Andropauza i
menopauza
Pracownia Seksuologii i
Psychoterapii II Kl. Psychiatrycznej
WUM
Lek . Agnieszka Kwiatkowska
Dane demograficzne
Średnia długość życia M w 1950r. wynosiła
45 lat, około 2000r. – 63 lata, a
przewidywana w 2050r. – 74 lata.
W 1900r. w Stanach Zjednoczonych
obywatele > 65r.ż. wynosili mniej niż 4%
społeczeństwa, w 1999r. wspomniana
grupa wynosiła już 12,6% społeczeństwa,
a w 2030r. wyniesie 22% populacji.
W 2050r. grupa osób > 80r.ż. Wyniesie na
świecie prawie 380 ml.
Dane demograficzne
społeczeństwa polskiego
Proces starzenia się społeczeństwa
(wydłużanie się życia, wzrost odsetka
osób powyżej 65r.ż., spadek liczby
urodzeń)
Wydłużenie średniej długości życia (od
1999r długość życia M wydłużyła się o 4
lata, K o 3,4)
Mężczyźni aktualnie żyją średnio ok.71 lat
Kobiety aktualna średnia długość życia 79,4 lat
Feminizacja starzejącej się populacji
Wydłużenie się życia powoduje, że
dolegliwości andropauzalne i
menopauzalne dotykają coraz większą
liczbę M i K .
wg WHO
wiek średni M to 45-59 lat
Starzenie się to 60-73 lata
Starość 74- 90 lat
Późna starość powyżej 90 r.ż.
Testosteron – mechanizmy
wydzielania
W mózgu, w obrębie podwzgórza
produkowany jest hormon uwalniający
gonadotropiny, zwany gonadoliberyną
(GnRH)
GnRH kontroluje wydzielanie przez przedni
płat przysadki hormonu luteinizującego LH
LH wpływa na komórki Leydiga w jądrach
indukując wydzielanie testosteronu do krwi
Ts w mechanizmie sprzężenia zwrotnego
hamuje wydzielanie GnRH i LH
Testosteron w krwioobiegu
Testosteron biodostępny;
Postać wolna – ok. 2% zsyntetyzowanego Ts
Postać związana z albuminami osocza –
40%
Postać związana z globuliną wiążącą
hormony płciowe (SHBG)
Wraz z wiekiem wzrasta stężenie SHBG,
powodując spadek stężenia wolnego Ts
mającego wpływ na tkanki docelowe.
Testosteron
Stężenie testosteronu (Ts) ma podstawowe
znaczenie w czasie różnicowania się płci –
na poziomie płodowym decyduje o
różnicowaniu płci, budowie i czynności
mózgu.
Czynniki genetyczne modyfikują stężenie Ts i
w ten sposób wpływają na wykształcenie
się cech płciowych i zachowań
seksualnych.
Testosteron – rola w okresie
dojrzałości płciowej
Nasila nieswoiście ogólny metabolizm
Wpływa na masę i siłę mięśniową
Wpływa na dystrybucje tkanki tłuszczowej
Wpływa na masę tkanki kostnej
Wpływa na erytropoezę
Podstawowy czynnik wpływający na libido,
specyficzne zachowania i czynności seksualne
Rozwój funkcji poznawczych, wpływ na nastrój i
samopoczucie (odczuwanie dobrostanu)
Wynikiem naturalnego procesu
starzenia się organizmu męskiego jest
zmniejszająca się wraz z wiekiem
produkcja androgenów.
Ocenia się, że u mężczyzn po 50r.ż.
spadek stężenia całkowitego
testosteronu wynosi około 0,8 – 1%
rocznie.
Andropauza - definicja
Termin nie mający fizjologicznego
uzasadnienia, ponieważ mężczyźni
nawet w starszym wieku zachowują
płodność i czynność hormonalną gonad.
PADAM (Partial Androgen Deficiency in
Aging Male Syndrom) – zespół
częściowego niedoboru androgenów w
starszym wieku,
Pojawia się u M około 55-60r.ż.
Zespół niedoboru
testosteronu TDS
Zespół kliniczny i biochemiczny
związany ze starzeniem się,
charakteryzujący się typowymi
objawami oraz obniżonym stężeniem
testosteronu we krwi.
