Laboratorium z fizyki Aneta Radek
Sprawozdanie z ćwiczenia nr 60. Inżynieria Œrodowiska
DETEKCJA PROMIENIOWANIA JĽDROWEGO ZA POMOCĽ LICZNIKA
GEIGERA - MULLERA
1. Cel ćwiczenia:
Celem ćwiczenia jest:
zapoznanie się z zasadami detekcji promieniowania jšdrowego;
wyznaczenie parametrów pracy licznika Geigera - Mullera;
zapoznanie się ze statystycznym charakterem procesów rozpadów jšdrowych;
2. Podstawy teoretyczne:
Promieniotwórczoœciš nazywany zjawisko spontanicznej emisji promieniowania jšdrowego z jšder atomowych. Ze zjawiskiem tym wišże się bezpoœrednio emisja czšstek:
- które sš dwukrotnie zjonizowanymi atomami helu, czyli jego jšdrami. Ich liczba masowa wynosi A = 4, natomiast atomowa Z = 2. Poruszajš się one z prędkoœciš bliskš 107 m/s, a ich energia zawiera się w przedziale (w zależnoœci od emitera ) 4 -9 MeV.Poza tym charakteryzujš się dużymi zdolnoœciami jonizujšcymi (jedna czšstka daje w zależnoœci od swojej energii od 150 - 250 tyœ par jonów na 1 mm drogi ) oraz bardzo małym zasięgiem ( 6 - 7 cm w powietrzu w warunkach normalnych);
+ - jest to strumień dodatnich elektronów ( pozytonów ) o ładunku +e i masie elektronu. Ich energia osišga wartoœci z przedziału 0,05 - 4 MeV;
- - sš to elektrony wyrzucane z jšder z prędkoœciš 100.000 - 300.000 km/s i energii z przedziału 0,01 - 10 MeV;
Wychwyt E - jest to proces polegajšcy na wychwycie przez jšdro elektronu z orbitalu L lub K;
- jest to kwant energii wyrzucany z jšdra z prędkoœciš c. Długoœć fal tego promieniowania zawarta jest między 5*10-13 - 4*10-11.
Poszczególne promieniowania charakteryzujš się specyficznym sposobem oddziaływania z materiš. Wœród konsekwencji oddziaływania promieniowania z danym oœrodkiem można wymienić: jonizację, wzrost temperatury czy skutki fotograficzne. Zjawiska te stały się podstawš procesu detekcji, czyli identyfikacji lub lokalizacji czšstek za pomocš urzšdzeń zwanych detektorami. Najpowszechniejsze z nich wykorzystujš w swojej pracy zdolnoœci jonizacyjne czšstek aktywnych.
Zasadniczymi częœciami licznika jonizujšcego jest katoda w postaci metalowego cylindra, oraz anoda - cienki drucik rozcišgnięty wzdłuż osi katody. Wewnštrz znajduje się gaz szlachetny (np. argon) oraz domieszki gazów wieloatomowych (np. pary alkoholu). Do elektrod przyłożone jest napięcie powodujšce wytworzenie w układzie pola elektrycznego skoncentrowanego wokół anody ( œcisła koncentracja pola wokół anody powoduje przerwanie obwodu pršdu ).
Przejœcie czšstki jonizujšcej przez układ powoduje jonizację czšstek oœrodka, które jako jony, dzięki napięciu przyspieszajšcemu przemieszczajš się do katody zamykajšc obwód pršdu. Powstaje tym samym impuls pršdu, którego wartoœć zależy od rodzaju i iloœci czšstek, a który można dzięki urzšdzeniu przeliczajšcemu zinterpretować pod kštem zaistniałego promieniowania.
Charakter pracy licznika zależy od przedziału napięcia przyłożonego do elektrod:
impulsy
napięcie
U0 - U1 - napięcie jest zbyt małe, aby wszystkie czšstki zjonizowane dotarły do katody;
U1 - U2 - wszystkie czšstki zjonizowane docierajš do katody, niezależnie od wartoœci napięcia z rozpatrywanego przedziału;
U2 - U4 - zjawisko jonizacji wtórnej wywołanej przez czšstki zjonizowane przez badanš czšstkę - tzw. wzmocnienie gazowe. Wartoœć impulsów zależy od zdolnoœci jonizujšcych czšstki;
U4 - U5 - wzmocnienie gazowe zależy już tylko od wartoœci przyłożonego napięcia, przez co możemy jedynie odnotować fakt obecnoœci promieniowania, bez rozróżnienia na konkretne rodzaje - w tym zakresie pracuje licznik G - M;
powyżej U5 - impuls występuje już zawsze niezależnie od obecnoœci czšstek aktywnych - zakres nieprzydatny w konstrukcji detektorów;
Zależnoœć zliczonych impulsów w jednostce czasu od wartoœci przyłożonego napięcia nazywa się charakterystykš licznika G - M. wartoœć napięcia z przedziału Ua - Ub nazywa się plateau licznika i niezależnie od napięcia iloœć impulsów na tym przedziale pozostaje stała. Dla dobrych liczników długoœć plateau wynosi 150 - 200 V, a jego nachylanie 2 -3 %., obliczone ze wzoru:
S = ;
S - nachylenie plateau;
N - różnica szybkoœci zliczeń na końcach przedziału;
Np - szybkoœć zliczeń na œrodku przedziału;
U - długoœć plateau;
Oprócz impulsów pochodzšcych od badanego promieniowania występuje zawsze tzw. bieg własny licznika ( tło ).Jest to spowodowane promieniowaniem kosmicznym, zanieczyszczeniami promieniotwórczy materiału licznika, oraz promieniowaniem Ziemi.
