- wynagrodzenie pracowników

The Fair Labor Standards Act Pracownik chroniony jest wieloma fe-deralnymi i stanowymi przepisami, dotyczącymi minimalnego wynagrodzenia, bezpieczeństwa pracy, wypadków przy pracy itp. Znaj swoje prawa: Jednym z najważniejszych aktów legislacyjnych regulujących sprawy pracy i płacy jest uchwalony przez Kongres The Fair Labor Standards Act (FLSA), ustalający minimalne wynagrodzenie, godziny nadliczbowe oraz zasady pracy młodocianych. Ustawa ta dotyczy ponad 75 milionów zatrudnionych w sektorze prywatnym oraz w administracji federalnej i stanowej. FLSA nie reguluje natomiast takich zagadnień, jak:  płatne wakacje, święta, dni chorobowe, odprawa po zwolnieniu;  przerwy na posiłki, wolne dni świąteczne, czas trwania wakacji,  dodatkowa zapłata za pracę w święta i weekendy,  podwyżki, świadczenia,  czas i powód wymówienia,  limit godzin pracy osób powyżej 16 roku życia. Jak widać, rząd federalny pozostawia pracodawcom wolną rękę odnośnie wielu aspektów umowy o pracę i płacę. Płaca minimalna i nadgodziny Minimalne wynagrodzenie wynosi obecnie $5.15 za godzinę i jest podwyższane co kilka lat przez Kongres zależnie od stopy inflacji. Typowy tydzień pracy trwa 40 godzin, powy-żej których pracodawca jest zobowiązany płacić za nadgodziny 50% więcej. Przepisy FLSA o minimalnej płacy i nadgodzinach nie dotyczą pewnych kategorii pracowników. Są to:  menedżerowie, pracownicy administracyjni, specjaliści (włącznie z nauczycielami i administracyjnym personelem szkół podstawowych i śred-nich),  pracownicy większości małych, prywatnych placówek usługowych i handlowych,  pracownicy rolni na farmie, gdzie przepracowuje się nie więcej niż 500 roboczodniówek w kwartale,  dorywczy pracownicy, np. dochodzące opiekunki do dzieci (babysitters) i do osób starszych. Przepisy o godzinach nadliczbowych nie dotyczą pewnych kategorii pracowników, takich jak sprzedawcy pracujący na prowizję, taksówkarze, pracownicy kolei, linii lotniczych i oceanicznych, niektórzy pracownicy środków masowego przekazu, teatru, robotnicy rolni. Prawa poszczególnych stanów mogą przewidywać dalsze wyjątki. Przepisy FLSA dotyczą pracowników domowych: kucharzy, gosposi, szoferów, opiekunek, otrzymujących co najmniej $50 w kwartale, pracujących więcej niż 8 godzin tygodniowo i mieszkających poza miejscem zamieszkania pracodawcy. Jeżeli pracownicy domowi mieszkają w rezydencji pracodawcy, nie dotyczy ich przepis o nadgodzinach. FLSA przewiduje zatrudnienie niektórych grup zawodowych za stawkę mniejszą od minimalnej, przede wszystkim studentów, osób młodocianych i niepełnosprawnych. Wynagrodzenie Pracownicy w Stanach Zjednoczonych są opłacani na trzy sposoby: Wynagrodzenie godzinowe (hourly wages). Jeżeli ktoś zarabia np. $8 za godzinę, po przepracowaniu 40 godzin w tygodniu powinien otrzymywać $12 za każdą nadgodzinę. Pobory (salary) są podawane w skali tygodniowej (np. $250 tygodniowo) lub rocznej (np. $13,000 rocznie). Ażeby wyliczyć wynagrodzenie za nadgodziny, dzieli się tygodniową stawkę przez 40 i dodaje 50%. Za stałe pobory pracują przeważnie pracownicy zarządu i administracji firmy, którym opłata za nadgodziny nie przysługuje. Wynagrodzenie akordowe. W tym przypadku też przysługują pracownikom nadgodziny. Posłużmy się