T.ezy Doyla zawierają się w ujęciu zarówno empirycznym jak i moralnym. Moralna strona udowadnia, że politycy powinni kierować się internacjonalizmem, a empiryczna strona powinna upewnic polityków, że stosowanie się do zasad Kanta zawsze przynosi korzyści.
W tezach liberalno-demokratycznych, zachowanie się państw które jest zbliżone do wzorów Kanta zostało poddane analizie. W pracy Doyla APSR ukazana jest lista liberalnych reżimów i wojen od 1817r. pojawiaja się tam konkluzje mówiące o tym, iż państwabliberalne tworzą własny pokój co jest zgodne z Kantem. Doyle wierzy Kantowi i innym liberałom, wierzy że po wprowadzeniu ich zasad w życie można uniknąć wojen. Wprawdzie Doyle wydaje się wierzyć,że nawet zbliżenie się do argumentó Kanta może być opłacalne, obawia się że pod pewnymi względami tworzący demokratyczne państwa mogą być ,trigger happy''/nadpobudliwe/w przeciwieństwie do Kanta i jego pokojowych zaleceń. Doyle uważa, że liberalno-demokratyczne państwa w szczególności na zachodzie odbiegły od koncepcji Kanta wprowadzając do swoich zasad możliwość podjęcia wojny w celu obrony liberalizmu
FUKUYAMA
Dążył on do demokratycznego pokoju trudniejszą drogą niż Doyle. Wiele czerpiąc od Heglowskiego ,, dążenia do poznania''. Twierdził, że trudności pojawiają się tam gdzie ustroje niedemokratyczne nie zapobiegają o wzajemne relacje. Skreślał on wszystkie poza demokratycznymi republikami sposobami sprawowania rządów. Wcześniej dyktatorskie formy rządu były uznawane za odpowiednią postawę rządu, bazowało to na wywyższaniu jakiejś osoby lub grupy osób ponad innych. Jak Doyle, Fukuyama własną liste państw demokratycznych, uważał , że rozwój demokratyczny to część historii świata i ludzkości dzieki temu rozwojowi ludzie są równi. Fuluyama patrzył na to bardzo optymistycznie. W państwach demokratycznych nikt nie jest odsuniety od procesów politycznych, ta wszechdostepność pozwala rozwijać się odpowiednim preferencjom wśród każdego z osobna. Państwa, które pozwoliły na całkowite demokratyczne cywilne współzawodnictwo wybiły się na tle historii podczas gdy inne pozostały w tle.
Fukuyama wierzy, że Kant przewidział taki stan swiatowego pokoju w swojej filozofii politycznej tworząc podstawy do rozwoju liberalnego internacjonalizmu. Ponadto wpływ Hegla inspirował go w jego wizjach świata ułożonego, co dodatkowo wzmacniało wizje demokratycznego pokoju na świecie zaczerpnięte od Kanta. Fukuyama obawiał się, że wiele organizacji liberałów np. ,, ligue of nations'' w przyszłości upadnie. Twierdził, że ,, to czego wielu ludzi nie zrozumiało sprawi, że wprowadzenie w życie idei Kanta zacznie się dobrze ale nie będą za nim podażali na dalszym etapie''.
Fukuyama twierdzi, że ruch w kierunku demokracji i pokoju jest procesem nieodwracalnym. Liderzy państw maja marne szanse aby zobaczyć zbyt daleko w przyszłość. Marzenia o władzy i prestiżu mogą momentalnie stanąć na drodze do wzajemnego zrozumienia na świecie. Ale Fuluyama wierzy, że rozwój nowoczesnej nauki i postęp technologiczny tym spowodowany skieruje dążenia i ludzi w tym samym kierunku co ich punkt widzenia. Wydajność ekonomiczna zwiększy się a żadne państwo nie będzie się mogło odseparować od ekonomi światowej. Aby rozkwitnąć państwa muszą otworzyć swoje rynki i inwestycje. Ztego powodu Fukuyama przewiduje, że determinacja ekonomiczna zmusi ludzi do zwiększania demokracji i polepszenia pokoju. Argument ten jest podobny do ,, gwarancji wiecznego pokoju'' zawartego w ,, perpetua peace'' W teorii Fukuyamy przestaje to być tylko teorią a staje się realnym przykładem.
