Darek: Cześć, Paweł!

Paweł: Cześć!

D: Dawno cię nie widziałem. Co po­rabiałeś?

P: Miałem trochę zajęć w domu i wiesz, nauka, klasówki...

D: No tak, rozumiem, ale obiecałeś mi powiedzieć coś więcej o ministrantach.

P: Jestem ministrantem dopiero rok, więc sam muszę się jeszcze dużo nau­czyć; ale powiedz, co chciałbyś wiedzieć?

D: W jaki sposób zostałeś ministran­tem?

P: W naszej parafii ksiądz ogłaszał, że we wrześniu będzie spotkanie chłopców, którzy chcą zostać ministrantami. Na religii katechetka podała nam datę i godzinę zbiórki, no i poszedłem.

D: I co było dalej?

P: Zostałem aspirantem.

D: A kto to taki?

P: To inaczej kandydat na ministranta.

D: Jak długo byłeś kandydatem zanim zostałeś ministrantem?

P: Siedem miesięcy, w Wielki Czwar­tek składaliśmy uroczyste przyrzecze­nie, potem ksiądz proboszcz poświęcił nam komże i każdemu wręczył legity­mację ministranta.

D: Czemu tak długo trzeba być kandydatem?

P: Ksiądz mówił nam, że jest to czas próby, a poza tym trzeba się nauczyć wie­lu rzeczy.

D: Jakich na przykład?

P: Każdy kandydat na ministranta musi dowiedzieć się, jak się służy przy ołtarzu, poznać postawy liturgiczne i za­poznać się z różnymi przedmiotami, które są potrzebne do Liturgii. Najważ­niejsze i najtrudniejsze jest jednak na­uczyć się odpowiedzialności, bo nasza posługa jest bardzo ważna. Jak mówi nasz ksiądz - wymaga, aby nie tylko mieć czyste komże, ale i czyste serce.

D: Tak sobie myślę, że fajnie byłoby zostać ministrantem.

P: Czy twoi rodzice zgodzą się?

D: Jeszcze ich nie pytałem, ale my­ślę, że tak.

P: To porozmawiaj z rodzicami, a ja powiem ci, kiedy będzie spotkanie kandydatów. O! Późno już, muszę iść do domu. Trzymaj się!

D: Cześć!

Oprac. ks. Roman Łodziński

Niedziela dzieciom 53 rok IV s. 6

---