ACTION for MORE SUSTAINABLE EUROPEAN TOURISM Report of the Tourism Sustainability Group February 2007

Treść: (w polskim tłumaczeniu strony uległy przesunięciu)

1. Cel tego raportu……………………………………………………………………………….1

2. Turystyka europejska i zrównoważenie rozwoju (rozbudowy)…………………………….....2

Turystyka - wyjątkowa relacja ze zrównoważeniem rozwoju……………………………2

Cele dla zrównoważenia turystyki europejskiej…………………………………………3

Zastosowanie zasad (prawa) zrównoważenia……………………………………………3

Dotychczasowa odpowiedź na zrównoważenie turystyki……………………………….4

Odnowienie kampanii ku większemu zrównoważeniu europejskiej turystyki…………..5

3. Kluczowe wyzwania dla zrównoważenia turystyki europejskiej………………….…………..7

Wyzwanie nr 1: obniżenie (zmniejszenie) sezonowości popytu………………………….8

Wyzwanie nr 2: apel o wpływie transportu w turystyce…………………………….……8

Wyzwanie nr 3: ulepszenie jakości prac w turystyce………………….…………………10

Wyzwanie nr 4: utrzymywanie (podtrzymywanie) i polepszanie dobrobytu społeczeństwa

oraz jakości życia wobec zmian……………………………………..……………………12

Wyzwanie nr 5: minimalizowanie (obniżanie) zużycia zasobów i produkcji odpadów…13

Wyzwanie nr 6: ochrona (konserwacja) i nadawanie wartości naturalnemu i kulturowemu

dziedzictwu………………………………………………………………………………14

Wyzwanie nr 7: sprawienie wakacji dostępnymi dla wszystkich………………………..15

Wyzwanie nr 8: użycie turystyki jako narzędzia w globalnym równoważeniu

rozwoju………………………………………………………………………………….16

4. Mechanizmy wdrożenia (wprowadzenia)…………………………………………………….18

Zrównoważone miejsca docelowe (miejsca podróży)……………………………………18

Zrównoważone firmy (przedsiębiorstwa, interesy)...…………………………………….22

Odpowiedzialni turyści…………………………………………………………………..25

5. Odpowiedzialność za działania…..……………………………………………………………27

Komisja Europejska………………………………………………………………………27

Rządy państw członkowskich…………………………………………………..……….28 Władze lokalne / Organizacje Zarządzania Miejscem Podróży …………….…………...28

Przedsiębiorstwa turystyczne……………………………………………………………..29

Inne organizacje………………………………………………………………………….29

Turyści……………………………………………………………………………………30

6. Polecane inicjatywy na stopniu europejskim…………………………………………………..34

ANNEX 1: Członkowie grupy podtrzymywania turystyki……………………………….40

ANNEX 2: 12 celów podtrzymywania turystyki (UNWTO/UNEP)……………………..42

ANNEX 3: ……..43

1. CEL TEGO RAPORTU

Celem tego raportu jest stymulowanie działania do większego zrównoważenia turystyki europejskiej i utrzymania tego, jako procesu ciągłego. Jest to skierowane do organów publicznych, prywatnych przedsiębiorstw (firm) i innych organizacji na poziomie europejskim, narodowym, regionalnym oraz lokalnym. Większość tego raportu jest o popieraniu (zachęcaniu) do wspólnych działań pomiędzy sektorami publicznymi a prywatnymi.

To jest raport Grupy Zrównoważenia Turystyki (TSG), która została utworzona przez Komisję Europejską w 2004 roku. Grupa stanowi jednostki z organów międzynarodowych, rządów państw członkowskich, regionalnych i lokalnych osobowości, przemysłu turystycznego, organów profesjonalnych, organizacji ekologicznych (dotyczących środowiska), związków zawodowych oraz organów badawczych i edukacyjnych, które mają znajomość i doświadczenie w równoważeniu turystyki. Członkowie zajmują ich stanowiska raczej jako eksperci niż reprezentanci (przedstawiciele) danych grup.

W 2003 roku Komisja Europejska zgłosiła podstawowe orientacje na zrównoważenie turystyki europejskiej. To zwiastowało formację TSG i powierzyło jej wykreowanie podstawy dla akcji (działania) poprzez różnych akcjonariuszy i zapewnienie (zapewnianie) poradnictwa (pomocy, wskazówek) dla miejscowego zarządu (docelowego miejscowego zarządu) oraz użycia wskaźników i systemu monitoringu. Ten raport TSG jest tego wynikiem.

Raport będzie użyty przez Komisję Europejską jako podstawa dla komunikacji (porozumienia) Agendy dla zrównoważenia turystyki europejskiej, poprzez (w czasie) okres konsultacji (narad).

Raport szkicuje (rysuje, przedstawia) zastanowienia (przemyślenia, narady) TSG, włączając ilość (liczbę) pracujących grup. Ma on na celu (przedstawia, określa):

• Dlaczego turystyka jest tak bardzo ważna w pościgu (pogoni) za (do) zrównoważeniem rozwoju (zagospodarowania) oraz jakie powinny być nasze cele w stwarzaniu turystyki europejskiej bardziej zrównoważoną;

• Zbiór wyzwań z jakimi turystyka europejska boryka się realizując te cele;

• Polecane procesy wspólnej pracy, aby zwrócić się (skierować) na wyzwania;

• Szkielet (podstawa) dla działania na różnych poziomach oraz poprzez różnorodne grupy bukmacherów;

• Zestaw określonych (konkretnych) inicjatyw, które mogą zostać wykorzystane na poziomie europejskim.

2. TURYSTYKA EUROPEJSKA I ZRÓWNOWAŻENIE ROZWOJU (ROZBUDOWY)

Koncepcja zrównoważenia rozwoju (rozbudowy) została powszechnie zaakceptowana jako podstawa dla planowania i zarządzania sposobem w jaki żyjemy teraz i w przyszłości. W 1992 roku Deklaracja z Rio o Środowisku i Rozwoju (rozbudowie) stworzyła Agendę 21, obszerny plan działania przyjęty w 178 rządach. Została ona pogłębiona oraz poszerzona na Światowym Szczycie dotyczącym zrównoważenia rozwoju (rozbudowy) w Johannesburgu w 2002 roku, który skończył się (spowodował) realizacją (wdrożeniem, wprowadzeniem) planu ze skupieniem na publiczno-prywatnych spółkach.

Zrównoważony rozwój wymaga zabezpieczenia (ochrony) pojemności (przepustowości, obciążenia) Ziemi, aby wspomóc (wesprzeć) życie w całej jego różnorodności (bogactwie). Obejmuje to (bierze pod uwagę) koncerny ochrony środowiska, udział społeczeństwa, oraz jakość życia, bogactwo kulturowe oraz dynamiczną, opłacalną (wykonalną, realną) ekonomicznie dostawę (dostarczenie) prac oraz dobrobyt dla wszystkich (wszystkim).

Zrównoważony rozwój jest najważniejszym celem Unii Europejskiej. Strategia Zrównoważenia Rozwoju Unii Europejskiej odnowiona w 2006 roku przedstawia priorytety i działania dla osiągnięcia tego. Uważana jest za uzupełnienie (dopełnienie) do Lizbońskiej Strategii Unii Europejskiej dla Wzrostu gospodarczego i prac. Te dwie strategie dostrzegają, że ekonomiczne, społeczne i środowiskowe cele mogą wzmocnić się nawzajem i powinny dlatego rozwijać się razem.

