1.Homeostaza procesów energetycznych i ich zmienność w czasie treningu.

Homeostaza jest to stan równowagi dynamicznej procesów życiowych. Utrzymanie dynamicznej równowagi środowiska wewnętrznego organizmu. Gdy dojdzie do zachowania równowagi między środowiskiem zewnętrznym a wewnętrznym do ponownego jej powstania potrzebne jest współdziałanie większości układów i ośrodków organizmu. Efektem odpowiedniego treningu jest podniesienie homeostazy na wyższy poziom. Bardzo ważne jest dostarczenie organizmowi odpowiednich składników odżywczych.

2.Wykorzystanie superkompensacji w procesie treningu.

Superkonpensacja - to reakcja organizmu po wysiłku podczas której zachodzi wzrost procesów anabolicznych, prowadzących do przetrenowania, lecz także do polepszenia substratów energetycznych i funkcji organizmu. WYKORZYSTANIE SUPERKOMPENSACJI W TRENINGU. -istotne znaczenie przy określeniu przerw między treningiem. -w fazie superkonpensacji mięsień wykazuje największą zdolność do wysiłku. -stanowi informacje o organiźmie kiedy organizm może być ponownie obciążony.

3.Akton mięśniowy jego funkcje i klasy.

Akton to najmniejsza strukturalna część układu mięśniowego. Jest to mięsień jego część lub głowa, których włókna mają jednakowy lub zbliżony przebieg względem osi obrotu w stawach ponad którymi przebiega i wykonuje jednakową funkcje.

FUNKCJE AKTONU - to dodatnie i ujemne składowe momentów sił które akton może rozwijać względem osi obrotu w stawach ponad którymi przebiega. Funkcja aktonu zależy od możliwości ruchowych w stawach. Mamy funkcję ruchową w których siły działają niezleżnie od układu nerwowego i Funkcje stabilizacyjną (pierwotną) w której siły działają zależnie od układu nerwowego.

KLASA AKTONU- jest równa liczbie stawów ponad którymi dany akton przejawia swoje funkcje.

4.Koncentryczny, izometryczny i ekscentryczny charakter pracy mięśni.

IZOMETRYCZNY- długość mięśnia jest stała, kąt w stawach nie ulega zmianie, zmienia się napięcie mięśniowe, brak ruchu Mm=Mz

KONCENTRYCZNY- długość mięśnia ulega skracaniu, kąt w stawach zmniejsza się zmienia się napięcie. Mm>Mz

EKSCENTRYCZNY- długość mięśnia ulega rozciągnięciu kąt w stawach zwiększa się Mm<Mz

5.Czynniki wpływające na siłę mięśni.

Jest to masa ciała- płeć- wiek

Czynniki wewnętrzne; przekrój fizjologiczny mięśnia, naprężenie mięśnia, długość włókien mięśniowych, liczba pobudzanych jednostek motorycznych, synchronizacja i częstotliwość pobudzeń.

Czynniki zewnętrzne: rozgrzewka, staż treningowy, rodzaj treningu, faza rocznego cyklu treningowego, składowe obciążenia treningowego, czas po treningu.

Siła mięśniowa - jest funkcją naprężenia, przekroju fizjologicznego, liczby pobudzonych jednostek motorycznych, długości mięśnia, prędkości skracania mięśnia.

Rodzaje włókien mięśniowych : FTG - szybkokurczliwe glikolityczne FTGO- szybko kurczliwe glikolityczno tlenowe STO wolno kurczliwe tlenowe.

6.Efekt siłowy jednostek motorycznych pobudzonych szeregowo i równolegle.

Jednostka motoryczna - to zespół włókienek mięśniowych unerwionych przez jeden akson komórki nerwowej rdzenia nerwowego. Działa na zasadzie wszystko albo nic jeśli zostanie przekroczona wartość progowa.

Pobudzenie równoległe - wszystkie włukna pobudzone jednocześnie -duża siła szybki spadek.

Pobudzenie szeregowe włókna pobudzone stopniowo - mniejsza siła dłuższy spadek.

