Smutna mama po porodzie
Według danych Światowej Organizacji Zdrowia 35 do 85 procent kobiet po porodzie przeżywa problemy emocjonalne. Najczęściej trwają one bardzo krótko i znikają, nie pozostawiając po sobie przykrych konsekwencji. Z reguły jednak mogą budzić w Tobie, jako "świeżo upieczonej" mamie, wiele niepokojących pytań.
Po porodzie
pojawia się radość z trzymanego w ramionach nowonarodzonego maleństwa. Cały świat wygląda wspaniale, a drobne promienie słońca widziane zza szpitalnego okna, potęgują to przyjemne uczucie. Jesteś dumna ze swojego potomka i czujesz ogromną satysfakcję z narodzin maleństwa.
Po kilku dniach
w Twojej ocenie świata i ocenie samej siebie być może coś się zacznie zmieniać. Odczuwane przez Ciebie nowe emocje mogą uwidocznić się około 3 lub 4 dnia po porodzie. Są uzależnione są od Twoich potrzeb, oczekiwań, a także subiektywnej oceny siebie, jako matki.
Możesz odczuwać
że opuszcza Cię energia, do niedawna towarzysząca w czasie ciąży i podczas wysiłku porodowego. Będziesz skłonna do nieprzewidywalnego zalewania się łzami, zaczniesz powątpiewać w swoje macierzyńskie siły, narzekając na niekończące się zmęczenie, przewrażliwienie, a być może i rozdrażnienie. Mogą pojawić się u Ciebie zmiany nastroju, przechodząc od stanu radości, do wielkiego smutku. Wszystkie wymienione objawy można określić jako depresja dnia trzeciego lub inaczej "baby blues". Ten stan zwykle trwa od kilku godzin do 6 tygodni.
Przyczyny
takiego samopoczucia mogą być różne. Najczęściej mówi się o poporodowym zaburzeniu hormonalnym w organizmie kobiety. Poród jest dla kobiety momentem natychmiastowego spadku produkcji estrogenów i momentem wzmożonej produkcji progesteronu, a pierwsze objawy macierzyńskiego smutku można zauważyć mniej więcej w momencie, gdy organizm rozpoczyna intensywną produkcję pokarmu. Oprócz przemian hormonalnych na Twoje samopoczucie ma wpływ także zmiana trybu życia, który od tej pory stał się Twoją codziennością, stwarzając przy tym atmosferę nowości i niepewności. Naukowcy, którzy analizowali sytuację psychologiczną kobiety po porodzie doszli do wniosku, że samopoczucie w tym okresie jest wywołane utratą poczucia bezpieczeństwa i pewnego rodzaju wstrząsem. Objawiające się uczucia są bardzo podobne do emocji pojawiających się w innych, równie trudnych sytuacjach życiowych (jak utrata pracy, czy przejście na emeryturę). Potwierdzeniem tej teorii jest fakt, że zmiany samopoczucia i nastroju pojawiają się również u kobiet po adopcji dziecka. Poszukując przyczyn Twojego samopoczucia należy wspomnieć także o fizycznych dolegliwościach - gojących się szwach, bolącym brzuchu czy nie przyzwyczajonym do nowego środka ciężkości kręgosłupie. Odczuwany ból może przekształcić radość macierzyństwa w stan chronicznego zmęczenia, z którym być może ciężko będziesz sobie radzić. Jeśli dojdzie do tego świadomość ciążącej na Tobie odpowiedzialności za dziecko i brak doświadczenia w podejmowaniu decyzji dotyczących noworodka - Twoja głowa może stać się ciężka od ilości zgromadzonych w niej myśli. Gdy przez większość dnia zostajesz z dzieckiem sama, możesz mieć poczucie monotonii i wszechogarniającej samotności. Być może nawet zaczniesz przypuszczać, że Twoi dawni znajomi odsuwają się od Ciebie, a mąż po powrocie z pracy nie do końca jest w stanie zrozumieć o co Ci naprawdę chodzi. Dodatkowo, na pojawiające się w Tobie emocje może wpływać świadomość utraconej wolności i zatrzymanego czasu.
Wyjście z tej sytuacji
wymaga od Ciebie i Twoich bliskich cierpliwości i wiary w lepszą przyszłość. Najważniejsza jest świadomość, że jest to proces złożony, a przeżywane przez Ciebie emocje nie są czymś niezwykłym. Pamiętaj, że wychodzenie z kryzysu może przebiegać stopniowo, dając w efekcie lepsze i gorsze chwile. Warto więc zadbać o możliwości spotykania się z innymi ludźmi - najlepiej z kobietami w podobnej sytuacji. Doskonałym wyjściem są kontakty z kobietami z sąsiedztwa lub uczestnictwo w spotkaniach młodych mam, organizowanych przez różne szpitale czy poradnie. Znajdź również czas na odpoczynek i zrób w tym czasie to, co jest dla Ciebie największą przyjemnością, albo po prostu przeznacz ten czas na sen. Przede wszystkim jednak zadbaj o rozmowy z mężem oraz innymi bliskimi osobami. Wsparcie Twojego otoczenia jest dla Ciebie szansą na powrót do radosnego funkcjonowania, czerpania radości w kontakcie z dzieckiem i przeżycia miłych chwil w powiększonej rodzinie.
Zapraszamy do przeczytania innego artykułu z cyklu "Pierwsze macierzyńskie smutki"o tym, jak radzić sobie z obniżonym nastrojem i o roli osób najbliższych:
"Jak radzić sobie z poporodowymi smutkami"
Pamiętaj!
Jeśli Twój smutek nie ustępuje przez dłuższy czas, a wręcz pogłębia się - być może cierpisz na poważniejsze trudności emocjonalne, czyli na depresję poporodową. Na ten temat na stronie "Psychologia Dla Mam" już wkrótce ukaże się kolejny artykuł.