Opis ćwiczenia.
opis teoretyczny:
Ćwiczenie polega na sprawdzeniu zasady zachowania energii mechanicznej, jak również wyznaczaniu momentu bezwładności
bryły sztywnej. W ćwiczeniu używa się kuli staczającej się z równi pochyłej. Ruch ten jest złożony z ruchu postępowego i obrotowego bryły sztywnej. Energia potencjalna kuli znajdującej się na wysokości h zamienia się całkowicie u podstawy równi, gdzie h = 0, na energię kinetyczną ruchu postępowego i obrotowego. Wyrażone to jest równaniem wynikającym z zasady zachowania energii:
(1)
gdzie:
- masa kulki,
- przyspieszenie ziemskie,
- wysokość równi,
- prędkość końcowa kulki,
- moment bezwładności kulki,
- prędkość kątowa.
Na podstawie tej równości należy wyznaczyć moment bezwładności
kuli i porównać z
wartością wyliczoną z zależności:
(2)
gdzie:
- promień kulki.
W celu uproszczenia przekształceń równania (l), podstawić
, stąd:
(3)
W celu określenia prędkości
, należy rozważyć co wywołuje przyspieszenie środka masy a.
gdzie:
- siła spychająca,
- siła tarcia,
- przyspieszenie środka masy,
- kąt nachylenia równi,
- przyspieszenie kątowe.
Podstawiając do (4) otrzymamy:
stąd:
gdzie: S- długość równi
(5)
Podstawiając wartość uzyskaną w równaniu (5) do równania (3) otrzymamy:
stąd:
(6)
przebieg ćwiczenia:
Pomiary zostały wykonane przy dwóch różnych wysokościach dla czterech różnych kul. Droga S ma wartość stałą (nie zmienia się wraz ze zmianą wysokości h) i wynosi 3,3 [m], podana jest z dokładnością ± 1 [cm]. Pomiar czasu t staczania się kuli został zmierzony automatycznie za pomocą elektronicznego czasomierza. Ze względu na zwiększenie dokładności wyznaczania czasu t, wartość ta została zmierzona dziesięć razy dla każdej z kul przy dwóch różnych wysokościach.
Tabele pomiarowe.
1 kula (plastikowa):
2 kula (drewniana):
3 kula (mała metalowa):
4 kula (duża metalowa):
Obliczenia i dyskusja błędów.
Δh = 0,002 [m];
ΔR = 0,002 [m];
Δm = 0,05 [g];
ΔS = 0,01 [m]
- doświadczalnie wyznaczony moment bezwładności
- teoretyczny moment bezwładności
dla 1 kuli:
|
dla h = 40 [cm] |
dla h = 60 [cm] |
ts |
3,33 |
2,68 |
[s] |
|
|
ts |
0,02 |
0,01 |
[s] |
|
|
C |
1,00 |
0,94 |
C |
0,02 |
0,02 |
Id *10-7 |
8,58 |
8,08 |
[kg * m2] |
|
|
It *10-7 |
3,43 |
3,43 |
[kg * m2] |
|
|
Id *10-7 |
2,28 |
2,09 |
[kg * m2] |
|
|
It *10-7 |
0,83 |
0,83 |
[kg * m2] |
|
|
dla 2 kuli:
|
dla h = 40 [cm] |
dla h = 60 [cm] |
ts |
2,79 |
2,27 |
[s] |
|
|
ts |
0,01 |
0,01 |
[s] |
|
|
C |
0,40 |
0,40 |
C |
0,01 |
0,01 |
Id *10-5 |
1,48 |
1,46 |
[kg * m2] |
|
|
It *10-5 |
1,46 |
1,46 |
[kg * m2] |
|
|
Id *10-5 |
0,29 |
0,28 |
[kg * m2] |
|
|
It *10-5 |
0,26 |
0,26 |
[kg * m2] |
|
|
dla 3 kuli:
|
dla h = 40 [cm] |
dla h = 60 [cm] |
ts |
2,85 |
2,31 |
[s] |
|
|
ts |
0,02 |
0,01 |
[s] |
|
|
C |
0,47 |
0,45 |
C |
0,01 |
0,01 |
Id *10-5 |
4,80 |
4,68 |
[kg * m2] |
|
|
It *10-5 |
4,17 |
4,17 |
[kg * m2] |
|
|
Id *10-5 |
1,10 |
1,04 |
[kg * m2] |
|
|
It *10-5 |
0,83 |
0,83 |
[kg * m2] |
|
|
dla 4 kuli:
|
dla h = 40 [cm] |
dla h = 60 [cm] |
ts |
2,81 |
2,28 |
[s] |
|
|
ts |
0,02 |
0,002 |
[s] |
|
|
C |
0,42 |
0,40 |
C |
0,01 |
0,01 |
Id *10-4 |
1,34 |
1,28 |
[kg * m2] |
|
|
It *10-4 |
1,27 |
1,27 |
[kg * m2] |
|
|
Id *10-4 |
0,25 |
0,22 |
[kg * m2] |
|
|
It *10-4 |
0,20 |
0,20 |
[kg * m2] |
|
|
Wnioski.
Jak można zauważyć dla wszystkich kul oprócz pierwszej, współczynnik C wyliczony z zależności (6), jest w przybliżeniu równy współczynnikowi ze wzoru na
. Otrzymana niezgodność tej wartości dla pierwszej kuli, jest spowodowana jej niedużą masą a także niewielkimi wymiarami. Zjawisko to potwierdziło prawdziwość twierdzenia o momencie bezwładności bryły sztywnej w ruchu obrotowym, z którego wynika, że jest on zależny od masy i wymiarów bryły.
W ćwiczeniu udało się uzyskać bardzo zbliżone wartości doświadczalnego
i teoretycznego
momentu bezwładności bryły w ruchu obrotowym.
6
Rys. 1. Ruch bryły sztywnej po równi pochyłej