Turystyka - wyjątkowa relacja ze zrównoważeniem rozwoju

Turystyka jest działalnością (zajęciem), które może mieć naprawdę ważny wpływ na zrównoważenie rozwoju. Państwa europejskie zanotowały ponad 440 mln przyjazdów odwiedzających (turystów) w 2005 roku. Nawet większa ilość aktywności turystycznej występuje w turystyce krajowej i jednodniowych wycieczkach. Turystyka, bezpośrednio i pośrednio, stanowi około 10% europejskiego produktu krajowego brutto oraz 20 mln miejsc pracy. Europejczycy stanowią ponad połowę wszystkich międzynarodowych podróży, oraz wizyty europejczyków zapewniają ważne źródło dochodu dla wielu rozwijających się państw.

Z jednakowego znaczenia dla zrównoważenia rozwoju, jednakże jest to wyjątkowa relacja jaką turystyka, w porównaniu z innymi działalnościami ekonomicznymi, posiada ze środowiskiem i społeczeństwem. Jest tak z powodu rzadkiej (wyjątkowej) zależności (uzależnienia) od jakości środowiska, charakterystyki kulturowej oraz społecznych interakcji, bezpieczeństwa oraz dobrego samopoczucia. Z jednej strony jeżeli słabo zaplanowana (rozplanowana) lub rozwinięta na nadmiar turystyka może być niszczycielem tych wyjątkowych jakości, które są tak ważne dla zrównoważenia rozwoju. Z drugiej strony, może to być siła napędowa dla ich ochrony i promocji - bezpośrednio poprzez podnoszenie świadomości oraz przychodów, aby je wspomóc, oraz pośrednio poprzez zapewnienie ekonomicznego uzasadnienia dla zaopatrzenia w takie wsparcie przez innych.

Turystyka może być narzędziem, aby pomóc lub prowadzić odnowę i rozwój ekonomiczny tak dobrze jak poprawianie jakości życia odwiedzających oraz społeczności gospodarzy. Sprawienie turystyki bardziej zrównoważoną przyczyni się znacząco do zrównoważenie społeczności europejskiej. Stworzenie właściwego balansu między dobrem turystów, społeczności gospodarzy i środowiska, redukując (zmniejszając) konflikt i poznanie wzajemnej niepodległości, wymaga specjalnego (wyjątkowego) podejścia do zarządzania celami podróży (miejscami docelowymi).

Cele dla zrównoważenia turystyki europejskiej

W 2005 roku Światowa Organizacja Turystyki (UNWTO) i Program Ochrony Środowiska Stanów Zjednoczonych (UNEP) przestawiły zbiór (AGENDA) 12 celów dla zrównoważenia turystyki.

Strategia Zrównoważenia Rozwoju Unii Europejskiej (SDS) ma trzy podstawowe cele: dobra koniunktura ekonomiczna, wartość społeczną (dobro społeczne) oraz spójność, oraz ochronę środowiska. Biorąc każde z nich zastanawiając się nad powyższymi podążając za celami dla zrównoważenia turystyki europejskiej zaproponowane są następujące cele:

1. Dobrobyt ekonomiczny:

a) zapewnienie długoterminowej konkurencyjności, utrzymania się na rynku i własności

firmom turystycznym i celom podróży;

b)zapewnienie możliwości zatrudnienia, oferując właściwe (odpowiednie) wynagrodzenie

i warunki dla wszystkich pracowników i zapobieganie wszystkim formom (przejawom)

dyskryminacji.

2. Dobro społeczne (społeczeństwa) oraz spójność:

a) poprawienie jakości życia miejscowych społeczności poprzez turystykę i zainteresowanie ich planowaniem i zarządzaniem ich;

b) zapewnienie bezpiecznego, satysfakcjonującego i wypełniającego doświadczeniem odwiedzających, dostęp dla wszystkich bez dyskryminacji za względu na płeć, rasę, religię, upośledzenie (kalectwo) lub żadnych innych.

3. Ochrona środowiska i kultury:

a) zmniejszenie zanieczyszczenia i degradacji globalnego i lokalnego środowiska i

zużycia rzadkich zasobów poprzez aktywność turystyczną;

b) utrzymywanie i umacnianie bogactwa kulturowego oraz zróżnicowania biologicznego

oraz pokrywanie kosztów ich konserwacji (ochrony) ku wzrostowi na wartości.

SDS ma również czwarty cel: zgromadzenie naszych międzynarodowych odpowiedzialności. To woła do promocji działania w zrównoważeniu światowego rozwoju. Powyższe cele powinny również zostać zastosowane w polityce i akcjach (działaniach) wstrząsając wskaźnikiem turystyki wyjazdowej w Europie i wspomóc przemysł jako narzędzie międzynarodowego rozwoju.

Zastosowanie zasad równoważeniowych (tych, które mają równoważyć)

Jest ogromna ilość zasad stojących za koncepcją (pomysłem) zrównoważenia rozwoju, które mają szczególny związek z turystyką oraz podejście, które powinno zostać zastosowane w Europie.

• Obieranie wspólnego celu

Wszystkie różnorodne wpływy turystyki powinny być wzięte pod uwagę w jej planowaniu i rozwoju (rozbudowie). Co więcej, turystyka powinna być dobrze zrównoważona i zintegrowana z całą gamą czynności społecznych i środowiskowych.

• Planowanie długoterminowe (na dłuższy czas)

Zrównoważony rozwój jest o dbaniu o potrzeby przyszłych pokoleń tak samo jak o nasze. Planowanie długoterminowe wymaga możliwości (umiejętności) podtrzymania (utrzymania) działania (działań) ponad czasem.

• Osiąganie właściwego (odpowiedniego) tempa i rytmu rozwoju

Poziom, tempo i kształt rozwoju powinny odzwierciedlać i szanować charakter, zasoby i potrzeby społeczności gospodarzy oraz miejsc docelowych (miejsc podróży).

• Zaangażowanie wszystkich akcjonariuszy

Zrównoważone podejście (zbliżenie się) wymaga rozległego i zaangażowanego uczestnictwa w podejmowaniu decyzji i praktycznego wdrożenia (wprowadzenia) przez wszystkich zaangażowanych w wynik (rezultat).

• Używanie najlepszej dostępnej wiedzy (źródeł wiedzy)

Polityce i działacze powinni być informowani przez najświeższe (najnowsze) i najlepsze dostępne źródła wiedzy. Informacją o trendach w turystyce oraz wrażeniach, umiejętnościach i doświadczeniu powinno się dzielić (powinna być przekazywana) w całej Europie.

• Zmniejszenie i zarządzanie ryzykiem - główny środek ostrożności

Gdzie jest niepewność (niepewny) o rezultaty (wyniki), tam powinna być pełna ocena i powinno się podjąć działania prewencyjne (zapobiegawcze, profilaktyczne), aby uniknąć zniszczenia (szkody) środowiska lub społeczności (społeczeństwa).

• Odzwierciedlenie wrażeń w kosztach -

Ceny powinny zwracać realne (prawdziwe) koszty społeczności za zużycie i produkcję zajęć. To ma ukryte znaczenie nie tylko w związku z zanieczyszczeniem, ale z opłatami za użytkowanie urządzeń, które mają z nimi związane znaczące koszty (opłaty) zarządzania.

• Ustanawianie i respektowanie limitów tam, gdzie jest to właściwe (konieczne)

Znaczące stanowisko indywidualnych miejsc i szersze tereny powinny być znane (poznane) z gotowością i z możliwością do ograniczenia (ograniczania), gdzie i kiedy jest to właściwe, ogromu rozwoju turystyki i poziomu napływu turystów.