LIBERALIZM I ŚWIATOWA POLITYKA
Diyle i Fukuyama debatują i przede wszystkim realizują założenia Kanta w temacie wiecznego pokoju. Napoziomie Filozoficznym Kanta należy postrzegać jako Transcendentalnego idealistę bardziej niż obrońcę empiryzmu.
Kant znajdował się pod wpływem Loche'a i Hume'a ale różnił się z nimi jeśli chodzi o ważność obserwacji w tworzeniu ludzkiej wiedzy. Podkreślał, że człowiek aktywnie wpływał na rozwój a również pasywnie na wydarzenia w czasie. Przez co widać zasadniczą różnicę pomiędzy podejściem Doyla i Fulujamy do wzrostu pokoju na świecie i podejściem Kanta. Z wielu powodów D&F przyjmowali postawę pasywnego uczestnika, który obserwuje jedynie liberalne reżimy co już przynosi pokój, podczas gdy Kant podkreślał rolę liderów, którzy powinni o ten pokój zabiegać. W ,,perpetua Peace'' Kant przedstawił wile faktów przemawiających za jego tezą podczas gdy prace D&F jedynie przedstawiają empirycznie wykonalność celu jakim jest demokratyczny pokój oraz jego moralne zalety.
Dla D&F pułapka tej tezy polega na jej pozornej empirycznej słuszności, podczas gdy Kant stoi niezależnie wobec szczególnych obecnych faktów. Dla Kanta powinniśmy dążyć do wolnego świata republikańskich państw ponieważ ostatecznie doprowadzi to do pokoju. Kant uważa, że musimy założyć, że teza ta jest poprawna zarówno pod względem empirycznym jak i moralnym.
Tezy Doyla nie są sprzeczne z Kantem, chodzi jedynie o to, że mówią one tylko o części tej problematyki. Doyle mówi, że ,, zaczęło się w XVIII wieku i powoli rośnie od tego momentu strefa pokoju,,zone of peace''---Kant nazywa to,, Pacific federation'' lub ,, Pacific union'' założone przez liberalne społeczeństwa.
Ponad 40 krajów tworzy obecnie ,, unię''. Doyle czerpe swoje argumenty od Kanta opierając się głownie na jego 3 definicjach potrzebnych do osiągnięcia pokoju nazywając je głównymi założeniami. Ustalają one wymagania dla republikańskich form rządu dla federacji wolnych państw,,federation of free states'' oraz dla kosmopolitycznego prawa aby było ograniczone względem praw ogólnoświatowych. Trzy ostateczne definicje tworzy podstawe dla tezy Doyla a pierwsze dwie są również naświetlone przez Fukuyamę.
Doyle ocenia Kanta bardzo wysoko, ale w pewnych sprawach które poddaje dyskusji jest rzeczowy i przekonywujący. Przykładowo w wielu sprawach D&F zgadzaja się z Kantem. Doyle stworzył rzetelny raport z rodzajów wewnętrznych struktur socjalnych i politycznych, co jest bardzo istotne w procesie tworzenia pokoju a jego dyskusje na temat kosmopolityzmu Kanta jest bardzo wartościowa. Podczas gdy przyjmuje teorię Kanta nazywaną teorią demokratycznego pokoju /Demokratic peace theory/ akcentuje, że Kant stwiał ponad wszystko republikański sposób rządzenia.
Ideał republikański u Kanta ma na celu zapobiec despotyzmowi zarówno u rządzących jak i grup które mogą mieć wpływ na rządzących. W republice według Kanta władze ustawodawcza, wykonawcza i sądownicza muszą być rozdzielone. Nie chodzi tu tylko o tworzenie prawa ale również o niedopuszczenie do wpływu na orzeczenia w przypadku łamania tego prawa.
