`THE DAILY TELEGRAPH'
Jest największym pod względem nakładu prestiżowym dziennikiem brytyjskim i jako jedyny przekracza 1 mln egzemplarzy. Jest to więcej, niż połączone nakłady dwóch jakichkolwiek innych prestiżowych dzienników i więcej niż łączne nakłady `FT', `G' i `I'. Został założony w 1855 przez Arthura B. Sleigh'a i rozpoczął on nową epokę w prasie brytyjskiej, już bez podatku stemplowego. Również jako pierwsza gazeta na rynku od roku 1858 kosztuje jednego pensa. `DT' w większym stopniu niż `Times' dostarczał lekkich informacji, pisał o sprawach popularnych, a nawet sensacyjnych i szybko zdobył czytelników. Popularna tematyka i niska cena spowodowały, że szybko uzyskał duże nakłady. W latach 70. XIX w. zmieniło się nastawienie pisma na tematykę bardziej polityczną. Obecnie uważa się, że `DT' jest gazetą wybitnie z prawego skrzydła. Wynika to głownie z osobistych związków zespołu redakcyjnego z przywódcą Partii Konserwatywnej oraz wpływów aktywistów konserwatywnych na gazetę. Prześmiewczo nazywana bywa `Torygraph'.
W latach 30. XX w. wychodzi jako `Daily Telegrach-Morning Post', gdyż obecni właściciele - bracia Berry zakupili `Morning Post' (datujący swoją historię od 1772r.). pod nowym zarządem pismo wróciło do prezentowania poważnych informacji i komentarzy z domieszką popularnej tematyki i human interest stories. Pozwoliło to przed II wojna światową osiągnąć nakład 750 000 egzemplarzy. Po wojnie był pierwszym poważnym dziennikiem przekraczającym nakład 1 mln egz. W latach 60. dodano kolorowy magazyn i szybko reagowano na zmiany przeprowadzane przez `Timesa'. Wojna cenowa z `T' pozwala jedynie utrzymać nakład na poziomie 1 mln. Gazecie nie udał się pozyskać młodych czytelników, broniąc konserwatywnych wartości, niejako automatycznie zawęża krąg swoich odbiorców do starszych przedstawicieli klasy średniej.
`DT' znane jest również z wielu błędów, jakie pojawiają się na łamach tej gazety. Widoczne jest to głównie w rubryce nekrologów. Omyłkowo uśmiercono wiele osób. Kolejną pomyłką było wydrukowanie wydania gazety ze środy 24 lutego 1988 z datą czwartku 25 lutego. Skomentowano to następnego dnia czyli w czwartek 25 II w komiksie następującymi słowami: `Mam nadzieję, że dzisiejszy czwartek, będzie lepszy do wczorajszego”.
`FINANCIAL TIMES'
Został założony przez Honoracja Bottomley'a 9 stycznia 1888 jako London Financial Guide. Miesiąc później, 13 lutego zmieniono tytuł na ten obecnie istniejący. Początkowo główną grupą odbiorców tej gazety była ta społeczność Londynu związana z finansami i interesami. I tak niedługo po rozpoczęciu swojej działalności `FT' ogłosił się `Biblią maklerów'. Jedynym rywalem tej gazety na płaszczyźnie tematyki ekonomicznej był inny nieco starszy (1884) tytuł `Financial News'. Dlatego też w 1893 `FT' rozpoczął wydawanie swojej gazety w kolorze łososiowym, po to aby czytelnicy mogli z łatwością odróżnić go od białego `Financial News'a'. Rywalizacja tych dwóch gazet doprowadziła w końcu do tego, że w 1945 obie gazety połączyły się i zaczęły wychodzić pod wspólnym tytułem `FT' jako sześciostronicowa gazeta. Gazeta bardzo szybko zaczęła się rozbudowywać, zwiększyła swoją objętość, rozesłała swoich korespondentów do wielu krajów na świecie. 1 stycznia 1979 po raz pierwszy została wydrukowana poza UK, we Frankfurcie. Od tego czasu stała się prawdziwą globalną gazetą biznesową, jest drukowana obecnie w 22 miastach takich jak: Londyn, Leeds, Dublin, Paryż, Frankfurt, Sztokholm, Mediolan, Madryt, NY, Chicago, LA, San Francisco, Dallas, Atlanta, Miami, Washington, Tokio, Hong Kong, Singapur, Seul, Dubai, Johannesburg. Wydawana jest także w trzech międzynarodowych edycjach z uwzględnieniem miejsca zamieszkania czytelników: jest zatem wydanie kontynentalnej Europy, amerykańskiej i azjatyckie. W 1998 `FT' był pierwszą brytyjską gazetą, która sprzedawała więcej egzemplarzy poza granicami UK niż w kraju. Światowe czytelnictwo tej gazety jest szacowane na 1.6 miliona ludzi w ponad 140 krajach. W 2000 wydano niemieckojęzyczną wersję `FT' - `Financial Times Deutschland'. `FT' zatrudnia około 475 osób z czego 110 dziennikarzy pracuje poza UK. Gazeta ta posiada także swoje weekendowe wydanie : `FT Weekend Edition'. `How to spend it' jest natomiast comiesięcznym dodatkiem do wydanie weekendowego i zajmuje się tematyką szeroko rozumianego high-lifu. Prezentuje produkty z najwyższej półki: jachty, apartamenty, samochody, porady projektanckie. `FT' uznaje się pod względem poglądów politycznych za centro-prawicowy lub liberalny. Popiera wolne rynki i globalizację.
