10.03
I okres prekursorów i Heleny Radlińskiej
jest to okres różnorodnych wpływów ze strony nauk społecznych, rozwijających się w tym okresie
syntetyczne ujęcie pedagogiki społecznej odnajdujemy w pracach Radlińskiej „ Stosunek wychowawcy do środowiska społecznego”- pierwsza praca Radlińskiej poświęcona pedagogice społecznej
II okres ( 1945- 1989 )- pedagogika społeczna PRL-u
1950- likwidacja pedagogiki społecznej
1954- śmierć Radlińskiej
1957- utworzenie Katedry Pedagogiki Społecznej w Uniwersytecie Warszawskim
1961- reaktywowanie Katedry Pedagogiki Społecznej w Uniwersytecie Łódzkim
główny kierunek badań- pedagogika środowiskowa
działy zainteresowań:
wychowanie pozaszkolne
kształcenie permanentne
oświata dorosłych
praca kulturalno- oświatowa
rekreacja
czas wolny
praca socjalna
pedagogika społeczna- to działalność wychowawcza w środowisku- teoria i praktyka
działania społeczne ( pomoc, kompensacja, opieka, profilaktyka, wsparcie ) odbywają się w środowisku społecznym ( naturalnym, społecznym, kulturowym )
realizacja działań odbywa się za pomocą takich metod jak: metoda indywidualnych przypadków ( dla jednostki ), pracy z grupą ( dla grupy społecznej ) oraz metodą organizacji środowiska ( dla instytucji )
ukierunkowanie działania społecznego poprzez: pracę socjalną, pracę opiekuńczą, edukację zdrowotną, animację społeczno- kulturalną; w celu przekształcania, modernizowania i organizowania
pedagogika społeczna i inne nauki- pedagogika ogólna, filozofia, socjologia, psychologia, polityka społeczna, teoria wychowania, kryminologia i wiktymologia ( 10 lat współpracy )
Rozwój szkół pedagogiki społecznej ( po 1945 r. )
Helena Radlińska- kierunek badań- opiekuńczo- pomocowe
Szkoła łódzka- związek personalny i problemowy
A. Kamiński, I. Lepalczyk, J. Chałasiński
Kierunek- praca socjalna, E. Marynowicz- Hetka
Szkoła warszawska- H. Radlińska, uczeń R. Wroczyński
związek personalny, odmienność problemowa
T. Pilch, A. Kelm- Przecławska, M. Winiarski, W. Theiss, B. Smolińska- Theiss, J. Szmagalski
Badania- praca opiekuńcza, oświata dorosłych, polityka oświatowa
Szkoła poznańska- F. Znaniecki- wybitny socjolog, dzieła: „Chłop polski w Europie i Ameryce”, „ Socjologia wychowania”
S. Kowalski- uczeń Znanieckiego
Z. Kwieciński, W. Dykcik, T. Frąckowiak, J. Modrzewski
Nurty badawcze- socjologia wychowania, edukacja środowiskowa, teoria i aksjologia pedagogiki społecznej
Szkoła bydgoska- R. Wroczyński, E. Trempała
uczniowie- K. Marzec- Holka, M. Cichosz, M. Deptuła, M. Kuchcińska, Bezwińska, Lepert
nurt badań- klasyczne, opieka, kompensacja, wychowanie środowiskowe
współczesne prace socjalne, pomoc społeczna, marginalizacja, ubóstwo, bezrobocie, kapitał społeczny, modernizm środowiska wychowawczego
5. Szkoła katowicka- Radziewicz- Winnicki ze szkoły S. Nowaka- socjologia klasyczna pedagogika społeczna, współczesne teorie modernizmu społecznego
Ewa Syrek- edukacja zdrowotna
Ewa Jarosz- ochrona dziecka
Ewa Wysocka- młodzież w kryzysie i diagnoza
A. Nowak- patologie społeczne, niepełnosprawni
6. Pozostałe ośrodki akademickie
Olsztyn UWM ( Uniwersytet Warmińsko- Mazurski )- prof. S. Kawula, prof. A. Oblubiński, prof. E. Kantowicz
Białystok UB- prof. Nikitorowicz, prof. J. Izdebska
Szczecin USZ- prof. B. Kromolicka ( brak szkoły )
Opole UO- prof. J. Brągiel
Kielce UPH im. Kochanowskiego ( Uniwersytet Przyrodniczo- Humanistyczny )- B. Matyjas
Brak badań i szkoły- Wrocław, Kraków, Rzeszów
Geneza pedagogiki społecznej w Europie
Adolf Diesterveg- wprowadził do literatury termin pedagogiki społecznej ( w książce „Przewodnik do kształcenia nauczycieli niemieckich” ), widział klasowe utrudnienia w dostępie do szkół
Mary Richmond- dokonała przewrotu w opiece społecznej poprzez „unaukowienie dobroczynności”, przekształciła filantropię w służbę społeczną, realizowaną przez fachowy personel, wykształciła pracowników, założyła pierwszą uczelnię „Służb pracowników socjalnych” ( w Nowym Jorku )
Alice Salomon- rozwijała ideę Mary Richmond, napisała „Soziale diagnosis”, założyła szkołę pracowników socjalnych ( w Berlinie )
Adolf Busemann- opracował teorię pedagogiki środowiska
Stanisław Szacki- orędownik wychowania związanego z ulepszaniem środowiska, wg niego ulica to otoczenie społeczne
polscy reprezentanci- Karpowicz, Abramowski, K. Libet, J. Śniadecki, Krzywicki, H. Kołątaj, S. Staszic, H. Radlińska ( przejęła od teoretyków niemieckich nazwę pedagogika społeczna, społeczny punkt widzenia procesów wychowawczych, a także rozszerzyła pojęcie na wielorakie instytucje społeczne