THE FIRST DEFINITIVE ARTICLE
Takie odseparowanie wpływów jest idealne dla rządu w/g Kanta. Twierdził, że ,, jakakolwiek forma rządu, która nie jest reprezentatywna jest zasadniczo anomalią''. Doyle to podkreśla ale istnieje duża różnica w prezentacji tezy teorii Kanta przez Doyla w relacji do demokracji. Wprawdzie mówi o entuzjazmie Kanta demokracją ale nie wspomina o jego zastrzeżeniach. Nie ma nic na temat, że kant postrzega demokrację jako możliwą formę rządzenia. Przdstawia jedynie dwie formy przyjęte przez Kanta tj. rząd despotyczny lub republikański. Można by dyskutować, że Kant miał na mysli bardziej radykalny rodzaj demokracji niż jest obecnie stosowany na zachodzie. Można właśnie tam zauważyć elementy sprzeciwu Kanta dla demokracji. Podczas gdy założenia Kanta można określić jako reprezentacyjna demokracja, są one stosowane głównie w USA, Niemczech, Francji, należy przestrzec przed tendencjami, które wpływają na te rządy. Jak MILL oraz TOCQUEVILLE, Kant obawia się tyrani i uważa , że jedynie racjonalne rządy mogą uchronić od niepokojów. Na przykład trudno zobaczyć jak republikanizm Kanta może w całości obejmowac rodzaj polityki partyjnej powszechnej na zachodzie. Jest zrozumiałym, że wskazówki Kanta współgrają z partiami rywalizującymi o reprezentowania w legislaturze dzięki czemu mogą wprowadzić swój program. Niemniej jednak ciężko zobaczyć jak zasady Kanta mogą być użyte do uznania jako jedynej władzy wykonawczej, szczególnie jeśli ta dominacja była spowodowana taką samoą dominacją w legislaturze.
Tam gdzie partia używa egzekutywy aby wprowadzić własny program, który popiera tylko wybrana część społeczeństwa dochodzi do despotyzmu. To prawda, że większość partii w zachodnich krajach nie są monolityczną strukturą i mają własne wewnętrzne cechy które łagodzą problemy. Z punktu widzenia Kanta im bardziej partje są urozmaicone, otwarte, reprezentatywne i pluralistyczne będą nawiązywały do jego ideału rządu.
Kant uważał, że państwa których systemy reprezentacyjne były skłonne do częściowej kontroli były najbardziej nastawione na wojowniczość niż inne państwa gdzie model republikański jest przez niego określany jako bardziej sztywno stosowany. Państwa demokratyczne, które pozwalają jednej partii kontrolować legislaturę i egzekutywę, mogą być bardziej skłonne do wojen. Aprobata D&F dla Kanta pomija możliwości na które Kant stawiał nacisk. Dla Kanta jest ważne aby wszyscy obywatele uważali rządzących jako występujących w ich imieniu, nawet jeśli nie we wszystkim się z nimi zgadzają. Polityka nie powinna wykluczać żadnej części społeczeństwa ponieważ wówczas oni nie utożsamiają się z resztą.
THE SECOND DEFINITIVE ARTICLE
Doyle objaśnie również podejście Kanta odnośnie traktowania kobiet w społeczeństwie. Kant wykłucza jakikolwiek czynny udział kobiet w życiu społecznym, równo jeśli chodzi o pracę, służbę . Kant uważał,że osoby niezależne, które tworzą republikę nie będą chciały wojny, bo po pierwsze ich reprezentanci zajmują się innymi własnymi sprawami a po drugie musieli by sami ponieśc koszty. Z tego powodu Doyle uważał, że ,, ewidentny brak wojen wśród państw liberalnych, zarówno sąsiadujących jak i nie, od prawie 200 lat nie jest bez znaczenia''. W państwach gdzie nie stosowano zaleceń Kanta zabrakło wspólnego zrozumienia z innymi państwami. Doyle zauważył,że zdumiewająco uderzające jest zachowanie się państw liberalnych/zbliżone do Kanta/ w trakcie wojny. Gdy państwa te są zmuszone opowiedzieć się po której stronie stoją, liberalne staja zawsze po tej samej stronie bez względu na trudności.
