Obszar funkcjonowania działalność operacyjna (operacja) - działanie lub szereg działań zmierzających do wykonania określonego zadania .

Bezpośrednio związane z powstaniem wyrobów lub świadczeniem usług są :

Działania projektowe * dz. realizacyjne * dz. Kontrolne Dz .pomocnicza-wykonywanie dz. pods. wymaga równoległego lecz nierówno- miernego wykonywania szeregu zadań pomocniczych (zaopatrzenie, transport , magazynowanie) . Sprawna realizacja dz. operacyjnej i pomocniczej wymaga sprawowania dz. Kierowniczej na poziomie przedsiębiorstwa jak i całości (planowanie,organizowanie i zarzadzanie, gospodarowanie finansami, kontakty z otoczeniem). Jej istotą są procesy informacyjnodecyzyjne.

Konsumenci wewnętrzni -znajdujacy się w samej organizacji(pracownicy), zaspokajane potrzeby .

Podział pracy -rozłożenie zadania w taki sposób,by każda os.w organizacji ponosiła odpowiedzialność za ograniczony zbiór czynności, wykonywała je, zamiast realizowania całego zadania.

Departamentalizacja - grupowanie czynności tak, by podobne i logicznie powiązane działania występowały razem.

Metody zapobiegania negatywnym skutkom specjalizacji w pracy:

*rozszerzanie pracy-przeciwstawianiu się niezadowoleniu z niej, przez zwiększenie zakresu zadań, łączy się rozmaite f-cje robocze w poziomym wycinku jednostki organizacyjnej, dając pracownikom więcej zadań do zrealizowania *wzbogacenie pracy -przeciwdziała niezadowoleniu przez zwiększenie głębi zadań. Działania należąc do pionowego wycinka jednostki orga. Łączy się tak, aby pracownicy doświad czyli większej samodzielności pracy. *wariantowy rozkład czasu pracy -1. Ścieśniony tydzień pracy 2.plastyczny czas pracy *rotacja stanowisk .

SCHEMAT ORGANIZACYJNY

S.O.precyzuje f-cje, wydziały i stan-owiska organizacji i pokazuje ich wz-ajemne powiązanie.Poszczególne komórki organ. formowane są w połączonych ze sobą ciągłymi liniami, pokazującymi linie podporządkowania i oficjalne kanały informacji. S.O. ilustruje 5podst.aspektów struktury organizacji: * podział pracy; każdy os. Lub komórka odpowiedzialną za daną część pracy * kierownicy i podwładni; linie ciągłe o znaczen. Podporządkowanych * rodzaj wyko nywanej pracy; opisy wskazują na różne zadania lub obszary odpowied-zialności organ. * grupowanie seg-mentów pracy; całość schematu prze-dstawia podział działalności organ. Np.w układzie funkcjonalnym lub regionalnym * szczeble zarządzania; schemat nie tylko obejmuje kierowników i ich podwładnych, lecz całą hierarchię kierowniczą .

SYSTEM INORMACYJNY

S.I. w którym procesy przetwarzania danych i procesy komunikacyjne real-izowane są technikami tradycyjnymi nazyw. systemem tradycyjnym ,syst. W którym te procesy są realizowane za pomocą technik komputerowych- syst. informatycznym .

Kryterium wielkości syst. obiektowe - obsługują informacyjnie tylko1 obiekt gospod, ponad obiektowe obsługują wiele obiektów gospod. Zlokalizowanych w różnych miejscach geograficz.

Rodzaj realizowanych funkcji:

Ad.1 syst. ewidencyjne służy gromadzeniu , przechowywaniu i udostępnianiu w pożądanym zakresie i formie danych dotyczących przebiegów procesów produkcyjnych, realizacji zadań, sytuacji finansowej obiektów, jednostek czy przedsiębiorstwa jako całości. Wspomaga f-cje zarządzania dostarczając serwisy informacji kierowniczej dla węzłów decyzyjnych.

