Ponad dwa tysiące lat temu Bóg powierzył Mojżeszowi kamienne tablice z 10 przykazań, które miały stać się dla ludzi przewodnikiem życiowym. Przyjmując je ludzie zawarli ze Stwórcą przymierze i przysięgli dotrzymać go po wieczne czasy. Zanim Bóg dał ludziom przykazania, również wymagał od nich przestrzegania pewnych norm. Niestety, ludzie okazali się zbyt słabi i coraz częściej łamali dane Bogu słowo.
W mojej pracy spróbuję przedstawić, w jaki sposób to robili oraz o jakich cechach człowieka świadczy jego postępowanie.
Wróćmy na chwilę do samego początku, a mianowicie do Raju. Pierwszymi ludźmi byli Adam i Ewa. W zasadzie od nich się wszystko zaczęło. Ewa dała się skusić wężowi i zerwała z drzewa zakazany owoc, po czym skusiła do ugryzienia go również Adama. W ten sposób złamali oni zakaz Boga, za co zostali wygnani z Raju. Czyn ich świadczył o nieposłuszeństwie, ale także o ciekawości świata i chęci poznawania.
Kolejnym etapem moich rozważań będzie Potop. Bóg od lat patrzył na grzeszne życie ludzi i wybaczał im. W końcu jego cierpliwość się wyczerpała i postanowił ukarać grzeszników. Jednak wybrał spośród ludzi jednego człowieka oraz jego rodzinę i to właśnie ich oszczędził. Człowiekiem tym był Noe. Bóg powiedział mu, że świat nawiedzi niszczycielski potop i nakazał mu wybudować Arkę, po czym zebrać po parze ze wszystkich zwierząt i umieścić je na statku. W czasie gdy Noe realizował Boskie polecenia, inni z niego szydzili nie wierząc że cokolwiek może się stać. Jednak w końcu Potop nadszedł unicestwiając wszystkich poza Noem i jego bliskimi. Występują tu takie cechy jak zwątpienie, niedowierzanie, nieposłuszeństwo, ale też zaradność, współpraca w rodzinie, pomysłowość i chęć bycia z ludźmi.
W przypowieści o Kainie i Ablu również mamy do czynienia z grzechem. Kain z zazdrości zabił własnego brata, za który to występek został surowo ukarany przez Boga. Ukazana została tu ludzka zazdrość, nienawiść, kłamliwość, żądza władzy. Na szczęście Kain wyciągnął wnioski ze swego błędu, żałował swojego czynu, nauczył się już więcej nie wyrządzać innym zła.
Pewnego dnia ludzie postanowili wznieść wieżę, aby dotrzeć do Boga. Uważali, iż są na tyle silni, aby móc się z nim zmierzyć. Jednak Bóg na to nie pozwolił. Zniszczył wieżę, a ludzi ukarał za ich próżność mieszając im języki i uniemożliwiając porozumienie się. Cechy, które ukazuje ta opowieść, to próżność, krnąbrność, żądza władzy, ale także zdolność współpracy, pracowitość i zaradność.
Moim zdaniem ludzie zawsze łamali, łamią i będą łamać przykazania, czasem nieświadomie. Jednak, nawet gdyby ktoś chciał przestrzegać wszystkich boskich praw, zawsze znajdą się ludzie, którym to nie odpowiada. Tacy, którzy będą je łamać poprzez drobne grzechy lub straszne zbrodnie.