WYKŁAD V - 16.11.2010
Skład atmosfery - wyróżnia się 3 rodzaje atmosfery:
Pierwotna atmosfera: hel, wodór, argon, CO2, azot, metan, amoniak; dominacja gazów słonecznych, pierwotna atmosfera nie mogła się długo utrzymać, ponieważ gazy były lekkie i uciekały w przestrzeń kosmiczną;
4,6 - 4,2 Ga
Druga atmosfera: para wodna, CO2, azot, metan, amoniak; 4,2 - 2,2 Ga
Trzecia atmosfera (obecna): azot, tlen, CO2 i gazy szlachetne
Skład obecnej atmosfery:
N2 - nie bierze udziału w żadnych istotnych reakcjach z minerałami, podobnie jak Ar, Ne, Kr i Xe
Obieg O2, CO2, CH4, H2, C2O i CO zależny jest od czynników biologicznych
Źródła H2S/SO2, NH3, NO/NO3 - mają charakter mikrobiologiczny
Cykle H2O, O3, He i Rn - zależą głównie od procesów fizyko-chemicznych
Atmosfera druga:
Warunkiem istnienia atmosfery NH3-CH4 jest obecność stałego źródła H2, potrzebna do odnawiania NH3 i CH4
Amoniak jest nietrwały w promieniowaniu UV
Metan w wysokiej temperaturze ulega przemianie na wodę i CO2
Dane o izotopach węgla wskazują, że w prymitywnej atmosferze istniała całkowita przewaga CO2
Przy braku źródła H2 silnie redukcyjna atmosfera z dużą ilością CH4 i NH3 ulegałaby szybkiej degradacji, a dominującą rolę objęłyby CO2, N2 i CO
Wskutek ubytku NH3 para wodna traci ochronę przed fotodysocjacją
Rozkład H2O i uwalnianie O2 powoduje dalszą przemianę CH4 na CO2 i CO
Dowody wskazujące na redukcyjny charakter drugiej atmosfery:
Detrytyczny uraninit i piryt:
UO2 i FeS2 - zlepieńce starsze niż 2,1 - 2,3 Ga. UO2 powinien przeobrazić się w U3O8 i inne tlenki, gdyby w atmosferze występował He
Wysoki stosunek FeO/Fe2O3:
Produkty wietrzenia i cementy wskazują na przewagę Fe2+ nad Fe3+; udział Fe2+ wzrasta w coraz starszych skałach osadowych
Wysoki stosunek greenalit/glaukonit:
Glaukonit rzadki jest w skałach starszych niż 1,0 Ga, najczęściej wskazuje stosunek Fe2+/Fe3+ jak 1 do 7. Greenalit - skały przedfanerozoiczne, będące najczęstszym krzemianem żelaza w żelazistej formacji Gunfit - 2,0 Ga.
Wysoki stosunek Mn/Fe - wysoka proporcja w prekambryjskich formacjach żelazistych
Niski stopień utlenienia europu i ceru - Eu2+ - skały osadowe chemiczne archaiku i proterozoiku, w młodszych osadach znacznie uboższy
Brak heterocyst u sinic - wiążą azot w warunkach beztlenowych, redukcja azotu do amoniaku przy pomocy nitrogenazy. Tlen hamuje działanie nitrogenazy. Heterocysty nie prowadzą równolegle procesu fotosyntezy (2 Ga temu - pojawienie się heterocyst - wobec czego wtedy musiała się rozpocząć atmosfera tlenowa).
Atmosfera tlenowa - 2,0 Ga. Źródła tlenu:
Fotodysocjacja wody - H2O pod wpływem promieni UV rozpada się na ½ H2
i O2-; na każde 106 moli O2 z fotosyntezy przypada 1 mol z fotodysocjacji. Samoograniczane tempa fotodysocjacji - wzrost ilości O2 zwiększa absorpcję UV i zmniejsza fotodysocjację.
Redukcja krzemianów - oddziaływanie silnie redukcyjnych gazów na krzemiany lub węglany pochodzenia magmowego.
Fotosynteza: CO2 + H2O O2 + H2O + CH2O; wytwarzanie tlenu tą drogą wymaga istnienia molekularnego O2 w środowisku. Stromatolity reprezentujące fotosyntezę glonową znane są od 2,8-2,7 Ga temu (kompleks Bulawayo). 3,0 Ga - Pongola. 3,5 Ga - Pilbara.
