Prasa Prestiżowa w Niemczech-

- krótka charakterystyka zamiast wstępu

Niemcy posiadają jeden z najlepiej rozwiniętych rynków prasowych w Europie. Ale z pośród imponującej liczby dzienników, tylko 7 ma charakter dzienników ponad regionalnych. Są to „ “Die Welt”, „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, „Süddeutsche Zeitung”, „Frankfurter Rundschau”, “die tageszeitung”, “Handelsblatt”, “ Der Union”. Należą one również do prasy prestiżowej. Nie mają one jakiegoś imponującego nakładu, ale ich pozycja na rynku prasowym nadal jest silna. Cieszą się uznaniem opinii publicznej tak w Niemczech jak i poza ich granicami. Adresowane do wykształconego kręgu odbiorców, tzw. Przywódców opinii, pełnia rolę jednego z ważniejszych środków edukacji politycznej, ekonomicznej i kulturalnej. Same określają się mianem gazet interpretacyjnych, przynoszących nie tylko pełną informację o wydarzeniach, ale komentujących je pogłębioną publicystyką.

„Süddeutsche Zeitung”( w skrócie „SZ”) to jeden z największych dzienników niemieckich, wydawany w Monachium. Mimo że tytuł dosłownie znaczy „ dziennik południowych Niemiec”, „SZ” jest czytany przez większość Niemców (ponad milion czytelników dziennie) i może się poszczycić stosunkowo wysokim nakładam zagranicą. Ma charakter liberalny. Niektórzy nawet twierdzą, że dziennik jest jedyną opozycją dla CSU (Unia Chrześcijańsko-Społeczna), która sukcesywnie od 1949 roku wygrywa na Bawarii. Wydawcą jest Süddeutscher Verlag.

„Süddeutsche Zeitung” narodził się 6 października 1945 roku, pięć miesięcy po II wojnie światowej. Był on pierwszym dziennikiem, który otrzymał licencje od amerykańskich władz okupacyjnych. Pierwszy numer ukazał się jeszcze tego samego wieczora.

Wydanie narodowe ma 4 sekcje:

• Polityka

• Kultura

• Ekonomia Budynek redakcji

• Sport

Wydanie sprzedawane w Monachium i okolicach zawiera dodatkowo specjalny dodatek lokalny.

Wielu znanych niemieckich dziennikarzy pracuje, bądź pracowało w „SZ”. Miedzy innymi Herbert Prantl, Hans Leyendecker- bardzo dobrze znany dziennikarz śledczy., Marti Suβkind oraz Giovanni di Lorenzo, który przyczynił się do powstania w dzienniku „3 strony”(od 1994-1998 cała strona poświecona dokumentom).

Pierwsza strona to także wizytówka „SZ”. Znajduję tu zawsze główny artykuł, publikowany anonimowo. W Niemczech się mówi, że właśnie od tego artykułu każdego dnia zaczyna się szum w mediach elektronicznych. W poniedziałki w czytelnicy monachijskiego dziennika otrzymują 16 - stronicowy dodatek z artykułami z „New York Timesa”. Ponadto we wtorki dołączany jest przewodnik telewizyjny, w czwartki przewodnik weekendowy (tylko do dodatku lokalnego), w piątki magazyn, a sobotę dodatek charakteryzujący się długimi artykułami i krótkimi opowiadaniami na weekend. Jak na razie nie ma niedzielnej wersji tego dziennika, ale ma się ona niedługo pojawić. Wydawca Süddeutscher Verlag potwierdził doniesienia na ten temat i zdradził, że ostateczna decyzja zostanie podjęta jeszcze w tym roku. Niedzielne wydanie gazety będzie dostępne w Bawarii na początku 2007 r. w początkowym nakładzie 150 tys. egzemplarzy. Projekt koordynuje Dominik Wichmann, odpowiedzialny dotychczas za piątkowy magazyn dołączany do Süddeutsche Zeitung.