• Przedsięwzięcie ciągłej obserwacji

Zrównoważenie polega na rozumieniu (zrozumieniu) wpływu uderzeń (wstrząsów; nadmiar turystów) i byciu na nie cały czas przygotowanym, dzięki czemu niezbędne zmiany i ulepszenie mogą zostać zrealizowane.

Dotychczasowa odpowiedź na zrównoważenie turystyki

Niepokój (obawa) o zrównoważenie turystyki jest już powszechnie uznany w Europie. Jest tematem, który otrzymał znaczną uwagę Komisji Europejskiej, Parlamentu Europejskiego oraz Komitetu Ekonomicznego i Społecznego.

Wiele rządów narodowych i lokalnych autorytetów w całej Europie poświęciło uwagę sprawom zrównoważenia w rozwoju (rozbudowie) ich strategii i działań turystycznych. Ten proces będzie prawdopodobnie bardziej umocniony (umacniany) poprzez potrzeby (wymagania), których przedmiotem są rządowe strategie Strategicznego Towarzystwa Środowiska. Na razie jest uczucie, że taka świadomość nie koniecznie jest przełożona w praktyczne działania i te kilka z kluczowych wyzwań i szans (okazji) przedstawionych przez zrównoważony rozwój (zrównoważenie rozwoju) turystyki nie spotyka się (spotkało się).

Odpowiedź przedsiębiorstw (firm) turystycznych na zrównoważenie była dosyć różnorodna. Kilka większych przedsiębiorstw prowadzi (kontynuuje) zrównoważenie przez przedstawienie wspólnych społecznych (socjalnych) odpowiedzialnych strategii. Tylko mała część małych przedsiębiorstw turystycznych dążyła do stania się rozpoznawalnymi dla ich polityki środowiskowej i socjalnej (społecznej) oraz działań, i to ujawnia, że w większości przypadków pozytywne działanie zależało od osobistego interesu i zobowiązania przez właściciela. Jednakże, są oczywiste znaki, że poziom zainteresowania i odpowiedzi rośnie. Pomogła mu praca Zrzeszenia Branżowego Producentów (?!) oraz kontakt między firmowy (między firmami) w łańcuchu zaopatrzenia (dostarczania). Na przykład, kilku tour operatorów obecnie specjalnie szuka (poszukuje) źródeł serwisów zaopatrzenia, które przylegają do kryteria zrównoważenia.

Te kilka ostatnich lat ukazało (pokazało) znaczący wzrost w świadomości konsumenta o wpływie organizacji wakacji (tworzenia wakacji), częściowo napędzanym przez znaczne (szeroko zakrojone) relacje (sprawozdania) mediów. Turyści są zaniepokojeni (zainteresowani), że miejsca które odwiedzają powinny być atrakcyjne, z czystym i dobrze zachowanym środowiskiem. Segmenty rynku turystycznego bazującego (opartego) na naturze i kulturze mocno rosną. Liczba (ilość) badań (sond) w różnych krajach europejskich ujawniła, że większość zapytanych turystów (podróżników) mówi, że bardziej prawdopodobnie wybraliby firmę, która dba (troszczy się) o środowisko i lokalną społeczność. Jednakże proporcje tych Europejczyków, którzy wybiorą szczególny typ podróży (podróżowania) specjalnie z powodów wpływu na środowisko jest nadal niski.

Odnowienie kampanii ku większemu zrównoważeniu europejskiej turystyki

Chcielibyśmy zobaczyć nowy zryw w procesie tworzenia turystyki europejskiej bardziej zrównoważoną. Po części wymaga to (potrzebuje) tych związanych z turystyką, w publicznych i prywatnych sektorach, aby podwyższyć ich zaniepokojenie (obawę, zainteresowanie) sprawą oraz podjęcie działania skierowanego do nich. Jednakże to również wymaga, aby Komisja Europejska i wszystkie państwa członkowskie bardziej (mocniej) dostrzegły tę wyjątkową pozycję w równoważeniu rozwoju i aby odpowiednio wspierać sektor.

Zagadnienie zarysowane w tym raporcie jest o wspólnej pracy (o współpracowaniu ze sobą) - turystyki, środowiska oraz zainteresowanie społeczności pchanych (posuwających się) w tym samym kierunku. Ognisko (środek) jest umiejscowione na wspólnym działaniu na poziomie celów podróży (miejsc podróży), ale w obrębie kontekstu wspomagającego narodową i europejską politykę i działanie. Maksyma „myśl globalnie, działaj lokalnie” pozostaje istotna.

Globalne priorytety zmieniają się. Zmiana klimatu jest teraz widziana jako sprawa fundamentalna z głównymi komplikacjami dla turystyki, wymagająca od przemysłu zmniejszenia jego wkładu do emisji gazu i miejsca podróży do przystosowania się do zmian we wzorze (wzorcu) żądań i w typie turystyki, który mogą zaoferować.

Dodatkowym wyzwaniem dla sektoru turystyki jest, aby pozostać konkurencją (pozostawić konkurencję) również podczas, gdy obejmuje zrównoważenie, poznanie tego, w długim czasie konkurencyjność zależy od zrównoważenia. Powinniśmy kontynuować dążenie do rozwoju turystyki, ale w przekazywaniu tego, wzorzec konsumpcji i produkcji turystyki może się zmienić. Powinien być nacisk na zachowanie i wzrastanie dochodu z turystyki, ale na mniejszych szkodach dla środowiska i naszej charakterystycznej kultury oraz wyższej wartości dla społeczeństwa.

Tak samo jak przekazywanie (dostarczanie) zrównoważonych miejsc podróży, firmy turystyczny oraz turyści powinni być bardziej pobudzeni aktywnie (do działania) by zrównoważyć. To jest po części o akceptowaniu obowiązków, ale również o podejmowaniu przedstawionych (zaprezentowanych) okazji (szans). Coraz bardziej zrównoważenie powinno być tożsamym z jakością - turyści powinni zdawać sobie sprawę z tego, że miejsca, które dbają o środowisko, swoich pracowników i lokalne społeczności to jest również bardziej prawdopodobne, że zadbają również o turystów. Wysoka jakość środowiska oraz dobrze prosperujące społeczności gospodarzy są warte płacenia za nie i muszą być promowane.

Wyzwania i szanse będą zmieniać się z miejsca na miejsce. Ten dokument podkreśla niektóre z tych, które według nas są przeważające (dominujące) w całej Europie. Rozważa on również podejścia, które są powszechnie istotne. Dostrzega on, że wiele można zyskać (może zostać zyskane) przez dzielenie się wiedzą i doświadczeniami o zrównoważeniu rozwoju turystyki w różnych częściach świata i przedstawia (zakłada) szkielet i zalety posuwania się do przodu razem.

3. Kluczowe wyzwania dla zrównoważenia turystyki europejskiej

Wcześniejszy rozdział ukazał obszerne (powszechne) cele zrównoważenia turystyki europejskiej. W tym rozdziale przedyskutujemy kilka kluczowych wyzwań, które muszą być skierowane jeżeli cele mają się spotkać (?!).

