PSYCHOLOGIA SPOŁECZNA - wykład, dn. 24.11.2010
PODEJŚCIA TEORETYCZNE W PSYCHOLOGII SPOŁECZNEJ
*Rodzaje teorii w psychologii społecznej (wg Shawa i Constanzo):
Podejścia opierające się na teorii wzmocnienia - np. teoria uczenia się społecznego Dollarda i Millera, teoria elementarnych zachowań społecznych Homansa, teoria wyników interakcji Thibauta i Kelleya itp.
Teorie orientacji poznawczej - np. teoria aktów komunikacji Newcomba, teoria dysonansu poznawczego Festingera.
Teorie pola - które wywodzą się z prac Lewina; np. teoria Heidera,, teoria władzy społecznej Cartwrighta.
Teorie psychoanalityczne - np. teoria organizacji i zmiany postaw Sarnoffa, teoria grupowego funkcjonowania Biona.
Teorie transorientacyjne - korzystają z niejednolitych teoretycznie podejść, co powoduje, że nie dają się jednoznacznie zakwalifikować do którejś z wcześniej wyróżnionych grup; np. teoria zewnętrznej atrybucji Kelleya, teoria grupowych osiągnięć Stogdilla.
*Teorie uczenia się (społecznego):
-Podstawowe konstrukty:
bodziec i reakcja
popęd
siła reakcji
generalizacja i różnicowanie
wzmocnienie
wygaszanie
-Generalnie: wszelkich zachowań społecznych wyuczyliśmy się poprzez obserwacje innych (Miller, Bandura i Walters) bądź dlatego, że zachowania innych ludzi stanowią dla nas kary i nagrody (Romans, Thibault i Kelley, Adams i Romney).
*Teorie pola (sił):
-Podstawowe założenie wywodzi się z twierdzeń dotyczących teorii postaci: w procesie spostrzegania, części lub elementy nie istnieją oddzielnie, lecz są organizowane w jednostki lub całości.
-Zasady połączenia są determinowane właściwościami organizacji, kierującymi procesami spostrzegania.
-Podstawowe konstrukty:
Przestrzeń życiowa - tzw. pole sił.
Zachowanie - każda zmiana w polu sił.
Przemieszczenie - czyli ruch osoby w jej przestrzeni.
Siła - czyli to, co powoduje zmianę. Ma natężenie, kierunek i punkt przyłożenia (np. normy, potrzeby jednostki itp.).
Napięcie (sytuacja, gdy w przestrzeni życiowej pojawiają się siły, będące ze sobą w konflikcie).
System napięć (funkcjonuje jako siły prowadzące do podjęcia działania).
-Ogólnie:
Zachowanie jest wypadkową aktualnie działających w przestrzeni życiowej jednostki sił. Przykładem może być teoria współpracy i rywalizacji Deutscha.
Sytuacja jest kooperacyjna wtedy, gdy cel jest osiągalny dla danego człowiek czy grupy oraz gdy osiągają go również inni, będący w tej samej przestrzeni sił.
A sytuacja rywalizacyjna jest wówczas, gdy ludzie dążą do tego samego celu, lecz osiągnięcie go przez jednego z nich uniemożliwia jego osiągnięcie pozostałym.
*Teorie poznawcze:
-Podkreślają ważność procesów centralnych dla wyjaśniania zachowania.
W podstawowych założeniach teoria ta jest podobna do założeń psychologii postaci i Leninowskiej teorii pola sił.
-Podstawowe pojęcia:
Poznanie - wiedza, jaką jednostka uzyskuje poprzez doświadczenia społeczne.
Struktura poznawcza - zbiór cech i relacji między nimi, dzięki czemu możliwe staje się identyfikowanie związków między tymi właściwościami (różnią się złożonością, zorganizowaniem, stopniem zróżnicowania elementów itp.).
Bodziec - obiekt fizyczny wraz z towarzyszącą mu sytuacją, stymulujący organizm za pośrednictwem bodźców proksymalnych.
Reakcja - proces organizacji bodźców i informacji z nimi związanej.
Znaczenie - konsekwencja procesu kategoryzacji, który stanowi podstawę percepcji.
-Ogólnie:
Działanie podejmujemy na podstawie znaczenia, jakie posiadają dla nas bodźce i sytuacje Anie tylko dlatego, że się one pojawiają.
Złożone zachowanie można zrozumieć jedynie wówczas, gdy jego analiz przeprowadzimy za pośrednictwem takich koncepcji jak percepcja, idea, wyobrażenie czy oczekiwanie a właściwą metodą analizy jest podejście holistyczne.
Proces uczenia się i inne zachowania mogą być konsekwencją pojawienia się napięcia i tendencji do jego redukcji lecz jednakowo ważną rolę spełniają zdolności i ich realizacja.
