Silne zaangażowanie dziecka w realizację ustalenia ,w którego podjęciu miało swój własny udział

Najlepsze z możliwych rozwiązanie konfliktu-bardziej twórcze skuteczniejsze, zaspokajające pragnienie zarówno rodziców jak i dziecka

Rozwijanie sprawności myślenia u dzieci

Przeżywanie głębokiego uczucia wzajemnej miłości

i czułości

Brak konieczności wzmocnień, przekonywania

Likwidacja konieczności stosowania siły

Docieranie do istoty problemu

Traktowanie dzieci

jak dorosłych

Wartości terapeutyczne

III metody

DLACZEGO

III METODA

JEST TAK

SKUTECZNA ?

TRUDNOŚCI,

Z KTÓRYMI POWINNI LICZYĆ SIĘ RODZICE

Przykład konfliktu,

znanego większości rodziców,

rozwiązanego trzecią metodą

MATKA: Ania, mam dosyć stałego przypominania ci o twoim pokoju i jestem pewna, że i ty już jesteś znużona moimi uwagami. Od czasu do czasu sprzątasz, ale przeważnie jest tam wszystko do góry nogami, a ja staję się wściekła. Spróbujmy rozwiązać to metodą, jakiej nauczyłam się na kursie. Obie zastanowimy się, jak można rozwiązać tę sprawę w taki sposób, żebyśmy obie były zadowolone. Nie chcę cię zmuszać do sprzątania twojego pokoju i patrzeć, jak jesteś nieszczęśliwa, ale nie lubię być przeciążona i przez to zdenerwowana na ciebie.

Jak mogłybyśmy ten problem rozwiązać raz na zawsze? Pomyśl o tym?

ANIA: No dobrze, spróbuję, ale i tak wiem, że skończy się na sprzątaniu.

MATKA: Nie, zależy mi na tym, żebyśmy znalazły wyjście, które byłoby korzystne dla nas obu, a nie tylko dla mnie.

ANIA: Dobrze, mam pomysł. Ty nie lubisz gotować, a chętnie sprzątasz, ja nie cierpię sprzątania, ale chętnie gotuję.

Zresztą chciałabym nauczyć się gotowania. Jak by to było, gdybym tak dwa razy w tygodniu przygotowała dla ojca, ciebie i mnie gotowaną kolację, a ty za to dwa lub raz w tygodniu posprzątasz mój pokój?

MATKA: Myślisz, że to się uda?

ANIA : Na pewno ,a dla mnie byłaby to przyjemność

MATKA: W porządku, podejmiemy to na próbę. Czy oznacza to także, że zmyjesz po kolacji naczynia?

ANIA: Oczywiście

MATKA: No dobrze. Może wreszcie twój pokój będzie wyglądał tak

jak trzeba, skoro sama będę go doprowadzała do porządku

III METODA

METODA BEZ STOSOWANIA SIŁY - METODA BEZ PORAŻEK ;

KONFLIKTY ROZPRACOWUJE SIĘ, ROZWIĄZUJE, PRZY CZYM ŻADNA ZE STRON NIE JEST ZWYCIĘZCĄ ANI POKONANYM.

ROZWIĄZANIE MUSI ZADOWOLIC OBIE STRON

1.Początkowa podejrzliwość opór i sprzeciw:

Wysłuchać dziecko i znaleźć wypowiedź usuwającą podejrzliwość i opór -

„Nam zupełnie poważnie zależy na tym, by znaleźć rozwiązanie, które ty będziesz mógł zaakceptować.”

2.Jeśli nie udaje się znaleźć zadowalającego

rozwiązania:

Próbować wszystkiego, co przyjdzie na myśl:

Rady:

-mówić dalej

-wrócić do kroku drugiego i dalej poszukiwać możliwości rozwiązań

-zostawić konflikt w zawieszeniu do spotkania w następnym dniu

-wypowiadać natarczywe prośby, umożliwiające znalezienie rozwiązania

3.Konsekwencje fatalnego kroku przywrócenia pierwszej albo drugiej metody:

Doprowadzenie do zwycięstwa dzieci ,

aby postawiły na swoim

4.Zyski wykluczenia kary:

Rodzice wykluczają karę za zapomnienie czy zaniedbanie zadań przydzielonych i przyjętych trzecią metodą.