Ad2. syst. informowania kierownictwa-służy gromadzeniu i przetwarzaniu inform. niezbędnych dla podejmowania decyzji. Syst. inf. kierow.o charak-terze doradczym przygotowują alternatywne warianty decyzyjne, spośród których użytkownik wybiera najkorzystniejsze. Natomiast system. Typu optymalizacyjnego przyję tymi kryteriami optymalności. Służą przet-worzeniu danych i powstają w wyniku doskonalenia syst. Inform-ewidencyjnych.

Ad3.syst. wspomagania decyzji pomaga użytkownikowi w przygotowaniu, ocenie i kontroli podejmowanych decyzji w wybranych obszarach działalności przedsiębiorstwa. SWD bazuje na danych i modelach tych obszarów. SWD posiada w stosunku do klasycznych syst. informat. możliwości analizy danych, modelowania i symulacji, porównuje dane i buduje prognozy.

Ad4.syst.ekspertowe-wykorzystuje gromadzoną wiedzę w celu naśladowania procesów myślowych przy podejmowaniu decyzji i rozwiązywaniu problemów przez człowieka. Wśród cech wymienia się: posiadanie wiedzy o określonej dziedzinie oraz możliwości jej weryfikacji i powiększenia w trakcie działania syst. zdolność rozwiązywania problemów metodami podobnymi do metod wnioskowania stosowanych przez człowieka zdolność wyjaśniania przedstawionych

Rozwiązań i podjętych decyzji w trakcie opracowania ekspertyzy. Druga generacja SE. oparta jest na wiedzy łączącej metody heurystyczne z rozumowaniem opartym na modelu dziedziny problemowej: *baza wiedzy -zawiera dziedzinową wiedzę syst. *motor wnioskowania- moduł ,który steruje procesem rozwiązywania problemu * podsystem pozyskiwania wiedzy zespół środków umożliwiających automatyzację procesu pozyskiwania wiedzy od ekspertów i transpozycję do postaci czytelnej dla syst. komput.

INFORMACJE DECYZYJNE

1.atrybutyID:adekwatność,celowość, aktualność, rzetelność, odpowiednia dokładność, kompletność i wszechstr-onność, zmniejszenie niepewności, nie-spodzianka, koszt niższy niż efekt jaki przyniesie jej użycie.

2.lukainformacyjna-menedżer działa zawsze w warunkach ryzyka.

SYSTEM INFORMACYJNY

1.SI.zarządzania powstaje w wyniku zapotrzebowania kierownictwa na do-kładne, terminowe i użyteczne dane, po to, aby planować, analizować i sterować pracami przedsiębiorstwa w sposób optymalizujący jego rozwój

2.SI.można zdefiniować jako zbiór procedur do gromadzenia, przechowy-wania i rozpowszechniania info. w celu wspomagania procesu decyzyjnego.

3.SI.stanowi całość złożoną z :danych (na różnych nośnikach),metod ich pr-zetwarzania(oprogramowanie),sprzętu,organizacji,ludzi(tworzących,przetwarzającyh i wykorzystujących info)

4.cybernetyczne ujęcie SI.

5.SI.są dziedziną interdyscyplinarną (zarządzanie, psychologia, socjologia, informatyka, metody ilościowe)

ZARZĄDZANIE STRATEGICZNE

1.fazy formułowania strategii: analiza opcje, implementacja. Pragniemy uzyskać trwałą przewagę konkurencyjną .

2.planowanie strategiczne: określanie misji organizacji; identyfikacja podstawowych celów strategicznych zapewniających jej wypełnienie. Wybór i budowa strategii, która zapewni osiągnięcie wskazanych celów strategicznych.

3.SI zarządzanie ma dostarczyć de-cydentom niezbędnych info , które zapewniają przystosowanie się organizacji do zmieniających się warunków mając na uwadze główny cel: uzyskanie trwałej przewagi konkurencyjnej.

