31.10.2012
Wykład 5
Temat: Bank centralny - strategie polityki monetarnej
Referat studentów o agregatach M1, M2, M3,
Strategie polityki pieniężnej:
Strategia wyraża postępowanie banku centralnego w założonym okresie zmierzające do osiągnięcia zakładanych celów polityki monetarnej, do którego swe zachowania muszą przystosować wszystkie podmioty rynku pieniężnego.
Ważny jest sposób, w jaki banki centralne będą definiowały cele polityki monetarnej.
Polityka procesowa
Banki wybierają sposób postępowania oraz cele i będą w nich realizowały różne strategie
Strategia jest istotna, ponieważ podmioty rynku pieniężnego będą dostosowywały swoje zachowania do tego jak bank centralny będzie widziała swoja strategię
Sposób, w jaki uczestnicy rynku pieniężnego absorbują w swych decyzjach efekty realizowanej strategii polityki monetarnej jest różny.
Czy podmioty będą zwracały uwagę na zmianę podaży pieniądza, jak będą reagowały
Strategie polityki monetarnej mogą być różne:
Wynikają z dywersyfikacji celów i instrumentów stosowanych przez bank centralny do ich realizacji, jak też różnych kryteriów podziału towarzyszących identyfikacji rodzajów strategii polityki monetarnej
W sytuacji, gdy bank centralny identyfikuje się z określoną strategią polityki monetarnej większa jest przejrzystość jego operacji na rynku pieniężnym i bardziej efektywne zachowania uczestników tego rynku.
Identyfikacja a priori - bank mówi, jaka strategia będzie, pokazuje linię, jaką będzie utrzymywał
Strategie polityki monetarnej formułowane są zwykle z perspektywy potrzeb rozwoju gospodarki krajowej:
Dlatego też wybór strategii polityki monetarnej jest zawsze zdeterminowany stanem makrofundamentów każdej gospodarki
Strategia polityki monetarnej stanowi natomiast sposób poprawy tego stanu, przy założeniu, że ostatecznie jej skutki w gospodarce zależą bezpośrednio od mechanizmu absorpcji impulsów monetarnych z niej wynikających przez podmioty gospodarcze.
Strategie zmieniają się, dlatego że jak BC ogląda makrofundamenty musi zmienić swoje nastawienie w polityce monetarnej żeby zmienić istniejącą sytuację.
Przed kryzysem 2008 banki ukierunkowane na cel inflacyjny nie zauważyły w pierwszej kolejności, że ważniejsza od inflacji była wtedy stabilność finansowa trzeba było zmienić strategię:
Nastawienie do podaży pieniądza
Nastawnie na to, co dzieje się w gospodarce
Nie ograniczanie pieniądza tak jak wynikało to z założeń inflacyjnych
Banki centralne nie bardzo wiedzą jak radzić sobie w trudnych sytuacjach - często działają na zasadzie eksperymentu
Kryterium podziału - sposób postępowania banku centralnego w oddziaływaniu na gospodarkę:
Strategia monetarystyczna:
Friedman rozpoczął nurt monetarystyczny, który jest neoliberalny,
Liberalizm występuje w ekonomii klasycznej do Keynesa włącznie
Strategia zorientowana na potencjał:
Modyfikacja strategii monetarystycznej,
Zbyt mocno rygory duszą gospodarkę
Strategia pokeynesowska:
Keynes pisał teorię, która była krytyką gospodarki liberalnej,
Przez długi okres czasu Keynes był nie uznawany aż do kryzysu lat 30-stych
Pokeynsiści pokazywali jak powinna występować współczesna strategia pieniężna
USA do okresu Regana
Strategia sterowania płynnością bankową:
Jest bardzo teoretyczna
Była wykorzystywana w Niemczech przez pewien okres czasu a w żadnym innym państwie jeszcze nie
Strategia monetarystyczna:
Oparta została na założeniu, potwierdzonym badaniami empirycznymi, że ilość pieniądza ma dominujący wpływ na przyrost produktu krajowego brutto i/lub przyrost cen w gospodarce.
Stąd płynie wniosek, że bank centralny sterując ilością pieniacza poprzez kontrolę bazy monetarnej i jej agregatów może skutecznie oddziaływać również na gospodarkę /ceny, dochody i zatrudnienie, a także stały wzrost gospodarczy/.
Warunkiem jej realizacji jest jego długookresowe oddziaływanie na przyrost produktu krajowego brutto w ujęciu realnym, przy uwzględnieniu możliwych zmian w utrzymywaniu rezerw pieniężnych przez podmioty gospodarcze, a zatem również zmian w szybkości obiegu pieniądza w gospodarce.
Przykłady rezerw: rezerwy banków
Strategia zorientowana na potencjał zwana monetarną zakłada, że:
Kontrola jakości pieniądza w gospodarce powinna być ukierunkowana nie tylko na wzrost realnego produktu krajowego brutto, ale także na wzrost ogólnogospodarczego potencjału produkcyjnego.
Właściwa średnioterminowa prognoza wzrostu tego potencjału determinuje skuteczność prowadzonej przez bank centralny polityki monetarnej
Pieniężny cel pośredni w strategii potencjału gospodarczego odpowiadający wzrostowi określonego agregatu pieniężnego powinien, bowiem odpowiadać tej prognozie, gdyż tylko w takich okolicznościach wzrost popytu w gospodarce dostosuje się do poziomu równowagi egzogenicznie wyznaczonej podaży pieniądza.
Finanse i Rachunkowość |
Przedmiot: Polityka pieniężna (wykłady) |
|
Rok akademicki 2012/2013 |
Semestr I |
|
Prof. dr hab. I. Pyka |
Autor notatki: lic. Krzysztof Podgórski |
|
2