3. Przebieg doœwiadczenia:
3.1. W pierwszej częœci doœwiadczenia wyznaczaliœmy charakterystykę licznika Geigera - Millera.
Pomiary polegały na badaniu iloœci impulsów w czasie t = 100 s przy zmianach napięcia
przyłożonego do elektrod licznika:
WYNIKI:
pomiar L.p. |
napięcie U [ v ] |
impulsy [ N / 100s ] |
1. |
331 |
0 |
2. |
332 |
166 |
3. |
333 |
177 |
4. |
341 |
206 |
5. |
351 |
189 |
6. |
361 |
190 |
7. |
371 |
168 |
8. |
381 |
171 |
9. |
391 |
192 |
10. |
401 |
188 |
11. |
411 |
185 |
12. |
421 |
183 |
13. |
431 |
190 |
14. |
441 |
215 |
15. |
451 |
197 |
16. |
460 |
188 |
Na podstawie wyników pomiaru oszacowaliœmy długoœć plateau odpowiadajšcš przedziałowi napięcia (330V - 460V).
3.2. Z wyznaczonego przedziału wybieramy wartoœć napięcia z œrodka plateau U = 400V dla której następnie przeprowadzamy 60 pomiarów przy czasie t = 40 s:
WYNIKI:
pomiar i |
impulsy [ Ni / 40s ] |
błšd Ni |
pomiar i |
impulsy [ Ni / 40s ] |
błšd Ni |
1. |
82 |
|
31. |
|
|
2. |
62 |
|
32. |
|
|
3. |
85 |
|
33. |
|
|
4. |
88 |
|
34. |
|
|
5. |
112 |
|
35. |
|
|
6. |
88 |
|
36. |
|
|
7. |
65 |
|
37. |
|
|
8. |
73 |
|
38. |
|
|
9. |
75 |
|
39. |
|
|
10. |
90 |
|
40. |
|
|
11. |
58 |
|
41. |
|
|
12. |
73 |
|
42. |
|
|
13. |
84 |
|
43. |
|
|
14. |
69 |
|
44. |
|
|
15. |
79 |
|
45. |
|
|
16. |
72 |
|
46. |
|
|
17. |
80 |
|
47. |
|
|
18. |
84 |
|
48. |
|
|
19. |
84 |
|
49. |
|
|
20. |
83 |
|
50. |
|
|
21. |
64 |
|
51. |
|
|
22. |
84 |
|
52. |
|
|
23. |
93 |
|
53. |
|
|
24. |
75 |
|
54. |
|
|
25. |
80 |
|
55. |
|
|
26. |
72 |
|
56. |
|
|
27. |
68 |
|
57. |
|
|
28. |
60 |
|
58. |
|
|
29. |
80 |
|
59. |
|
|
30. |
97 |
|
60. |
|
|
3.3. Œr63ednia iloœć zliczeń w czasie t = 40s i przy napięciu U = 400V dla n = 60 ( liczba pomiarów )
Nsr = " 51 [imp / 40s ]
Œredni błšd kwadratowy pojedynczego pomiaru:
i =
Spoœród wykonanych 60 pomiarów wynik 43 ( 71,(6)% ) różnił się od wartoœci œredniej o wartoœć mniejszš niż ( " 8), natomiast dla 17 ( 28,(3)% ) rozrzut był większy lub równy 8
Odchylenie standartowe :
= ;
3.4. Statystyczna charakterystyka rozrzutu wyników pomiarów:
(N)j |
33 - 39 |
40 - 45 |
46 - 51 |
52 - 57 |
58 - 63 |
64 - 69 |
(n)j |
4 |
15 |
14 |
13 |
12 |
2 |
Objaœnienia do tabelki:
Wartoœci zliczeń w naszych pomiarach przyjmowały wartoœci od 33 do 69 impulsów w czasie t=40 s przy napięciu U = 400V.Otrzymany zakres podzieliliœmy na 6 przedziałów, których granice okreœla (N)j . Natomiast (n)j - to liczba pomiarów w których uzyskano wynik zawarty w danym przedziale.
Graficznš ilustracjš wyników jest histogram:
liczba pomiarów
wartoœci liczby zliczeń
4. Wnioski końcowe:
Pomiary w naszym ćwiczeniu wykonywaliœmy przy pomocy elektronicznego licznika zliczajšcego impulsy, dzięki czemu wyniki badań sš doœć precyzyjne. Zastosowanie tego przyrzšdu pozwoliło wyeliminować fałszywe impulsy wynikajšce z oddziaływań fotonów promieniowania ultrafioletowego, a także zminimalizować czas martwy licznika Geigera - Mullera.
Dla mniejszych wartoœci napięcia przyspieszajšcego na plateau licznika jony otrzymaliœmy co prawda nieco rózne wartoœci liczby impulsów, ale wynika to najprawdopodobniej z braku konkretnego żródła promieniowania jšdrowego. Badania nie były prowadzone w obecnoœci pierwiastka promieniotwórczego, a zanotowane impulsy sš ilustracjš tła licznika pochodzšcego od promieniowania Ziemi, kosmicznego i pochodzšcego od materiału licznika. Ostatecznie jednak wyznaczone plateau licznika ( poza pewnymi odstępstwami jest prostš o nachyleniu charakterystycznym dla liczników dobrych. Długoœć plateau ( 130V ) też œwiadczy o klasie licznika.
Błšd pomiaru dla stałej wielkoœci napięcia z œrodka plateau jest niewielki ( 8 impulsów ), co pozwala uznać dokonane pomiary za poprawne, tym bardziej, że wynik ponad 71 % prób posiadał błšd mniejszy od œredniego ( kwadratowego ).
O poprawnoœci wyników œwiadczy także ich zgodnoœć z prawami statystycznymi prawdziwymi dla tego doœwiadczenia ( co przedstawiona na histogramie ).