CZYM JEST DLA MNIE DOBRO PUBLICZNE I DOBRO PRYWATNE
Dobrami określa się, wszelkie środki zaspokojenia potrzeb, a więc różnego rodzaju produkty i usługi, zasoby, nierynkowe wyroby, świadczenia materialne itd. W węższym rozumieniu dobro jest synonimem wytworu materialnego - towaru i usługi.
Klasyczna typologia dóbr opiera się na dwóch kryteriach, charakteryzujących konsumpcję:
- kryterium możliwości wyłączenia z konsumpcji,
- kryterium konieczności konkurowania w konsumpcji.
Na ich podstawie klasyfikuje się dobra jako publiczne lub prywatne.
Dobra prywatne występują wtedy, gdy można wykluczyć poszczególne osoby z konsumpcji oraz konsumenci konkurują o spożycie, tzn. spożycie przez jednych uszczupla możliwości konsumpcji przez innych. Typowe przekłady dóbr prywatnych to produkty spożywcze, odzież, kosmetyki, usługi hotelowe itp.
Do dóbr publicznych zalicza się te, z których korzysta wielu ludzi, bo nie można ich wykluczyć z konsumpcji oraz te których spożycie indywidualne charakteryzuje się brakiem rywalizacji w konsumpcji, bo nie ogranicza dostępności i spożycia przez innych konsumentów. Dostępu do dóbr publicznych nie da się ograniczyć, jest on zatem szeroki i równomierny niezależny od indywidualnej zdolności do płacenia przez odbiorcę. Typowe przykłady dóbr publicznych to: ochrona środowiska, oświetlenie publiczne, obrona narodowa itp.
Konsumpcja dóbr prywatnych jak i publicznych, może powodować konsekwencje zewnętrzne o charakterze pozytywnym lub negatywnym. Pozytywne efekty zewnętrzne występują wtedy, kiedy korzyści z konsumpcji czerpią nie tylko te osoby, które je nabyły. W przypadku negatywnych efektów zewnętrznych niekorzystne skutki konsumpcji danego dobra ponoszą ludzie, nie mający nic wspólnego z ich nabyciem.
Według mnie dobra prywatne są to osobiste rzeczy materialne bądź nie materialne z których może korzystać tylko dana osoba która je posiada. Natomiast dobra publiczne są to dobra powszechnie dostępne dla wszystkich ludzi.