4.4 Nie samym chlebem człowiek żyje
Nie ma nic lepszego niż spożywanie świeżych, smacznych pokarmów, lecz dla większości ludzi jedzenie stanowi tylko akt odżywiania organizmu, dostarczanie energii do pracy
i przedłużanie życia. Mamy często nakłaniają dzieci do jedzenia mówiąc, że jest to dla nich „dobre”, chociaż dziecko nie lubi smaku danej potrawy.
Jednakże odżywianie nie może być oddzielone od zmysłu smaku. Pożywny, naturalny pokarm, odpowiedni dla ludzkiego organizmu zaostrza apetyt i jest znakomity.
Jeszcze do niedawna codzienny posiłek rolników z tego regionu zawierał gotowany ryż lub jęczmień z dodatkiem miso i piklowanych jarzyn. Dieta taka dawała siłę, długie życie i dobre zdrowie.
Duszone jarzyny i parowany ryż z dodatkiem czerwonej fasolki był odświętnie podawany raz w miesiącu. Zdrowe, krzepkie chłopskie ciało było dobrze odżywione na tej prostej ryżowej diecie. Tradycyjna ryżowa dieta Wschodu połączona z warzywami jest bardzo różna od tej, która panuje w Zachodnich społeczeństwach.
Zachodnia wiedza o odżywianiu zakłada, że organizm ludzki powinien spożywać każdego dnia odpowiednią dawkę protein, tłuszczu, skrobi, minerałów i witamin, a wtedy dobrze wyważona dieta może dać niezbędne zdrowie i siłę. Taki pogląd powoduje, że mamy wpychają „pożywne” jedzenie do ust swoich pociech.
Ktoś może zaoponować, że dietetycy Zachodni, z ich rozwinięta teorią i obliczeniami mogą rzeczywiście proponować odpowiednią dietę. Niestety faktem jest, że tworzą dużo więcej problemów, niż rozwiązują.
Jednym z błędów Zachodniej teorii żywieniowej jest brak dostosowania diety do naturalnych, sezonowych zmian. W rezultacie czego dieta oddziela ludzki organizm od Natury. Następnym poważnym skutkiem takiego żywienia jest obawa przed Naturą i ogólny brak poczucia bezpieczeństwa. Jeszcze jednym problemem jest to, że ludzie odeszli od podstawowych, emocjonalnych i duchowych wartości, a przecież odżywianie się jest dokładnie powiązane
z duchowością i emocjami człowieka.
Jeżeli ludzką istotę traktowalibyśmy jedynie jako „obiekt fizjologiczny”, wtedy nie mielibyśmy punktu odniesienia do zrozumienia sposobu odżywiania człowieka. Wówczas, kiedy bity informacyjne są zgromadzone chaotycznie, w rezultacie wynika niewłaściwa wiedza, oddalająca od Natury.
„Jedna rzecz zawiera wszystkie inne, ale wszystkie rzeczy zebrane razem nic nie tworzą.” Nauka Zachodnia nie jest w stanie zrozumieć sensu tego przesłania filozofii Wschodu. Naukowcy mogą badać i analizować motyla na wszystkie sposoby, ale nie mogą stworzyć żywego motyla.
Jeżeli Zachodnia naukowa dieta zostanie rozszerzona na wielką skalę, jakie praktyczne problemy mogą z tego wyniknąć?
Befsztyki, jajka, mleko, jarzyny, chleb i inne pokarmy są osiągalne przez cały rok. Staje się niezbędna produkcja na wielką skalę i długoterminowe przechowywanie żywności.
Aktualnie w Japonii adaptacja takiej diety spowodowała produkcję letnich jarzyn takich jak: sałata, pomidory, ogórki, oberżyna w sezonie zimowym. Nawet poproszono hodowców, aby uprawiali morele i brzoskwinie późną jesienią.
Niemożliwe jest oczekiwać, że pełna, zbalansowana dieta może być osiągnięta tylko poprzez zróżnicowanie pokarmów i zignorowanie sezonów zbiorów. W porównaniu z roślinami, które dojrzewają w sposób naturalny, owoce i warzywa hodowane w szklarniach, w nienaturalnych warunkach, zawierają niewiele witamin i minerałów.
Nie należy się dziwić, że letnie warzywa uprawiane na jesieni lub zimą nie będą miały smaku i zapachu tych, które wyrosły w promieniach słońca przy stosowaniu organicznych metod.
Analizy chemiczne, racje żywieniowe i inne tego rodzaju praktyki przyczyniają się do szerzenia błędnych pojęć. Odżywianie zalecane przez współczesną naukę dalekie jest od tradycyjnej diety Orientalnej i podkopuje zdrowie Japończyków.