Doyle określa trafnie zachowanie nie-despotycznych państw, które starają się iścć tą sama drogą. Jest to wątpliwe że kant widzi to jako poparcie swoich twierdzeń. Nawet jeśli liderzy państ republikańskich stanęli po złej stronie wojny światowej/ to co zrobiła Finlandia podczas II wojny Swiatowej wywołało wątpliwości względem demokracji/ to nie powinno zwalniać rządzących z odpowiedzialności za utrzymanie stałego pokoju. Kant twierdził ,, jeśli jakimś szczęściem jeden silny naród uformuje republikę skupi przez to inne państwa w federacyjnym związku''
Dyskusje dotyczą również rozmiaru światowych sojuszy. Zwolennicy Kanta uważaja,że państwa liberalne dażą do pokoju a ci którzy kwestionują teorie pokoju pokazują że nadal mają możliwość podjęcia działań wojennych. Teza Doyla mówi,że państwa systematycznie zwiększający pokój pośród nich zakładając światowe organizacje / co było również opisane w II article of Kant/. Doyle uważa,że Kant w II artykule nie poleca ani formalnego zjednoczenia ani żednej innej zinstytuzjonalizowanej formy współpracy. Kant przede wszystkim popiera te republikańskie kraje z konstytucją nie dopuszczającą militarnego ataku na inne kraje przy czym Doyle idzie o krok dalej zakładając rozwój paktu o nieagresji popierając tym Kanta który mówił. Prawa narodów powinny być osadzone w federalizmie wolnych państw''
W II artykule Kant krytykuje ogólne koncepcje prawa międzynarodowego wynikającego z ograniczonej suwerenności państw. Uważa że mały postęp można osiągnąc gdy rządzący zachowują się jak władcy samowystarczający dążący do niepodległości terytoriów, którzy deklaruję wojnę kiedykolwiek widzą możliwośc uzyskania suwerenności co doprowadza do ich samodestrukcji. Koncepcja prawa narodów staje się bezsensowna jeśli jest tłumaczona jako racja podjęcia wojny.
Doyle zauważa,ze Kantowska Unia Swiatowa nie jest osiągnięciem pojedynczego pokoju czy zakończeniem jednej z wojen, ustanowienia państwa. Według Kanta suwerenność wyklucza rzeczywisty pożytek dla państwa, a światowy niepokój niszczy wolność cywilną od której zależy rozwój człowieka. Powinniśmy zaniechać totalnej niepodległości i poszukać rozwiązań zbliżenia do innych.
Kant mówi, że suwerenność osiąga zasadność gdy połączy szerszą międzynarodową suwerenność wolnych państw a doskonała niezaprzeczalność suwerenności państwa stoi na przeszkodzie dla światowego pokoju.