Jesienią 2004 roku „SZ” uruchomił Süddeutsche Bibliotehek. Każdego tygodnia była wydawana jedna z 50 najsławniejszych powieści XX wieku i była ona dostępna w każdym kiosku. Później wydawano 50 najbardziej wpływowych filmów na DVD. Od 2005 roku wydawana była seria książek dla dzieci, a z okazji Mistrzostw Świata w piłkę nożną w Niemczech, dziennikarze przygotowali specjalną serię książek na mistrzostwa.

Wynik sprzedaży prestiżowych dzienników w Niemczech:

• wydania od poniedziałku do piątku

• wydanie sobotnie

Jak widać z danych na wykresach „SZ” ma najlepszą pozycję wśród dzienników prestiżowych. Nie tylko fakt najlepszej sprzedaży (również w prenumeracie) świadczy o sukcesie tego dziennika. Należy jeszcze wspomnieć o tym, że „SZ' został uhonorowany nagrodą Brand Award 2006 w kategorii „Best Brand-Enlargement“, liczne nagrody i wyróżnienia przyznawane są również bibliotece „SZ” orz jej dziennikarzom. O sukcesie dziennika jak i i biblioteki świadczy też fakt, że sprzedano ponad 11 milionów książek. Specjaliście także doceniają świetną promocję reklamową oraz jakość dziennika. Mimo wszystko ostatnio pojawiają się doniesienia o sprzedaży gazety. Pięciu z sześciu udziałowców Süddeutscher Verlag, , planuje jej ewentualną sprzedaż w 2007 roku. Kupnem ”Süddeutsche Zeitung” zainteresowane są m.in. dwie niemieckie grupy prasowe: WAZ i Holtzbrinck. Prawo pierwokupu posiada jednak szósty udziałowiec, koncern medialny Südwestdeutscher Medien Holding (SWMH), od 2002 roku właściciel 18,75 proc. akcji Süddeutscher Verlag. W 2005 roku obroty wydawnictwa wyniosły 704 mln euro. Obok ”Süddeutsche Zeitung” należy do niego kilka niemieckich dzienników regionalnych i tygodników.

Süddeutsche Zeitung - w skrócie
Typ	Dziennik-prenumerowany
Wydawca	Süddeutscher Verlag
Data powstania	6 października 1945
Nakład	442,000
Charakter	liberalny

„Die Welt” to niemiecki dziennik liberalno-kosmopolityczny (również konserwatywny, ale bardziej w formie niż tekstach) należący do Axel Springer AG Company. Został założony w Hamburgu w 2 kwietnia 1946 roku przez brytyjskie władze okupacyjne, w miejsce zlikwidowanych prze amerykańskie i brytyjskie władze niewielkich gazet wydawanych dla miejscowych. Od razu stał się jednym z głównych czynników kształtowania opinii i zyskał sporą popularność. Jeszcze w tym samym roku powstała mutacja w Essen, a w 1947 w Berlinie. Miał być dziennikiem obiektywnym. Do lat 90. nad tytułem umieszczony był napis: „Niezależna gazeta ponadpartyjna”

Informacje zawarte w gazecie pochodziły od agencji Reutersa, a redagowali je miejscowi dziennikarze. Mieli oni przedstawiać czytelnikom brytyjski punkt wiedzenia. „Die Welt” był kontrolowany przez Colonela H. B. Garlanda z brytyjskiej armii.

Pierwszym szefem gazety-dyrektorem generalnym był Hans Zehrer- niemiecki pisarz i dziennikarz. Jednak z powodu zbyt wielu różnic z „kierownikami” dziennika zrezygnował z tej funkcji, a jego miejsce zajął Rudolf Kustermeier.

W 1949 roku średni nakład przekroczył 1 milion egzemplarzy we wszystkich trzech wydaniach.

