14.01.2010
Kolokwium z MP - nr 2, zestaw 2 - z rozwiązaniami IŚ WBiA ZUT, s.3, r. 2009/2010
Ruch cieczy w potencjalnym polu sił ciężkości określony jest składowymi prędkości: vx=4x, vy=-6y, vz=8z. Wyprowadzić równanie rozkładu ciśnienia przy założeniu, że początek układu OXYZ leży na powierzchni swobodnej cieczy (Oś Z skierowana do góry), a ciśnienie barometryczne wynosi pb (10p)
Wskazówki: Wektor siły masowej jest równy:
Podpowiedź: Wyznaczyć pochodne składowych pola prędkości, wstawić je i wektor siły do równań Eulera. |
Następnie wymnożyć odpowiednie równania przez dx, dy i dz i dodać je stronami. Otrzymane równanie będzie obustronnie różniczką zupełną, którą trzeba scałkować a stałą wyznaczyć z podanego warunku . |
||
Rozwiązanie: równania Eulera mają postać:
|
Zadane pole prędkości skutkuje tym, że:
|
||
i dostajemy uproszczony układ:
Przemnożymy te równania |
przez przyrosty dx. dy i dz:
|
dodajemy obustronnie, dostając różniczki zupełne:
To można już scałkować, otrzymując:
|
|
Stała C wynika z warunku: dla (0,0,0) p=pb, |
i ostatecznie szukane równanie ciśnienia ma postać:
|
Określić równanie linii prądu dla przepływu o następującym ustalonym polu prędkości :
vx = 0, vy = -8z, vz =4y
dla elementu płynu, który w pewnej chwili przechodzi przez punkt (0, 16, 4). (6p)
Wykorzystać równanie różniczkowe linii prądu (będą tylko dwie składowe), następnie scałkować (będą to różniczki o zmiennych rozdzielonych). Stałą C wyznaczać z podanego warunku.
Rozwiązanie: równanie różniczkowe linii prądu:
Wstawiając podane prędkości dostajemy: |
Po scałkowaniu otrzymujemy szukane linie prądu:
|
Z warunku przechodzenia przez punkt C=576 |
czyli równ. linii prądu w płaszczyźnie y-z ma postać: |
Ciecz doskonała wypływa ze zbiornika przewodem o zmiennych średnicach D1=100 mm, D2=60 mm i D3=40 mm. Długości poszczególnych odcinków są następujące: L1=20 m, L2=30 m, L3=10 m. Wzniesienie zwierciadła cieczy w zbiorniku ponad oś przewodu H=2 m. Ciśnienie atmosferyczne pa=1.013 105 N/m2. Określić: a) prędkości cieczy we wszystkich odcinkach przewodu, b) rozkład ciśnienia w przewodzie,. (10p)
|
Dane: D1 = 0.1 m , D2 = 0.06 m , D3 = 0.04 m L1 = 20 m , L2 = 30 m , L3 = 10 m H = 2 m , pa=1.013 105 N/m2 , g = 9.81 m/s2 Szukane: a) v1 = ?, v2 = ?, v3 = ? b) p1 = ?, p2 = ?, p3 = ? Podpowiedź: Dla przyp. a) piszemy Równanie Bernoulliego dla przekrojów 0-0 i 3-3, korzystamy także z równania ciągłości. Dla przyp. b) piszemy r. Bernoulliego dla przekrojów 2-2 i 3-3 |
Ad. a) Równanie Bernoulliego dla przekrojów 0-0 i 3-3: p.0-0: v0≈0, p0 = pa, z0 = H , p.3-3: v3 = ?, p3 = pa, z3 = 0 |
|
Po podstawieniu parametrów do równania i wykonaniu prostych przekształcen |
|
Prędkości w przekrojach 2-gim ( o średnicy D2) i pierwszym (o średnicy D1) z r. ciągłości (Av=Q). |
|
Ad. b) Aby wyznaczyć ciśnienie w p. 2-2, należy rozwiązać r. Bernoulliego dla przekr. 2-2 i 3-3: |
|
p3 = pa, z3 = 0 |
Podstawienie parametrów i przekształcenia dają wys. ciśnienia w przekroju 2-2: |
Podobnie porównując przekroje 1-1 i 3-3 można wyznaczyć zależność na wysokość ciśnienia w przekroju 1-1: |
|