przykładem, by zilustrować sposób ich obliczania. Powiedzmy, że szwaczka szyjąca koszule na akord pracowała w danym tygodniu 48 godzin i zarobiła $192. Dzieląc $192 przez 48 godzin otrzymamy $4 za godzinę zasadniczej stawki. Wobec tego szwaczce należą się dodatkowo $2 na godzinę za pracę w nadgodzinach, co daje 8 x $2 = $16. Samo życie: Nie wszyscy akordowi pracownicy wiedzą, że im też przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za nadgodziny. Właściciele małych zakładów zatrudniają imigrantów (często nielegalnych), notorycznie unikają płacenia kompensaty za nadgodziny. Grożą nawet wyrzuceniem z pracy upominającym się osobom. Inni, aby uniknąć płacenia nadgodzin, dają dodatkową pracę swoim pracownikom do wykonania w domu. Szwaczka może uważać swego szefa za dobroczyńcę, gdy dostanie do uszycia wieczorem w domu parę koszul, tymczasem dobroczyńca ów po prostu unika płacenia zwiększonej stawki za godziny nadliczbowe. Wypłata wynagrodzenia Wypłata w Stanach Zjednoczonych następuje co tydzień lub co dwa tygodnie, przeważnie w piątek lub czwartek następnego tygodnia po okresie obrachunkowym, bowiem przepisy federalne nakazują pracodawcy wypłatę co najmniej raz na dwa tygodnie z opóźnieniem nie przekraczającym 10 dni. Kadra kierownicza opłacana jest raz w miesiącu. Jeżeli pracownik zwolnił się, został zwolniony z pracy lub zastrajkował, musi otrzymać należne mu zarobki przy następnej wypłacie. Pracodawca wypłaca zarobki w gotówce, ale najczęściej w formie czeku, który pracownik deponuje na swoim koncie. Wypłata nie może mieć formy towaru. Za zgodą pracownika pracodawca może otworzyć mu konto w banku i tam przelewać jego wynagrodzenie. W przypadku śmierci pracownika, do pobrania jego poborów są upoważnione następujące osoby w podanej kolejności: żona (mąż), pełnoletnie dzieci (lub ich opiekun, jeżeli mają poniżej 18 lat), rodzice, rodzeństwo, osoba, która pokryła koszty pogrzebu. Potrącenia Nowo przybyły może być zaskoczony, że wysokość wypłaty jest o wiele niższa niż uzgodnione z pracodawcą wynagrodzenie. Pracodawca jest zobowiązany do potrącania pracownikowi wielu opłat, które w sumie mogą pomniejszyć czek od 30% do 50%. Wszystkie potrącenia i ich wysokość są wyliczone na odcinku czekowym (paystub). Federalne przepisy nakazują pracodawcy odciąganie następujących potrąceń:  podatki federalne,  podatki stanowe,  podatki miejskie,  składki na Social Security i Medicare. Na odciąganie innych kosztów pracodawca musi mieć pisemną zgodę pracownika. Są to:  składki na związki zawodowe,  składki na ubezpieczenie zdrowotne,  składki emerytalne,  składki na dodatkowe ubezpieczenie na wypadek niezdolności do pracy (disability insurance).  wpłaty na plan oszczędnościowy,  dary na organizacje charytatywne  wpłaty na flexible spending account (który wyjaśnimy dalej) i inne. W przypadku nakazu egzekucyjnego sądu pracodawca jest zobowiązany do potrącenia z zarobków odpowiednich kwot na spłatę alimentów. Kto nie ma potrąceń Od potrącania podatków i świadczeń zwolnieni są tylko tzw. kontraktorzy, osoby pracujące na własnym rozrachunku i mające kontrakt o dzieło z przedsiębiorstwem. Pracownicy kontraktowi (podwykonawcy) są zobowiązani do samodzielnego odprowadzania podatków i wykupienia swoich własnych świadczeń.

---