Techniki marketingowe
Wykorzystanie narzędzi marketingowych w uporządkowanym procesie wspierającym akty kupna/sprzedaży produktów lub usług.
PRODUKTY INTELEKTUALNE:
Kapitał intelektualny (ujęcie korporacyjne).
Zasoby wiedzy i umiejętności dzięki którym przedsiębiorstwo może uzyskać przewagę nad konkurencją. Kapitał intelektualny współ tworzy zasoby przedsi. (reputacja-goodwil, sys. informacji, kultura organizacji).
Cechy:
Niematerialne
Niemierzalne
Trudna wycena
Nie ulega zużyciu
Długi okres wypracowania
KAPITAŁ INTELEKTUALNY :
Osobowy
Techniczny (tworzy nowe produkty i nową jakość, wdraża postęp techniczny)
Organizacyjny
skierowany do wewnątrz (tworzy procesy, strukturę i kulturę organizacji)
skierowany na rynek (buduje relacje z rynkiem, więzi z klientem)
Bezosobowy
Regulaminy, struktura, wynalazki, patenty.
K.I. - zasoby niematerialne:
Know-how
Informacja
Licencje
Patenty
Marka
Reputacja
Technologia
Znak towarowy i firmowy
Image
WŁASNOŚĆ INTELEKTUALNA (ujęcie indywidualne)
Wytwory ludzkiego umysłu, mają charakter nie materialny.
Światowa org. Własności intelektualnej (WIPO) definiuje pojęcie własności intelektualnej jako zbiór praw do :
Dzieł literackich itp.
Fonografów i programów radiowych i TV
Wynalazków
Odkryć naukowych
Wzorów przemysłowych
Znaków towarowych
Nazw handlowych
WIPO dostosowane do Polskich warunków :
Prawa autorskie
Prawo własności przemysłowej
Prawo o ochronie baz danych
Prawo o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji
RODZAJE OCHRONY
Ochrona powstająca automatycznie
Ochrona w oparciu o prawa wyłączne
patent na wynalazek
prawa ochronne na znak towarowy
prawa ochronne na wzór użytkowy
ochrona powstająca w związku z użytkowaniem konkretnego dobra w obrocie gosp.:
prawo do znaku towarowego
do nie zarejestrowanego znaku towarowego
do oznakowania przedsiębiorstwa
BADANIA MARKETINGOWE
Działania wiążące przedsiębiorstwo z jego otoczeniem za pomocą informacji. Informacje te są wykorzystywane do zidentyfikowania i określenia problemów oraz szans do wywołania, udoskonalenia i oceny działań marketingowych oraz do monitorowania efektów tych działań.
Wzrost znaczenia B.M jest wynikiem:
Przewagi popytu nad podażą.
Zmian w otoczeniu przedsiębiorstwa
Rosnącej złożoności zachowań nabywców
Globalnej działalności przedsiębiorstw
Cechy badań marketingowych
Aktualność, dostępność, obiektywizm, opłacalność.
Klasyfikacja B.M. :
podział ze względu na kryterium podmiotu badań
badanie rynku (popyt, podaż, cena)
badanie warunków działania (ogólnych warunków działania, badania struktury podmiotowej rynku, konsumentów i ich zachowań)
badanie instrumentów działania ( badanie związków z : produktem, ceną, dystrybucją, promocjami)
badanie rezultatów działania (udział w rynku)
charakteru informacji (badanie jakościowe i ilościowe)
częstotliwości badań (badanie ciągłe, okresowe, sporadyczne)
funkcjonalności (badanie opisowe, wyjaśniające, innowacyjne, kontrolne)
charakteru zbiorowości respondentów (badanie wśród : konsumentów, przedstawicieli firm, ekspertów w danej dziedzinie)
Uwagi !
Badania przeprowadzić samodzielnie czy zlecić ?
jak szybko przeprowadzić badanie?
czy uczestniczyć w badaniach ogólnych ?
wykorzystywać telefon
wykorzystywać ankiety itp.
rozważyć badanie w postaci indywidualnego wywiadu
nie zadawać oczywistych pytań
czy badanie jest niezbędne?
zaplanować badanie.