7.Zmiana mocy człowieka w funkcji czasu

W biomechanice zmiana mocy w funkcji czasu jest charakterystyką wytrzymałości. Miarą wytrzymałości jest współczynnik kierunkowy równania prostej regresji opisującej zmiany mocy w funkcji czasu. Wartość rozwijanej mocy zależy od źródeł energetycznych, które znajdują się prawie wyłącznie w mięśniach lub są do nich dostarczane. Największa moc rozwijana jest podczas wysiłków krótkotrwałych wykorzystujące ATP. Natomiast przy dłuższych wysiłkach jest spadek mocy ale większa wytrzymałość.

8.Wpływ czasu reakcji i mocy mięśni na prędkość ruchu człowieka.

Ocenia się na podstawie 3 parametrów: czasu reakcji, prędkości ruchu i częstotliwości.

Czas reakcji - płynie od t=t1 + t2 + t3 + t4. T1- umiejętność koncentracji. T2- koordynacja nerwowo mięśniowa. T3- zależy od Fm, pokonania bezwładności ciała przy zapoczątkowaniu ruchu, szybkości skracania się mięśni. T4- przebieg bodźców wzdłuż włókien nerwowych zależy od grubości nerwów. Prędkość ruchu, częstotliwość - na te parametry wpływa moc mięśni

9.Znaczenie prawa Hilla dla oceny dynamiki ruchów człowieka.

(F + a)v = b(Fmax - F) F - bieżąca wartośc siły mięśnia, V - prędkość skracania, Fmax - wartość siły mięśnia, a,b - stałe współczynniki.

Hill zbudował model skracania mięśnia wyizolowanego. Jego równanie wynikało z bilansu energetycznego. Przy skracaniu izotonicznym prędkość skracania mięśnia zmniejsza się hiperbolicznie wraz ze wzrostem obciążenia. Celem tego ćwiczenia jest wyznaczenie charakterystyk biomechanicznych pojedynczych zespołów mięśniowych w warunkach dynamiki polegających na:

-Pomiarze prędkości kątowej funkcji zewnętrznego obciążenia

-pomiarze mocy rozwijanej przez grupy mięśni.

Dwie osoby mogą osiągnąć taką samą moc, ale jedna z nich może osiągnąć ją z większą prędkością przy użyciu mniejszej siły a druga osoba może osiągnąć tą samą moc z większą siłą przy mniejszej prędkości.

10 Związek między częstotliwością treningu i przyrostem siły mięśniowej.

Trening wciągu dnia jest najbardziej efektywny. Trening codzienny- największy przyrost siły, co drugi dzień- 80% treningu codziennego, dwa razy w tygodniu- 60% treningu codziennego, raz w tygodniu 30% treningu codziennego. Raz na dwa tygodnie nie przynosi rezultatu. Trening częstszy niż 1 na dzień jest mniej efektywny. Zbyt częsty trening może doprowadzić do przetrenowania.

11.Moc ćwiczenia i jej wpływ na efekt treningu siły.

MOC- jest zmianą intensywności w treningu - od niej zależy wysoki poziom cech fizycznych. Im większa intensywność tym większy przyrost siły intensywność zależy od objętości (czas trwania treningu). Pod koniec okresu treningowego należy zwiększyć intensywność treningu a zmniejszyć czas trwania.

12. Warunki zachowania równowagi w statyce oraz wyliczanie momentu sił.

W warunkach statycznych suma sił w układzie jest równa 0 ∑=0

Aby ciało zachowało równowagę muszą być spełnione dwa warunki;

1.Wszystkie działające siły na ciało muszą równać się zero - dotyczy ruchu postępowego. ∑F=0 v=0

2.Suma momentów sił w ruchu obrotowym równa się zero ∑mz=0 w=0 M=F*r

13 Warunki sterowania równowagą ciała.

Równowaga stała - występuje wówczas gdy środek ciężkość znajduje się pod płaszczyzną przyłożenia siły reakcji (zwisy)

Równowaga chwiejna - występuje wówczas gdy środek ciężkości ciała znajduje się nad płaszczyzną przyłożenia siły reakcji (podpory)

Równowaga obojętna - występuje wówczas gdy przez środek ciężkości przechodzi płaszczyzna przyłożenia siły reakcji.

Aby utrzymać równowagę ciała należy:

-wytworzyć moment siły obciążającej, tak aby powrócić do stanu równowagi.

-osoba utrzymująca równowagę musi wyprzedzać tworzenie momentów sił przed procesem wychylenia S.C.

14.Rytm chodu i biegu oraz fazy kroku.