Systemy przetwarzania transakcji (TPS)-dotyczą szczebla operacyjne-go, domeną - problemy silnie ustruktur-yzowane, uzupełniają lukę pomiędzy organizacją a otoczeniem, zawierają dane krótko- i długookresowe, zawierają dane dla reszty systemu.

Systemy automatyzacji prac biurowych(OAS)-wspomagają pracę kierowników; łączy szczeble operacyjne i kierownicze; *procesory tekst- ów *arkusze kalkulacyjne *bazy danych *telefax, ksero, poczta elektroniczna

Systemy informowania kierownictwa (MIS)-wspomagają podejmowanie de-cyzji na ośrodku operacyjnym i kier-owniczym. Są pomocne w planowaniu na wyższych szczeblach. Tworzą głównie raporty i wspomagają f-cje kon-trolne. Dane czerpią z OAS, zapewniają bieżącą kontrolę, są zorientowane na przeszłość i terażniejszość. Posiadają ograniczone właściwości analityczne. *mają charakter wewnętrzny *działają w trybie on-line *wymagania informacyjne na podstawie których pozostały zaprogramowane są stałe i jasno sprecyzowane *są mało elastyczne *wymagają długiego okresu projektowania.

Systemy wspomagania decyzji(DSS)-wspomagają podejmowanie decyzji słabo ustrukcjonowanych są w pełni interakcyjne i przyjazne ,są zorientowane na modelowanie, koncentrują się na przyszłości, posiadają dużą moc analityczną.

Systemy wspomagania decyzji szczebla strategicznego(ESS)- wspomaga podejmowanie decyzji strategicznej nieustrukturyzowanej na najwyższym szczeblu zarządzania. *dobrej jakości grafika prezentacyjna *koncentrują się na odległej przyszłości

Systemy doradcze(ES)-systemy typu sztuczna inteligencja lub z bazą wiedzy. Mają na celu zastąpić eksperta. Są stosowane na szczeblu operacyjnym.

WSTĘP DO EC I EDI

Elektroniczna wymiana danych(EDI)-jest jedną z technologii informacyjnych należących do tzw. elektronic commerce określanej jako ”gospodarka elektro niczna”. Polega na integracji w szeroko rozumianym biznesie różnych technologii informacyjnych, które mieszczą się w grupach:

1.wymiana danych: *elektroniczna wymiana danych(EDI) *poczta elekt-roniczna (E-mail)

2.dostęp do danych: *wspólne bazy danych *elektroniczne biuletyny *katalogi elektroniczne

3.akwizycja danych-automatyczna identyfikacja: *kody kreskowe *techniki OCR-optyczne rozpoznawanie tekstu *satelitarna identyfikacja i monitorowanie pojazdów *karty magnetyczne i elektroniczne *techniki OMR *RF/ID (Radio Fraquency Identyfication) *technik biometryczne *DIP (Document Imaging Processing)

Korzyści wynikające z wdrożenia EDI

*wyeliminowanie błędów „ludzkich” *skrócenie czasu przekazywania info *zmniejszanie kosztów ponoszonych z powodu stosowania tradycyjnej wymiany info i dokumentów *możliwość wprowadzenia technologii „Just in Time”-realizacja dostaw lub produkcji tylko wtedy, gdy istnieje na tę dostawę lub produkcję popyt.

Koncepcją EDI- jest takie zorganizowanie wszystkich elementów produkcji, transportu i rozliczeń, aby wyeliminować dokumenty papierowe i maksymalnie ograniczyć udział człowieka w przeprowadzonych operacjach.

Stosowanie systemu EDI wymaga:

*standaryzacji przekazywanych info handlowych i kodów *powszechnej dostępności do sieci teletransmisji danych spinających różne systemy komputerowe *dostatecznej liczby partnerów handlowy ch wykorzystujących EDI do wzajemnej wymiany dok. Elektronicznych *zapewnie nia bezpieczeństwa przekazywanych danych *wprowadzenia odpowiednich regulacji prawnych uwierzytelniających dok elektroniczne, które zastępują trady-cyjne dok. papierowe.