4 stycznia 1993 `FT' ukazał się w białym kolorze (jako jedyny raz) aby uczcić stulecie `w różowym'.
`THE INDEPENDENT'
Jest najmłodszą wielkoformatową brytyjską gazetą. Przez społeczeństwo brytyjskie nazywana jest często `Indie', natomiast jej sobotnie wydanie `The Independent on Sunday' - `Sindie'. Powstała w 1986 roku i od początku swojej działalności pozostaje w stosunku do spraw politycznych w centrum. Założona została przez trzech byłych dziennikarzy `The DT' : Andreasa Whittama Smitha, Stephena Glogera, Matthew Symondsa, jako wynik konfliktu z ówczesnym redaktorem `DT' - Lordem Hartwellem. Kiedy powstawał `DT' (1855) do uruchomienia gazety potrzebnych było 3 tys. funtów, gdy tworzono `I' kwota ta wzrosła do 21 mln funtów i 3 mln kredytu. Początkowy sukces zbliżał `I' do nakładów `Timesa' i skłonił do wkroczenia na rynek gazet niedzielnych i w 1990 powstał właśnie `TIoS'. W latach 90. nastąpił kryzys gazet powstałych we wcześniejszym dziesięcioleciu, dotknął on także `I'. Wówczas, w 1996, z pomocą przyszedł europejski koncern Tony O'Reilly's Media Group, który wykupił 54% udziałów w gazecie. Mimo tego nakłady ciągle malały i gazeta traciła 5 mln funtów rocznie. Sytuacja gwałtownie poprawiła się, gdy w 2003 pojawiła się tzw. wersja kompaktowa `I', czyli w formacie tabloidu, a nie jak do tej pory wielkości poważnej gazety. Zmiana została zaaprobowana przez czytelników, nakłady wzrosły, a `Times' widząc konkurencję, także wprowadził wersję `compact'. Od 9 października 2005 także Sindie wychodzi jedynie w formacie tabloidowym. Również w 2005 roku nastąpił całkowity redesign `I'. Gazeta w swoim wyglądzie stała się bardziej europejska (trochę podobna do `Liberation'). Przeciętny czytelnik `I' ma poglądy liberalne, jest dobrze wykształcony, zainteresowany sprawami ochrony środowiska. W ostatnich latach gazeta prezentowała często krytyczne artykuły odnośnie Busha, Blaira i polityki zagranicznej Izraela. Pisano także przeciwko restrykcjom dla przybywających do UK imigrantów. Dużo artykułów pisanych jest przez kobiety a także dziennikarzy należących do mniejszości. Charakterystyczny i bardzo specyficzny jest stosunek `I' do monarchii. Wiąże się to z tym, że wszelkie nowości dotyczące rodziny królewskiej opisywane są w sposób bardzo pobieżny. Gdy ogłoszono ślub księcia Karola i Camilli Parker-Bowles w 2005 roku, wiadomość tą umieszczono w prawdzie na pierwszej stronie, ale zajęła ona małą powierzchnię, pojawiła się obok jedenastu innych tematów i zatytułowana była `Oto wiadomość, którą możecie pominąć'. `I' angażuje się także w akcje charytatywne. Stworzono specjalne wydanie `I', pierwsze w maju 2006, `The (RED) Independent', którego redaktorem stał się Bono. Połowę zysku ze sprzedanych egzemplarzy przeznaczono na cele charytatywne. Pomysł był dobry, sprzedaż bardzo wzrosła, ale spotkało się to z krytyką, jak można było nie-dziennikarzowi powierzyć redagowanie gazety. Kolejne wydanie `T RED I' pojawiło się we wrześniu, tym razem redaktorem był projektant Georgio Armani. Również wzbudziło to kontrowersje, ale z powodu zdjęcia na okładce. Dla artykułu o AIDS w Afryce pokazano zdjęcie modelki Kate Moss z czarną twarzą.