Prognoza szczegółowa z zastosowaniem BWM

Prognozę przedstawioną na mapie / szablonie należy uzupełnić wpisując:

• moc wybuchu (szacunkową lub rzeczywistą),

• informację o meldunku NBC BWM użytym do wykreślenia wykresu wektorowego wiatru,

• datę i godzinę uderzenia,

• opis miejsca uderzenia,

• skalę mapy w jakiej została wykonana,

Rodzaj danych	Wartość danych	Uwagi
Moc wybuchu	50 KT	szacunkowa / rzeczywista
Czas meldunku NBC BWM	070600ZOKT2004
Data i czas wybuchu	071150ZOKT2004
Miejsce wybuchu	34UCC456123	GZ
Prędkość wiatru skutecznego	20 km/h
Skala mapy	1:250 000

Rysunek obrazujący zasięg stref skażenia wykonujemy bezpośrednio na mapie lub w postaci szablonu nakładanego następnie na mapę. Na szablonie lub bezpośrednio na mapie wpisujemy tylko dane zapisane na niebiesko. Ostatnia informacja o skali mapy nie jest konieczna. Skalę mapy zawsze zapisujemy na szablonie nakładanym następnie na mapę. W ten sposób unikniemy nałożenia szablonu na mapę o innej skali.

Moc wybuchu	50 KT
Czas meldunku NBC BWM	070600ZOKT2004
Data i czas wybuchu	071150ZOKT2004
Miejsce wybuchu	34UCC456123
Prędkość wiatru skutecznego	20 km/h
Skala mapy	1:250 000

Nakładanie się stref na mapie.

1. Strefa I nakłada się ze strefą I innego uderzenia - oznaczenie jako strefa I.

2. Strefa I nakłada się ze strefą II innego uderzenia - oznaczenie jako strefa I.

3. Strefa II nakłada się ze strefą II innego uderzenia - oznaczenie jako strefa II.

4. Strefa II nakłada się ze strefą I innego uderzenia - oznaczenie jako strefa I.

Długość wektorów wiatru w cm w zależności od prędkości wiatru w km/h dla map w skali 1:250 000

Prędkość wiatru km/h	Wysokość warstwy w km
		0-2	2-4	4-6	6-8	8-10	10-12	12-14	14-16	16-18	18-22	22-30	>30
5	1,4	1,2	1,0	1,0	1,0	0,9	0,8	0,8	0,8	0,8	0,7	0,7
10	2,7	2,4	2,1	2,0	1,9	1,8	1,7	1,6	1,6	1,5	1,4	1,4
15	4,1	3,5	3,1	3,0	2,9	2,7	2,5	2,4	2,3	2,3	2,1	2,0
20	5,4	4,7	4,1	4,0	3,8	3,6	3,4	3,2	3,1	3,0	2,9	2,7
25	6,8	5,9	5,2	5,0	4,8	4,5	4,2	4,0	3,9	3,8	3,6	3,4
30	8,2	7,1	6,2	6,0	5,8	5,4	5,1	4,8	4,7	4,5	4,3	4,1
35	9,5	8,2	7,3	7,0	6,7	6,3	5,9	5,6	5,4	5,3	5,0	4,8
40	10,9	9,4	8,3	8,0	7,7	7,2	6,7	6,4	6,2	6,0	5,7	5,4
45	12,2	10,6	9,3	9,0	8,6	8,1	7,6	7,2	7,0	6,8	6,4	6,1
50	13,6	11,8	10,4	10,0	9,6	9,0	8,4	8,0	7,8	7,5	7,1	6,8
55	15,0	12,9	11,4	11,0	10,6	9,9	9,3	8,8	8,6	8,3	7,9	7,5
60	16,3	14,1	12,4	12,0	11,5	10,8	10,1	9,6	9,3	9,0	8,6	8,2
75	20,4	17,7	15,5	15,1	14,4	13,4	12,6	12,0	11,7	11,3	10,7	10,2
100	27,2	23,5	20,7	20,1	19,2	17,9	16,9	16,0	15,6	15,0	14,3	13,6

Procedura uproszczona opiera się na przybliżonych wartościach wiatru skutecznego przypisanego do 7 grup ładunków. W procedurze szczegółowej stosujemy wyliczenie wiatru skutecznego korzystając z danych zawartych w meldunku BWM.

Algorytm określenia wiatru skutecznego dla danego ładunku.

1. Do wyliczenia wiatru skutecznego potrzebujemy:

• meldunek NBC BWM,

• meldunek NBC 2 NUC,

• tabelę z długością wektorów wiatru w cm w zależności od prędkości wiatru w km/h dla map w skali 1:250 000 (tabele znajdują się w metodyce )

2. Z meldunku BWM wykonujemy rysunek wektorowy wiatrów na różnych warstwach zaczynając od punktu GZ.

3. Rysunek wykonujemy na dowolnym arkuszu papieru, folii lub kalki technicznej formatu A3 (czasami jest potrzebny większy arkusz). Kierunek GN tak orientujemy by rysunek wektorowy zmieścił się na przygotowanym podkładzie.

4. Po wykonaniu rysunku wektorowego korzystając z danych odczytanych z nomogramu A.3 wyznaczamy linie 2/3S, CB i CT.

5. Przekątna kąta wyznaczonego przez linie 2/3S, CB jest kierunkiem wiatru skutecznego.

6. Oprócz kierunku wiatru potrzebujemy prędkość wiatru. Wartość prędkości wiatru w kilometrach odpowiada długości odcinka utworzonego od punktu GZ do punktu przecięcia przekątnej z krzywą łamaną rysunku wektorowego. ( dla skali mapy 1:250 000 1 km odpowiada 4 mm. Długość odcinka w mm podzielona przez 4 daje wartość prędkości wiatru skutecznego dla określonej mocy ładunku.

Algorytm wyliczania obszaru skażenia do meldunku NBC 3 NUC

(procedura szczegółowa)

1. Dysponujemy wyliczoną wartością wiatru skutecznego: zawietrzny kierunek wiatru i prędkość wiatru skutecznego (w procedurze uproszczonej były to wartości zapisane w meldunku EDM w odpowiedniej dla ładunku linii ALFAM - GOLFM w polach 2 i 3).

2. Potrzebujemy jeszcze wartości linii kierunkowych ( lewej i prawej). W tym celu wyznaczamy od kąty po 20° po obu stronach siecznej ( opisanej na rysunku jako bisektor).

3. Sprawdzamy położenie linii CT (oraz 2/3S). Jeżeli leżą wewnątrz kąta utworzonego przez wyznaczone w p.2 linie kierunkowe lewą i prawą to pozostajemy przy standardowym rozwarciu kąta 40°.

4. Jeżeli któraś z linii CT lub 2/3S leży na zewnątrz kąta utworzonego przez wyznaczone w p.2 linie kierunkowe lewą i prawą to rozszerzamy kąt rozwarcia symetrycznie do najdalej odchylonej linii.

5. Otrzymane wartości wpisujemy w odpowiednie pola linii PAPAB.

GZ

GN

2

4

6

8

10

2/3

CB

CT

bisektor

Linia kierunkowa

Linia kierunkowa

---