The third article
Największą zaletą teorii demokratycznego pokoju jest jego moralne przesłanie, każda osoba dla oferenta pokoju liczyć może na to co inni. U Fuluysmy to moralne przesłanie w jego nastawieniu do jak nazywa,, isothymia'' co jest przeciwieństwem do ,, megalothymia'' Jest to pragnienie by zostać rozpoznanym jako lepszy niż inni, podczas gdy ,, isothymia'' jest pragnieniem bycia równym z innymi. Fukuyama twierdzi, ze świat musi dążyć do ,,isothymii''
Zgodnie z definicją ludzie którzy są tylko rozumnymi zwierzętami są równi. Jest to atak na naszą godność jako ludzi, którzy nie traktują innych jako równych sobie. W tym temacie Doyle ujmuje bardzo dobrze ducha filozofii Kanta. Doyle mówi, że Kantowski kosmopolitanizm prowadzi do różnych stylów polityki międzynarodowej do której jesteśmy przyzwyczajeni. Kant'owska doktryna racji nie ma zapewniać gruntu dla zachodnich projektów imperialnych ani intencji misyjnych aby cywilizować nie zachodnie kraje. Kant sugeruje patryjarchalne podejście do rządu wewnętrznie i zewnętrznie. Rozwój społeczności po za Europą musi przyjąc wolontarialny wymiar. W ,,hospitalizacji''Doyl mówi, że nie trzeba opiekować się obcokrajowcami nawet jeśli mieli by zginąć w razie wydalenia. Zagraniczny podbój i plądrowanie również nie ma usprawiedliwienia. Imperializm nie powinien być stosowany. ,,Hospitality'' zawierać musi prawo do dostępu do wymiany dóbr i pomysłów bez narzucania obowiązkowego handlu.
Doyl sugeruje, że liberalne państwa powinny być skłonne do walki z nieliberalnymi. Częściowo te walki niepokoją ponieważ liderzy liberalnych państw poszukują więcej niż ,hospitality''dla swoich obywateli.
Gwarancja wiecznego pokoju /perpetual peace/
Kant przywołuje historyczne przykłady kiedy często rozwój ludzkości nie przebiegał w zgodzie z oczekiwaniami. Ukazuje wiele mechanizmów, które powodują rywalizację, wyścig handlu, współzawodnictwo państw a nawet wewnętrzne wojny.
Doyle mówi, że ,,gwarancja'' nie funkcjonuje z powodów naszego bytu politycznego ale pokazuje tym naszą mniej zgodną stronę natury. Widzi także dwie siły tych, którymi kieruje własny interes, wg Doyla ,,ukryty plan'' naszej natury uzupełnia nasz etyczny obowiązek . Dla Kanta ,, hidden plan'' nie jest ważny sam w sobie a raczej zapewnia w nas motywację aby robić to co poprawne. Kant sugeruje, że nie powinniśmy zależeć od ,,gwarancji'' i założeń teoretycznych. Powinniśmy zakładać, że istnieją naturalne mechanizmy w działaniu, które promują dążenia do ostatecznego pokoju.
Społeczności które angażują się w agresywne zachowanie są zmuszane do zmodernizowania swojego nastawienia. Wynika to z żądań działań dla wolności wśród państw. To właśnie własny interes sprawia, że państwa są agresywne. Zdobywanie siły ekonomicznej w ten sposób ma konsekwencje dla pokoju. Kant preferuje pokój a nie wojnę.
D&F raczej popierają wolontarialną stronę rozwoju ludzkości, którą formują podstawy gwarancji Kanta. Obaj popierają naturalne mechanizmy, które prowadzą do współpracy.
Wolny rynek wymaga długotrwałego pokoju i bezpieczeństwa.
KONKLUZJA
Obecnie istnieje dużo więcej możliwości niż zakładała oryginalna teoria pokoju u Kanta. Są np. elementy jego argumentów jak np. jego zastrzeżenia co do potęgi używanej w interwencjach względem innych państw. W jego teoriach można znaleźć nie tylko wskazówki dla demokratycznego pokoju ale również dla innych dziedzin polityki.
Dwie najważniejsze kwestie sporne;
Odsunięcie kobiet z działalności politycznej
spojrzenie zbyt optymistyczne na rolę handlu i finansów w polityce międzynarodowej.
Kant nie dąży do uatrakcyjnienia swoich argumentów a jego powód tworzenia wiecznego pokoju jest skierowany do tych polityków którzy obecnie mają moralne intencje do tworzenia pokoju. Liberalna demokracja może funkcjonować tylko u tych, którzy dążą aby żyć w moralnie uregulowanym pokoju z innymi