ĆWICZENIA 8 (17.04.2007)

Rodzaje i zasady emisji akcji

Akcja - instrument finansowy (papier wartościowy) reprezentujący częściowy udział jego właściciela
w kapitale spółki akcyjnej. Akcjonariusz, czyli właściciel akcji ma ustalone prawa i obowiązki. Najważniejszym prawem akcjonariusza jest prawo do udziału w zyskach spółki. Ponadto ma on prawo uczestniczyć w walnym zgromadzeniu (zebraniu wszystkich akcjonariuszy) i tą drogą wpływać na decyzje spółki.

Składniki akcji - tradycyjny dokument akcji składa się z tzw. płaszcza, czyli właściwego dokumentu akcji oraz dołączonego do niego arkusza dywindowego. Tekst akcji powinien zawierać:

• firmÄ™ oraz siedzibÄ™ spółki,

• sÄ…d, w którym jest zarejestrowana i liczbÄ™ rejestru,

• datÄ™ zarejestrowania spółki i emisji akcji,

• wartość nominalnÄ…,

• liczbÄ™,

• seriÄ™,

• rodzaj danej akcji,

• uprawnienia szczególne akcji.

Rodzaje akcji i wynikajÄ…ce z nich prawa:

Biorąc pod uwagę sposób przenoszenia własności możemy wyróżnić akcje:

• imiennie,

• na okaziciela.

Akcja imienne tym różnią się od akcji na okaziciela, że w treści zawierają także nazwisko właściciela. Musi ono być też wpisane do księgi akcyjnej prowadzonej przez zarząd spółki. Z ich posiadaniem łączą się pewne ograniczenia związane ze zbywalnością. Na ogół ich zbycie wymaga oświadczenia woli posiadania zgłoszenia nowego właściciela do zarządu w celu wpisania go do księgi akcyjnej i zgody organów spółki.

Większość wystawionych w obrocie akcji to akcje na okaziciela. Ich zbywanie odbywa się poprzez zwykłe wręczenie dokumentu, jeżeli akcja występuje w formie materialnej lub przez odpowiednie przeksięgowanie na rachunkach inwestycyjnych posiadacza i nabywcy, jeżeli występuje ona w formie zdematerializowanej.

Często spotykanym podziałem akcji jest ich rozróżnienie ze względu na uprawnienia ich właścicieli. Wymienia się też akcje:

• zwykÅ‚e,

• uprzywilejowane.

Akcje zwykłe - są podstawą obrotu giełdowego. Z reguły nie ma ograniczeń w ich obrocie, zarówno
w sensie przedmiotowym (niedopuszczenie niektórych brokerów). Z posiadaniem akcji zwykłych nie łączą się żadne dodatkowe lub szczególne uprawnienia. Natomiast ich nabycie daje akcjonariuszowi określone prawa, które generalnie można podzielić na dwie grupy. Są nimi prawa korporacyjne i prawa majątkowe.

Prawa korporacyjne:

• Prawo do uczestnictwa w spółkach akcyjnych, które oznacza, że akcjonariusz nie może być
  z niej usunięty.

• Prawo do uczestnictwa w walnym zgromadzeniu akcjonariuszy i współdecydowania o sprawach bÄ™dÄ…cych przedmiotem jego obrad.

• Bierne prawo wyborcze do organów spółki, które oznacza, że akcjonariusz może zostać wybrany do zarzÄ…du, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej spółki, akcje której posiada.

• Prawo mniejszoÅ›ci, które pozwala na odpowiednie zabezpieczenie interesów tych akcjonariuszy, którzy nie dysponujÄ… wiÄ™kszoÅ›ciÄ… akcji, ale posiadajÄ… ich pewnÄ… liczbÄ™.

• Prawo do części wartoÅ›ci majÄ…tku w przypadku likwidacji spółki po pokryciu jej zobowiÄ…zaÅ„.

Prawa majÄ…tkowe:

• Prawo do udziaÅ‚u w zysku rocznym (dywidendy).

• Prawo poboru akcji nowych emisji.

• Prawo do części wartoÅ›ci majÄ…tku w przypadku likwidacji spółki po pokryciu jej zobowiÄ…zaÅ„.

