- Lepie] ruszajmy. Na pewno jesteście wykończeni Wgramoliliimy ue do dźipa. Romero zatoczył szeroki łuk, a potem wrócH na drogę wzdłuż wybrzeża. Drewniana tabliczki informowała, ze to ulica Razowi. Gdy łac^liimy wjeżdżać na wzgórze, obejrzałem sit W«edz_ie dokoła ocean, pośród którego wyspa wydawała się bardzo mała. Załoga „The Madeleine" stalą na nadbrzeżu, a mężczyźni o zakrwawionych rękach zmieizaii w stronę miaita, uwoż*: swoją zdobycz na zardzewiałych taczkach. Z rekina pozostała tylko mokra plama.

P

ozwólcie, że was należycie powitam — powiedział Romero. — Ahuma aa ahap- ^co * miejscowym jeżyku oznacza „witamy w naszym domu".

Jechaliśmy 14 samą drogą slokiem wzgórza. Krtfa l nie oznakowana. mieszczącą z trudem jeden pojazd, ze skałami po obydwu stronach. Wzgórze okazało się bardziej slrome niż sadziliśmy. patrząc na nie z przystani Za każdym razem, gdy samochód przechylał się., KiKo gderała i kurczowo chwytała si? koszuli swego pana. Spikc wystawił głowę na zewnątrz i spoglądał w bezchmurne niebo.

Przejeżdżaliśmy przez astć handlową miasieczka Większość budynków, łącznie ze stacja benzynową, była zamknięta, Komero mijał małe białe domki. Z bliska wyglądały nędznie, z popękanym i łuszczącym sic tynkiem, z porośniętymi mchem, zapadającymi się i powypaczanymi dachami. Na obwisłych sznurkach suszyło się pranie. W piasku bawiły się nagie i półnagi? dzieci. Niektóre domy były otoczone drutem, większość nie miała ogrodzeń Kilka sprawiało wrażenie opuszczonych. Dwa wychudzone psy węszyły leniwie, nie zwracając uwagi na warczenie 5pike^ha.

Wyspa należała do USA, ałe wyglądała jak któryś z krajów trzeciego świata. Ubóstwo częściowo maskowała roślinność — szerokolisme filodend­rony. palmy, bnimelie, kwitnące drzewa koralowe. Pośród zieleni budynki wyglądały jak białe jajka w szmaragdowych gniazdach. — Jak minęła podróż? — zapytał Romero.

otrzymał i zostały

• Byta mecząca, ale wszystko w porządku — odparła Hobin. Splotła
  swoje palce z moimi- Miała brązowe ogromne oczy. Wialr wpadający przez
  fflwanc okna dzipa rozwiewał jej loki_h lniana bluzka falowała.

• Doktor Bili chciał was powitać osobiście, ale akurat
  ^w«wanie Kilkoro dzieci nurkowało na północnym wybrzeżu
  Poparzone przez meduzy.

• Mam nadzieję, że to nic groźnego.
  — Nie, ale piecze,

• Macie na wyspie tylko jednego lekarza? — spytałem.

11

---