Kultura chińska jest jedna z najstarszych kultur świata. Rozwijała się ona odrębnie od innych państw.
Chiny otoczone są Pacyfikiem, pustyniami, dżunglami i górami.
II w p.n.e. Chińczycy rozwinęli usługi handlowe. Stworzenie jedwabnego szlaku, który miał długość ok. 5000 km, ciągnący się od Lojak przez Tyr. Dzięki niemu przekazywali jedwab do Europy, który był tam bardzo ceniony i poszukiwany.
Król Pakistanu chciał uniemożliwić przesyłanie jedwabiu do Europy, dlatego nakładał wysokie opłaty celne na szlaku.
Szlak jedwabny miał charakter zarówno lądowy jak i morski.
W Chinach ślady człowieka odnaleziono nad rzeką Żółtą 40 tys. lat p.n.e.
Okres centralizacji państwa Chińskiego charakteryzował się rozwojem oświaty (VI - IV w. p.n.e.) i powstawaniem szkół mimo licznych wojen wewnętrznych.
Wykształcenie w Chinach mógł zdobyć każdy kogo było na to stać.
Znano w Chinach 3 rodzaje szkół:
*ludowe - szkoły miały charakter pamięciowy, dzieci miały nauczyć się czytać i pisać oraz opanować pisma Konfucjusza
*średnie - podobnie jak w szkołach ludowych
*wyższe - przygotowywanie do funkcji nauczyciela
Młodzież szlachecka uprawiała ćwiczenia fizyczne. Wielkim prestiżem było kierowanie wozem bojowym , czy strzelanie z łuku.
Dobre rezultaty w strzelaniu powodowały, że młodzieniec cieszył się szacunkiem, natomiast gdy strzelał źle pogrążał nie tylko siebie ale również całe terytorium z którego pochodził.
W Chinach przywiązywano dużą wagę do kształcenia militarnego żołnierzy.
Ćwiczeniom wojskowym towarzyszył taniec wojskowy, obrzędowy i dworski. Taniec kształtował harmonię ciała i duszy.
Oprócz wyżej wymienionych sportów uprawiono również rybołówstwo, pływanie i polowania.
Dużą rolę przywiązywano piłki nożnej, która powstała tam 2800 lat p.n.e., dlatego mówimy, że Chińczycy są protoplastami tej dyscypliny sportowej.
Zwycięska drużyna otrzymywała srebrną misę z jabłkami, natomiast przegrani byli poniżani, a nawet chłostani.
Chińczycy wynaleźli również szachy i grę w karty. Rozwinęły się tam sztuki walki (np: chiński boks), szermierka, podnoszenie ciężarów, żeglarstwo, wioślarstwo.
Chińczycy słynęli także z gimnastyki leczniczej, która rozwinęła się 1200 lat p.n.e.
Na ćwiczenia lecznice składał się m.in. taniec, który przywracał spokój i harmonię ruchu.
gimnastyka lecznicza była często łączona z akupunkturą i kontemplacją.
Największą wartość miał system tai-chi, gdzie dostosowywano ćwiczenia do możliwości fizycznych i psychicznych pacjenta.
W zabiegach terapeutycznych dużą rolę odgrywał tez masaż.
Księga "Nej Tsing" była kanonem medycyny chińskiej. Chińczycy znali już leki ratujące życie (adrenalina), szczepionki przeciw ospie oraz leki przeciwko chorobom wenerycznym.
Wynaleźli metodę badania pulsu.
Chińczycy rozwinęli turystykę. Budowali kanały, pierwszy powstał w VI w. p.n.e.
Natomiast w III w. p.n.e. zbudowali kanał, który łączył dwie arterie przy ujściu rzeki Jangcy i miał 1000 mil długości oraz 40 m szerokości
Chiny są jednym z krajów, które kultura fizyczna rozwijała się najszybciej, sięgając aż epoki koczowniczej. Był to okres ciągłej rywalizacji, widoczny w zapasach, strzelaniu z łuku oraz szermierce jako wstępnym ćwiczeniu wojennym. Program uzupełniało podnoszenie ciężarów, piłka nożna, pływanie, wyścigi łodzi, taniec wojenny w świątynio oraz taniec z bronią. Uprawiana była gimnastyka lecznicza, a na każdą chorobę przewidziano odpowiednie ćwiczenia.
Około 500 lat p.n.e. pojawił się system jogi, unikano tu jednak przesady, która widoczna była w gimnastyce indyjskiej.
Nauki Lao-cy i Konfucjusza działały hamująco na uprawianie ćwiczeń fizycznych. Ich idee, którymi był spokój i opanowanie, odwracały uwagę od kultury fizycznej kierując ją jednostronnie na duchowe kształcenie ciała, co sprzyjało interesom dynastii panującej.