Akcje uprzywilejowane - różnią się od akcji zwykłych tym, że z ich posiadaniem związane są dodatkowe uprawnienia. Wśród tych akcji występują akcje o specjalnym charakterze uprzywilejowania, zwane akcjami złotymi. Z ich posiadaniem łączą się na ogół szczególne uprawnienia decyzyjne na zgromadzeniu akcjonariuszy. Akcje złote służą też do uhonorowania osób wyjątkowo zasłużonych dla spółki.

Kodeks Handlowy w Polsce rozróżnia jeszcze akcje:

• Pieniężne - muszÄ… mieć pokrycie w gotówce, akcje pieniężne uważa siÄ™ za objÄ™te, gdy sÄ… opÅ‚acone tylko częściowo, ale przywilej ten dotyczy tylko akcji imiennych.

• Niepieniężne (aportowe) - muszÄ… mieć pokrycie rzeczowe, muszÄ… mieć jednak pokrycie caÅ‚oÅ›ci przed ich objÄ™ciem przez akcjonariuszy.

Przepisy prawne w Polsce stwarzają spółkom również możliwość wydawania tzw. akcji użytkowych,
o ile przewiduje to statut. Mogą je otrzymać akcjonariusze w zamian za akcje umorzone i nie określa się dla nich wartości nominalnej. Akcje użytkowe nabierają charakteru papierów wartościowych, ponieważ zawierają pojedyncze prawa częściowe przysługujące akcjom zwykłym, które na ogół sprowadzają się do zobowiązań spółki wobec akcjonariuszy.

Innym rodzajem akcji, która nie występuje jednak w obrocie giełdowym są imienne akcje winkulowane, co oznacza, że mogą być one zbywalne jedynie na mocy decyzji zarządu spółki. Emitują je firmy, którym bardzo zależy na tym aby cały czas mieć stałe grono akcjonariuszy. Są to więc papiery imienne, o znacznie utrudnionej zbywalności w porównaniu z akcjami imiennymi zwykłymi.

Wyodrębnia się też akcje pierwszorzędne, którymi są akcje renomowanych i dobrze znanych firm. Akcje te charakteryzują się stabilnym kursem, a dywidenda wypłacana jest regularnie. Ponadto dobra pozycja firmy powoduje, że są one stale w obrocie i charakteryzują się wysoką płynnością. Są chętnie kupowane przez inwestorów budujących swoje portfele na dłuższy okres.

Na giełdach w coraz większej ilości zaczynają się pojawiać tzw. akcje milczące. Charakteryzują się one tym, iż ich właściciel bez względu na to, że ich posiadacz nie ma prawa głosu, a zatem nie może wpływać na losy firmy. Akcje te są emitowane przez małe lub średnie firmy, o pewnej perspektywie rozwoju, które zabezpieczają się w ten sposób przed spekulacyjnym wykupywaniem pakietów kontrolnych przez ich konkurentów w celu przejęcia nad nimi kontroli.

Prawo poboru - liczba akcji, na które został podzielony kapitał akcyjny nie musi być stała. Walne zgromadzenie może podjąć uchwałę o podwyższeniu kapitału. Powstaje wówczas problem, komu zaproponować objęcie nowych akcji. Akcjonariusze, zgodnie z Kodeksem Handlowym, mają pierwszeństwo objęcia nowych akcji proporcjonalnie do liczby akcji im posiadanych. Walne zgromadzenie może pozbawić dotychczasowych akcjonariuszy prawa poboru w całości lub w części, uchwała taka musi być podjęta 4/5 głosów oddanych. Wyłączenie prawa poboru powinno być wyraźnie zapowiedziane w porządku obrad, a uchwała powinna zostać szczegółowo umotywowana.

Zakup akcji - dokonując zakupu akcji, należy wystawić zlecenie kupna wskazując nazwę papierów wartościowych (nazwę spółki), której akcje chcemy kupić, liczbę akcji, termin ważności zlecenia oraz cenę, po jakiej jesteśmy gotowi kupić akcje.

Zakupu dokonujemy na giełdzie papierów wartościowych, która jest specjalnym typem giełdy. Jako instytucja finansowa podlega szczególnym regulacjom. Jej działanie jest bardzo starannie określone
i podlega ścisłej kontroli, lecz podobnie jak każda inna giełda umożliwia spotkanie jak największej liczby sprzedających z kupującymi, by doprowadzić do ustalenia rynkowej ceny towaru w tym wypadku papierów wartościowych.

