10. CHARAKTERYSTYKA SYTUACJI WYCHOWAWCZEJ WG KRYSTYNY ABLEWICZ
Podstawowym założeniem sytuacji wychowawczej jest obecność dwóch osób - człowieka dorosłego i dorastającego. Sytuacja wychowawcza występuje pomiędzy tymi osobami. Wychowanek wysyła sygnał, „mówi”, a wychowawca słucha i odpowiada.
Człowiek staje się wychowawcą zanim wybierze zawód, bo bycie wychowawcą rodzi się w chwili spotkania z bezradnością dziecka.
Kryterium przeobrażające zwykłą sytuację w wychowawczą, to moment bycia odpowiedzialnym za druga osobę.
Sytuacja wychowawcza nie odbywa się, gdy chcemy drugiego człowieka zmienić, lecz gdy czujemy się za niego odpowiedzialni.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ to słuchanie tego, co dziecko mówi i odpowiadanie na to.
OD - POWIEDŹ
Dorosły jest postawiony w sytuacji wychowawczej wobec każdego dziecka i młodego człowieka - jest to tzw. odpowiedzialność zastępcza.
Więź między wychowawcą a wychowankiem powstaje na mocy intencjonalności.
Ważna w sytuacji wychowawczej jest relacja „diady” - zwrócenie się do drugiego człowieka i mówienie, że to właśnie o niego mi chodzi. Wychowawca samą swoją obecnością coś znaczy dla wychowanka. Bardzo ważne są momenty, gdy to nie my wybieramy, lecz gdy nas wybierają. Możemy przez to doświadczyć siebie jako byt dla drugiego.
To nie pedagog wybiera wychowanka, tylko to do pedagoga dociera jakiś sygnał ze strony wychowanka. Wybranie oczekuje wzajemności. Jest to odpowiedź dorosłego na oczekiwanie bycia wybranym, które wypływa ze strony dziecka.