Dyfrakcja - czuli uginanie się światła polega na tym, że światło przechodzi przez przeszkody, wtedy pojawia się wyraźne odchylenie od prostoliniowości rozchodzenia się światła. Występuje charakterystyczne rozmycie granicy cienia i światła. Wokół tej granicy od strony światła pojawiają się ciemne i jasne prążki. Zjawisko dyfrakcji łatwo obserwować w przypadku użycia wiązek laserowych. Zjawisko to tłumaczy się również za pomocą tzw. zasady Huygensa, głosząca, że każdy punkt oświetlonej przesłony jest źródłem fali kulistej. Ich złożenie daje obrazy dyfrakcyjne zarówno w cieniu jak i w obszarze światła.
Interferencja - nakładanie się dwóch lub więcej fal o tych samych częstotliwościach powodujące odpowiednie wzmocnienie lub osłabienie natężenia powstającej fali wypadkowej. Jeżeli 2 zwierciadła zostaną ustawione pod pewnym kątem to będziemy mieli do czynienia ze światłem odbitym od pierwszego z nich i od drugiego. Światło odbite od 1 zwierciadła wybiega pozornie z obrazu Z . Światło odbite od zwierciadła 2 wybiega pozornie z obrazu Z . Fala wybiegająca ze źródła Z powinna interferować z falą Z . Promień 1 ma dłuższą drogę do przebycia i spóźnia się w stosunku do promienia 1 . Jeśli spóźnia się o całkowitą liczbę długości fal to następuje wzmocnienie. Jeśli spóźnia się o nieparzystą całkowitą liczbę połówek długości fali to następuje wygaszenie