Natomiast kolejne transakcje sprzedaży dokonywane są na rynku wtórnym, np. na wspomnianej już wcześniej giełdzie papierów wartościowych. Spółki emitują akcje w celu zgromadzenia lub powiększenia już istniejącego kapitału. Zakupu akcji od spółki lub jej przedstawienia dokonuje się
w ramach rynku wtórnego. Rynek akcji składa się z 3 segmentów:

• Wolnego,

• RównolegÅ‚ego,

• Podstawowego.

Giełda jest instytucją rynku wtórnego. Mówimy o nim, gdy papiery wartościowe po ich sprzedaniu przez emitenta pierwszemu właścicielowi są po raz kolejny odsprzedawane.

Ustalanie kursów akcji na giełdzie - giełda jest wtórnym rynkiem papierów wartościowych. Zapewnia możliwość sprzedania wcześniej kupionych akcji. Aby jednak mogło dojść do transakcji, musi zostać ustalona cena kupna i sprzedaży akcji każdej ze spółek notowanych na giełdzie. Istnieje wiele sposobów ustalania kursów akcji na giełdzie. Dwie podstawowe metody oparte są:

• Na cenach,

• Na zleceniach.

Metoda oparta na cenach - w metodzie tej maklerzy tworzący rynek są odpowiedzialni za stałe podawanie kursów kupna i sprzedaży akcji oraz realizację wszystkich zleceń zgodnych z widełkami cenowymi. W praktyce oznacza to, że makler kupuje i sprzedaje akcje po ustalonych przez siebie cenach, dostosowanych do sytuacji na rynku. W systemie tym maklerzy tworzący rynek nie mogą, bez względu na trend zmiany cen akcji, nie wystawić ceny kupna czy też sprzedaży akcji, a zatem przy nagłych zmianach trendu, muszą się liczyć z poniesieniem strat.

Metoda oparta na zleceniach - polega na tym, że cenę kupna i sprzedaży akcji na giełdzie wyznaczają kierowane na nią zlecenia. Rynek kierowany zleceniami może być ciągły lub też oparty na określaniu jednej ceny dla każdej akcji w trakcie sesji giełdowej.

Rada giełdy - decyduje o dopuszczeniu podejmuje Rada Giełdy, o ile są spełnione:

• papiery wartoÅ›ciowe sÄ… dopuszczone do publicznego obrotu przez komisjÄ™ papierów wartoÅ›ciowych,

• zbywalność papierów wartoÅ›ciowych nie jest ograniczona,

• rozproszenie wÅ‚asnoÅ›ci akcji zapewnia odpowiednia pÅ‚ynność i prawidÅ‚owy przebieg transakcji gieÅ‚dowych,

• zostaÅ‚y udostÄ™pnione informacje, które pozwalajÄ… inwestorom na ocenÄ™ aktywów emitenta, źródeÅ‚ ich finansowania, perspektyw rozwoju, zysków i strat,

• rada gieÅ‚dy może dopuÅ›cić do notowania spółki nie speÅ‚niajÄ…cej tych warunków, o ile uzna, że obrót tymi papierami na rynku gieÅ‚dowym może osiÄ…gnąć wielkość zapewniajÄ…cÄ… odpowiedniÄ… pÅ‚ynność i prawidÅ‚owy przebieg transakcji, a interes uczestników transakcji nie bÄ™dzie zagrożony.

PrzeksztaÅ‚cenie w spółkÄ™ akcyjnÄ… - podstawowÄ… kwestiÄ… determinujÄ…cÄ… proces wprowadzenia spółki na gieÅ‚dÄ™ jest posiadanie przez niÄ… odpowiedniego statusu prawnego. Podmioty, których walory sÄ… notowane na gieÅ‚dzie papierów wartoÅ›ciowych muszÄ… mieć formÄ™ spółki akcji. Powyższe zastrzeżenie wynika z zasad obrotu papierów wartoÅ›ciowych, gdyż zawierane transakcje kupna i sprzedaży akcji oznaczajÄ… wymianÄ™ równych co do wartoÅ›ci udziałów w kapitale spółki. Stosowane do przepisów Kodeksu Spółek Handlowych akcje stanowiÄ… uÅ‚amkowÄ… część kapitaÅ‚u zakÅ‚adowego spółek akcyjnych, który dzieli siÄ™ na akcje o równej wartoÅ›ci nominalnej, nie mniejszej niż 1 grosz. Minimalna wielkość kapitaÅ‚u zakÅ‚adowego to …… Jeżeli firma nie jest spółkÄ… akcyjnÄ…, konieczne jest jej przeksztaÅ‚cenie
w tego rodzaju podmiot.

