Nr grupy: II / 1B |
Temat: Korozja elektrochemiczna metali. |
Data: 99. 12. 30 Ćw: |
Nazwisko i imię: Chruniak Bogusław Kloc Piotr |
Cel ćwiczenia :
Celem ćwiczenia jest poznanie zjawiska korozji elektrochemicznej w środowisku wodnym, jej przyczyn i przebiegu.
Korozja żelaza i cynku z depolaryzacją wodorową.
Wykonanie:
Płytki metalowe oczyszczamy drobnoziarnistym papierem ściernym, aby były gładkie, czyste i odtłuszczone. Mierzymy powierzchnię probówek. Na dnie zlewek umieszczamy pionowo w specjalnych uchwytach płytki żelazną i cynkową. Do zlewek wlewamy roztwór kwasu. Umieszczone w statywie biurety połączone są ze szklanymi lejkami. Zanurzamy w roztworze lejek tak, aby przykrył całą płytkę i za pomocą gruszki wciągamy roztwór do biurety, w razie potrzeby uzupełniamy roztwór w zlewce. Zamykamy kran w biurecie. Odczytujemy odczytujemy poziom roztworu w biurecie ( poziom zerowy ). Wydzielający się wodór wypycha ciecz z biurety. Notujemy poziom roztworu w biurecie co pewien czas. To samo robimy dla drugiej płytki metalowej. Po zakończeniu pomiarów otwieramy kran w biurecie i wylewamy roztwór.
Przyrządy i odczynniki:
Biurety : 2 szt.
Zlewki : 2 szt.
Lejki szklane : 2 szt.
Płytki : żelazna + cynkowa
Roztwór H2SO4 : 0,5 N
Stoper
Opracowanie wyników pomiarów:
Ilość wydzielonego wodoru V” obliczamy ze wzoru:
Cynk |
Żelazo |
||||
t [min] |
VH2 [cm3] |
V" [cm3/cm2] |
t [min] |
VH2 [cm3] |
V" [cm3/cm2] |
0,0 |
0,0 |
0,000 |
0 |
0 |
0,000 |
0,5 |
4,0 |
0,076 |
10 |
1,4 |
0,026 |
1,0 |
6,0 |
0,114 |
20 |
3,5 |
0,065 |
1,5 |
8,5 |
0,161 |
30 |
5,6 |
0,104 |
2,0 |
11,2 |
0,212 |
40 |
9,95 |
0,184 |
2,5 |
14,1 |
0,267 |
|||
3,0 |
17,0 |
0,322 |
|||
3,5 |
19,0 |
0,360 |
|||
4,0 |
22,3 |
0,422 |
|||
4,5 |
25,6 |
0,485 |
|||
5,0 |
28,5 |
0,540 |
|||
5,5 |
31,9 |
0,604 |
|||
6,0 |
35,8 |
0,678 |
|||
6,5 |
37,6 |
0,712 |
|||
7,0 |
41,2 |
0,780 |
|||
7,5 |
44,5 |
0,843 |
|||
8,0 |
47,4 |
0,898 |
|||
8,5 |
50,0 |
0,947 |
|
Wymiary płytek [cm] |
Pow. płytki S [cm2] |
Masa płytki przed korozją m' [g] |
Masa płytki po korozji m"[g] |
Fe |
6 x 4,5 |
27,0 |
24,530 |
24,343 |
Zn |
6 x 4,4 |
26,4 |
25,187 |
25,034 |
Na podstawie ilości wydzielonego w reakcji wodoru obliczamy szybkość korozji żelaza i cynku wyrażoną jako ubytek masy metalu (
) oraz ubytek grubości metalu (
). Przyjmuję gęstość żelaza dFe = 7,874 g/cm3, gęstość cynku dZn 7,133 g/cm3:
Zn
t = 8,5min = 0,142 h
VH2=50 cm3
d H2 = 8,991 * 10-5 g/cm3
mH2 = 4,495 *10-3 g
nH2 = 2,248 *10-3 mola
W redukcji Zn = Zn2++ 2e wydzieli się 2,248 *10-3 mola cynku.
mZn= MZn * nZn = 65,37 * 2,248 *10-3 = 0,147g
VkorZn = mZn/2*S*t = 0,0196 [g*cm-2 * h-1]
V'korZn = VkorZn / dZn = 2,749 * 10-3 [cm/h]
b) Fe
t = 40min = 0,667 h
VH2=9,95 cm3
d H2 = 8,955 * 10-4 g/cm3
mH2 = 8,910 *10-3 g
nH2 = 4,455 *10-3 mola
W redukcji Fe = Fe2++ 2e wydzieli się 4,455 *10-3 mola żelaza.