Określone tutaj cele odbijają główne (najważniejsze) obawy i sprawy pojawiające się (powstające) z rozważań (przemyśleń) Grupy Równoważącej Turystykę (TSG). Wzięliśmy również pod uwagę sprawy poruszone w poprzednich raportach przez Komisję Europejską i Parlament o zrównoważeniu turystyki. Bardziej obszernie dążymy do powiązania tych wyzwań dla turystyki z siedmioma kluczowymi wyzwaniami poznanymi w odnowionej przez EU Strategii Zrównoważenia Rozwoju (SDS): zmiana klimatu oraz czysta energia; zrównoważony transport; zrównoważona konsumpcja i produkcja; konserwacja (ochrona) oraz zarządzanie zasobami naturalnymi; zdrowie publiczne; włącznie ze społeczeństwem, demografią oraz migracją; oraz globalne ubóstwo i wyzwania dla zrównoważenia rozwoju.

Wiele z wyzwań podanych niżej są istotne dla więcej niż jednego celu zrównoważenie turystyki, z kombinacją ekonomii, społeczeństwa oraz konsekwencji środowiskowych (konsekwencji dla środowiska).

Zanim wprowadzimy te wyzwania, dwa ważne zasadnicze warunki dla zrównoważenia turystyki mogą być określone:

• Zapewnienie, że właściwe warunki dla skutecznego handlu turystyką są na miejscu

Jest spora ilość kluczowych wymagań dla odnoszących sukces przedsiębiorstw turystycznych oraz miejsc podróży, które powinny się spotkać jeżeli zrównoważona turystyka jest tym, co chcemy uzyskać (osiągnąć). Zawierają one:

- Bezpieczeństwo i ochrona. Podstawowe prawa podróżującego muszą być spełnione - włączając bezpieczeństwo transportu oraz urządzeń (udogodnień) turystycznych, higienę jedzenia, wysoką jakość wody i powietrza, wolność od przestępczości oraz wykorzystywania, itp.

- Jakość urządzeń (udogodnień) oraz usług. To powinno wyrównywać (dorównywać) oczekiwaniom odwiedzającego.

- Wiarygodność informacji. Informacja dla turystów oraz udziałowców zajmujących się turystyką powinna być ścisła (dokładna) i pomocna.

- Efektywny dostęp do rynku. Przedsiębiorstwa i miejsca docelowe powinny mieć łatwość zdolności do osiągnięcia (dosięgnięcia) oraz komunikacji z potencjalnymi (przyszłymi) odwiedzającymi.

- Wspomaganie środowiska przez firmy. Struktury nadzorujące oraz serwisy firm powinny zapewniać właściwe i wspierające (wspomagające) warunki dla przedsiębiorstw, kreatywność (twórczość) oraz innowację.

- Prawo do wzięcia urlopu. Równe prawo dla pracowników do wzięcia płatnego urlopu oraz limitowanie czasu pracy są ważnymi koniecznymi warunkami dla turystyki.

• Przewidywanie i bycie na bieżąco ze zmianami

Wiele z wewnętrznych i zewnętrznych czynników oddziałujących na turystykę europejską ukazało (pokazało) zmianę (zmieniło się) i prawdopodobnie będzie się tak działo dalej. Polityka i działania musza zostać rozwinięte i zmodyfikowane w świetle najlepszej dostępnej wiedzy i przewidywań (prognozowania).

Konkretne typy zmian z najbardziej trafnych dla zrównoważenia turystyki zawierają:

- Zmiany środowiska, zwłaszcza zmiana klimatu. One oddziałają (poruszą) wzór żądań oraz przyszłych warunków i wyzwań dla zrównoważenia rozwoju w miejscach docelowych.

- Zmiany technologiczne (zmiany w technologii). To może mieć główny wpływ na wstrząs środowiskowy (wstrząs środowiska) oraz możliwe rozwiązania dostępne w przyszłości.

- Trendy oraz zmiany na rynku. Zmiany w zasobach rynku, demografii, profilu odwiedzających, smakach oraz motywacjach, wszystkie mają związek z równoważeniem.

- Zmiany w polityce, ekonomii i społeczeństwie. Mogą one wpłynąć na kontekst i nastawienie do turystyki oraz zrównoważenia w zasobach rynku oraz w miejscach docelowych.

Te osiem zaprezentowanych (przedstawionych) wyzwań jest podanych bez ważnej kolejności (podana kolejność nie ma wpływu na ważność).

Wyzwanie 1: Obniżenie (zmniejszenie) sezonowości popytu

Koncentracja wycieczek turystycznych w danym (konkretnym) okresie roku ma główny wpływ na zrównoważenie. Nie tylko poważnie zmniejsza powodzenie firm (przedsiębiorstw) oraz ich możliwość zaoferowania całorocznego zatrudnienia (cele 1a i 1b), ale może również położyć poważny nacisk na społeczności oraz zasoby naturalne w konkretnym czasie, podczas gdy pozostawia nadwyżkę wydajności w innym (cele 2a i 3a).

Dane z EUROSTAT'u pokazują, że mówiąc o Europie jako o całości, noclegi turystów w sierpniu są średnio pomiędzy trzy a cztery razy wyższe niż w miesiącach zimowych. Wzór różni się pomiędzy państwami, z największą sezonowością ukazaną w państwach śródziemnomorskich. Wyjazdy w góry oferujące sporty zimowe mają zdolność posiadania dwóch szczytów sezonowych, ale oba są całkiem niskie i tutaj również sezonowość działa (oddziałuje) na zrównoważenie.

Sezonowość popytu stwarza go bardzo trudnym do zaplanowania (planowania) i skutecznym (efektywnym) zarządzaniem zaopatrzeniem w sprzęt turystyczny. Proces stymulowania popytu oraz użycie w mniej zajętych sezonach (miesiącach), zajmowanie się istniejącą wydajnością (pojemnością), umożliwiło by wzrost dochodów z turystyki, podczas gdy nakładano mniejszy nacisk na środowisko i społeczności mogłoby być wynikiem wzrostu w szczycie popytu.

By skierować działanie ku sezonowości wymaga zrozumienia produktu oraz sytuacji na rynku w państwie oraz zatroszczenia się o miejsca docelowe. Konkretne położenia lokalnych społeczności oraz środowiska powinno również być wzięte pod uwagę tak jak w niektórych przypadkach zwrot niskiego okresu sezonu, jest mile widziane.

Skoordynowane działanie jest wymagane na wszystkich poziomach, łącząc miejsca docelowe podróży oraz firmy, aby wpłynąć na popyt i podaż.

Właściwe (odpowiednie) działanie, aby wzmocnić apel pozasezonowości jako przeciw szczytowi sezonu, zawiera:

- Przystosowanie selekcji celów rynku w stronę rynku bez sezonowości (przykład: turystyka biznesowa, segmenty nie-rodzinne oraz konkretne nisze rynków, nisze rynkowe).

- Innowacja rozwoju produktu, opakowania, wydarzeń i promocji poza sezonem.

- Różnorodność cen oraz zachęt.

- Wspólna praca pomiędzy dostawcami usług oraz osobami prowadzącymi firmy, aby przedłużyć czas otwarcia.

Działanie powinno również zostać podjęte, aby wpłynąć na wzór popytu u źródła, włączając:

- Ponowne rozplanowanie i rozciągnięcie wakacji szkolnych.

- Zachęcanie pracowników, aby umożliwiać elastyczne branie urlopu.