Może on powodować znaczne
pogorszenie jakości życia i negatywnie
wpływać na czynność wielu narządów i
układów.
TDS – inna definicja
Zespół niedoboru testosteronu objawiający
się
Zmniejszeniem libido i potencji
Stałym zmęczeniem
Pogorszeniem samopoczucia
Pogorszeniem jakości snu
Nerwowością
Uderzeniami gorąca
Obniżeniem poziomu testosteronu
Wzrostem stężenia gonadotropin we krwi
TDS – etiologia zjawiska
Hipogonadyzm pochodzenia mieszanego,
spowodowany zmianami zachodzącymi
W gonadach (hipogonadyzm pierwotny)
Na poziomie regulacji ośrodkowej (hipogonadyzm
wtórny)
W jądrach podwzgórza
W przysadce
Rolę odgrywają też zmiany wsteczne
zachodzące w gonadach, oraz wzrost
stężenia SHBG, co obniża poziom wolnego Ts
Zmiany hormonalne
U mężczyzn wkraczających w okres
andropauzy obserwuje się:
Niedobór testosteronu (Ts)
Niedobór dehydroepiandrosteronu
Niedobór hormonu wzrostu
Niedobory innych czynników
Wzrost stężenia gonadotropin
Wzrost stężenia białka wiążącego Ts (SHBG)
Hiperestrogenizm
W procesie starzenia się u mężczyzn
zmiany inwolucyjne obejmują zarówno
gruczoły wydzielania wewnętrznego
(jądra), jak i ośrodki neuroendokrynne
w OUN, sterujące pracą narządów
obwodowych i synchronizujące ją.
Podczas andropauzy pojawiają się
wielonarządowe cechy starzenia się
męskiego organizmu z pogorszeniem
funkcjonowania osi podwzgórze –
przysadka – jądra. Jednak funkcje
wydzielnicze jąder (wydzielania Ts oraz
produkcji nasienia) są zachowane do
późnej starości.
Czynność podwzgórza i
przysadki a proces
andropauzy
U M po 50r.ż obserwuje się redukcję
wydzielania Ts przez komórki Leydiga, oraz
inhibiny przez komórki Sertolego
Wtórnie do tego dochodzi do zwiększenia
wydzielania gonadotropin LH i FSH przez
przysadkę, ponieważ jej czynność nie jest
dostatecznie zwrotnie hamowana przez
zbyt niskie stężenie Ts
Stężenia LH wzrasta o 1,9% na rok, FHS o
1,3%
Podczas andropauzy dochodzi do
dysfunkcji podwzgórza i przysadki, które
wtórnie wpływają na, już pierwotnie
zaburzoną, czynność wydzielniczą jąder.
Tak więc względny hipogonadyzm męski
w procesie starzenia ma dwojakie
pochodzenie
Ośrodkowe (podwzgórzowo – przysadkowe)
Obwodowe (gonadalne)
Andropauza a testosteron
Obniżenie stężenia Ts w okresie
andropauzy uwarunkowane jest:
Genetycznie
Czynnikami psychospołecznymi (stres, stany
depresyjne)
Czynnikami socjoekonomicznymi
(wykształcenie, stan majątkowy)
Masy ciała, rozmieszczenia tkanki
tłuszczowej
Używek (alkohol, tytoń)
Jeśli uznamy wartość 12 nmol/l za dolną
granicę normy stężenia Ts, to
hipogonadyzm stwierdza się u:
7% M w wieku 40 -60 lat
21% M w wieku 60 -80 lat
35% M w wieku powyżej 80 r.ż
Zaburzenia hormonalne stwierdzane w
przebiegu andropauzy prowadzą do:
Redukcji masy i siły mięśniowej o 25%
Zmniejszenia gęstości tkanki kostnej, osteoporoza
Sprzyjają otyłości (zwłaszcza brzusznej)
Zaburzają funkcjonowaniu śródbłonka naczyń,
przyśpieszając rozwój miażdżycy
Sprzyjają powstawaniu cukrzycy typu II i
zaburzeniom lipidowym
Ubytek owłosienia
Mężczyźni uskarżają się na:
Ogólne zmęczenie
Apatię, zmniejszona aktywność życiową
Nerwowość, labilność, częstą zmianę nastrojów
Zaburzenia snu, skłonność do depresji
Pogorszenie pamięci, zdolności kojarzenia
Zawroty i bóle głowy
Zmniejszona możliwość wysiłku fizycznego
inne objawy: zlewne poty, uderzenia krwi
Andropauza - objawy
Andropauza – objawy c.d.
