Karol Adamiecki

W 1891 r. ukończył Instytut Technologiczny w Petersburgu, gdzie uzyskał dyplom inżyniera technologa.

Brał udział w odprawach kierownictwa, podczas których omawiano problem wysokich kosztów produkcji. Według angielskich doradców, którzy zostali zatrudnieni przez dyrekcję dla rozwiązania tego problemu, główną jego przyczyną było lenistwo typowe dla polskich robotników. Adamiecki nie zgadzał się z tym wnioskiem i w tajemnicy przed dyrekcją poddał obserwacji 16-osobową brygadę. Czas pracy zapisywał w postaci kresek. Na podstawie obserwacji stwierdził, że wysokie koszty spowodowane są nieracjonalnym następowaniem procesów po sobie i stworzył nowy harmonogram. Wówczas też dokonał usprawnień konstrukcyjnych walcarek.

Adamiecki jako pierwszy zastosował metodę chronometrażu. W wyniku swoich badań stwierdził, że głównym powodem strat czasu w procesie produkcji jest brak uzgodnienia poszczególnych operacji, a także sformułował dwa główne zadania organizatorskie:

• harmonijny dobór poszczególnych elementów systemu wytwórczego, tak aby spośród wielu możliwości wybrać elementy dotyczące zasobów o najdoskonalszej charakterystyce ekonomicznej z punktu widzenia celu procesu produkcyjnego, a więc takich, które pozwalają realizować produkcję wzorcową;

• sprowadzenie funkcjonowania systemu wytwórczego do zharmonizowania w czasie działań wszystkich elementów systemu, aby wytwarzać przy jak najmniejszych stratach czasu.

Konsekwencją obserwacji i wniosków były sformułowane prawa:

• prawo podziału pracy i wynikająca z tego prawa reguła specjalizacji;

• prawo koncentracji - istotą jest łączenie wysoce wyspecjalizowanych komórek w celu wspólnego działania;

• prawo harmonii.

Funkcje kontroli w zarządzaniu określił następująco: powinna być ona dokładna, wystarczająca, nieustanna, niezwłoczna i zrównoważona.

Jako profesor Politechniki Warszawskiej Adamiecki objął w 1919 r. katedrę technologii metali i walcownictwa.

„Filozofia systemu Taylora“ Warszawa 1926, która dopiero z języka polskiego została przetłumaczona na angielski i włoski

Niedługo po śmierci Karola Adamieckiego przyniosły wynik jego starania o reaktywowanie i usamodzielnienie Instytutu Naukowej Organizacji i Kierownictwa).

Odznaczenia i wyróżnienia

Karol Adamiecki występował często na arenie międzynarodowych kongresów i komitetów naukowej organizacji. Międzynarodowy Komitet Naukowej Organizacji z siedzibą w Genewie w 1932 roku przyznał Karolowi Adamieckiemu najwyższe odznaczenie "Plaque d'Or" ("Złotą Odznakę") "za prace jego od lat trzydziestu na polu naukowej organizacji i za wybitne zasługi, przede wszystkim za opracowanie metody harmonizacji będącej obecnie wraz z metodą Taylora podstawą nauki organizacji".

Adamiecki cieszył się wielkim poważaniem i uznaniem w Czechosłowacji, gdzie przyznano mu Order Białego Lwa, a Akademia Pracy im. J. Masaryka zaliczyła go w poczet członków honorowych.

Życiorys Max Weber

W 1918 został doradcą Niemieckiej Komisji Rozbrojeniowej w ramach negocjacji przygotowującej grunt pod przyszły traktat wersalski. Mocno obstawał za umieszczeniem w Konstytucji Weimarskiej Artykułu 48, pozwalającego w szczególnych sytuacjach rządzić za pomocą dekretów, który kilkanaście lat później pozwolił Hitlerowi ustanowić dyktaturę.

Na uniwersytet powrócił w 1918 obejmując katedrę w Wiedniu, a następnego roku pierwszą w Niemczech katedrę socjologii w Monachium. W tym mieście spędził resztę życia. Zmarł na

Najważniejsze dzieła Webera to Etyka protestancka a duch kapitalizmu (Die protestantische Ethik und der Geist des Kapitalismus,) oraz Gospodarka i społeczeństwo (Wirtschaft und Gesellschaft, 1922

Jedną z podstawowych zasług Webera jest umocowanie metodologii nauk społecznych. Weber odrzucał pozytywistyczną koncepcję nauk społecznych jako nauk przyrodniczych .