Efekt zmieniania się klimatu może znacząco mieć wpływ na sezonowość w średnim do długim czasie. To wymaga dalszego uczenia oraz obserwowania, aby ulepszyć (polepszyć) nasz zrozumienie i przewidywania możliwych zmian i aby umożliwić przyjęcie strategii, aby być na miejscu. Prawdopodobne zmiany w całej Europie włączają:

- Ciągłe obniżenie dostępności śniegu na niższych wysokościach, mające wpływ na obecność lub długość sezonu na sporty zimowe w kurortach górskich.

- Zmiany we wzorze popytu sezonowego w lecie, od południowych państw, gdzie temperatury mogą być zbyt wysokie do państw północnych, gdzie cieplejsze temperatury mogą przyciągnąć turystów poszukujących słońca.

Wyzwanie 2: Apel o wpływie transportu turystycznego

Codzienne nowe informacje o zaawansowaniu oraz wpływie zmiany klimatu oraz połączenie z emisjami transportu sprawiły, że jest to fundamentalna oraz wysokiej rangi sprawa dla planowania turystyki (turyzmu) w Europie. Ma to pierwszorzędne konsekwencje dla celu 3a (zmniejszenie globalnego i lokalnego zanieczyszczenia powietrza), ale również dla powodzenia ekonomicznego przemysłu turystycznego (cel 1a), jakości życia społeczności (2a) oraz równego dostępu do turystyki dla wszystkich (2b). Zrównoważony transport jest kluczowym wyzwaniem dla SDS.

Oszacowano, że transport turystyczny (krajowy i międzynarodowy) obecnie stanowi 8% emisji CO2 w EU. Transport powietrzny jest odpowiedzialny za 50% emisji CO2 połączonej z krajową i międzynarodową turystyką w Europie jako całości. Emisje związane z samochodami są również bardzo ważne (odpowiedzialne za 41% emisji CO2 z podróży turystycznych wewnątrz Europy). Podróże powietrzne są jednym z najszybciej rosnących źródeł emisji (4% rocznie) z powodu wzrostu w ruchu powietrznym oraz popytu częściowo stymulowanego przez niskie ceny lotów.

SDS woła o połączenie wzrostu gospodarczego z popytem transportowym. To ma znaczący ukryte znaczenie dla turystyki, które poprzez definicję jest zależne od transportu. W dążeniu tej polityki i tych zawartych w dokumencie o nazwie „White Paper” EC, potrzeby turystyki jako kluczowy sektor gospodarczy powinny być całkowicie wzięte pod uwagę. Jednakże sektor turystyki musi również aktywnie odpowiedzieć oraz odpowiedzialnie na wyzwanie. Celem powinno być poszukiwanie, aby zatrzymać całkowite wydatki odwiedzających oraz gospodarcze korzyści podczas redukowania emisji będącej wynikiem takiego działania.

Najpierw nacisk powinien być położony na zmniejszenie wpływu na zmianę klimatu z powietrznej oraz samochodowej turystyki, poprzez:

- Badanie, wspieranie oraz regulacje prowadzące do ulepszeń w pojazdach, samolotach oraz technologii paliwowej i zarządzaniu ruchem (włączając kontrolę ruchu powietrznego).

- Uczestnictwo sektoru powietrznego (lotniczego) w systemie emisji Unii Europejskiej oraz zachęcanie wszystkich linii międzynarodowych aby uczestniczyły w podobnych systemach.

- Aktywne promowanie turystom równoważących emisję węgla programów wraz ze wspomaganiem (wsparciem) operatorów (osób prowadzących firmy).

W dodatku osoby planujące turystykę oraz firmy (przedsiębiorstwa) powinny pracować razem, aby promować zmiany w modelu w kierunku używania bardziej przyjaznych dla środowiska form transportu dla turystyki (pociąg, autokar/autobus, woda, rower, piesze), zarówno do jak i z miejsc docelowych:

- dostosowanie opodatkowania oraz opłat naprawczych, aby odzwierciedlać koszt środowiska

- aktywne i kreatywne promowanie alternatywnych środków transportu (zarówno dla przyjemnego doświadczenia jakie oferują jak dla ich niskiego wpływu) oraz zapewnienie turystom wysokiej jakości informacji o nich

- inwestowanie w odpowiednią infrastrukturę oraz usługi ( ścieżki rowerowe, usługi kolejowe, parking dla autokarów oraz samochodów, itp.) używając dochodów z opłat (podatków) środowiskowych tam, gdzie to możliwe

- ciągłe ulepszanie integracji pomiędzy różnymi rodzajami usług transportowych oraz łagodzenie zużycia przez turystów

- ostrożne lokalizacje nowej rozbudowy turystycznej z uwzględnieniem dojazdu (dostępności).

Dalszym celem jest poszukiwanie, aby zredukować dystanse pokonywane podczas całkowitego czasu odwiedzania turysty. To może wymagać:

- dostosowanie celów rynku oraz promocji w kierunku bardziej lokalnych i „okolicznych” rynków źródeł

- zachęcanie do mniejszej ilości, ale dłuższych wakacji podczas gdy zdajemy sobie sprawę z tego, że to jest wbrew ostatnich trendów rynkowych

- promocja atrakcji oraz zajęć w oraz w okolicy miejsc docelowych zamiast długich wycieczek

Niektóre miejsca docelowe są dużo lepiej umiejscowione niż inne, by zaspokoić takie zmiany w użyciu transportu oraz wzorze podróży. Szczególne potrzeby obszarów oraz wysp gospodarczo zależnych od turystyki oraz odległych rynków, powinny być całkowicie wzięte pod uwagę.

Powyższe propozycje powinny być oszacowane oraz ulepszone poprzez kontynuację odświeżania (pobierania coraz nowszej) wiedzy o efektach emisji transportu turystycznego oraz prawdopodobnego wpływu różnego pomiaru odpowiedzi na wyniki turystyki tak samo jak zmiany klimatu.

Wyzwanie 3: Ulepszenie jakości pracy w turystyce

To wyzwanie jest połączone bezpośrednio z celem 1b (jakość zatrudnienia bez dyskryminacji), ale również wplatane jest w ogólną zdolność ekonomiczną przedsiębiorców (1b) i jakość oferowanych usług dla odwiedzających. Wyzwanie SDS o wpływie socjalnym i migracyjnym jest tu istotne i jakość pracy jest kluczowym aspektem strategii lizbońskiej.

Sektor turystyczny oferuje wiele możliwości podjęcia pracy dla ludzi w każdym wieku i o każdych umiejętnościach. Szczególnie dla młodych ludzi praca w turystyce często stanowi pierwszy kontakt z życiem pracowniczym, dostarczając im zdolności interpersonalnych i socjalnych wysoce wymaganych przez klienta w przemyśle usługowym. Coraz częściej, istnieje możliwość turystyki w nadawaniu wartości zatrudnienia w innych sektorach, poprzez wielobranżowe zatrudnienie i aby zapewnić nowe możliwości zatrudnienia w sektorach powiązanych ze środowiskiem i dobrem kulturowym.

Jednakże niektóre sub sektory turystyki przedstawiają niesprzyjające warunki pracy (długie i nie regularne godziny pracy, wysoki wskaźnik pracy na czas określony, pół etatu lub sezonowej i poniżej przeciętnego poziomu wynagrodzenia i minima socjalnego), niski poziom kwalifikacji, brak możliwości rozwoju zawodowego i wysoki wskaźnik pracy "na czarno".

W turystyce personel zapewnia nieodzowną część doświadczenia (wrażenia) klienta i to ludzie pracujący w przemyśle, którzy mogą zapewnić to z głównym źródłem przeważającej rywalizacji. Musi być coś niezwykłego w umiejętnościach, wiedza i zachowanie osób pracujących przemyśle, aby umożliwić Europie odróżnienie od innych miejsc (lokacji).

