Sobór Bazylejski
PoczÄ…tek konfliktu
Schizma ta była wynikiem rywalizacji pomiędzy papieżem a koncyliarystami, którzy uważali, że sobór ma większą władzę nad papieżem. Ruch ten zrodził się w trakcie trwania wielkiej schizmy zachodniej, kiedy zdecydowanie upadł autorytet papieży. W marcu 1431 roku na papieża został wybrany Gabriel Condulmer jako Eugeniusz IV. Pod nieobecność papieża został otwarty 23 lipca 1431 roku sobór w Bazylei. Papież w swojej bulli z 12 listopada nakazywał rozwiązanie soboru bazylejskiego i zwołanie nowego w Bolonii. Jednak nie uzyskał on zgody i w trakcie pertraktacji musiał ustąpić i uznać trwający w Bazylei sobór.
Zaostrzenie sporu
Eugeniusz IV nie zrezygnował jednak z zamiaru podporządkowania sobie soboru - występował on dwa razy o przeniesienie soboru: w 1437 roku do Ferrary, a w 1439 do Florencji. Brak zgody na żądania papieża doprowadził już w 1437 roku do schizmy zwanej bazylejską. Dnia 16 maja 1439 roku sobór w Bazylei ogłasza jako prawdy wiary zasady, że sobór stoi ponad papieżem, któremu nie wolno rozwiązać, odraczać ani przenosić jego obrad. Kto nie uznawał tych poglądów uważany został za heretyka.
Wybór antypapieża
Taki los spotkał w czerwcu 1439 roku Eugeniusza IV - został uznany za heretyka i pozbawiony godności papieskiej. W listopadzie na papieża czy też antypapieża (w zależności, czy uznaje się decyzje soboru) wybrano Feliksa V. Świat znowu miał dwóch papieży i znowu dzielił się na zwolenników papieża i jego antypapieża. W 1447 roku zmarł Eugeniusz IV, a na jego następcę wybrano Mikołaja V.
Zakończenie schizmy
Po dwóch latach w trakcie rozmów na abdykację zgodził się papież bazylejski, Feliks V. Sobór w Bazylei na prawowitego papieża wybiera urzędującego już w Rzymie Mikołaja V. Schizma bazylejska dobiegła końca.
Papieże w trakcie schizmy bazylejskiej:
Eugeniusz IV - w latach 1431-47
Feliks V - jako antypapież - w latach 1439-49
Mikołaj V - w latach 1447-55