W 1950 Wielka Brytania oddała kontrolę nad dziennikiem władzom niemieckim. A w 1953 gazetę kupił Axel C. Springer - wydawca, milioner z Hamburga, który uniknął partii nazistowskiej i armii. Podczas wojny drukował podnoszące na duchu, romantyczne powieści dla żołnierzy. Po wojnie rozpoczął działalność radiową. Zanim do tego doszło musiał uzyskać pozwolenie od urzędników brytyjskich. Podobno, gdy zapytano go, kogo chce prześladować swoim radiem, Springer odpowiedział, ze kobiety. Tak otrzymał licencje.

Kiedy kupił „Die Welt” stała się największym wydawcą dzienników i czasopism w RFN. A dziennik stał się „okrętem flagowym”, w ramach tak zwanej jakościowej prasy w jego imperium.

Poglądy i cele postawione dziennikowi przez koncern Springera:

• Zdecydowane przeciwstawienie się komunizmowi

• Popieranie liberalizmu politycznego i gospodarczego

• Działania na rzecz zjednoczenia Niemiec

• Działania na rzecz pojednania z narodem żydowskim

• Bezwarunkowe i pełne poparcie Izraela

• Przeciwstawianie się ruchom skrajnym i separatystycznym

Od 1975 wydawano go już w Bonn.

Po upadku muru berlińskiego (1989) „ Die Welt” stał się ponadregionalnym, niemieckim dziennikiem wydawanym w Berlinie.

Od 2002 roku w tej samej redakcji rezydują dziennikarze regionalnego dziennika „ Berliner Morgenpost”. Jeden zespół odpowiada za dwa tytuły. Jego średni nakład wynosi aktualnie ok. 209,000 egzemplarzy i jest dostarczany do ponad 130 krajów. Regionalne edycje ukazują się w Berlinie, Hamburgu, Nadrenii Północnej-Westfalii i Monachium.

„Die Welt” to poważny, prestiżowy dziennik, skierowany do elity świata polityki, biznesu i kultury. Charakteryzuje się żywym stylem z krótkim zdaniami. Jest przejrzysty i klarowny. Najważniejsze fakty umieszczone są na pierwszej stronie. Według dziennikarzy, „Die Welt” to symbol prestiżu przeznaczonego dla inteligentnych, kulturalnych i odpowiedzialnie myślących czytelników. Dziennik jest uważny, wszechstronny, ale i odważny i odpowiedzialny za swoje komentarze. Na uwagę zasługuję fakt, że publicystyka (której jest dość dużo) znajduję się na końcowych stronach. Ponadto oprócz podpisów pod artykułami znajdują się również maile autorów.

Dziennik dzieli się na następujące sekcje:

• Sekcja polityczna

• Sekcja gospodarcza

• Sekcja finansowa

• Sekcja kulturalna

Każdego dnia oferuje wiele wiadomości krajowych, zagranicznych, sportowych, naukowych, ekonomicznych. Ponad to czytelnicy otrzymują różne „wkładki”- np. Szkoła i uniwersytet w poniedziałek, Motoryzacja we wtorek czy Intelektualny świat w sobotę.

Wydawany jest w dwóch formatach A3 oraz w formacie tabloidowym jako „Welt Kompakt”. Jest to pewnego rodzaju miniwydanie przeznaczona dla młodych, bogatych czytelników, którzy nie mają czasu by czytać rozszerzaną wersję. Numer zamykany jest później niż „Die Welt”, więc jest gazeta świeżą i lżejszą również w treści.

W niedziele Niemcy mogą w miejsce prestiżowego dziennika kupić „Welt Am Sonntag” (przeszło ponad 400 egzemplarzy nakładu) ukazuje się od 1948 roku. Pomimo stu stron, daje odsapnąć od poważnego dziennika.

Od 2003 roku „Die Welt” ukazuje się w wersji elektronicznej ( www.diewelt.de ). Na stronie czytelnicy mają darmowy dostęp do bieżących informacji, jak również do archiwum gazet.

Dziennik jest założycielski członkiem Europejskiego Związku Gazet Codziennych, który ma na celu przede wszystkim wymianę informacji międzynarodowych. Oprócz niemieckiego dziennika, do związku należ m.in. The Daily Telegraph (Wielka Brytania), Le Figaro (Francja), ABC (Hiszpania).