Jakoś prac w turystyce oraz to, jak sektor jest odbierany jako wybór kariery powinno być ulepszone poprzez:

- poziom płac oraz socjalna prowizja bezpieczeństwa

- rozkład, długość oraz zgodność, gęstość godzin przepracowanych, podczas gdy uznajemy, że musza one

pasować do popytu klientów

- możliwość oferowania prac pełnoetatowych, całorocznych oraz długoterminowych

- postęp kariery oraz okazje (szanse na awans).

Wiele z tych spraw nie jest niespotykanych w turystyce. Jednakże, apelowanie ich może również pomóc przezwyciężyć problem, który jest w kilku częściach Europy, rekrutacji personelu z umiejętnościami i bez nich oraz zmniejszanie wysokich stawek obrotów personelu.

Wyzwanie jest dla firm (przedsiębiorstw) turystycznych, jednakże małych, aby rozwijać dobrze zaplanowane zasoby ludzkie. Ten dialog socjalny pomiędzy pracodawcami, pracownikami i ich reprezentantami powinien być umocniony (wzmocniony). Jest wiele przykładów, gdzie innowacyjna organizacja pracy, wynegocjowana przez pracodawców i zrzeszenia handlowców, doprowadziły oby do wyższej jakości oraz pełnoetatowych prac zyskownie ulepszonych.

Firmy powinny zaangażować ich pracowników i ich reprezentantów w organizowaniu i osiąganiu ich różnorodnych celach zrównoważenia. To powinien być proces w obie strony, z dokładnym uznaniem przez pracowników i zrzeszenia handlowców fundamentalnej potrzeby rywalizacji w przemyśle jeżeli biznesy (firmy) są by dostarczyć zrównoważone prace w przyszłości oraz z dokładnym uznaniem przez pracodawców oraz towarzystwa pracowników turystycznych potrzeb dla stałych (stabilnych) prac jeżeli firmy chcą zwerbować i zatrzymać wystarczająco wykwalifikowany i zmotywowany personel w przyszłości.

Wyzwanie ulepszania jakości prac w sektorze oraz dawanie mu przewagi konkurencji, również wymaga bardziej skoordynowanego wysiłku, aby wzmocnić praktykowanie i sprecyzowanie struktury kariery. To również pomoże w mobilności zatrudnienia (pracy), geograficznie i pomiędzy sektorami. Działanie powinno zawierać:

- umacnianie zastosowania codziennych standardów w praktyce turystycznej w całej Europie oraz wzajemne (dwustronne) poznanie kwalifikacji

- wymiana dobrych doświadczeń w praktyce turystycznej w całej Europie, usunięcie języka (obcego) i innych barier w codziennym pojmowaniu

- integracja spraw zrównoważenia w główny nurt praktyki turystycznej (ćwiczenia) oraz edukacji

- aktywna promocja oraz praca aby stymulować odpowiedź na turystykę jako kariera i uczestniczenie w ćwiczeniach (praktykach) na wszystkich poziomach.

Wyzwanie 4: utrzymywanie (podtrzymywanie) i polepszanie dobrobytu społeczeństwa oraz jakości życia wobec zmian

Turystyka ma znaczącą siłę, aby zmienić charakter oraz koniunkturę miejsc, w których występuje. Tworzenie europejskich miejsc podróży (celów podróży) przeszło znaczące zmiany w ostatnich latach oraz nowe się wyłoniły. Ciśnienie rozwoju ma wpływ na społeczeństwo. Tak jak to jest bezpośrednio ukazane w Celu 2a. ale również kładzie nacisk na cele ekonomiczne (zatrzymywanie przychodów w miejscowościach oraz umacnianie jakości prac) oraz cele środowiskowe (utrzymywanie naturalnego oraz kulturowego bogactwa w miejscach podróży oraz uniknięcie degradacji).

Dwa typy zmian prezentują znaczące wyzwania i okazje (szanse) dla lokalnych społeczności. Pierwszy odnosi się do rozbudowy własności, powiązanych z turystyką, zmieniając charakter osiedlania. Gdzie tylko może to przynieść znaczne korzyści ekonomiczne społecznościom, może również być wynikiem rozszerzającej się urbanizacji (lub sporadycznego rozwoju, rozbudowy) prowadząc do utraty lokalnego udogodnienia oraz terenów zielonych. Zmiany w wartości własności mogą zagrażać jakości życia mieszkających tam ludzi oraz niektóre rodzaje rozwoju (rozbudowy) oraz użycia (zużycia) mogą przynieść mały zwrot lokalnej ekonomii.

Drugi typ zmiany pochodzi z przekształceń lokalnej gospodarki, wynikające z pogarszania się (zmniejszania się) tradycyjnych zajęć, z turystyką widzianą jako odpowiedź na wymiany lokalnych przychodów i prac. Szczególne wydarzenia tego typu zmiany mogą być widziane jako:

- tereny wiejskie i górskie ze zmianami w strukturze wspierającej UE, która odsuwa się od produktów rolniczych w stronę szerszej gospodarki rolniczej oraz środowiska

- obszary morskie, które postrzegają turystykę jako zamianę przychodów z połowu ryb, podążając za zmniejszającym się zaopatrzeniem w ryby oraz zmianami w podstawach wspomagających (wspierających)

- pewne obszary miejskie, na których turystyka zapewnia użycie dla pierwszych sieci przemysłowych oraz współdziałającego bogactwa (dziedzictwa)

- tradycyjne kurorty turystyczne, w których nowe rodzaje ofert są potrzebne aby sprostać zmieniającym się gustom rynku oraz efektom zmiany klimatu.

W odpowiedzi na oba typy zmian, ostrożne planowanie celów podróży (miejsc docelowych) oraz zarządzanie wymaga się, aby:

- wpłynąć na skalę (rozmiar), natury oraz ulokowania rozwoju (rozbudowy), aby zapewnić, że turystyka jest zintegrowana z istniejącymi działaniami (działalnościami) oraz, że społeczności pozostają w równowadze

- sprawdzenie, czy zaproponowany nowy rozwój (rozbudowa) jest na równi z trendami rynku oraz przyszłymi popytem - na przykład wzór popytu w turystyce wiejskiej jest znacząco inny teraz niż w przeszłości

- nadawanie pierwszeństwa rodzajom zakwaterowania oraz urządzeń (udogodnień), aby odzwierciedlać wyjątkowy charakter miejsca podróży (miejsca docelowego), minimalizowanie wpływu na środowisko i dostarczenie wartości społecznościom lokalnym (gospodarczej oraz zatrudnienia)

- zmaksymalizowanie stosunku przychodu, który jest zatrzymywany lokalnie oraz inne korzyści dla lokalnych społeczności, również umocnienie lokalnych łańcuchów zaopatrzenia oraz promocja używania lokalnego produktu, sklepów oraz innych usług przez odwiedzających.

Powinno zostać przyjęte, że własność i jakoś życia może czasami celować w ograniczenie rozwoju fizycznego.