Spadek libido
Zaburzenia jakości i częstości wzwodów
Pogorszenie wzwodów nocnych
Zmiany nastroju z towarzyszącym
spadkiem aktywności intelektualnej,
stanami depresyjnymi
Obniżenie funkcji poznawczych,
zaburzenia orientacji przestrzennej
Andropauza – objawy
Na plan pierwszy objawów
andropauzy wysuwają się
spadek energii życiowej i
obniżenie libido.
Często objawy te są powodem
zgłoszenia się do lekarza.
Andropauza – zmiany w
narządach płciowych
Przerzedzenie owłosienia łonowego
Zmniejszenie turgoru prącia
Moszna – cienka, słabo reagująca na
bodźce termiczne
Jądra – normalnej wielkości, miękkie
Prostata – wielkość bez zmian,
niebolesna
Zaburzenia seksualne w
okresie andropauzy
Popęd płciowy – osłabiony lub bez
zmian
Zaburzenia erekcji – brak lub niepełne
wzwodu, zanik wzwodu po immisji bez
wytrysku nasienia
Zmniejszenie wytrysku co prowadzi do
zredukowania orgazmu lub jego braku
Andropauza a zaburzenia
erekcji
Zjawisko pojawiania się ED (zaburzeń
erekcji) narasta wraz z wiekiem – średnio
o 10% na każdą kolejna dekadę po 40r.ż.
Mechanizm „błędnego koła” – pojawienie
się pierwszych objawów ED wywołuje
zaskoczenie, pojawia się lęk przed
niesprawnością seksualną, narasta lęk,
obniżenie nastroju co wtórnie potęguje
nasilenie zaburzeń erekcji.
Objawy ED w okresie
andropauzy
Początkowo dochodzi do wyraźnego
wydłużenia czasu uzyskiwania wzwodu w
wyniku podniecenia seksualnego.
Wzwód jest często niepełny, dopiero w
fazie plateau stan prawie pełny.
Jądra nie powiększają się, nie unoszą się,
przekrwienie moszny jest nieznaczne.
Wydłuża się faza plateau, oddalając
moment ejakulacji.
Objawy dysfunkcji
seksualnych
Sam orgazm trwa krócej, często jest
jednofazowy (nie ma etapu odczucia
nieuchronności wytrysku).
Ilość skurczów cewki moczowej powodującej
wytrysk spada do 1-2.
Zmniejsza się ilość ejakulatu, oraz siła jego
wyrzutu (często jest to wyciekanie spermy
kroplami pod małym ciśnieniem).
Szybki zanik wzwodu tzw. „wypadanie członka
z pochwy”, wydłużenie okresu niewrażliwości.
Dysfunkcje seksualne -
leczenie
Zmiany dotyczące przebiegu reakcji
seksualnych u M w andropauzie nie
powodują redukcji subiektywnie
odczuwanych pozytywnych doznań
związanych z odbywaniem stosunku
seksualnego i przeżywaniem orgazmu.
Leczenie – psychoterapia, farmakoterapia
(leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe,
hormonalne, poprawiające wzwód (viagra),
inne.
Spadek stężenia Ts powoduje obniżenie
libido i potencji.
U mężczyzn po kastracji chirurgicznej
zostaje zachowane pobudzenie
seksualne, spada zainteresowanie
seksem i zmniejsza się częstotliwość
doznawanych orgazmów.
U tych mężczyzn zastosowanie substytucji
Ts prowadzi do powrotu do dobrej
kondycji seksualnej i psychospołecznej.
TDS – efekty leczenia
Wykazano w badaniach, że podawanie
egzogennego testosteronu mężczyznom z
TDS poprawia u nich:
Popęd płciowy i zwiększa aktywność seksualną
Nastrój i samopoczucie
Zwiększa beztłuszczową masę ciała i obniża masę
tłuszczu
Zwiększa gęstość mineralną kości
Stymuluje powstawanie czerwonych krwinek
Zwiększa procesy anaboliczne, obniża kataboliczne
TDS – efekty leczenia c.d.