Swoją teorię socjologiczną Weber buduje na pojęciu działania. Od innych zachowań ludzkich odróżnia je to, że działający podmiot wiąże z nim subiektywny sens. Operacja rozumienia (Verstehen) jest możliwa tylko w odniesieniu do działań racjonalnych. Weber wierzył jednak, że człowiek w większości przypadków nie zachowuje się racjonalnie. Dlatego też postulował badanie ludzkich zachowań poprzez zestawianie ich z w pełni racjonalnymi i logicznie spójnymi typami idealnymi. Badacz miał wyciągać wnioski na podstawie różnic między typem idealnym, a faktycznym działaniem. W odniesieniu do działań afektywnych, opierających się na stanach uczuciowych, pomocna jest też empatia, do tradycjonalnych zaś - pamięć historyczna.

Pojęcie działania racjonalnego jest kluczem do zrozumienia procesu racjonalizacji, charakterystycznego dla kultury zachodniej. Nastawienie na racjonalność jest tym, co wyróżnia etykę protestancką rozwijaną przez wywodzący się z kalwinizmu purytanizm. W pracy Etyka protestancka i duch kapitalizmu przedstawił pogląd, że to właśnie etyka jest źródłem ekonomicznej przewagi krajów protestanckich nad katolickimi

Weber stawia tezę, że kierunkiem rozwoju społeczeństwa zachodniego jest odchodzenie od tradycji i rozszerzenie obszarów, w których dominuje myślenie i działanie o charakterze racjonalnym. Proces ten Weber określał jako odczarowywanie świata - niszczenie świata opartego na magii. Wyrazem tych przekonań są zwłaszcza analizy Webera dotyczące biurokracji. Słynna jest jego teza o wyższości protestanckich świąt Wielkiej Nocy nad katolickim Bożym Narodzeniem.

Weber o Polsce

Weber był aktywnym ideologiem działań skierowanych przeciw Polakom i kulturze polskiej na ziemiach znajdujących się pod panowaniem pruskim. Uważał, iż Polacy zachowując swoją tożsamość nie mogą być obywatelami państwa niemieckiego, które powinno być w jego przekonaniu oparte na wspólnej kulturze (Kulturstaat). Popierał w związku z powyższym publicznie zdecydowane działania germanizacyjne w wymiarze administracyjnym, ekonomicznym i kulturowym. W późniejszym okresie wyrażał także opinie o nieprzystawalności do niemieckiej tożsamości katolików i Żydów

Adam Smith (ur. 1723 zm. 17 lipca 1790 w Edynburgu) - szkocki myśliciel i ekonomista, autor Badań nad naturą i przyczynami bogactwa narodów, dzieła, które było jedną z pierwszych prób usystematyzowania wiedzy na temat historii rozwoju przemysłu i handlu w Europie.

Dokonania Smitha były podstawą do stworzenia przez Davida Ricardo ekonomii jako odrębnej dziedziny nauki. Jego prace są jednymi z najbardziej znanych i cenionych opracowań na temat gospodarki rynkowej, kapitalizmu i liberalizmu.

Adam Smith publikował prace z filozofii moralnej, czyli teorii ludzkiego działania w ramach społeczeństwa, a także eseje z historii literatury, historii nauki, retoryki, estetyki i krytyki literackiej.

W 1759 roku wydał pracę, w której zawarł swoją koncepcję funkcjonowania ludzkiej psychiki: „Teorię uczuć moralnych”. Podstawową kategorią koncepcji psychologicznej Smitha (zawartej w Teorii uczuć...) jest pojęcie „współodczuwania” (sympathy), zawartą w „Traktacie o naturze ludzkiej”. Pod wpływem dyskusji z Hume'm Smith przejął od niego to pojęcie, które określa ludzką zdolność do rozumienia innych ludzi. Ludzka skłonność do zachowań społecznych wyjaśniana jest przez Smitha przy pomocy właśnie tej kategorii. Również uczucia i emocje regulujące funkcjonowanie społeczeństwa są pochodnymi tej instynktownej umiejętności. Smith wykorzystuje kategorię współodczuwania w swojej refleksji ekonomicznej opisując ludzką zdolność do zrozumienia potrzeb innych i zaspokajania tych potrzeb na drodze wymiany towarów i usług.

