długości przewodnika lub liczby zwojów oraz obecności ferromagnetycznego rdzenia. Można wykazać, że opór RS=ωL.
Opór łączny nazywamy zawadą Z, powinien być równy sumie algebraicznej obu oporów, gdyby nie to że ES jest przesunięta w fazie o π/2 w stosunku do zmian napięcia pierwotnego:
Natężenie prądu It w takim obwodzie jest opóźnione w fazie w stosunku do napięcia Ut (prąd podąża za napięciem). Prawo Ohma ma w tym przypadku postać:
Obwód z kondensatorem. Gdy do pkt. A i B obwodu przyłożymy źródło prądu zmiennego, to wówczas mamy do czynienia z ciągłymi szybkimi zmianami kierunku przepływu elektronów z jednej okładki na drugą. W dielektryku - przy każdorazowej zmianie znaku napięcia na okładkach kondensatora - zachodzi jedynie przesuwanie elektronów w obrębie każdej cząsteczki - z jednego końca na drugi. Okładki kondensatora w wyniku swego naładowania uzyskują napięcie, którego maksymalna wartość jest równa maksymalnemu napięciu źródła. Kondensator staje się w ten sposób źródłem dodatkowym napięcia, tzn. źródłemdodatkowej siły elektromotorycznej pojemności. Ta siła elektromotoryczna EC przeszkadza zmianom prądu i jest przesunięta w fazie o π/2 w stosunkudo zmiannapięcia pierwotnego; jednak przesunięcie to ma kierunek przeciwny niż w przypadku występowania samoindukcji. Pojawia się oprócz oporu omowego R, dodatkowy opór pojemnościowy RC, który, tak jak i EC, jest przesunięty w fazie (w stosunku do R) o π/2. Można wykazać, że RC=1/ωC, gdzie C jest pojemnością kondensatora.
Łączny opór obu tych oporów, zwany również zawadą Z, jest równy ich sumie geometrycznej:
Natężenie prądu It w takim obwodzie jest przyspieszone w stosunku do napięcia. Prawo Ohma dla takiego obwodu ma więc postać:
Ogólny typ obwodu. Prąd zmienny płynie przez przewodnik z oporem omowym R i samoindukcyjnym RS oraz przez kondensator o oporze pojemnościowym RC. Opór łączny obwodu, zawada Z, składa się z 3 wymienionych oporów. Zawadę i natężenie prądu określają wzory:
Przesunięcie fazowe określa wzór:
Dane z pomiarów:
Pomiar rezystancji cewki
Nr pomiaru |
U [V] |
I [mA] |
R * 10-3 |
RB * 10-3 |
ΔRB |
Bez rdzenia |
|||||
1 |
0,1 |
50 |
2,000 |
|
-0,087 |
2 |
0,2 |
95 |
2,105 |
|
+0,018 |
3 |
0,25 |
120 |
2,083 |
2,087 |
-0,004 |
4 |
0,3 |
140 |
2,142 |
|
+0,055 |
5 |
0,4 |
190 |
2,105 |
|
+0,018 |
Z rdzeniem |
|||||
1 |
0,1 |
50 |
2,000 |
|
-0,086 |
2 |
0,2 |
95 |
2,105 |
|
+0,019 |
3 |
0,25 |
120 |
2,083 |
2,086 |
-0,003 |
4 |
0,3 |
140 |
2,143 |
|
+0,057 |
5 |
0,4 |
190 |
2,105 |
|
+0,019 |
6 |
0,5 |
240 |
2,083 |
|
-0,003 |
Nr pomiaru |
U [V] |
I [mA] |
Z |
Z |
ΔZ |
Bez rdzenia |
|||||
1 |
5 |
0,3 |
16,666 |
|
+0,097 |
2 |
8 |
0,48 |
16,666 |
|
+0,097 |
3 |
10 |
0,6 |
16,666 |
16,569 |
+0,097 |
4 |
11,5 |
0,73 |
15,753 |
|
-0,816 |
5 |
15 |
0,9 |
16,666 |
|
+0,097 |
6 |
17 |
1,0 |
17,000 |
|
+0,431 |
Z rdzeniem |
|||||
1 |
10 |
0,19 |
52,632 |
|
-15,806 |
2 |
15 |
0,21 |
71,428 |
|
+2,99 |
3 |
20 |
0,28 |
71,428 |
68,438 |
+2,99 |
4 |
25 |
0,34 |
73,529 |
|
5,091 |
5 |
30 |
0,41 |
73,171 |
|
4,733 |
Nr pomiaru |
U [V] |
I [mA] |
XC |
XC |
ΔXC |
1 |
15 |
0,1 |
150,00 |
|
-5,14 |
2 |
20 |
0,12 |
166,67 |
|
+11,53 |
3 |
25 |
0,16 |
156,25 |
155,14 |
+1,11 |
4 |
27,5 |
0,18 |
152,78 |
|
-2,36 |
5 |
30 |
0,2 |
150,00 |
|
-5,14 |