5.Sposób konfrontacji, jeśli uzgodnienia zostają złamane:

Dzieci nie wywiązują się

ze swoich zobowiązań.

6.Gdy dzieci przyzwyczaiły się zwyciężać:

Rodziców ogarnie lęk, rezygnują

z wprowadzenia w czyn metody wspólnego rozwiązywania konfliktów.

NATURALNA NAUKA JĘZYKA

Nabywanie umiejętności czytania i pisania

Naturalna nauka języka oparta jest nie tylko na kompetencji werbalnej,

ale także na uczeniu się nowego „języka” jakim jest czytanie i pisanie.

Motywacja do podejmowania działań w tym zakresie determinowana jest

przez udział dorosłych, od których zależy w jakim stopniu dziecko wykazuje chęć uczenia się dla siebie czegoś nowego, dostrzegając nowe środki językowe wykazuje chęć posługiwania się nimi. Dorosły ,tworząc określone naturalne sytuacje , inspiruje dziecko do poszukiwań , wprowadza je w świat znaczeń , w świat języka pisanego. Dziecko w ten sposób uświadamia sobie wartość „nowego języka” jako źródła zdobywania i przekazywania informacji ,

umacnia swą wiarę , że to , czego się nauczy , może komuś i czemuś służyć.

J.S. Bruner stwierdza , że nabywanie umiejętności w jednym obszarze przyspiesza szybkość nabywania umiejętności w innym , niezbędne jest tworzenie warunków do ogólnego rozwoju dziecka a nie tylko koncentrowanie się na przyswajaniu określonych sprawności a zakresu czytania i pisania.

DZIAŁANIA EDUKACYJNE POWINNY WIĘC OBEJMOWAĆ:

• wzbogacanie wiadomości dziecka o otaczającym świecie,

• rozwój słownictwa,

• uczenie prawidłowej mowy

• nabywanie umiejętności komunikatywnego wypowiadania się,

• rozwijanie percepcji wzrokowej i wrażliwości słuchowej,

• rozwijanie orientacji przestrzennej oraz sprawności manualnej i koncentracji uwagi,

• kształtowanie umiejętności analizy i syntezy słuchowej , koordynacji

słuchowo - ruchowej i słuchowo - wzrokowej oraz analizy i syntezy wzrokowej

• wzbudzanie zainteresowania książką oraz wyzwalanie motywacji dziecka do samodzielnego czytania.

• Prowokowanie do globalnego odpoznawania wyrazów oraz wstępne ćwiczenia kształtujące technikę czytania,

• Kształtowanie umiejętności czytania krytycznego , twórczego

(A. Brzezińska red. Czytanie i pisanie - nowy język dziecka)

W przyswajaniu umiejętności czytania i pisania niezbędne jest uwzględnianie czynników emocjonalno - motywacyjnych.

W naturalnej nauce języka czytaniu może towarzyszyć pisanie - bierze się pod uwagę indywidualne możliwości dziecka i wykazywane przez nie zaciekawienie symbolami i znakami (dotychczasowe badania wykazują ,że czynności te , wymagają podobnych umiejętności cząstkowych , mają jednolite uwarunkowania psychopedagogiczne). Dziecko poznaje pełny alfabet, włącznie ze zmiękczeniami i dwuznakami, poprzez kontakt z celowo dobranym materiałem do czytania.

Jak twierdzi A.Brzezińska :”aby dziecko mogło z zainteresowaniem uczyć się tej umiejętności , musi prawidłowo, od początku nauki, rozumieć znaczenie znaków graficznych , musi uczyć się na materiale >>coś oznaczającym<< , a nie na materiale bezsensownym , tzn. takim , którego nie rozumie , który nic dla niego nie oznacza.”

( A . Brzezińska „Gotowość dzieci w wieku przedszkolnym do czytania i pisania”.