Celem terapii zastępczej testosteronem
jest odtworzenie i utrzymanie
fizjologicznego i stabilnego stężenia tego
hormonu we krwi
W trakcie podawania preparatów Ts może
dochodzić do zahamowania uwalniania
testosteronu własnego (endogennego)
Stosowanie Ts egzogennego może również
prowadzić do zahamowania
spermatogenezy.
Efekty leczenia a sfera
seksualna
Po wdrożeniu terapii hormonalnej u
mężczyzn z hipogonadyzmem,
występują regularne nocne erekcje
wzrasta liczba spontanicznych erekcji
wzrasta aktywność seksualna
(podejmowanie stosunków seksualnych,
częstość masturbacji)
wzrasta częstość osiąganych orgazmów
Przed rozpoczęciem terapii substytucyjnej Ts
mężczyźni z hipogonadyzmem wykazywali
obniżony nastrój
znaczne nasilenie depresji
napady gniewu
ogólne zmęczenie
poczucie bezradności, zakłopotania
Podczas terapii hormonalnej objawy te
zmniejszyły się, utrzymały się tylko objawy
depresyjne.
Menopauza
(Przekwitanie, Climacterium)
Czynniki wpływające na
seksualność kobiet
Na seksualność kobiet wpływa wiele
czynników
hormony – estrogeny, Ts, DHEA
(dehydroepiandrosteron), progesteron,
prolaktyna, oksytocyna, glikokortykosterydy.
Substytucja Ts wpływa korzystnie na
kondycję seksualną kobiet i jest
stosowana jako uzupełnienie w leczeniu
zaburzeń seksualnych u kobiet po
menopauzie.
Estrogeny – rola w
organizmie
Rozwój II –rzędowych cech płciowych
Prawidłowy przebieg cyklu jajnikowego i
miesiączkowego – indukują wzrost
endometrium oraz dojrzewanie pęcherzyków
Graffa.
W ciąży pobudzają wzrost mięśnia macicy
Powstawanie popędu płciowego u K (łącznie
z androgenami)
Korzystny wpływ na profil lipidowy,
pobudzanie ukł. kostnego
Menopauza – definicja
zjawiska
Według WHO z 1996r. Menopauzę można
stwierdzić jeśli nie nastąpiło krwawienie
miesiączkowe po 12 miesiącach i nie było to
spowodowane jakąkolwiek patologią, czyli
menopauza jest to ostatnia miesiączka.
Proces wygasania czynności jajników ma
charakter ciągły ale ostatniej miesiączce
towarzyszy drastyczne obniżenie poziomu
estrogenów i jednocześnie wzrost stężenia
FSH i LH oraz spadek stęż. androgenów.
Klimakterium - fazy
Klimakterium to okres obejmujący kilka lat
przed menopauzą i po niej.
Klimakterium podzielić można na:
Okres premenopauzalny – około 6 lat
poprzedzających menopauzę
Okres postmenopauzalny – około 6 lat po
menopauzie
Po klimakterium zaczyna się okres starzenia.
Aktualnie wiek menopauzalny w Polsce – 49
+/- 3,9 lat
Klimakterium
Okres premenopauzalny –
niepłodność, zaburzenia cyklu miesiączkowego
Okres postmenopauzalny –
Zaburzenia wegetatywne (wypadowe) i
psychiczne
(wegetatywne – trwają około 1-2 lata występuje u
90% kobiet : uderzenia krwi do głowy tzw.
wary, bóle i zawroty głowy, nadmierne pocenie
się, kołatania serca, zaburzenia snu,
parestezje, dreszcze)
Klimakterium - objawy
psychiczne
Wzmożona pobudliwość nerwowa
Skłonność do stanów depresyjnych -
dotyczą około 1/3 kobiet, obraz typowy
„depresja z dużym lękiem i
pobudzeniem psychoruchowym”, lub
„depresje maskowane”
Stany lękowe
„nerwice narządowe”
Zaburzenia depresyjne w
klimakterium
Ryzyko ujawnienia zaburzeń depresyjnych
wzrasta w ciągu 5 lat poprzedzających
menopauzę
Różnorodny obraz - zaburzeń afektywnych,
depresyjno-lękowych, adaptacyjnych,
organicznych zaburzeń nastroju.