Woda wypływa z dyszy o średnicy 12 mm do góry z prędkością 8 m/s, unosząc płaską tarczę o masie 200 g. Na jakiej wysokości h tarcza pozostanie w równowadze? Pominąć straty spowodowane tarciem. (10p)
|
Oznaczenia: średnica dyszy d, początkowa prędkość strumienia wody v1, masa tarczy m. Siły działające na tarczę - ciężar G i reakcja strumienia R równoważą się. Ciężar tarczy jest niezmienny, ale reakcja strumienia jest zależna od wysokości: im wyżej, tym mniejsza prędkość v2 wody uderzającej w tarczę i mniejsza reakcja strumienia. Na pewnym (poszukiwanym) poziomie h siły G i R zrównują swoje wartości i tam ustabilizuje się położenie tarczy. Prędkość v2 zależy od v1 oraz od grawitacji. Można ją obliczyć z r. Bernoulliego dla przekrojów na poziomie wylotu z dyszy i na poziomie tarczy |
Rozwiązanie: Ciężar tarczy wynosi
|
v2n - składowa normalną prędkości strumienia wody dolatującej do tarczy, vkn składową normalną prędkości tej samej wody po uderzeniu (=0). Tarcza jest ustawiona prostopadle do kierunku strumienia i składowa v2n jest równa prędkości strumienia dolatującego do tarczy v2. |
Wobec tych danych: |
Q określamy w miejscy wypływu wody z dyszy, gdzie znamy zarówno średnicę otworu d, jak i prędkość v1
|
Prędkość v2 zależy od v1 oraz od hamującego działania grawitacji. Można ją obliczyć z równości sumy energii strumienia wody na poziomie wylotu z dyszy i na poziomie tarczy (za pomocą równania Bernoulliego): |
|
Podstawiając te wyrażenia do wzoru na R otrzymamy: |
|
Rozwiązanie uzyskamy po przyrównaniu tak określonej siły R do ciężaru tarczy G: |
Czyli: |
Wyznaczyć kinematyczny wsp. lepkości oleju (ρol=900 kg/m3) poprzez pomiar straty ciśnienia w kalibrowanym odcinku pomiarowym o średnicy D=6 mm i długości L=2 m, w którym przy natężeniu przepływu Q=7.3 10-6 m3/s spadek ciśnienia mierzony rtęciowym manometrze różnicowym (ρHg=13600 kg/m3) wyniósł h=120 mm Hg. (12p)
|
Wskazówki: Zastosować Równanie Bernoulliego ze stratami dla przekrojów 1-1 i 2-2 - prędkości przepływu będą równe w obu przekrojach, wystąpi tylko strata hl (wzór Darcy-Weisbacha). Ze względu na mały wydatek i niewielką średnicę przyjąć, że przepływ jest laminarny i obowiązuje analityczna zależność na o postaci =64/Re. Wykorzystać wzór na Re. Skorzystać też z warunku z równowagi ciśnień na poziomie - w lewym i prawym ramieniu U-rurki |
Równanie Bernoulliego ze stratami dla przekrojów |
|
p.1-1: p.2-2: , v2=v1, p2=?, z2=0
|
Po podstawieniu tych zależności do równania Bernoulliego i wykonaniu odpowiednich uproszczeń otrzymano:
|
Różnice ciśnień p1-p2 wyznaczamy z równowagi ciśnień na poziomie - w lewym i prawym ramieniu U-rurki: |
|
Po uwzględnieniu tej zależności w równaniu Bernoulliego i jego rozwiązaniu ze względu na ν: |
|
Przewodem żeliwnym o średnicy d=500 mm i grubości ścianek d=10 mm, przepływa woda z prędkością średnią v0=5 m/s. Moduł sprężystości żeliwa E=2.3105 MPa, moduł ściśliwości wody B=5·10-4 m2/MN (B=1/E0). Obliczyć prędkość fali uderzenia i przyrost ciśnienia w chwili gwałtownego zamknięcia zaworu: (12p
Rozwiązanie: Prędkość rozchodzenia się fali uderzeniowej jest równa: |
|
czyli |
|
Przyrost ciśnienia:
|
|