Warunki dopuszczenia akcji do obrotu na GPW:

• dopuszczenie do publicznego obrotu decyzjÄ… KPWiG,

• nieograniczona zbywalność akcji,

• minimalna wartość akcji, które majÄ… być dopuszczone to 4 mln zÅ‚,

• minimalna wartość ksiÄ™gowa to 4 mln zÅ‚,

• udostÄ™pnienie informacji koniecznych do ceny remitenta przez inwestorów (prospekt emisyjny + raporty bieżące i okresowe),

• publikacja zbadanego przez audytora sprawozdania finansowego za ostatni rok obrotowy obejmujÄ…cy co najmniej 12 miesiÄ™cy.

ĆWICZENIA 9 (24.04.2007)

Polski system podatkowy

System podatkowy - ogół podatków funkcjonujących w danym państwie w określonym czasie. Służy on do realizacji celów gospodarczych i społecznych. Inaczej ujmując podatki, a także cały ich system, pełnią określone funkcje. Najstarszą z nich jest funkcja fiskalna. Polega ona na zapewnieniu władzom publicznym (państwowym, samorządowym) odpowiednich dochodów, niezbędnych do finansowania ich wydatków.

Kolejną funkcją podatków współrealizowaną przez wydatki budżetowe jest funkcja redystrybucyjna. Polega ona na korygowaniu proporcji dochodowych podatników, które zostały ukształtowane w wyniku działania rynku. Przez zróżnicowanie stawek podatkowych (głównie przez mechanizm progresji). Następuje przepływ dochodów od podatników silniejszych finansowo do podatników pod tym względem słabszych. Dodatkowo podatnicy słabsi ekonomicznie za sprawą budżetu w większym stopniu korzystają z dóbr społecznych i publicznych.

Funkcja stymulacyjna podatków - polega na oddziaływaniu na zachowania podatników. Polega więc na kształtowaniu określonych reakcji podatników dotyczących procesów społeczno-gospodarczych. Do realizacji tej funkcji wykorzystuje się przede wszystkim rodzaj podatku, a także ulgi i zwolnienia jako szczególne dla tego celu elementy techniki podatkowej. Stymulacja ogólna może być realizowana przez poziom obciążeń podatkowych. Natomiast stymulacja selektywna może dotyczyć sytuacji rodzinnej, osobistej podatników lub może być związana z inwestycyjnymi zachowaniami podatników.

Od systemu podatkowego oczekuje się przede wszystkim wypełniania funkcji fiskalnych, gdyż temu służyć powinny podatki. Funkcje społeczne (redystrybucyjne), czy propagowanie pewnych działań gospodarczych należy realizować innymi efektywniejszymi narzędziami. Obecnie w większości krajów (w tym i w Polsce) systemy podatkowe realizują również funkcje pozafiskalne. Kraje UE, jak i inne kraje ODCE stosują różnorodne ulgi w systemie podatkowym, w tym w podatkach dochodowych. Jednakże, z drugiej strony zauważalna jest tendencja do ograniczania pozafiskalnych zadań systemu podatkowego.

Cele systemu podatkowego:

1. Wspieranie rozwoju gospodarczego,

2. Zapewnienie określonych i stabilnych dochodów podatkowych,

3. Społecznie akceptowalny rozkład obciążeń podatkowych,

4. Przyjazność, przejrzystość, uproszczenia.

Wspieranie rozwoju gospodarczego - w warunkach postępującej globalizacji niezbędne jest takie kształtowanie systemu podatkowego, by zachęcał do inwestowania, innowacji i tworzenia miejsc pracy. Temu celowi służyło obniżenie stawki CIT do 19%.