czynniki mogące wpływać na ujawnienie
obj. depresyjnych – geny, cechy
osobowości, wcześniejsze leczenie
psychiatryczne, sytuacja życiowa
Menopauza - objawy
Obniżenie stężenia estrogenów
produkowanych przez jajnik prowadzi do
pojawienia się objawów ze strony narządu
rodnego oraz ogólnoustrojowych.
Niedobór estrogenów miejscowo objawia się:
Brakiem pobudzania podziałów nabłonka pochwy i sromu
Zmniejszeniem przepływu krwi przez ściany pochwy
Zmniejszeniem produkcji przez gruczoły pochwy
Przez to mniejsze odczuwanie podniecenia
seks. i zdolność odczuwania orgazmu
Menopauza – objawy c.d.
Zmiany atroficzne (zanikowe) w układzie
moczopłciowym: ściany pochwy suche i
cienkie, zmniejszenie warg sromowych
mniejszych, zmiany elastyczności pochwy,
obniżenie reaktywności łechtaczki na
bodźce.
Zmniejszenie piersi i warg sromowych
większych, mniejsza elastyczność skóry,
zmniejszenie owłosienia na wzgórku
łonowym.
Menopauza objawy c.d.
Zmiany atroficzne w układzie
moczopłciowym powodują suchość pochwy,
częstsze występowanie dyspareunii,
wywołanej zarówno suchością i atrofia
pochwy, jak również większą skłonnością do
występowania stanów zapalnych i infekcji
pochwy (zmiana pH) oraz ukł. moczowego.
U K po 50r.ż. lubrykacja występuje po 2-
3min od stymulacji (u K młodych po 10-30
sek.)
Objawy ogólnoustrojowe
menopauzy
Z okresem przekwitania wiąże się
możliwość występowania różnorodnych
chorób ginekologicznych – mięśniaki
macicy, polipy szyjki i macicy, rak szyjki
macicy, wypadanie narządu rodnego
Choroby ogólne – otyłość, miażdżyca
naczyń, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca,
osteoporoza.
Menopauza a zachowania
seksualne
Zachowania seksualne kobiet w okresie
okołomenopauzalnym ulegają istotnym
modyfikacjom. Dotyczy to zmian libido,
sposobów realizacji potrzeb seksualnych.
Jeszcze do połowy XX w. menopauza
wiązała się ze stereotypowym pojęciem
wygasania potrzeb seksualnych i
zainteresowania seksualnością u kobiet
będących w tym okresie życia.
Czynniki wpływające na
jakość życia seksualnego w
menopauzie
Zmiany hormonalne
Czynniki psychologiczne
Poczucie spadku atrakcyjności fizycznej
Wzrost drażliwości z częstymi zmianami nastroju
Pogorszenie zdolności koncentracji, obniżenie
wydolności psychofizycznej
Utrata pewności siebie co skutkuje zmniejszeniem
odporności na stres, skłonnością do depresji
Czynniki socjalne
Czynniki związane z relacjami partnerskimi w
tym zaburzenia seksualne u partnera.
Seksualność w menopauzie
Zmiany dotyczą również reaktywności
seksualnej w poszczególnych fazach
reakcji seksualnej:
Wolniej dochodzi do zwilżenia ścian pochwy
Mniejsze jest powiększenie piersi w fazie
podniecenia
Orgazm może być opóźniony lub nieobecny,
mogą mu towarzyszyć bolesne skurcze macicy.
Rzadsza kurczliwość platformy orgazmicznej
Podniecenie szybko opada po orgazmie
Orgazm a menopauza
Zaburzenia orgazmu są częstą dysfunkcją w
tym okresie.
Polegają na wydłużeniu się czasu do jego
osiągnięcia, zmniejszenie intensywności
doznań, szybszego ustępowania przeżyć.