Poznań 87, Wyd. Naukowe Uniwersytetu im. A Mickiewicza, s.29)

Czytanie

Z uwagi na indywidualne różnice między dziećmi , choćby w zakresie funkcjonowania poszczególnych analizatorów czy tempo uczenia się , nie istnieje metoda uniwersalna dla wszystkich , a nawet dla jednego dziecka na określonym etapie uczenia się (E. Malmguist,1982).

Dlatego należy dostosowywać metody i techniki postępowania do aktualnych możliwości każdego dziecka. Proces nabywania przez dziecko umiejętności czytania i pisania ujęty jest w trzech równolegle występujących zakresach działań eksponujących:

1. dominująca rolę nauczyciela,

2. zintensyfikowaną aktywność dzieci „kierowaną” przez nauczyciela,

3. samodzielne działania dzieci

Obok pewnej systematyczności działań dominujące jest podejście sytuacyjne,

akcentujące zdecydowanie indywidualizację oddziaływań edukacyjnych.

Program nauki czytania dotyczy trzech form - ZAŁĄCZNIK 1

Celem czytania wspólnego z dziećmi jest przede wszystkim wzbudzanie ich zainteresowanie treścią , poznanie jej i przyswojenie. Dzieci stopniowo zaczynają rozpoznawać i zapamiętywać całościowo proste wyrazy czy struktury wyrazowe,

dokonują analizy ilustracji łącząc ją z tekstem , podejmują próby przewidywania zakończenia opowiadania. Globalne odpoznawanie wyrazów związane jest z aktywizowaniem spostrzegawczości oraz pamięci wzrokowej. Istotą tego rodzaju czytania jest zrozumienie czytanych tekstów.

Proces ten ułatwi i uczyni go atrakcyjnym odpowiedni dobór materiałów do czytania. Takie wymogi spełniają książki wydane przez Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne z serii „Słoneczna biblioteka”, o odpowiednim formacie (najlepiej A3) zapewniającym odpowiednie warunki do odbioru.

Wartość książek przeznaczonych do czytania wspólnego z dziećmi określają następujące cechy - ZAŁĄCZNIK 2

Ta forma czytania obejmuje kilka etapów , przy czym każdy ma określony cel

- ZAŁĄCZNIK 3

ZAŁĄCZNIK 1

PROGRAM NAUKI CZYTANIA

(TRZY FORMY)

1.CZYTANIE WSPÓLNE Z DZIEĆMI

2.CZYTANIE ZESPOŁOWE (3-4- OSOBOWE GRUPY)

3.CZYTANIE INDYWIDUALNE,SAMODZIELNE

ZAŁĄCZNIK 2

CECHY KSIĄŻKI DO NATURALNEJ NAUKI CZYTANIA

• TEKST JEST ŚCISLE POWIĄZANY Z ILUSTRACJĄ,

• CZCIONKA JEST DUŻA , CZYTELNA,

• TEKST UMIESZCZONY JEST POD ILUSTRACJĄ,

• TEKST PRZEDSTAWIA ILUSTRACJE BLISKIE DZIECKU,

• OPOWIADANIA ZAWIERAJA ELEMENTY HUMORYSTYCZNE,

• KONSTRUKCJE ZDANIOWE SĄ PROSTE

(w miarę nabywania przez dzieci umiejętności czytanie stają się bardziej złożone),

• ZDANIE ROZPOCZYNA I KOŃCZY SIĘ

NA TEJ SAMEJ STRONIE,

• TEKST NA KAŻDEJ STRONIE ZAJMUJE 1 - 2 WIERSZE, NATOMIAST ILUSTRACJE 3/4 STRONY

ZAŁĄCZNIK 3

TRZY ETAPY CZYTANIA

I.OMÓWIENIE ILUSTRACJI (bez ujawniania zakończenia opowiadania)

• zainteresowanie treścią (umiejętność przewidywania, co się wydarzy na następnej stronie, jak zakończy się opowiadanie)

II.CZYTANIE PRZEZ NAUCZYCIELA Z ODPOWIEDNIA INTONACJĄ, MIMIKĄ, GESTEM (nauczyciel wskazuje wyrazy)

• próby zrozumienia tekstu i powiązania go z ilustracją

III.CZYTANIE WSPÓLNE Z NAUCZYCIELEM

• próby globalnego odpoznawania wyrazów i umacniania wiary we własne możliwości

Jest to pierwszy kontakt dziecka z książką. Wracając do tekstu w kolejnych dniach , należy zwrócić uwagę na powtarzające się struktury zdaniowe czy wyrazowe, znaki interpunkcyjne , litery , ale także przetwarzanie wiedzy w postaci samodzielnego odczytywania tekstu.