SYSTEM INFORMACJI MARKETINGOWEJ (SIM)
SIM to skoordynowany zespół ludzi, narzędzi (sys. komputerowe) i działań których celem jest zbieranie, przechowywanie, i wykorzystywanie informacji otrzymanych z badań marketingowych.
Informacja marketingowa jest niezbędna w :
planowaniu. umożliwia określenie celów rozpatrzenie alternatyw finansowych, określenie budżetu na planowane cele.
Procesach analizy czynników i uwarunkowań marketingowych
Kontroli.
Budowa SIM wymaga odpowiedzi na pytania:
jakie rodzaje decyzji marketingowych są podejmowane?
jakich informacji potrzebujemy ?
jakie rodzaje informacji są zbierane? Czy są one użyteczne?
jakie rodzaje badań są najczęściej wykonywane?
jakie rodzaje informacji zawierają?
jakie kierunki zmian w sys. informacji można przewidzieć ?
otoczenie przedsięb. -> badania marketingowe <-> przedsiębiorstwo
Rodzaje źródeł informacji.
Źródła informacji rynkowych
wewnętrzne
wtórne (biały wywiad)
pierwotne
zewnętrzne
wtórne (krajowe zagraniczne)
pierwotne (krajowe, zagraniczne)
Budowa SIM
podsystem ewidencji i sprawozdawczości statystycznej
podsystem wywiadu marketingowego
kontakty z dostawcami
informacje od klientów (konsumentów)
informacje kupowane od agencji zewnętrznych
analiza produktów konkurencji
rozmowy z aktualnymi lub byłymi pracownikami konkurencji
Najskuteczniejsze źródła pozyskiwania informacji :
targi i wystawy
artykuły w publikacjach branżowych
stowarzyszenia biznesowe
katalogi
przedstawiciele handlowi
reklamy
wizyty w firmach
podsystem wspomagania decyzji
Kryteria klasyfikacji :
Przedmiot modelu
modele opisowe (łańcuch Markowa, m. szeregów czasowych)
modele decyzyjne ( teorii gier, rachunku różniczkowego)
Zastosowane techniki :
modele werbalne
modele graficzne (sieciowe, przyczynowe, drzewa decyzyjnego)
modele matematyczne (liniowe i nie liniowe, statystyczne i dynamiczne)
podsystem badań marketingowych
ETAPY BADANIA MARKETINGOWEGO
Faza przygotowawcza.
Projektowanie badań
dobór próby
budowa instrumentów pomiarowych
Faza realizacji
zbieranie danych
analiza i interpretacja wyników
prezentacja i ocena wyników badań
Projektowanie badań
Etap 1 - formułowanie problemu
Etap 2 - określenie projektu badań
Etap 3 - określenie metody zbierania informacji
Metody zbierania informacji :
wywiad
obserwacja
eksperymenty
testy
Na etapie projektowania niezbędne jest :
określenie kosztów
określenie harmonogramu ich przeprowadzenia
Dobór próby
Wynika z niemożności lub utrudnień w zbadaniu całej populacji.
Klasyfikacja doboru próby :
Metody doboru
metody doboru losowego
losowanie proste
spośród wszystkich jest losowane tyle osób ile jest potrzebne. Lotto.
dobór systematyczny
wybór z uporządkowanej listy. Najpierw wyznacza się przeskok pomiędzy jednostkami a potem losuje pierwszą osobę.
dobór warstwowy
badaną populację dzielimy na grupy o określonej liczebności.
metody doboru nielosowego
dobór wielostopniowy
przeprowadza się losują województwo potem powiat i tak do konkretnego domu przez losowanie proste.
dobór jednostek typowych
wyznacza się cechy typowe i z populacji wybiera się jednostki według wyróżnika cechy
dobór celowy
wybór jednostek oddaje strukturę całej próby. W porównaniu do wyboru warstwowego różni się metodą doboru jednostek - są dobierane przypadkowo a nie przez losowanie proste.
