Projekt zalesiania nieużytków powstałych pod wpływem gruntów zabagnionych

1. Podanie przyczyny powstania nieużytku oraz wyodrębnienie charakterystycznych fragmentów gruntu trudnego do zalesienia.

Na opisywanej działce o powierzchni 5 ha występują okresowe zmiany wilgotności , które to doprowadziły do wytworzenia się warstwy torfiastej o grubości 25 cm . Należy przypuszczać , że zabagnienie terenu ma charakter wtórny , gdyż charakteryzowana powierzchnia obejmuje teren dawnego pastwiska . Bezpośrednią przyczyną powstania nieużytku są :

- znaczny dopływ wody z zewnątrz (powierzchnia leży w VIII krainie , w której to występuje dużo opadów)

• zbyt słabe nachylenie terenu ( teren równinny) , nie sprzyjające szybkiemu odpływowi grawitacyjnemu wody

Nadmierne uwilgotnienie uprawy powoduje, że niekorzystnie układają się właściwości powietrzne gleby. Chodzi tu głównie o brak wolnego tlenu, co powoduje, że sadzonka wytwarza korzenie tuż pod powierzchnią.

Może także nastąpić niedobór niektórych pierwiastków . Podczas występowania przymrozków może nastąpić zjawisko tzw. wysadzania sadzonek. Zamarzająca woda zwiększa swą objętość co powoduje ruchy pionowe warstwy gleby pod wpływem zamarzania i rozmarzania. Słabo zakorzenione sadzonki mogą nie dojść do poprzedniego położenia i giną gdyż ich systemy korzeniowe zostają odkryte.

Jeżeli chodzi o charakterystyczne fragmenty gruntu trudnego do odnowienia to opisywana działka jest jednolita.

2. Sposoby przysposobienia terenu do zalesienia.

Przysposobienie terenu do zalesienia wiąże się z uregulowaniem stosunków wodnych oraz odpowiednim przygotowaniem miejsc sadzenia . Ze względu na zaleganie na powierzchni 25 cm warstwy torfiastej konieczne jest wydobycie gleby mineralnej na powierzchnię . Spowoduje to lepsze przesiąkanie wody przez glebę , wskutek czego polepszą się warunki wodne i aeracyjne gleby, zmniejszy się zachwaszczenie gleby, zwiększy się zawartość związków mineralnych oraz zostanie wzmożona działalność mikroorganizmów. Przygotowanie gleby będzie więc polegało na zastosowaniu bruzd wywyższonych, które to umożliwią ściągnięcie ewentualnego nadmiaru wilgoci do wnętrza bruzd.

3. Określenie rodzaju i sposobu wykonania niezbędnych zabiegów agromelioracyjnych.

Bruzdy wywyższone wykonuje się przez zdarcie darni na pasach, odległych od siebie o 1.2m, szerokości około 70 cm, dwuodkładnicowym pługiem leśnym PGL-IIA oraz wywyższenie części bruzdy przez naoranie skiby ciągnikiem rolniczym na dno bruzdy. Przygotowanie gleby wykonujemy, na początku jesieni, kiedy są do tego najlepsze warunki wilgotnościowe.

Co do innych zabiegów agromelioracyjnych to wapnowanie nie jest na tym terenie konieczne gdyż obecne pH5 jest odpowiednie. O nawożeniu mineralnym będzie można zadecydować po pewnym okresie, obserwując wyniki wzrostu uprawy. Gdyby uprawa wykazywała słaby wzrost po okresie dwóch czy trzech lat można zaprojektować nawożenie mineralne przeprowadzając wcześniej badania glebowe.

Z uwagi na skłonność do silnego zachwaszczania się gruntów wilgotnych i potrzebę przewietrzania gleby zachodzi konieczność częstego jej spulchniania i odchwaszczania.

4. Ustalenie składu gatunkowego uprawy i więźby sadzenia z uwzględnieniem warunków topograficznych, glebowych, mikroklimatycznych oraz uzasadnienie celowości wprowadzonych gatunków.

Skład gatunkowy uprawy ze względu na regionalizację przyrodniczo-leśną (Kraina VIII Karpacka , dzielnica 2 Pogórza Środkowobeskidzkiego) oraz siedlisko BMw kształtuje się następująco:

Typ gospodarczy: So

Skład gatunkowy: 7So, 2Św, 1Db,

Gatunki o znaczeniu pomocniczo biocenotycznym: Lp,Jw

Więźba sadzenia poszczególnych gatunków jest podyktowana sposobem przygotowania gleby ( bruzdy wywyższone ) i wynosi 1.2 m x 0.6 m dla So, 1.2 x 1.2 dla Św i gatunków liściastych.

Celowość wprowadzenia powyższych gatunków wynika z regionalizacji przyrodniczo-leśnej oraz z wymagań tych gatunków. Należy zwrócić uwagę na Lp i Jw., które to zostaną wprowadzone na 60% powierzchni Db i będą go pielęgnowały.

5. Zaprojektowanie uprawy gleby. Sposób przygotowania gleby opisano w punkcie nr.3

6. Zapotrzebowanie na materiał sadzeniowy oraz jego cechy.

Sosna 1/0

N=P/a*a

N=35000/1.2 x 0.6 = ok. 49000 + 10% = ok. 53500 szt.

Świerk 1,5/1.5

N=10000/1.2 x 1.2 = ok. 70000 + 10% = ok. 7700 szt.

Dąb 1/2

N=5000/1.2 x 1.2 = ok. 3500 + 10% = ok. 3900 szt.

Lipa i Jawor 1/2

N=3000/1.2 x 1.2 = ok. 2100 + 10% zapasu = po ok. 2300 szt.

Zalesienie wykonuje się wiosną przy użyciu jednorocznych sadzonek So i 3-letnich szkółkowanych sadzonek Św i liściastych. Do zalesień używa się sadzonek I klasy jakości.

7. Określenie zapotrzebowania na inne materiały i urządzenia potrzebne do przygotowania terenu, sadzenie, zabiegów agromelioracyjnych i zwalczania chwastów.

Urządzenie potrzebne do przygotowania terenu to pług dwuodkładnicowy PGL-IIA, pług rolniczy, narzędzia stosowane do sadzenia sadzonek w normalnych warunkach oraz narzędzia służące do pielęgnacji upraw.

333metrów

8.

Kępy Db (zmieszanie wielkokępowe o pow. 15 arów), na

60% pow. Lp i Jw ( w zmieszaniu grupowym)

Kępy Św (zmieszanie kępowe o pow. ok. 10 arów)

So stanowi tło uprawy

150 m

---