Gospodarka Hiszpanii w XVI wieku.
W XVI w. Hiszpania była przedmiotem zazdrości dla pozostałych krajów Europy. Wydawać się mogło, że to potężne pod względem politycznym imperium opierało się na solidnych podstawach gospodarczych. Mimo, że hiszpański zasoby rolnicze nie były najlepsze, kraj ten odziedziczył wypracowany przez Maurów system upraw ogrodowych w Walencji i Andaluzji. Niektóre gałęzie rzemiosła, zwłaszcza produkcja tkanin i wyrobów żelaznych, znajdowały się w stadium rozkwitu. Hiszpanie budowali swoje mocarstwa kolonialne szybko i środkami skrajnej przemocy. Opanowali olbrzymie terytoria: Wielkie i Małe Antyle, Kubę , Meksyk, Peru, Filipiny. Podbite tereny były systematycznie kolonizowane przez ludność napływającą z Europy. W swych posiadłościach Hiszpanie zachłannie eksploatowali przede wszystkim metale szlachetne. Do Hiszpanii płynęły słynne “srebrne floty”. Po wielkich odkryciach geograficznych rozwija się handel transoceaniczny. Rozwijają się nowe centra handlowe nad Atlantykiem. Pomimo tych sprzyjających okoliczności w gospodarce hiszpańskiej nie osiągnięto postępu, lud hiszpański zapłacił za to wysoką cenę w postaci obniżonej stopy życiowej, zwiększyły się klęski głodu i epidemie. Mimo innych czynników, główną odpowiedzialność za upadek Hiszpanii ponoszą jej monarchowie ze względu na nadmierne ambicje oraz krótkowzroczną i nietrafną politykę gospodarczą. Nie było roku by Hiszpania nie była uwikłana w działania wojenne w którejś części Europy. Ponadto monarchowie hiszpańscy przejawiali tendencje do nadmiernej konsumpcji. Źródłem finansowania takiego postępowania początkowa były podatki. Dużym źródłem dochodów było złoto i srebro sprowadzone z kolonii. Jednak wydatki rządu rosły, co zmusiło monarchów do pożyczania pieniędzy w innych krajach. Jednak pożyczki te nie były spłacane co w ostateczności doprowadziło do kilkakrotnego ogłoszenia niewypłacalności. Brak systematycznej polityki gospodarczej odzwierciedla historia takich dziedzin działalności gospodarczej jak produkcja zbóż i tkanin. Poprzez złą politykę Hiszpania od eksportera zboża i tkanin stała się ich importerem. Nie stwarzano również zachęty do rozwoju handlu między koloniami. A gdy przemysł hiszpański zaczął chylić się ku upadkowi, ożywiło to tylko popyt na produkty europejskich rywali Hiszpanii