Faza chodu

-faza jednopodporowa

-Faza dwupodporowa

Średnia częstotliwość chodu wynosi f= 90 +- kroku/min, f= 1,5 Hz, kąt st. bioder= ok. 30º

Faza biegu

-faza jednopodporowa

-faza lotu

f= 190 +- 30 kr/min chód przechodzi w bieg.

Średnia częstotliwość kroku. F= 4,5 Hz

Czas jednego kroku = o,22s, kąt stawu biodrowego = ok. 90º

Fazy kroku; noga wolna

-tylne wahadło

-moment pionu

-przednie wahadło

Noga oporowa;

-postawienie stopy

-moment pionu

-odbicie.

Praca mięśni.

Prawo D. Alemberta. G + Fi - Fm + T + Rp = 0 suma wszystkich sił = 0

Siły reakcji ( chód )

Siły reakcji ( bieg )

15.Kryteria oceny poszczególnych faz skoków.

Podstawowym kryterium jest wynik, droga - w skoku w dal, Wysokość - w skoku wzwyż

Składowe (fazy) skoku - Rozbieg, Odbicie, Lot, Lądowanie.

16.Wartość siły reakcji podczas odbicia w dal i wzwyż

W dal: Prędkość pionowa zależy od siły reakcji

17. Znaczenie kątów: ataku wyrzutu i szybkości w rzutach na odległość.

Kąt szybowania - kąt zawarty między osią długą przybory a poziomem.

Kąt ataku (beta) - zawarty między osią długą przyboru a wektorem prędkości.

Kąt wyrzutu (alfa) - zawarty między wektorem prędkości a linią poziomą.

Przy kuli brak kąta ataku - bo niema osi długiej.

Kąt (beta) - dysk 12°, oszczep 8°

Kąt (alfa) - kula 38-42°, dysk 36-38°, oszczep 37-39°, młot 44°.

17.Biomechaniczne kryteria postawy ciała.

Postawa ciała zależy od budowy szkieletu, napięcia mięśni. Powinna zapewniać możliwie dużą równowagę ciała, możliwie szybki ruch w dowolnym kierunku, powinna być jak najmniej męcząca. Dobrą stabilność uzyskujemy podczas szerokiego ustawienia stóp.

18.Kryteria oceny uderzeń w grach i sportach walki.

Kryterium - miara i ocena

1 Celność, 2 zaskoczenie przeciwnika, 3 Przekazanie pędu.

Ad1

Celność - skierowanie uderzenia (rzutu) w miejsce zaliczeń przez sędziów i aktualnie najtrudniejsze do obrony. Miarą celności jest przestrzeń [m]

Celność zależy od techniki, równowagi własnego ciała, ruchu w jednej płaszczyźnie, oceny położenia, odległości, dużej powierzchni części uderzającej, rotacji piłki.

Celność

Rotacja

Rotacja

Rotacja

Ad2. Zaskoczenie przeciwnika

Zaskoczenie - to skierowanie uderzenia (rzutu) w czasie najmniej spodziewanym przez przeciwnika co powoduje wydłużenie czasu jego ruchu. Miarą zaskoczenia jest czas [s].

T1 - czas ruchu A

T1 - czas reakcji B

T2 - czas ruchu B

T2 - czas reakcji A

T3 - czas ruchu A

T3 - czas stracony dla B

T4 - czas reakcji B

T5 - czas ruchu B

Ad3. Przekazywanie pędu. m1 V1 = m2 V2

Zasada zachowania pędu mn (Vn1 - Vn2) = mp (Vp2 - Vp1)

mn - masa części uderzającej max

Vn - predkość masy uderzającej 1- przed uderzeniem max 2 po uderzeniu min.

mp - masa piłki, przeciwnika, = const.

Vp - prędkość piłki.

KOORDYNACJA

-Koordynacja ruchu to współdziałanie mechanizmów fizjologicznych, głównie nerwowo mięśniowych, które zapewniają wykonanie realnego ruchu zgodnie z Programem Ruchu.

-Sterowanie ruchami (obieg informacji) odbywa się w układzie otwartym (sprzężenie proste) lub zamkniętym (sprzężenie zwrotne).

W procesie sterowania istotnym kryterium jest stała czasowa - jako wartość czasu w którym taki proces może być zrealizowany.