FORMALNA STRUKTURA ORGANIZACYJNA.

Wydziały przedsiębiorstw mogą być formalnie zorganizowane wg.3form:

1.funkcji 2.wyboru rynku 3.w postaci macierzowej.

Ad1. wg.funkcji-grupuje w 1dziale ws-zystkich tych, którzy zajmują się 1 rodzajem czynności lub kilkoma zbliż-onymi do siebie czynnościami. ZALETY: *najbardziej logiczna i podstawowa forma departementalizacji *wykorzystuje specjalizowane zasoby *łatwy nadzór *uaktywnia spożytkowanie wyspecjalizo wanych umiejętności tam gdzie są one potrzebne WADY: *trudniej szybko uzyskać decyzję lub rozwiązać problem *niełatwo określić odpowiedzialność i określić wyniki *skoordynowanie f-cji członków całej organizacji, może okazać się dla kierownictwa naczelnego problemem *może istnieć poczucie izolacji od pozo-stałych wyników innych działów lub jednostek organizacyjnych *trudno zapewnić jednorodną pracę wszystkim zatrudnionym przy realizacji celów organiz.

Ad2.Skupia w 1 jednostce roboczej wszystkich zajmujących się np. produkcją i marketingiem wyrobu lub pokrewnej grupy wyrobów wszystkich panujących w danym regionie geograf. Lub wszystkich zajmujących się określonym rodzajem klientów. Wyróżniamy podgrupy: a) podział wg. Wyrobu jest logicznym rozwiązaniem wtedy, gdy dany typ wyrobu wymaga w technologii produkcji i metod marketing. Różniących się znacznie od stosowanych w pozostałych częściach organizacji. b) wg regionu każdy z z-ców dyrektorów na danym regionie odpowiada za interesy firmy w danym miejscu. Funkcjonalni z-cy dyrektorów świadczą usługi, wspomagają oraz pomagają koordynacji swoich obszarów. c) wg grup odbiorców (klientów)-każdy z z-ców dyrekt. Odpowiada za grupę wyrobów wg rodzaju ustalonych odbiorców dla których są przeznaczone. ZALETY: *dostosowanie do szybkich zmian *umożliwia dobrą prezentację wyrobu *pozwala na poświęcenie całego czasu zadaniom *wyrażnie określa odpowiedzialność *umożliwia szkolenie dyr. Filii WADY: *taka struktura sprzyja rozgrywkom przy podziale zasobów *nie sprzyja koordynacji zadań między filiami *zachęca do zaniedbywania piorytetów długofalowych *prowadzi do konfliktu między zadaniami filii i czy zakładów a piorytetami całej firmy.

Ad3. W strtukturze tej jednocześnie istnieją 2 układy: a) stałe wydziały funkcjonalne-odpowiadające za efekty i poziom zawodowy swoich jednostek b) dorażne zespoły-realizują konkretne programy . Członkowie zespołów wywodzą się z różnych działów funkcjonalnych i podlegają kierownikowi zespołu, który odpowiada za wyniki jego pracy . ZALETY: *zapewnia organizacji elastyczność *pobudza do współpracy interdyscyplinarnej *angażuje ludzi,stawia im wyzwanie *rozwija umiejętności pracowników *odciąża naczelne kierowni ctwo pozostawiając im czas na planowanie *motywowanie ludzi do identyfikowania się z końcowym wyrobem *pozwala na przesuwania ekspertów do głównych obszarów działania zgodnie z potrzebami . WADY: *wiąże się z ryzykiem wywołania poczucia anarchii *zachęca do walki o władzę *może powodować więcej dyskusji niż działania *wymaga dużych umiejętności interpersonalnych *jest kosztowna we wdrażaniu *wiąże się z ryzykiem dublowania wysiłków zespołów projektowych *wpływa na modele ,gdy następuje przesunięcie personelu .

---