Frederick Winslow Taylor był jednym z głównych przedstawicieli nurtu inżynierskiego (industrial engineering) w nauce organizacji i zarządzania. Nurt ten zajmował się organizacją procesów produkcyjnych i usługowych w różnych dziedzinach gospodarki.

Tayloryzm ("naukowe zarządzanie") - amerykańska metoda organizacji pracy stworzona przez Fredericka W. Taylora.

Zakłada ona maksymalną intensyfikację pracy na efektywnym wykorzystaniu czasu i obcięciu kosztów. Postuluje także podział procesu technologicznego na czynności proste, przy eliminacji zbędnych nawyków. Tayloryzm wprowadził oparty na chronometrażu (pomiar czasu przy pomocy sekundomierzy) system normowania pracy, który sprzężony jest z systemem wynagradzania.

W ramach tayloryzmu sam czas pracy nie był podstawową metodą kontroli, ponieważ Taylor postulował kontrolę poprzez wyśrubowane normy ilościowe (płaca robotnika uzależniona była od realizacji normy, w systemie zbliżonym do akordowego).

Robotnicy sprzeciwiali się stanowczo tayloryzmowi, uważając, że doprowadza do zwolnień, a także wytężonego wysiłku przy nieproporcjonalnym wzroście płac. Zdaniem Taylora ...każdy robotnik pracuje tak wolno, jak tylko zdoła i sprzeciw pracowników wobec systemu wynikał z lenistwa i głupoty (Taylor uważał, że wzrost efektywności pracy zbiega się z rozwojem samej gospodarki, a zatem nie prowadzi do zwolnień).

Współcześnie elementy tayloryzmu zaobserwować można w sieciach fast food.

Taylor prowadził szereg prac badawczych w przedsiębiorstwach, w których pracował. Dwie najbardziej znane to: badania przy sortowaniu kulek do łożysk rowerowych oraz badania nad pracą ładowaczy zatrudnionych przy wyładunku i załadunku na bocznicy kolejowej i placu składowym takich materiałów, jak ruda, węgiel, koks, itd. Wyniki tych badań polegały głównie na: podziale całego procesu produkcyjnego na jak najprostsze czynności, których opis dostawali robotnicy każdego dnia; uzależnieniu płacy od wykonanych zadań (plus premie), oraz na eliminacji najsłabszych pracowników a pozostawieniu najlepszych. Dzięki takim usprawnieniom powstała możliwość ograniczenia liczby zatrudnionych pracowników, skrócenia dnia pracy czy podniesienia wypłat, a zarazem zwiększyła się wydajność pracy.

Taylor stworzył koncepcję zarządzania funkcjonalnego, zwaną systemem funkcjonalnym Taylora. Jest to system, który wprowadzał ośmiu mistrzów, z których czterech zajmowało stanowiska do spraw: zlecania robót, opracowania kart instytucyjnych, czasu i kosztów oraz dyscypliny pracy, wszystkie w dziale organizacji, a pozostałych czterech - w oddziale produkcyjnym jako mistrzowie do spraw przygotowania robót, szkolenia i technologii, kontroli jakości i utrzymania ruchu.

ZARZĄDZANIE
„dokładne poznanie tego czego się oczekuje od ludzi następnie by wykonali to w najlepszy i najtańszy sposób”.
To świadome celowe kreatywne dysponowanie zasobami organizacji na rzecz realizacji zadań zmierzających do spełnienia określonych celów To sprawowanie władzy w organizacji. Zarządzanie to zestaw działań obejmujący planowanie i podejmowanie decyzji organizowanie przewodzenie skierowanych na zasoby organizacji i wykonywanych z zamiarem osiągniecie celów w sposób sprawny ( wykorzystujący zasoby mądrze i bez zbędnego marnotrawstwa) skuteczny ( działający z powodzeniem)

