1.5 Wracając do źródeł

Robię sobie przerwę w pracy w ogrodzie. Stoję oparty o długie drzewce mojej kosy
i spoglądam na wzgórza oraz wioskę w dolinie. Zastanawiam się, jak to się dzieje, że poglądy ludzi zmieniają się szybciej niż pory roku.

Podążam ścieżką, którą sam wybrałem: „naturalny sposób gospodarowania”, który większość ludzi uznało za dziwny i interpretowało jako reakcję na gwałtowny rozwój nauki. Lecz to, co robię tutaj od dłuższego czasu jest po prostu próbą pokazania, że ludzkość tak naprawdę
nic nie wie.

Ponieważ świat zmierza z ogromną energią w przeciwnym kierunku, może wydawać się, że ja zostałem wyrzucony poza czas, lecz wierzę głęboko, że właśnie droga którą podążam jest najbardziej rozsądna.

W ciągu ostatnich kilku lat wzrosła niepomiernie liczba ludzi, którzy zainteresowali się naturalną uprawą roślin. Wygląda na to, że rozwój naukowy osiągnął swój kres, a ludzie dochodzą do zrozumienia swoich błędów i czują, że przyszedł czas naprawy.

To, co było postrzegane jako prymitywne i wsteczne, teraz jest niespodziewanie traktowane jako o wiele praktyczniejsze od współczesnej nauki. Na pierwszy rzut oka wydaje się to dziwne, lecz ja uważam, że wcale takie nie jest.

Rozmawiałem niedawno na ten temat z profesorem Iinuma z Uniwersytetu w Kioto. Tysiąc lat temu wszystkie uprawy w Japonii odbywały się bez orania. Dopiero licząc od epoki Tokugawa, czyli 300-400 lat temu wprowadzono metodę odwracania ziemi. Głęboka orka przyszła do Japonii wraz z Zachodnimi metodami uprawy ziemi. Powiedziałem, że następne pokolenia przewidując trudności, będą chciały wrócić do tradycyjnych metod upraw.

Z pozoru wydaje się, że zbiory na nie oranej ziemi to regresja do prymitywizmu, lecz po przeanalizowaniu tej metody przez uniwersyteckie laboratoria i centra doświadczalne, okazała się najprostszą, wystarczającą i odpowiadającą współczesnym wymogom. Chociaż ta metoda upraw przeciwstawia się współczesnej nauce pojawia się w awangardzie rozwoju rolnictwa.

20 lat temu prezentowałem w rolniczych magazynach swoją metodę bezpośredniego wsiewania zbóż i płodozmianu ryżu. Artykuły te i ich opracowania zostały opublikowane
w całej Japonii, również w radio i telewizji, lecz w tamtych czasach nikt nie zwrócił na nie większej uwagi.

Obecnie nagle sytuacja się odwróciła. Można powiedzieć, że naturalne rolnictwo stało się modne. Reporterzy, profesorowie, technicy laboratoryjni wciąż napływają, aby odwiedzić moje pola i chaty na górze.

Różni ludzie postrzegają to co się tu dzieje z różnych punktów widzenia, wyciągają swoje wnioski i wyjeżdżają. Ktoś może traktować to jako prymitywizm, inny, jako wstecznictwo, ktoś jeszcze inny jako szczyt osiągnięć rolniczych, a jeszcze inny, jako otwarcie drogi
w przyszłość.

Generalnie ludzie ci są zainteresowani umieszczeniem mojego projektu w czasie
i zastanawiają się, czy jest on „wyzwaniem przyszłości”, czy też „pogrążeniem się
w przeszłości”. Niektórzy tylko dostrzegają rzeczywiste znaczenie naturalnych upraw i tego, że wynika on z nieporuszonego, i niezmiennego centrum zharmonizowanych upraw.

Im bardziej ludzie czują się oddzieleni od Natury, tym bardziej zostają pozbawieni swojego centrum. Zdarza się, że siła odśrodkowa działa tak intensywnie, że człowiek z powrotem zaczyna pragnąć powrotu do Natury. Jeśli jednak będzie to jedynie neurotyczna reakcja, rzucenie się w lewo lub prawo, w zależności od okoliczności rezultatem znów jest nadmiar aktywności. Oryginalne centrum o którym mówię leży poza rzeczywistością relatywną, jest pomijane i nie rozpoznawane.

Sądzę, że nawet hasło „powrotu do Natury” i wszelkie ekologiczne aktywności przeciwko zanieczyszczeniu planety - nie ważne jak wzniosłe - nie dotykają sedna rozwiązania, ponieważ są tylko odosobnionymi reakcjami na ekspansywny rozwój cywilizacji naszych czasów.

Prawdziwa Natura się nie zmienia, tylko wyobrażenia na jej temat wciąż zmieniają się
z wieku na wiek. Naturalne uprawy, bez względu na czasy, są właściwym podejściem do współpracy z Naturą.

---