Koordynacja - sterowanie w układzie otwartym.

Układ sterujący (regulator) Układ sterowany (regulowany)

X - sygnał sterujący, informacja,

Z - zakłócenie

Y - wynik

INFORMACJA - to treść sygnałów odbieranych, przetwarzanych i przekazywanych przez urządzenie sterujące.

SPRZĘŻENIE PROSTE - to przekazywanie informacji od urządzenia sterującego do urządzenia sterowanego

SPRZĘŻENIE ZWROTNE - to mechanizm kontroli i sterowania następnym działaniem na podstawie informacji z poprzedniego działania.

Koordynacja sterowanie w układzie zamkniętym.

Układ sterujący Układ sterowany

U - informacja zwrotna od X po zadziałaniu Z, jako podstawa do korekty.

Koordynynujemy (sterujemy):

-czasem (t) -kiedy (bodziec nerwowy)

-przestrzenią (s,L) -który mięsień

-siłą (F = m a) -ile włókien mięśniowych

Pierścień ruchowy Bernsteina

-Czas obiegu informacji od receptora do efektora wynosi wg N.A. Bernsteina ∆t = 00,7 - 0,12s. Proces sterowania cyklicznego przebiega więc z częstotliwością 8 - 14 Hz

-Taką częstotliwość ma rytm L w EEG i tremor mięśniowy

-jest to częstotliwość dolnej granicy słyszalności dźwięków i górnej rozpoznawalności pojedyńczych obrazów.

Uwzględniając ∆t i związane z tym możliwości sterowania ruchami można wyróżnić trzy rodzaje ruchów

-t ruchu < 0,1s - ruchy mimowolne (odruchy) sterowanie na poziomie rdzenia kręgowego bez sprzężenia zwrotnego,

-t ruchu = 0,1-0,2s - ruchy balistyczne, są sterowane ante factum, nie można sterować w czasie ruchu.

-t ruchu > 0,2s - ruchy ciągłe sterowane in facto podczas wykonania, na bieżąco wprowadzane korekty, wykorzystanie sprzężenia zwrotnego.

Fazy kształtowania nawyku ruchowego

FAZA	CO obserwujemy?	Jak do tego dochodzi?	Dlaczego tak jest?
I	Ruchy sztywne	Irradiacja pobudzenia	Pokonanie nadmiernej liczby stopni swobody. Opanowanie przestrzeni
II	Nadmierna ruchliwość	Koncentracja pobudzenia	Poszukiwanie optymalnej techniki ruchu wykorzystanie stopni swobody i sił zewnęt. Opanowanie czasu
III	Płynność ruchu	Automatyzacja i stabilizacja	Podświadome wykonanie ruchu Działanie taktyczne Mimika, symbolika.

Poziomy konstrukcji ruchu.

	Układ nerwowy	Rdzeń ruchu
A	Jądro czerwienne	Odruchy postawa
B	Wzgórze wzr. Gałka blada	Lokomocja
C	Układ piramidowy c. prążkowane	Wszystkie ruchy

D Pł. Ciemien p. przedruch Technika taktyka

E Ośrodki korowe Dział na symbolach.

Zalecenia do nauczania techniki ruchu:

1.Podawanie poleceń w kategoriach przestrzeni czasu.

2.Kolejność akcentów wykonania: Zapoznaj się z ćwiczeniem ogólne wyobrażenie ruchu (D) a następnie doskonalenie szczegółów, opanować ruch poprawny w przestrzeni, w zwolnionym tempie (I faza). Opanować ruch poprawny w czasie odpowiedni rytm, prędkość, przyspieszenie (II faza). Doskonalić technikę działania, wyraz ruchu obserwację otoczenia, wybór wariantu technicznego i taktycznego (III faza)

3.Stosować różnorodność ćwiczeń

4.Ćwiczenia pomocnicze doprowadzać do II fazy kształtowania nawyku ruchowego (nadmierna ruchliwość)

5.Nie kopiować techniki mistrza

6.Wykorzystać do maksimum swoje cechy indywidualne (budowa ciała, predyspozycje zdolności.)

7.Początkującym pokazać i tłumaczyć jak ten ruch wygląda i jak go należy wykonać a zaawansowanemu stawiać zadanie ruchowe i podpowiadać warianty rozwiązań.

6

---