SZKOŁA ASPIRANTÓW PSP

W KRAKOWIE

PRACA ZALICZENIWA Z TAKTYKI DZIAŁAŃ RATOWNICZYCH

TEMAT: Wypadki na drogach , współdziałanie różnych służb podczas katastrofy drogowej.

WYKONAŁ: WYKŁADOWCA:

kdt. Kamil Kurek mł. bryg. mgr Marek Drążek

Na naszych drogach dochodzi do coraz większej ilości wypadków. Spowodowane jest to , iż każdy pragnie posiadać luksusowy samochód osiągający ogromne prędkości.

W polskich warunkach jest to szczególnie zauważalne . W ostatnim dziesięcioleciu w Polsce odnotowano spadek produkcji samochodów, a mimo to, ilość samochodów poruszających się po naszych drogach wzrosła dwukrotnie. Spowodowane to jest dużym importem samochodów, zwłaszcza używanych, które są najczęściej w miernym stanie technicznym.

Wypadki w naszym kraju charakteryzują się dużą ilością ofiar śmiertelnych w stosunku do ilości zdarzeń. Przeciętnie w Polsce na 100 wypadków ginie 12-14 osób, gdy w Niemczech 2-3, we Francji 5-6, a w Austrii 3-4. Polska po Wspólnocie Niepodległych Państw, jest drugim państwem pod względem śmiertelności dzieci w wypadkach drogowych. W Polsce winą za wypadki obarcza się człowieka, zupełnie nie uwzględniając takich przyczyn jak:

- zła jakość nawierzchni,

- błędna organizacja ruchu,

- niewłaściwie oznakowany ruch,

• wiek i stan techniczny pojazdów

Trudno się więc dziwić, że statystyki biją na alarm, a strażacy każ­dego dnia

podejmują się trudu ratowa­nia ludzkiego życia i zdrowia podczas zdarzeń na

naszych wątpliwej jakości drogach. Ludzka niedoskonałość, aby nie powiedzieć

wręcz głupota ich uży­tkowników, skutecznie im tych zadań przysparza. Ale kto,

jak nie strażacy przejmie na siebie te obowiązki.

Przez wypadek drogowy należy rozumieć zdarzenie na drodze publicznej,

czyniące poszkodowanymi uczestników ruchu wskutek zadziałania środków

komunikacji.

Do czynników wpływających na powstanie zagrożeń wypadkowych w ruchu

drogowym należą: człowiek, pojazd, droga, ruch drogowy i czynnik

incydentalny. Zagrożenia wypadkowe człowieka zależą od: osobowości,

wydolności psychofizycznej, wyszkolenia i kultury. W zagrożeniu

wypadkowym ze strony pojazdu wchodzi w grę: bezpieczeństwo pojazdu, jego

stan techniczny i obciążenie. Zagrożenie ze strony drogi zależy od układu dróg i

ich węzłów, ukształtowania, nawierzchni i wyposażenia. Zagrożenie ze strony

ruchu drogowego uzależnione jest od organizacji ruchu, jego sterowania i

nadzoru. Sieć drogowa staje się tym samym poligonem doświadczalnym dla

ratownictwa drogowego.

Sporo zależy od rodzaju wypadku. Niekiedy samo dotarcie do ofiary wcale

nie musi jeszcze oznaczać uzyskania możliwości udzielenia jej odpowiedniej

pomocy medycznej. Zazwyczaj wykorzystuje się do dostępu fotel drugiego

kierowcy oraz okna. Jednak dostęp przez przednią szybę wymaga odpowiednie

platformy. W przeciwnym razie ratownik balansujący na przedzie kabiny może

przeszkadzać w oswobodzeniu ofiary.

Jeśli możliwe jest szybkie usunięcie dachu, ułatwia ono pracę ratowników. Duże

boczne szyby oraz płaskie części metalowe ułatwiają usunięcie dachu. Należy

jednak pamiętać, że w niektórych kabinach w miejscu do spania użyty jest metal

bardzo gruby i trudno go przeciąć. W związku z tym, na podstawie oględzin

wraku należy stwierdzić, jaka jest najlepsza metoda dotarcia do jego wnętrza i

oswobodzenia ofiary. O swych obserwacjach należy poinformować

przełożonego oraz personel medyczny, który może zasugerować inne

rozwiązanie. W wielu ciężarówkach możliwe jest szybkie usunięcie dachu.

W związku z tym, jeśli konieczne jest natychmiastowe udzielenie pomocy

ofierze, usunięcie dachu powinno być pierwszą z rozważanych możliwości.