Zachowanie jest zorganizowane w określone całości a jego najważniejszym elementem jest poznanie: uczenie to proces reorganizacji poznawczej, a percepcja to włączanie nowych danych do już istniejących struktur poznawczych.
*Klasyczna psychoanaliza:
-Wg Freuda społeczeństwo i kultura to konglomerat indywidualnych osobowości, a system społeczny to makrowersja indywidualnej osobowości.
-Podstawowe pojęcia:
1. Libido.
2. Struktura psychiki - podświadomość, przedświadomość, świadomość.
3. Struktura osobowości - id, ego, superego.
4. Stadia rozwoju osobowości - oralna, analna, falliczna.
*Nowsze ujęcie psychoanalityczne - trójwymiarowa teoria zachowania interpersonalnego Schulza (1958, FIRO - Fundamental Interpersonal REaltions Orientation):
-Jednostka w relacjach interpersonalnych dąży do zrealizowania trzech potrzeb interpersonalnych, które rozwijają się w dzieciństwie podczas interakcji z dorosłymi:
Potrzeba włączania.
Potrzeba kontroli.
Potrzeba silnego związku emocjonalnego.
-Jeśli w dzieciństwie te potrzeby nie były wystarczająco zaspokajane wówczas rozwijają się mechanizmy obronne (są to specyficzne wzory zachowań), które można obserwować w relacjach interpersonalnych.
*Teorie transorientacyjne:
-Teoria porównań społecznych Festingera:
Wpływ społeczny i zachowania rywalizacyjne wynikają z tego, że jednostka ma potrzebę samowartościowania, którą realizuje poprzez porównywanie się z innymi.
Rozważane zagadnienia to:
Na jakiej zasadzie wybierane są osoby, z którymi się porównujemy.
Na jakich wymiarach się porównujemy.
Jakie czynniki wpływają na zmiany na wymiarach.
Co wpływa na to, że przestajemy się porównywać.
Często wykorzystywana do analiz funkcjonowania w grupie, formowania się grupy, zmiany członkostwa itp.
-Teorie atrybucyjne:
Rozwinęły się na gruncie badań nad spostrzeganiem społecznym.
Atrybucja to wnioskowanie obserwatora o stanach wewnętrznych działających na podstawie ich zewnętrznych, obserwowalnych zachowań.
Przedmiotem badań są prawidłowości takiego wnioskowania oraz konsekwencje poczynionych atrybucji dla społecznego funkcjonowania.
-Teorie sądów społecznych (Sheriff, Hovland):
Człowiek strukturuje wszystkie sytuacje, które są dla niego ważne.
Strukturowanie obejmuje zarówno czynniki wewnętrzne (np. emocje, postawy, ubiegłe doświadczenia itp.) oraz zewnętrzne (przedmioty, osoby, otoczenie fizyczne).
Czynniki te wchodzą ze sobą w interakcję, czego konsekwencją jest tworzenie swoistego układu odniesienia.
Zachowania i działania danej osoby mogą być zrozumiane tylko w ramach tego układu odniesienia.
Ocena formułowana przez daną osobę wynika z porównania danego zdarzenia, zachowania czy osoby z punktem odniesienia (punktem zakotwiczenia) i skalami sądów.
Procesy pamięciowe porównywania (i osądzania) leżą u podłoża kształtowania się i zmiany postaw.
-Opisowy model reakcji społecznych Willisa (diamentowy model zachowań konformistycznych, 1964):
Jest to model starający się pokazać możliwe reakcje na wpływ społeczny:
Definicje punktów kotwiczących:
Czysty konformizm - jednostka postępuje dokładnie w myśl oczekiwań grupy.
Czysty antykonformizm - reakcja, będąca całkowitą odwrotnością tej, której oczekuje grupa.
Zupełna niezależność - zachowanie, na które żadnego wpływu nie wywarły oczekiwania grupy.
Zupełna zmienność - zachowania, które są ciągłą zmianą reakcji na oczekiwania normatywne.
-Teorie roli:
Rola - termin zaczerpnięty z terminologii teatralnej, a definiowany w ramach różnych orientacji (teoria uczenia się, teorie poznawcze, teoria pola itp.).
Terminy, które w tych teoriach występują:
Terminy opisujące osoby wchodzące w relacje (ja, ego lub alterego, nie-ja, obiekt).
Terminy opisujące wymieniane zachowania (oczekiwania, normy, sankcje).
Terminy opisujące zbiory uczestniczących osób i ich zachowań:
Pozycje - miejsce zajmowane w strukturze społeczności.
Role - zbiór przepisów, które określają pożądane zachowanie osoby, zajmującej określoną pozycję.
Terminy opisujące relacje osób i ich zachowań (zgodność, dostosowanie się, dokładność itp.).
NIEZALEŻNOŚĆ
ZMIENNOŚĆ
KONFORMIZM
NONKONFORMIZM