Wpływ na to mają: wiek, poziom edukacji,
obecność lub brak partnera seksualnego,
stopień satysfakcji z relacji partnerskiej,
odpowiedni stopień lubrykacji, wcześniejsze
funkcjonowanie seksualne
Badania nad seksualnością w
okresie menopauzy
47% Polek w wieku menopauzalnym
określa swoje kontakty seksualne jako
„rzadkie” (Lew- Starowicz, 2002)
11% K w wieku 20-29 lat ma obniżone
potrzeby seksualne , a w wieku 60-70
lat - 53% (Hayes, 2007)
W Polsce zgłaszane są: 38% spadek
libido, 16% zaburzenia lubrykacji, 18%
brak orgazmu, 5% pochwica
Androgeny – rola w
seksualności kobiet
Wpływają na pobudzenie seksualne i
poziom libido
Wpływają na pożądanie i podniecenie
seksualne
Biorą udział w procesie lubrykacji pochwy
Zwiększają wrażliwość receptorów
pochwy na stymulację
Powodują rozluźnienie mięśni okalających
pochwę
U kobiet terapia androgenowa wyraźnie
przywraca reakcje seksualne, wzmaga
pożądanie wywoływane przez czynniki
zewnętrzne.
Podczas terapii należy jednak kontrolować
przetłuszczanie się skóry twarzy, trądzik,
hirsutyzm i łysienie.
Nawet w grupie kobiet 60-70 letnich wykazano,
że wzrost stęż. Ts powoduje wzmożenie u nich
pożądania seksualnego. (Bachmann,1991)
U kobiet stwierdzono doświadczalnie
dodatnią korelację między uczuciem
pragnienia uprawiania seksu a stężeniem
wolnego Ts i DTH.
U kobiet przed menopauzą jajniki produkują
około połowę Ts krążącego we krwi.
Po operacyjnym usunięciu jajników kobiety
skarżyły się na zaburzenia w życiu
płciowym pomimo stosowanej substytucji
estrogenowej.
Podanie tym kobietom Ts w formie
przezskórnej prowadzi do poprawy
czynności seksualnych oraz stanu
ogólnego.
U kobiet po menopauzie lub kastracji
chirurgicznej suplementacja
androgenami (Ts) poprawia pożądanie
seksualne i zwiększa satysfakcję z
przeżywanego aktu.
Terapia
Kobiety współczesne dążą do zapewnienia
sobie satysfakcjonującego pożycia
seksualnego.
Terapia powinna obejmować psychoterapię
przywracającą wiarę w siebie oraz
hormonoterapię zastępczą (HTZ).
HTZ jest skuteczny w zakresie redukcji
objawów atroficznych.
Bada się możliwość suplementacji
testosteronem .
Hormonalna terapia
zastępcza -
przeciwwskazania
Choroby wątroby
Rak gruczołu sutkowego
Nowotwory narządów płciowych
Przewlekłe zakrzepowe zapalenie żył
Nadciśnienie tętnicze
Mastopatia
Mięśniaki macicy
Próby leczenia testosteronem
Podejmuje się próby leczenia z
zastosowaniem „wstawki testosteronowej”.
W efekcie tego stwierdzano zmniejszenie
się o ponad 90% odsetka kobiet skarżących
się na spadek libido, jednocześnie wzrosła
częstość fantazji seksualnych, epizodów
masturbacji, liczba odbywanych stosunków
seksualnych.
Ważne – nadal nie ma preparatów
androgennych dla kobiet.
Na zakończenie
Badania Uniwersytetu Duke pokazały, że
prawie połowa zamężnych 60-70 letnich
kobiet jest ciągle aktywna seksualnie,
oraz około połowa żonatych mężczyzn
jest ciągle aktywna seksualnie do 75r.ż.
Dla wielu kobiet po menopauzie życie
seksualne staje się intensywne ponieważ
nie są ograniczane antykoncepcją,
lękiem przed ciążą czy menstruacją.
Oraz…
Uważa się, że prawidłowe
funkcjonowanie seksualne kobiet w
okresie klimakterium jest
uwarunkowane w większym stopniu ich
wcześniejszym funkcjonowaniem w tej
sferze i relacjami z partnerem, niż ze
zmianami hormonalnymi.
Dziękuję za uwagę….