Głównymi partnerami strażaków w czasie akcji ratowniczych są policjanci i służby medyczne, przy czym akcją ratowniczą kieruje zawsze strażak. Analizując katastrofy komunikacyjne, największy udział procentowy mają katastrofy (wypadki) drogowe.

Pierwszą czynnością po przybyciu na miejsce zdarzenia jest rozpoznanie sytuacji i oznakowanie terenu akcji, a stosuje się je przy każdym zdarzeniu .

Powodami oznakowania są:

• oddzielenie terenu niebezpiecznego przed osobami postronnymi,

• ostrzeżenie innych uczestników drogi o występującym niebezpieczeństwie lub zagrożeniu, ochrona ratowników.

Policja:

• przyjęcie zgłoszenia,

• przekazanie informacji do Państwowej Straży Pożarnej, Pogotowia Ratunkowego,

• oznakowanie terenu,

• pilotowanie jednostek ratowniczych,

• nadawanie komunikatów,

• organizowanie ewakuacji,

• ściąganie specjalistów,

• dochodzenie powypadkowe,

• udzielenie pierwszej pomocy przedlekarskiej, przed przyjazdem Pogotowia Ratunkowego i Straży Pożarnej,

• uwalnianie poszkodowanych przed przyjazdem Straży Pożarnej,

• udział w pracy sztabu akcji,

• organizowanie objazdów i kierowanie ruchem.

Pogotowie Ratunkowe:

• przyjęcie zgłoszenia,

• przekazanie informacji do Policji i PSP,

• udzielenie pomocy medycznej,

• transport do szpitali,

• zabezpieczenie medyczne służb ratowniczych,

udział w pracy sztabu.

Prowadzenie działań ratowni­czych w fachowy sposób, ze znajomością

rzeczy, z pomocą dużej grupy ratow­ników różnych specjalności, wymaga po­

znania nowej filozofii - z zakresu wiedzy ratowniczej. Od tej pory wszystkie

najnowsze opracowania i materiały badawcze szybko trafiają do

zainteresowanych, stając się przedmio­tem studiów, szkoleń i egzaminów.

Technikę niesienia pomocy opisaną w opracowanych materiałach można za­

stosować do pojazdów drogowych wszystkich typów, zarówno osobowych, jak

i ciężarowych. Do tej pory działania straży pożarnej jedynie przy pożarach

miały zorganizo­wany charakter: każdy miał wyznaczone miejsce i zadania do

wykonania przy ich zwalczaniu. W ratownictwie technicz­nym sytuacja ta

wygląda już znacznie go­rzej, gdyż jego organizacja pozostawia wiele do

życzenia - choćby dlatego, że poszczególne służby uczestniczące w zda­rzeniu

wzajemnie utrudniają sobie działania. Nic więc dziwnego, że ujednoli­cenie

systemu ratownictwa staje się sprawą nadrzędną. Odbywać się ono po­winno

według ustalonego schematu, a za­dania należy systematycznie dopracowy­wać.

Uczestnicy akcji ratowniczej winni wiedzieć, czego można oczekiwać od

poszczególnych osób. Wspólne ćwiczenia mają sprawić, że biorące w nich

udział służby nabiorą zaufania do siebie nawza­jem oraz do nowo

wprowadzonych form ratownictwa. Niezbędny jest także wza­jemny szacunek i

poważanie. A tymczasem powrót do zdrowia jest uzależniony właśnie przede

wszystkim od pomocy udzielonej na miejscu wypadku. Stąd też autorzy są

zdania, że nowoczesne metody pracy ra­towniczej powinny polegać na unikaniu

niepotrzebnych wstrząsów przy uwalnia­niu ofiar z pojazdów. Najpierw należy

usunąć otaczające ofiarę(-y) samochody oraz porozrzucane części uszkodzonych

wraków.

Do tej pory działania straży pożarnej jedynie przy pożarach miały zorganizo­

wany charakter: każdy miał wyznaczone miejsce i zadania do wykonania przy

ich zwalczaniu. W ratownictwie technicz­nym sytuacja ta wygląda już znacznie

go­rzej, gdyż jego organizacja pozostawia wiele do życzenia - choćby dlatego, że

poszczególne służby uczestniczące w zda­rzeniu wzajemnie utrudniają sobie

działania. Nic więc dziwnego, że ujednoli­cenie systemu ratownictwa staje się

sprawą nadrzędną. Odbywać się ono po­winno według ustalonego schematu, a

za­dania należy systematycznie dopracowy­wać.

---