Wolumin i koncentracja rozwoju drugiego domu jest widziana jako główne wyzwanie dla jakości życia w miejscach docelowych. W wielu miejscach drugie domy są zajmowane tylko przez kilka tygodni w roku i są fizycznie nękane, zniekształcone ceny własności, odbierają życie społecznościom i dają niewiele zwrotu lokalnej (miejscowej) ekonomii. Jednakże, w niektórych sytuacjach jeżeli jest możliwe dostrzeżenie tego, drugie domy wprowadziły w inwestowanie, które w innym przypadku są niedostępne dla społeczności, co przynosi w rezultacie wzrost własności i odnowienia starych budynków. Celem powinno być:

- większe zrozumienie wpływu drugich domów oraz dzielenie się dobrym doświadczeniem, w jaki sposób apelować o to

- limitowanie stopnia rozbudowy

- zmaksymalizowanie poziomu zużycia istniejących własności oraz ich scalenia z lokalnymi społecznościami i ekonomią

- zapewnienie, że wymogi regulaminowe dla drugich domów są na równi z tymi dla turystyki (przepisami) jako dla całości.

Wyzwanie 5: minimalizowanie (obniżanie) zużycia zasobów i produkcji odpadów

Turystyka może być znaczącym i czasami rozrzutnym użytkownikiem zasobów środowiska. To wyzwanie bezpośrednio powiązane jest z celem 3a o ochronie środowiska, ale również ma równie silnie konsekwencje dla dobrobytu społeczności gości (2a). To nawiązuje do obu, do zrównoważenia konsumpcji i produkcji oraz zarządzania naturalnymi zasobami, rzuca wyzwanie w SDS.

Zużycie wody jest główną sprawą dla zrównoważenia turystyki. Turysta pozostający w hotelu zużywa średnio 1/3 więcej wody dziennie niż lokalny mieszkaniec. Jednakże w obszarze śródziemnomorskim nie jest niecodziennym dla turysty zużycie średnio ponad 4-krotnie więcej wody dziennie niż lokalny mieszkaniec, a szczyt sezonu popytu może nałożyć poważne ograniczenia na lokalne zasoby. Niektóre spokrewnione formy aktywności turystycznej w szczególności wymagają wody, kursy golfa oraz produkcja sztucznego śniegu w kurortach narciarskich. Ta sytuacja może się w dalszym ciągu pogarszać przez zmianę klimatu, wraz ze zmniejszającym się zaopatrzeniem spotyka wzrastający popyt.

Inne sprawy nawiązujące do sprawnego (efektywnego) zużycia zasobów oraz zarządzania woda zawierają:

- minimalizowanie konsumpcji energii (np. w klimatyzacji oraz ogrzewaniu) oraz zachęcanie do używania odnawialnych źródeł oraz ulepszonej technologii

- promocja przez ułatwianie redukcji, ponownego wykorzystania oraz recyklingu materiałów

- jakość wody, włączając kompetentne (sprawne) traktowanie ścieków, unikanie wpuszczania do morza oraz rzek, szara woda powinna być ponownie wykorzystywana gdzie tylko to możliwe

- jakość powietrza, włączając warunki powiązane z korkami ulicznymi

- redukcja i zarządzanie śmieciami (odpadami)

Wiele z działań wymaganych pod adresem tego wyzwania pozostaje ze wzmacniającym się zarządzaniem środowiskiem w przedsiębiorstwach turystycznych. Zmiana zachowania odwiedzającego może również mieć ważny wpływ. Działanie również wymaga podjęcia w lokalnych celach podróży (miejscach docelowych) z zaopatrzeniem w niezbędną infrastrukturę i system zarządzania, taki jak usługi recyklingowe dostępne dla firm (interesów) turystycznych.

Przyszłe planowanie celów podróży (miejsc docelowych) oraz projekt indywidualnych udogodnień powinno dorównać kryteriom dla zmniejszenia zużycia zasobów oraz zarządzanie odpadami. Innowacja oraz kreatywne podejście do zarządzania zasobami powinno być zachęcające.

Wyzwanie 6: ochrona (konserwacja) i nadawanie wartości naturalnemu i kulturowemu dziedzictwu

Relacja pomiędzy turystyką oraz bogactwem obszaru naturalnego i kulturowego jest krytycznej ważności. Turystyka może odgrywać kluczową rolę w zwiększeniu (podwyższeniu) obawy oraz generowaniu pośredniego i bezpośredniego wsparcia dla konserwacji (ochrony) (cel 3b). Patrząc z drugiej strony, jakość naturalnego i kulturowego bogactwa jest na większości obszarów fundamentalnie ważna dla pokolenia dobrobytu (powodzenia) ekonomicznego poprzez turystykę (cel 1a, 1b) do jakości życia lokalnych społeczności (mieszkańców) (2a) oraz doświadczeń odwiedzających (2b). Ochrona oraz zarządzanie naturalnymi zasobami jest kluczowym wyzwaniem w SDS.

Naturalne oraz kulturowe majątki mające znaczenie dla turystyki zawierają:

- jakość i różnorodność naturalnego krajobrazu

- krajobraz kulturowy, wytworzony przez człowieka, w który Europa jest szczególnie bogata

- indywidualności historyczne i sieci kulturowego bogactwa

- różnorodność biologiczna - flora i fauna, obie lądowe i morskie

- żyjąca kultura oraz lokalna charakterystyczność - sztuka, rzemiosło, kuchnia, język - wydarzenia oraz

festiwale.

Wielu polityków oraz kongresów istniejących na międzynarodowym i Europejskim poziomie celowało w ochronę tych bogactw (majątków, aktyw). Turystyka musi grać swoją część we wspieraniu ich. Obecność wieli typów (rodzajów) uznania, oferującego oba: ochronę tak samo jak skupienie na interesie odwiedzającego i interpretacji, jest znaczącą siłą w Europie.

Wyzwanie kluczowe zawierają:

- zwiększenie nacisku na rozwój, częściowo z samej turystyki, ale również z innych sektorów, które mogłyby zagrozić części zalet dla gospodarki odwiedzającego

- szkody (zniszczenia) z nadużycia przez odwiedzających oraz ze specyficznych nachalnych działań

- wpływ zewnętrznych czynników, takich jak zmiana klimatu

- poważny brak zasobów, zarówno finansowych jak i ludzkich, dla zarządzania i ochrony.

Istotne działania skierowane do tego zawierają:

- bycie bardziej przygotowanym na użycie argumentu turystycznego (jako człon napędzający ekonomię) jako powód by znaleźć ochronę natury i kultury i aby zapobiec szkodom

- właściwe (odpowiednie) określenie (uznanie) chronionych obszarów, włączając kompletowanie sieci Natura2000

- umacnianie relacji pomiędzy chronionymi obszarami oraz lokalnymi interesami (biznesami) turystycznymi w obrębie kontekstu strategii o zrównoważeniu turystyki oraz planu działania

- umacnianie umiejętności oraz narzędzi dostępnych, aby chronić tereny, dotyczy to kontroli rozwoju, zarządzania środowiskiem, zarządzania odwiedzającymi, rozwoju produktu, informacji i rozumienia oraz obserwacji

- przysposabianie planu zarządzania odwiedzającymi, aby zapewnić, że turystyka nie niszczy naturalnych i kulturowych zasobów

- śledzenie sposobów wzrostu uznania dla ochrony oraz zarządzania od odwiedzających, sektoru turystycznego oraz innych przedsiębiorstw czerpiących korzyści z turystyki

- wspieranie działalności ochronnej, zamkniętej tam, gdzie powinno dla turystyki, na indywidualnych terenach oraz prywatnych, włączając zwrot budynków wartościowych oraz utrzymanie tradycyjnych krajobrazów i mieszkańców

- umacnianie rozwoju, rozumienia i promocji jakości produktów oraz usług opartych na naturalnym i kulturowym bogactwie (dziedzictwie), włączając tradycyjne rzemiosło, produkty lokalne oraz inne elementy lokalnej charakterystyczności, jako składnik doświadczenia odwiedzającego

- rozwijanie programów obserwacyjnych, aby Mierzyc trendy i wpływy i ułatwiać zarządzanie.

