Andropauza:
termin użyty po raz pierwszy w latach '40 XX w.,
stopniowe obniżanie poziomu testosteronu począwszy od 40 r.ż. (rocznie 0,4-1,2%),
obniżenie liczby komórek Leydiga w jądrach,
obniżenie zdolności wydzielniczej komórek Leydiga,
obniżenie epizodycznej i stymulowanej funkcji wydzielniczej gonadotropin.
Objawy:
obniżenie libido,
zaburzenia erekcji,
zmiany nastroju,
obniżenie siły mięśniowej,
osteoporoza,
zwiększenie zawartości tkanki tłuszczowej,
zaburzenia pamięci i koncentracji,
zaburzenia snu.
Adrenopauza:
stopniowe obniżanie stężenia DHEA i DHEA-S,
przyczyna leży w selektywnym obniżeniu liczby funkcjonalnych komórek warstwy siateczkowatej kory nadnerczy.
DHEA-S:
wysokie stężenia w życiu płodowym,
obniżenie stężenia po porodzie,
wzrost stężenia między 6-10 r.ż. (adrenarche - niezależna od gonadarche),
maksymalne stężenie występuje w III dekadzie życia.
Wpływ DHEA-S na organizm człowieka:
↑IGF-1,
↑testosteronu, dihydrosteronu i androstendionu,
poprawa samopoczucia (kontrowersyjne),
zwiększenie beztłuszczowej masy ciała u mężczyzn,
nieznaczna poprawa w zakresie wrażliwości na insulinę.
DHEA-S a procesy starzenia:
stężenie DHEA-S koreluje negatywnie ze stężeniem IL-6,
wzrost stężenia IL-6 wraz z wiekiem może być związany ze spadkiem stężenia DHEA-S,
opisane zmiany mogą być odpowiedzialne za procesy zapalne oraz choroby związane z wiekiem (np. osteoporozę).
Somatopauza:
obniżenie amplitudy pulsów GH wraz z wiekiem, ale brak zmian ich częstotliwości,
systematyczny spadek stężenie IGF-1,
objawy: przyrost masy ciała, obniżenie gęstości tkanki kostnej, spadek libido, pogorszenie profilu lipidowego.
Podawanie GH u zwierząt w zaawansowanym wieku:
poprawa w zakresie syntezy białka,
wzrost beztłuszczowej masy ciała,
poprawa funkcji immunologicznych,
poprawa w zakresie gęstości tkanki kostnej kręgosłupa.
2