Zapewnienie określonych i stabilnych dochodów podatkowych - realizacja podstawowej funkcji państwa wymaga uzyskania określonych dochodów. Zadaniem systemu podatkowego jest pozyskanie tych środków, przy możliwie małych negatywnych konsekwencjach dla gospodarki.
W średniookresowej strategii finansów publicznych zaproponowano by poziom fiskalizmu między udziałem dochodów sektora publicznego w PKB nie zwiększał się. Stabilność dochodów zostanie osiągnięta dzięki zdywersyfikowaniu źródeł dochodów oraz zwiększeniu znaczenia podatków pośrednich- mniej wrażliwych na wahania koniunktury.

Społecznie akceptowalny rozkład obciążeń podatkowych - głównym zadaniem systemu podatkowego jest dostarczenie określonej wielkości dochodów budżetowych. System podatkowy jest bardzo mało skutecznym narzędziem polityki społecznej, a redystrybucja dokonywana w ramach systemu jest kosztowna i mało efektywna. To zadanie znacznie lepiej spełniają wydatki socjalne. Podatki pośrednie mimo zastosowania stawki obniżonej mają charakter regresywny. Dlatego też, aby utrzymać neutralność systemu podatkowego niezbędna jest progresja w podatkach dochodowych od osób fizycznych. Umiarkowana progresja znajduje również doskonałe uzasadnienie na gruncie teorii podatków. Zgodnie bowiem z zasadą możliwości podatkowej (ability to pay) osoby o wyższych dochodach mogą ponosić wyższe obciążenia podatkowe. Ma to również uzasadnienie oparte na krańcowej użyteczności pieniądza. Użyteczność ta maleje w miarę wzrostu dochodu, więc złotówka podatku jest najbardziej dotkliwa dla podatnika o niskich dochodach.

Przyjazność, przejrzystość, uproszczenia - przebudowa aparatu skarbowego i uczynienie go przyjaznym podatnikowi może przyczynić się do wzrostu dochodów podatkowych. Należy radykalnie zmienić relacje na linii administracja podatkowa - podatnik. Podatnik to nie petent a klient, dlatego też system podatkowy powinien tę zasadę artykułować w swoich rozwiązaniach. Muszą być one wymuszone zmianami systemowymi i poprzez kształcenie kadr.

Geneza i definicja podatku - podstawowym warunkiem ekonomicznym powstania podatku było wytworzenie nadwyżki finansowej przez producentów i ich rodziny. Kolejnym warunkiem było powstanie państwa, wzrost jego funkcji i klas społecznych. Spowodowały one wzrost wydatków na realizację wzrastającej roli państwa. Nieodzownym warunkiem wprowadzenia podatku było wydzielenie majątku państwowego z majątku królewskiego. Podatek mógł powstać przy spełnieniu wszystkich tych warunków łącznie. Początkowo podatek miał postać naturaliów. Składały się na nie daniny oddawane
w zbożu i w bydle. W późniejszym czasie (IV wieku p.n.e.) w starożytnym Rzymie i starożytnej Grecji podatki pobierano w pieniądzu.

Współcześnie podatek definiujemy jako świadczenie:

1. Pieniężne,

2. Powszechne,

3. Przymusowe,

4. Bezzwrotne,

5. Nieodpłatne,

6. Nakładane jednostronnie przez związek publiczno-prawny (państwo, organizację samorządową),

w celu sfinansowania potrzeb publicznych i społecznych.

Definicja podatku /zgodna z prawem podatkowym/ - podatkiem jest publiczno-prawne nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarby Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej (art. 6 Ordynacji Podatkowej).

Cechy podatku:

• Pieniężny charakter - podatki pobierane sÄ… w formie pieniężnej.

• Powszechność - podatki nakÅ‚adane sÄ… w formie ustaw. W ustawach nie uwzglÄ™dnia siÄ™ konkretnego podatnika. Przepisy podatkowe zawarte w ustawach odnoszÄ… siÄ™ do ogółu podatków, jeżeli znajdÄ… siÄ™ one w warunkach lub dokonajÄ… czynnoÅ›ci objÄ™tych obowiÄ…zkiem zapÅ‚aty podatku.

• Przymusowość - przepisy podatkowe okreÅ›lajÄ… obowiÄ…zek zapÅ‚aty podatku. PodajÄ… jednoczeÅ›nie okolicznoÅ›ci, które ten obowiÄ…zek powodujÄ…. Przepisy podatkowe przewidujÄ… także kary, sankcje i zagrożenia z tytuÅ‚u niezapÅ‚acenia podatku. W praktyce podatnik Å›wiadom tychże nie czeka aż zostanÄ… one przeciwko niemu skierowane i użyte, tylko dokonuje zapÅ‚aty podatku.