Budowa instrumentów pomiarowych
kwestionariusz ankietowy (dokładnie sformułowane pytania)
kwestionariusz wywiadu
Konstruowanie kwestionariusza :
określenie problemu
sformułowanie wstępnej listy pytań
konstruowanie kwestionariusza półotwartego
badanie pilotażowe
analiza wyników
Budowa kwestionariusza
informacje o prowadzących badanie
apel do respondenta
właściwy zestaw pytań
„ metryczka” - pytania o charakterze statystycznym.
Zasady budowy kwestionariusza :
niezbędność pytań
zdolność respondenta do udzielenia odpowiedzi.
skłonność respondenta do udzielenia odpowiedzi.
od łatwych do trudnych
od ogółu do szczegółu
odpowiednie słownictwo
sugestywność pytań
emocjonalność pytań
Zbieranie danych :
Źródła pierwotne :
Ankiety :
z udziałem ankietera (audytoryjne lub bezpośrednie)
bez ankietera (poczta, prasa lub telewizja)
Wywiady
proste
pogłębione (charakter jakościowy)
Obserwacje.
Eksperymenty
AUTOPREZENTACJA
to proces kontrolowania przez jednostkę sposobu, w jaki jest ona postrzegana przez otoczenie.
AUTOPREZENTACJA pełni kilka celów:
- jest dla pracownika źródłem pozytywnej energii do pracy, wiary w sukces i jest często amospełniającą się przepowiednią,
- kształtuje wizerunek firmy, gdyż pracownik jest postrzegany jako jej reprezentant,
- pozytywne myślenie o sobie wyzwala aktywność, entuzjazm oraz dynamikę i ochotę do osiągania sukcesów na wszystkich polach aktywności życiowych.
Co jest istotne w autoprezentacji:
a) opisywanie siebie - słowne deklaracje (np. jestem słowny, wesoły, towarzyski, złośli
b) wyrażanie postaw - zaprezentowanie swoich poglądów, opinii ułatwia innym wyrobienie sobie zdania na nasz temat (np. preferuję wartości rodzinne nad sprawami zawodowymi
c) zachowania niewerbalne - prezentowanie emocji, zaangażowania, zainteresowania drugą osobą (np. wyraz twarzy, utrzymywanie kontaktu wzrokowego, uśmiechanie się)
d) kontakty społeczne - prezentacja siebie poprzez informacje o ludziach i rzeczach, z którymi jesteśmy lub byliśmy powiązani (np. pracowałem w firmie…, szefem był mój kolega…).
ASERTYWNOŚĆ przejawia się w takich zachowaniach, jak:
- prezentowanie swoich opinii zarówno wobec słuchaczy przychylnych, jak i nieprzychylnych,
- otwarte wyrażanie swoich uczuć pozytywnych i negatywnych,
- otwarte i jasne wyrażanie swoich potrzeb,
- utrzymywanie pozytywnego myślenia o sobie,
- przyjmowanie uczciwych ocen krytycznych i pochwał,
- wypowiadanie niezależnych poglądów w obecności innych, nawet „autorytetów”,
- swobodne nawiązywanie kontaktów,
- poszanowanie cudzego i obrona własnego „terytorium psychologicznego”,
- realistyczne określanie swoich celów.
Psychologia wyróżnia cztery podstawowe sposoby AUTOPERCEPCJI, czyli osiągania w relacjach z innymi swoich celów. Są to:
AGRESJA ULEGŁOŚC MANIPULACJA ASERTYWNOŚĆ
ZASADY POPRAWNEGO KOMUNIKOWANIA SIĘ
Poznaj samego siebie.
Zwracaj uwagę na szczegóły wypowiedzi i działań.
Uwzględnij selektywność uwagi każdego rozmówcy.
Nie formułuj przedwczesnych ocen, sądów.
Nie obawiaj się zmienić zdania.
Zwracaj uwagę na sens, a nie na formę wypowiedzi.
Licz się z uczuciami drugiej strony.
Nie lekceważ żadnego pytania.
Różnica poglądów jest normalna.
Spróbuj wczuć się w sytuację drugiej strony (empatia).
Niezgodę wyrażaj łagodnie.
Unikaj udzielania rad.
Bądź wnikliwym obserwatorem.
Bądź aktywnym słuchaczem.
Mów w sposób jasny, rzeczowy, dopasowany do typu partnera.
Okazuj szacunek dla partnera.