Tlen dostał się do atmosfery dopiero po wysyceniu wody i środowiska wodnego tlenem, musiał zatem powstać już wcześniej.
Atmosfera tlenowa:
Powszechne występowanie BIF
Ostatnie występowanie skał okruchowych z uraninitem
Pierwsze heterocysty
Występowanie czerwonych osadów lądowych
Powszechne występowanie glaukonitu
Przewaga Fe3+ nad Fe2+ 2,0 Ga
Geneza oceanów:
Ocean wywodzi się z wnętrza Ziemi
3 sposoby wzbogacania w wodę - czyli jak powstało 1,37 x 109 km3 wody oceanicznej - KONCEPCJE:
A - woda pojawiła się w 1 Ga od powstania Ziemi w prawie tak dużej ilości, jak jest obecnie - UWAŻA SIĘ ZA SŁUSZNĄ
B - woda tworzy się nieustannie - wciąż jej przybywa
Woda pojawiła się później, na początku fanerozoiku
obecnie powstaje nowa woda - juwenilna - charakterystyczny skład wskazuje na to, że nie jest to woda uczestnicząca w obiegu ogólnym
Proces powstania wody proces stopniowego odgazowania wnętrza Ziemi:
wzbogacenie wody oceanicznej w 3He względem atmosferycznych proporcji 3He/4He. Nadmiar 3He jest spowodowany uchodzeniem do wody pozostałości pierwotnego 3He:
3He - strefy ryftowe
20Ne - wskaźnik neonu pierwotnego, wzbogacone nim wody w ekshalacjach wulkanicznych, grzbietach oceanicznych
129Xe - produkt rozpadu nieistniejącego na Ziemi 129I
Przesłanki, c.d.
Wzbogacenie bazaltów morskich, które uległy serpentynizacji i u. morskiej w bor - mimo, że jest odprowadzany przez minerały ilaste, w wodzie morskiej jest go 4 ppm, a w słodkiej 0,01 ppm
Obecność tzw. słonecznych pierwiastków w wodach juwenilnych (Ne, Ar, Kr, He, H, Te) wskazują, że obecna atmosfera jest ...
Woda wydobywająca się na powierzchnię Ziemi przez odgazowywanie jej wnętrza pochodzi ze źródeł:
Bazaltów lądowych - 0,5% objętości
1 km3 - objętość tworzących się rocznie bazaltów - wulkanizm
0,005 x 109 km3 wody przez miliard lat
0,0175 x 109 km3 w ciągu 3,5 Ga
bazaltów oceanicznych
200 Ma - najstarsze dna oceaniczne
287,3 x 106 km2 - powierzchnia den oceanicznych
10 km - grubość skorupy oceanicznej
Co 1 Ga zachodzi pięciokrotne odnowienie podłoża dając łącznie
14,365 x 109 km3 bazaltu 0,5% tej objętości daje 0,071 x 109 km3 wody co miliard lat, a 0,25 x 109 km3 przez ostatnie 3,5 Ga
1,4 x 109 km3
0,25 x 109 + 0,0175 x 109 = 0,2675 x 109 km3
Dowody na wczesne katastroficzne odgazowanie:
Inkluzje w berylach - 40Ar i 3He w berylach młodszych od 1 Ga są o rząd wielkości niższe niż w starszych od 2,5 Ga
Wartości 87Sr/86Sr w archaicznych węglanach są podobne do wartości w płaszczu (~ 0,703), w skałach młodszych proporcje te wynoszą ~ 0,720
Większy udział 40Ar niż 36Ar lub 38Ar w obecnej atmosferze - nadmiar 40Ar w skałach prekambryjskich ultrazasadowych wynika z ich nagłego odgazowania
Wielkie bombardowanie:
Wczesny Układ Słoneczny ulegał częstym kolizjom z kometami, meteorytami
Ostatnie takie wydarzenie miało miejsce 4,1 Ga
Nagłe odgazowanie skutkowałoby raptownym osiągnięciem równowagi chemicznej na poziomie obserwowanym obecnie.
60% skorupy kontynentalnej powstało w archaiku.
Objętość oceanu znajdowała się w stanie równowagi przez ostatnie 2,5 Ga.
Objętość skorupy kontynentalnej i oceanicznej wzrosły gwałtownie w archaiku.
Gwałtowne odgazowanie mogło być spowodowane bombardowaniem gdzie przetopiona została skorupa ziemska, która została odgazowana.