• Bezzwrotność - podatek zapÅ‚acony nie podlega zwrotowi, wyjÄ…tkowo może być zwrócony podatnikowi w sytuacji, gdy zostaÅ‚ naliczony w sposób nieprawidÅ‚owy.

• NieodpÅ‚atność - podatnikowi z tytuÅ‚u jego zapÅ‚acenia nie przysÅ‚ugujÄ… żadne Å›wiadczenia ze strony zwiÄ…zku publiczno-prawnego (paÅ„stwa czy organizacji samorzÄ…dowej). Bez wzglÄ™du na wysokość wnoszonego podatku, konkretnemu podatnikowi nie przysÅ‚ugujÄ… żadne dobra, czy usÅ‚ugi Å›wiadczone przez wÅ‚adze publiczne. Możemy mówić jedynie o tzw. odpÅ‚atnoÅ›ci zbiorowej.

• Jednostronność - paÅ„stwo bÄ…dź organizacja samorzÄ…dowa stosujÄ… tu zasadÄ™ podporzÄ…dkowania podmiotów zobowiÄ…zanych do pÅ‚acenia podatków, a podmiotami uprawnionymi do ich nakÅ‚adania. W sprawach podatków nie prowadzi siÄ™ powszechnej dyskusji.

Technika podatkowa - aby podatki mogły przyczyniać się do realizacji funkcji całego systemu podatkowego powinny w swoich konstrukcjach precyzyjnie określać takie kwestie jak: kto płaci podatek, od czego jest on płacony, bądź co powoduje jego zapłatę, jak jest ustalony jego wymiar, co stanowi zmniejszenie wymiaru, od czego zależą i w jakiej wysokości ustalone są ulgi, jakie są terminy płatności podatku, kto decyduje w sprawach odwołań itp. Wszystkie te zagadnienia składają się na technikę podatkową.

Elementy techniki podatkowej:

Podmioty podatku - w stosunkach podatkowo-prawnych wyróżnia się dwie kategorie podmiotów:

• podmioty czynne - paÅ„stwo lub organizacje samorzÄ…dowe, podmioty te sÄ… uprawnione do tzw. wÅ‚adztwa podatkowego, czyli do nakÅ‚adania podatków, ustalania ich stawek, ustalania w nich ulg i zwolnieÅ„ oraz do pobierania wpÅ‚ywów z podatków.

• podmioty bierne - sÄ… to podatnicy, pÅ‚atnicy i inkasenci.

Podatnicy - osoby fizyczne, prawne, jednostki organizacyjne, nie mające osobowości prawnej, podlegające obowiązkowi ponoszenia ciężarów podatkowych.

Płatnicy - podmioty zobowiązane zgodnie z przepisami prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i doprowadzenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Inkasent - to podmiot, który nie oblicza podatku. Zobowiązany jest wyłącznie do pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go na rachunek organu podatkowego. Najczęściej inkasenci pobierają podatki lokalne. Są to sołtysi, którzy pobierają za prowizją podatek rolny od gruntów, podatek od nieruchomości, podatek leśny.

Przedmioty podatku - sytuacje faktyczne lub prawne (np. osiągnięcie dochodu, wydatkowanie dochodów, posiadanie majątku) oraz zdarzenia np. udzielenie pożyczki, zawarcie umowy sprzedaży, najmu, itp.

Stawki podatkowe - służą do określania kwot podatku. Stawki podatku dzieli się na:

• stawki kwotowe - kwoty podatku wyznaczane z góry, z uwzglÄ™dnieniem różnych czynników
  i okoliczności,

• stawki procentowe - części podstawy gospodarowania. Stawki procentowe mogÄ… być staÅ‚e lub zmienne. Stawki procentowe staÅ‚e charakteryzujÄ… siÄ™ tym, że sÄ… one niezależne od zmian
  w podstawie opodatkowania. Natomiast stawki procentowe zmienne mają to do siebie, że zmiana podstawy opodatkowania powoduje zmianę stopy podatkowej. Cechą stawek procentowych stałych jest to, że podatek rośnie w takim samym tempie co wartość podstawy opodatkowania. Stawki te określa się jako stałe, proporcjonalne lub liniowe.

---