ZARZĄDZANIA W ORGANIZACJACH
Nakłady z otoczenia: zasoby ludzkie, finansowe, fizyczne, informacyjne
planowanie i podejmowanie decyzji, organizowanie, przewodzenie (ludźmi), kontrolowanie Cele osiągnięto: sprawnie, skutecznie

KIERUNEK KLASYCZNY
Składa się z dwóch wyodrębnionych gałęzi: naukowego zarządzania i zarządzania administracyjnego(klasycznej teorii organizacji)
Naukowe zarządzanie: podejście do zarządzania zajmujące się poprawą wyników osiąganych przez poszczególnych robotników
Zarządzanie administracyjne: podejście do zarządzania koncentrujące się na zarządzaniu cała organizacją

Kroki w naukowym zarządzaniu:
1.naukowo opracować każdy element pracy na danym stanowisku w miejscu praktykowanych metod typu ”mniej więcej”
2.naukowo odbierać pracownikom następnie szkolić ich do wykonywania pracy zgodnie z krokiem 1.
3.nadzorować pracowników aby mieć pewność że będą się
stosować do przepisanych im metod wykonywania pracy
4.dalej planować prace ale wykorzystywać pracowników do faktycznego wykonywania pracy

Główne założenia: usprawnienie pracy, efektywność produkcji, specjalizacja, zasady kierowania organizacja, doskonalenie struktur organizacyjnych.

Kierunek klasyczny:
Plusy: stworzył podstawy do dalszego rozwoju teorii zarządzania, wskazał na kluczowe procesy, funkcje i umiejętności kierownicze, które do dziś są uważane za istotne. Skoncentrowało uwagę na zarządzaniu jako przedmiocie badan naukowych
Minusy: bardziej odpowiednie dla stabilnych i prostych organizacji niż dla organizacji współczesnych dynamicznych złożonych; często zalecało uniwersalne procedury nieodpowiednie w pewnych sytuacjach traktowanie pracowników raczej jak narzędzie niż zasoby.


TEORIA X I TEORIA Y OPRACOWANIE PRZED D.MC GREGORA

ZALOZENIE TEORII X
1.Ludzie nie lubią pracować i starają się unikać pracy
2.ponieważ ludzie nie lubią pracować ,menadżerowie, by skłonić ich do pracy na rzecz realizacji celów organizacji ,musza ich kontrolować, kierować nimi i grozić im karami
3. Ludzie wola by nimi kierowano, pragną unikać odpowiedzialności, pragną tez bezpieczeństwa, ich ambicje są niewielkie

ZALOZENIE TEORII Y
1.Ludzie nie wykazują przyrodzonej awersji do pracy ,praca jest naturalna częścią ich życia.
2.Ludzie są wewnętrznie motywowani do osiągnięcia celów ,do których są przywiązani.
3.Ludzie są przywiązani do celów w stopniu odpowiadającym osobistym nagrodom jakie otrzymują za osiągniecie tych celów.
4.we właściwych warunkach ludzie dążą do odpowiedzialności oraz ją podejmują.
5.Ludzie zdolni są do nowatorskiego podejścia do rozwiązywania problemów organizacji.
6.Ludzie nie są głupi ,ale w najczęstszych warunkach organizacyjnych ich możliwości intelektualne są wykorzystywane tylko częściowo.

NURT ILOSCIOWY
Koncentruje się modeli i procesów matematycznych do sytuacji kierowniczych. Ilościowa teoria zarządzania zajmuje się opracowaniem modeli matematycznych jako pomocy w podejmowaniu decyzji i rozwiązywaniu problemów.
Przedstawiciele tego nurtu:
Dale, Falkehausen, Forrester
NURT ILOSCIOWY
+Plusy: opracowanie skomplikowanych technik ilościowych służących pomocą w podejmowaniu decyzji; zrozumienie złożonych procesów i sytuacji organizacyjnych; nurt ilościowy był bardzo użyteczny w procesie planowania i kontrolowania.
-Minusy: Nurt ten nie jest w stanie w pełni wyjaśnić czy przewidzieć ludzkich zachowań w organizacjach; matematyczne

Teoria 3W

Wymaganie

Wspomaganie

Wiązanie działań

Dominują:partycypacja, informowanie, tworzenie wizji, wspieranie, konsultowanie, delegowanie, odpowiedzialność

---