Najstarsza skorupa kontynentalna datowana jest na na 3,48-3,42 Ga, przez intruzję TTG (tonalit, tonthenit, granodioryt) oraz sekwencję Warrawoona
Jest to tarcza wschodniej Pilbary, znajduje się w NW Australii.
Skorupa kontynentalna powst. przez oddzielenie się od skorupy oceanicznej. Początkowo był płaszcz, który został rozdzielony. Granodioryty kwaśne z tego względu że były lżejsze uniosły się ku górze, a ciemne maficzne (np. eklogity) skały ze wzg. na swój ciężar właściwy stworzył tzw. pióropusze w płaszczu. W ten sposób oddzieliły się skorupy:
zbudowane z zasadowych skał (eklogitów) skorupy oceaniczne oraz kwaśne granodioryty-skorupy kontynentalne.
Dzisiejsza skorupa oceaniczna jest podobna do pierwotnej skorupy oceanicznej, która jest stabilna i zbudowana z eklogitów.
Sekwencja warrawoona powstała w głębokiej wodzie do wieku 3520Ma a od 3480Ma powstawała w płytkiej wodzie. Reprezentowana jest przez (od spągu) bazalty, czerty, bazalty (lawy) poduszkowe, ultramaficzne skały i żyłę gabrową reprezentuje protoskorupę oceaniczną. Dowodem na to są właśnie lawy poduszkowe i czerty.
Następnie doszło do spłycenia zbiornika i powstały dolomity oraz kwaśne wulkanity, co reprezentuje nam skorupę kontynentalną.
Cała sekwencja Warrawoona jest nazwana pasmem zieleńcowym, ze wzg. na swoje podłoże.
Pasma zieleńcowe są reprezentowane przez, np. sekwecję Warrawoona. W swoim podłożu posiada protoskorupę oceaniczną a niej protoskorupę kontynentalną, która powstała w wyniku ekspansji skorupy oceanicznej.