MŁYN KULOWY. ANALIZA SITOWA

Cel ćwiczenia:

Celem ćwiczenia było wykonanie analizy sitowej materiału ziarnistego poddanego mieleniu w młynie kulowym.

Metodyka pomiarów: a) umieściliśmy próbkę węgla brunatnego na górnym sicie zestawu, b) ustawiliśmy czas wibracji na 15 minut, a następnie uruchomiliśmy wibrator, c) po wyłączeniu się wibratora zważyliśmy odsiewy z każdego sita. d) umieściliśmy materiał w młynie kulowym i uruchomiliśmy go na okres 20 minut. e) powtórzyliśmy czynności z punktów od a) do d) dla materiału zmielonego.

m -Masa próbki [kg] dP - Średnica otworów sita [m] H - Suma względnych odsiewów Δm - Odsiew na danym sicie [kg] Δm/m - Względny odsiew na danym sicie Q3 - Funkcja sumy rozkładu q3 - Gęstość rozkładu klasy ziarnowej [1/m]

Metodyka obliczeń:

1. Obliczanie względnego odsiewu dla każdego sita (dla materiału przed i po zmieleniu): ∆m= m1-ms1

2. Obliczanie masy próbki: m=∆m1+∆m2+∆m3+∆m4+∆m5+∆m6+∆m7+∆m8+∆m9+∆m10

3. Obliczanie względnego odsiewu: ∆m1/m

4. Obliczanie sumę względnych odsiewów dla każdego sita (przed i po zmieleniu):

czyli
i

5. Obliczanie funkcji sumy rozkładu: Q1= 1-H1

6. Obliczanie gęstości rozkładu klasy ziarnowej:
   
   

Wykresy:

Wnioski:

Na podstawie wykresy zależności krzywej ziarnowej i krzywej zależności Q=f(d) możemy odczytać średnią średnicę cząstek w zbiorze jako punkt przecięcia obu krzywych, jest to wartość 0,77 mm.

Z uzyskanych z obliczeń wyników wnioskujemy, że suma względnych odsiewów rośnie wraz ze średnicą otworów sita.

Natomiast funkcja sumy rozkładu Q maleje wraz ze wzrostem średnicy otworów sita. Po mieleniu suma względnych odsiewów jest większa niż przed mieleniem, wyjątkiem jest sito numer 3, co może być wynikiem uszkodzenia sita.

2

---