Wyzwanie 7: Sprawienie wakacji dostępnymi dla wszystkich

Włączenie społeczeństwa oraz równości są ważnymi zasadami (prawami) zrównoważonego rozwoju. Specyficzny cel (2b) jest po to, aby zapewnić, że doświadczenia turystyczne są dostępne dla wszystkich bez dyskryminacji. To również doprowadzi dodatkowe korzyści ekonomiczne (cele 1a, 1b). Istotne cele SDS zawierają nie tylko włączenie społeczeństwa, ale również zdrowie publiczne, jako pozytywny składnik wakacji do psychicznego i mentalnego dobrego samopoczucia zostało dobrze udokumentowane.

Oszacowano, że około 40% mieszkańców Europy nie bierze wolnego, często z powodu różnorodnych form ubóstwa lub inwalidztwa (upośledzeń). W niektórych państwach, niezdolność uczestnictwa w wakacjach (wyjazdu na wakacje) jest uznawana jako znaczący aspekt ubóstwa dziecka oraz rodziny.

To wyzwanie ma szersze (obszerniejsze) komplikacje strategiczne dla zrównoważenia turystyki, w związku z tym polityka poszukiwania, aby zmaksymalizować dochód z sektoru bez zwiększania poziomu, mogłaby podążać przeciwko ważnemu włączeniu społeczeństwa. Jednakże, ściganie turystyki socjalnej również zostało ukazane, aby pomóc w celu zmniejszenia sezonowości popytu oraz wspomagania stałego całorocznego zatrudnienia, tak jak wielu ludzi, do których można dotrzeć w ten sposób, tak jak emeryci, którzy są na dobrej pozycji by podróżować poza głównym sezonem.

Wszystkie typy ludzi powinny mieć dostęp do turystyki, włączając ludzi młodych, studentów, rodziny oraz starszych mieszkańców. Dwa główne wyzwania skierowane do tego to:

- Ułomność (inwalidztwo) fizyczne. To zawiera (włącza) wysoki odsetek mieszkańców Europy dotkniętych przez niezdolność poruszania się lub czuciowe upośledzenie, lub osobiści lub nie bezpośrednio poprzez członka ich rodziny lub grupy. To może wzrosnąć dzięki zmianom demograficznym.

- Wady ekonomiczne, które istnieją we wszystkich państwach, ale są zwłaszcza rozpowszechnione (przeważające, dominujące) w kilku z nowszych państw członkowskich EU oraz wśród populacji migrujących i młodych ludzi.

Działania mające znaczenie zawierają:

- zachęcanie polityków oraz działaczy, aby wspierać turystykę socjalną na wszystkich poziomach

- podwyższanie obawy (zaniepokojenia) firm o rozmiar rynku oraz korzyści ekonomiczne tak samo jak socjalne

- zapewnienie uniwersalnego przestrzegania prawa pracownika do wolnego (urlopu), zabezpieczanie (chronienie) aspektu bezpieczeństwa społeczeństwa zagwarantowanego przez Europejski model socjalny

- projektowanie i adoptowanie urządzeń turystycznych oraz terenów, aby sprostać wymogom fizycznego inwalidztwa

- ulepszanie znaczących informacji dla osób upośledzonych oraz poniżej uprzywilejowanych grup

- zachęcanie rozłożystym wyborem cen w turystyce i doświadczeniach

- śledzenie specyficznych schematów, aby ułatwić i zachęcić branie urlopów przez ludzi o niskich dochodach, takich jak wakacyjny system voucherowi w niektórych państwach oparty o podatek pracowników oraz włączając członków rządu i operatorów.

Wyzwanie 8: Użycie turystyki jako narzędzia w globalnym równoważeniu

rozwoju

To jest bardzo właściwe (odpowiednie), że nasza obawa o zrównoważenie turystyki w Europie powinna przekładać się również w obawę o wpływ turystyki europejskiej oraz politykę powiązaną z turystyką na zrównoważenie światowego rozwoju. To jest zgodne z drogą (ścieżką) oraz priorytetami SDS i było również rozpoznane w poprzednich komunikatach EU o równoważeniu rozwoju. Wszystkie cele identyfikowane ze zrównoważeniem rozwoju powinny skupić się nad rozwojem turystyki oraz działaniem międzynarodowym.

W 2005 roku podróże europejczyków poza Europę stanowiły 66 mln przyjazdów na innych kontynentach, wytwarzając (powodując) znaczne poziomy (wzrosty) wydawania (pieniędzy) w odwiedzanych miejscach. Europa jest głównym źródłem inwestycji w rozwój turystyki zagranicznej oraz wsparcia dla infrastruktury oraz projektów towarzystw zajmujących się rozwojem.

W wielu rozwijających się państwach, turystyka może zapewnić jedno z kilku środków dochodu oraz środków utrzymania, częściowo w wiejskich terenach, ale tutaj sprawy dotyczące wpływu na środowisko oraz społeczności są ogromnej ważności.

Kluczowe wyzwania zawierają:

- Apel o globalnym wpływie międzykontynentalnych podróży oraz transportu na emisje i zmianę klimatu, związany z powyższym Wyzwaniem 2.

- Użycie turystyki jako narzędzia w apelu Milenijnych Zadań Rozwojowych zwłaszcza celu, aby zmniejszyć o połowę biedę i głód do roku 2015.

- Zapewnienie, że wszystkie formy wykorzystywania oraz niesprawiedliwego współzawodnictwa są możliwe do uniknięcia, włączając zgodność z podstawowymi standardami zatrudnienia takimi jak konwencje ILO oraz ścisłe trzymanie się międzynarodowego kodeksu kierowania (zarządzania) przeciwko wykorzystywaniu seksualnemu dzieci.

- Wspieranie międzynarodowej polityki oraz celów w związku (powiązanej) z środowiskiem takich jak te ustalone przez Konwencję o Różnorodności Biologicznej.

- Zapewnienie zrealizowania Globalnego Kodeksu Etyki dla Turystyki przez państwa Europejskie oraz promocja ich zasad na cały świat.

Odpowiednie obszary działania zawierają:

- Promowanie równości w rozwoju i turystyce, mocą której wszystkie państwa mają te samo prawo do rozwoju turystyki oraz mieszkańcy wszystkich państw mają równe prawo do podróżowania.

- Zachęcanie EU oraz poznawanie dwustronnych celów programów, oraz wspieranie właściwego Rogowu turystyki jako narzędzia dla zrównoważonego rozwoju oraz zmniejszanie biedy oraz, aby pracować wspólnie nad tym wraz z organami międzynarodowymi.

- Zachęcanie europejskich touroperatorów oraz inwestorów w usługach zagranicznych, aby dotrzymywać (przestrzegać) zasad zrównoważenia oraz poszukiwać, aby przynieść korzyści dla środowiska oraz lokalnych społeczności, w których działają.

- Promowanie troski (obawy) przez mieszkańców Europy o odpowiedzialne opcje podróżowania oraz zachowania.

- Dzielenie wiedzy oraz dobrego doświadczenia w równoważeniu turystyki wraz z innymi państwami i regionami świata.

---