MFe= MFe * nFe = 0,249g
VkorFe = mFe/2*S*t = 6,913 *10-3 [g*cm-2 * h-1]
V'korFe = VkorFe / dFe = 8,780 * 10-4 [cm/h]
Na podstawie prawa Faradaya obliczamy szybkość korozji cynku i żelaza:
z = 2, F =26,8[Ah/wal]
Obliczamy nadnapięcie wydziela wodoru na żelazie i cynku:
i0 Fe = 10-6 [A/cm2]
i0 Zn = 10-11 [A/cm2]
Wnioski:
Nadnapięcie wydzielania wodoru na cynku jest tak duże, że proces korozji cynku przebiega z kontrolą katodową. Natomiast w przypadku korozji żelaza występuje kontrola mieszana. Obecność w metalu zanieczyszczeń o małym nadnapięciu wydzielania wodoru sprzyja zwiększeniu szybkości jego korozji w kwasach. Cynk zanieczyszczony żelazem koroduje szybciej niż metal czysty. Stal wysokowęglowa rozpuszcza się w kwasach nieutleniających szybciej niż niż stal niskostopowa. W stali aktywnymi katodami, jeśli idzie o redukcję jonów wodorowych, są siarczki, węgliki, cementyt. Również pewne dodatki stopowe mogą zwiększyć szybkość korozji z depolaryzacją wodorową.
Korozja na styku dwu metali.
Wykonanie:
Płytki metalowe powinny być gładkie, czyste i odtłuszczone. Mierzymy powierzchnię płytek żelaznych i ważymy je na wadze analitycznej. Sporządzamy 500 cm3 roztworu zawierającego ok. 3% NaCl i 0,l% H2O2. Przyjmujemy gęstość 30% roztw. H2O2 równą 1 g/cm3. W zlewkach umieszczamy pionowo kolejno: płytkę żelazna płytkę żelazną i cynkową Oraz płytkę żelazną i miedzianą. Płytki żelazna i cynkowa oraz żelazna i miedziana powinny stykać się ze sobą. Natleniony roztwór NaCI wlewamy do zlewek tak, aby płytki były całkowicie zanurzone. Notujemy czas. Po 1,5 godziny zlewamy roztwór, płytki myjemy dokładnie pod wodą i wycieramy bibułą tak, aby usunąć całkowicie produkty korozji. Po dokładnym wysuszeniu płytki ważymy na wadze analitycznej.
Przyrządy i odczynniki:
Kolba miarowa : 1 szt.
Zlewki : 3 szt.
Pipeta miarowa : 1 szt.
Płytki:
żelazna : 3 szt.
cynkowa : 1 szt.
miedziana : 1 szt.
Roztwór NaCl : 3%
Roztwór H2O2 : 30%
Papier ścierny drobnoziarnisty
Opracowanie wyników pomiarów:
Zlewki |
Płytki |
Wymiary [cm] |
Powierzchnia S [cm2] |
Masa próbki przed korozją m' [g] |
Masa próbki po korozji m"[g] |
Ubytek masy Δm [g] |
Ubytek masy próbki na jednostkę powierzchni Δm(i)=dm/2S [g/cm2] |
I |
Żelazna |
4,5x6 |
27,00 |
31,063 |
30,544 |
0,519 |
0,009611 |
II |
Żelazna |
4,5x5 |
22,50 |
25,277 |
25,122 |
0,155 |
0,003444 |
|
Cynkowa |
4,9x5,4 |
26,46 |
33,474 |
33,192 |
0,282 |
0,005328 |
III |
Żelazna |
4,2x6 |
25,20 |
28,424 |
28,281 |
0,143 |
0,002837 |
|
Miedziana |
4,5x5 |
22,50 |
7,604 |
7,420 |
0,192 |
0,004267 |
Równania zachodzących reakcji:
Reakcje przebiegające na katodzie: 2H+ + 2e- = H2
Reakcje przebiegające na anodzie: Cu = Cu2+ + 2e-
Fe = Fe2+ + 2e-
Zn = Zn2+ + 2e-
Wnioski:
Stwierdzamy, że szybkość korozji płytki żelaznej połączonej z inna płytka, np. cynkową, jest mniejsza, niż szybkość korozji płytki umieszczonej w roztworze pojedynczo. Wynika to stąd, że jeżeli do płytki żelaznej dołączymy inny, bardziej aktywny metal, np. cynk, szybkość korozji żelaza maleje w połączeniu z cynkiem. Natomiast szybkość korozji płytki żelaznej w połączeniu z płytką miedzianą wzrasta w stosunku do poprzednio opisanej sytuacji (Fe - Zn).
1
5