Wszystko to sprawia , że już po pierwszym czytaniu dziecko nabiera przeświadczenia , że potrafi „samodzielnie czytać”, mimo że tak naprawdę tej umiejętności jeszcze nie posiada , z więc wzrasta jego motywacja do czytania.

Karty poetyckie - umieszczane na dużych kartkach mogą być wykorzystywane nie tylko jako kolejny materiał do czytania , ale służyć utrwalaniu tekstów wierszy wprowadzonych wcześniej do nauki pamięciowej , rymowanek , utrwalaniu piosenek , a także stanowić inspiracje do działalności słownej , plastycznej. Tekst na wstępnym etapie nie jest długi: 4-6 wierszy, na późniejszym 8-10 , może być drukowany lub kreślony literami pisanymi

„Duże książki” stanowią ciekawy materiał tworzony wspólnie przez całą grupę.

Wykonują i projektują ilustracje do tekstu książki - oryginału i odwrotnie(tekst zapisuje nauczyciel zgodnie z wypowiedzią dziecka).Z prac dzieci powstaje wspólna książka , która także staje się środkiem edukacyjnym.

Kolejnym materiałem do czytania może być gazetka , tablica wiadomości lub podpisy pod pracami plastycznymi dzieci (zapis nauczyciela).Książki wykonane wspólnie przez dzieci są wyrazem ich twórczości, nowe historie widziane oczyma dziecka , sytuacje stwarzające okazje do porównywania , poszukiwania, odkrywania,

Nawiązywania kontaktów wśród dzieci, dzielenia się swoimi spostrzeżeniami , wzbogacania doświadczeń językowych , wyrażania radości i odczytywania tekstu lub jego fragmentu, osiągania satysfakcji ,że praca czemuś służy , jest doceniana i zauważana.

Czytanie z zespołem 3 - 4- osobowym polega na czytaniu jednakowych książek

wraz ze wskazywaniem poszczególnych wyrazów w tekście. Istotna jest tu rozmowa , omawianie obrazków , rozumienie treści , wyszukiwanie powtarzających się wyrazów, struktur zdaniowych , liter , znaków interpunkcyjnych.

Książki wykorzystane podczas czytania zespołowego można wypożyczać dzieciom do domu , mogąc pochwalić się w ten sposób swoimi umiejętnościami przed rodzicami , a jednocześnie wyrabiamy poczucie odpowiedzialności za wypożyczona książkę.

Czytanie zespołowe jest ogniwem pośrednim między czytaniem wspólnym z dziećmi a samodzielnym.

Czytanie samodzielne jest integralną częścią programu czytania i nie może być od niego oddzielone.W tym czasie nauczyciel dokonuje obserwacji , zwracając uwagę po jakie książki ono sięga , z czym sobie nie radzi , jak rozwiązuje trudności , gdzie szuka pomocy.

Uzupełnieniem w realizacji programu jest czytanie dzieciom różnorodnych książek, bajek , opowiadań , wierszy , komiksów. Stwarza dzieciom korzystne warunki do rozwoju ich mowy i myślenia , kształcenia podstawowych funkcji słuchowych aktywizuje wyobraźnię i rozwija zainteresowania , a także wzbogaca wiedzę.

Poprzez dobór literatury nauczyciel umożliwia poznanie różnych odmian języka - standardowej , literackiej , gwarowej.

Jakakolwiek organizacja działań w zakresie nauki czytania jest stosowana , czynność czytania ma sprawiać dzieciom radość.

Wymienione zakresy działań dotyczących czytania stanowią integralną część całego procesu nauki - muszą się uzupełniać , wtedy można oczekiwać pozytywnych efektów pracy nauczyciela.

RODZIC

DZIECKO

---