UMIEJĘTNOŚĆ SŁUCHANIA
1. Znajdź temat, który zainteresuje obu rozmówców
2. Osądź treść, a nie sposób jej przekazania
3. Powstrzymaj swój atak
4. Zwracaj uwagę na pomysły
5. Bądź elastyczny
6. Pracuj w trakcie słuchania
7. Unikaj rozpraszania uwagi
TECHNIKI AKTYWNEGO SŁUCHANIA
Empatia - umiejętność wczuwania się w nastrój rozmówcy.
Odzwierciedlenie - dostosowanie własnego stylu porozumiewania się do stylu rozmówcy.
Nie przerywanie - umożliwienie pełnego wypowiedzenia się.
Powtórzenie - dokładne odtworzenie ważnej, wypowiedzianej treści.
Parafraza - powtórzenie własnymi słowami istotnego fragmentu wypowiedzi.
Pytania otwarte - formułowanie pytań w sposób skłaniający rozmówcę do pełnych wypowiedzi.
Wyróżnia się trzy typy ekspresji niewerbalnej:
proksemikę (przestrzenną odległość między komunikującymi się ludźmi),
kinezjetykę (gesty, postawy, ruchy ciała),
mimikę twarzy.
Zasady sprzedaży osobistej
Przed przystąpieniem do rozmów z klientem przygotowuj się -
- wiedza, jaką musisz dysponować oraz technika postępowania ułatwi osiągnięcie celu.
Rozpoczęcie winno zawierać „efekt echa” - jeśli uda się zainteresować klienta w pierwszych zdaniach, to można oczekiwać na zainteresowanie podczas całego spotkania.
Skuteczność przekonania klienta zależy od umiejętności słuchania go.
Umiejętność słuchania wiąże się z zadawaniem pytań - pozwala utrzymać inicjatywę rozmowy, jest jednocześnie formą zainteresowania klientem.
Klienci oczekują uzasadnienia - jakie potrzeby produkt zaspokaja. Dobrze dobrane argumenty i sformułowania nie mają na celu prezentowania produktu, lecz właśnie informację na ten temat.
Produkt winien posiadać niepowtarzalne zalety i być dostosowany (w miarę możliwości) do indywidualnego nabywcy.
NARZĘDZIA WPŁYWU NA LUDZI
REGUŁA WDZIĘCZNOŚCI
REGUŁA KOSEKWENCJI
REGUŁA SPOŁECZNEGO DOWODU SŁUSZNOŚCI
REGUŁA SYMPATI
REGUŁA AUTORYTETU
REGUŁA NIEDOSTĘPNOŚCI
TYPY SPRZEDAWCÓW
1. ENTUZJASTA
2. FACHOWIEC
3. WOJOWNIK
4. MARUDA
5. PASYWNY
Fazy konfliktu:
Faza utajnienia - nie ma jeszcze otwartego konfliktu, istnieje wszakże potencjalna jego przyczyna.
Faza dostrzeżenia - występują jawne różnice.
Faza reagowania - strony przejawiają negatywne zachowania emocjonalne (niechęć, zawiść, irytacja).
Faza demonstracji - eskalacja konfliktu, który przybiera formę otwartą (kłótnie, walka, zerwanie współpracy).
Faza zakończenia - wspólne szukanie rozwiązania problemu.
Faza po konflikcie - towarzyszy uczestnikom ulga. Konieczność przeanalizowania przyczyn.
Style negocjowania
Styl twardy- charakteryzuje się tendencją do realizacji własnych interesów kosztem drugiej strony.
Styl miękki- rezygnacja z realizacji własnych interesów na rzecz drugiej strony, która traktowana jest jak przyjaciel.
Styl sabotujący- sytuacja, w której koszty negocjacji są większe od zysków z porozumienia. Nie podejmowanie działań, oczekiwanie na samoczynne wygaśnięcie konfliktu.
Styl kompromisowy - dla zawarcia porozumienia każda ze stron musi częściowo stracić. Strony kalkulują zyski i straty.
Styl oparty na zasadach - uczestnicy usiłują wspólnie rozwiązać problem, kierując się czterema zasadami (w tabeli kolor niebieski).