Papierowy „Die Welt” przyznaje nagrodę literacką i przedstawia listę 500 największych niemieckich przedsiębiorców.

W Polsce na wzór tego dziennika, Axel Springer wydaje od 18 kwietnia 2006 roku „Dziennik- Polska, Europa, Świat”

Największymi konkurentami „ Die Welt” są „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, „Süddeutsche Zeitung” oraz „Frankfurter Rundschau”. Niestety berliński dziennik jest nieustannie deficytowy.

Die Welt- w skrócie
Typ	Dziennik
Format	A3 + tabloid
Właściciel	Axel Springer AG
Redaktor naczelny	Roger Köppel
Data założenia	Kwiecień 2, 1946
Cena	€1.30 (Pon-Pt), €1.60 (Sob)
Redakcja	Berlin
Charakter	Liberalny

Trochę o wydawcy „Die Welt”……

Wydawnictwo Axel Springer założone w 1946 roku przez Axela Springera jest niekwestionowanym liderem zarówno na niemieckim, jak i na europejskim rynku wydawniczym. Obecnie należy do grona największych wydawnictw w Europie.
Dziennik Bild  czyta codziennie ponad 12,3 milionów Niemców, co plasuje go na pierwszym miejscu wśród najbardziej poczytnych gazet w Europie oraz na pozycji drugiej w skali światowej. Z kolei dziennik Die Welt czytany jest w ponad 130 krajach.
Wydawane przez Axel Springer magazyny cieszą się także olbrzymią popularnością: dwutygodnik Computer Bild jest największym magazynem komputerowym w Europie, zaś tygodnik Bild der Frau to numer jeden w segmencie niemieckiej prasy kobiecej. Z kolei Bild am Sonntag, Welt am Sonntag oraz Euro am Sonntag to popularne tytuły ukazujące się w niedzielę.
Uzupełnieniem bogatej oferty wydawnictwa są magazyny z programem telewizyjnym; tygodnik Hörzu ukazuje się w nakładzie 1,9 mln egzemplarzy.
Axel Springer koncentruje się głównie na działalności wydawniczej, w Niemczech obejmuje przeszło 90 różnego rodzaju tytułów: dzienników (m.in. Bild, Die Welt), czasopism (np. Bildwoche, Computer Bild, Hörzu, Auto Bild, Tvneu, Sport Bild, Bild der Frau, Maxim, Finanzen), pism specjalistycznych wydawanych przy współpracy join-venture z Jahr Verlag (m.in. Foto Magazin, St. Georg, Flieger Magazin, Tennis Magazin) oraz o zasięgu regionalnym (np. Hamburger Abendblatt, Berliner Morgenpost).
Wydawnictwo obecne jest również w segmencie publikacji książkowych, poczynając od beletrystyki, książek fachowych, wydawnictw szkolnych, a na seriach powieści kończąc (Cora Verlag).
Równie prężnie wydawnictwo rozwija się na rynku multimedialnym. Posiada m.in. udziały w stacjach telewizyjnych (ProSiebenSAT1), radiowych (np. Radio Hamburg, Antenne Bayern), studiach telewizyjnych (np. Axel Springer TV, Schwartzkopff TV), firmach internetowych oraz teleinformatycznych (np. Booxtra, www.bild.t-online.de, AS Interactive).
Axel Springer posiada również własne drukarnie oraz firmy kolporterskie.

Axel Springer Polska istnieje od 1994 roku i należy do grona największych wydawców czasopism w Polsce. Axel Springer Polska wydaje wraz z wydaniami specjalnymi ponad 30 tytułów:

• 
  dzienniki (gazety codzienne: Fakt, DZIENNIK Polska Europa Świat)

• społeczno-informacyjny (tygodnik Newsweek Polska)

• biznesowy (miesięcznik FORBES)

• kobiece (tygodnik Pani Domu, miesięczniki: Olivia, Cienie i Blaski, Sekrety Serca oraz dwumiesięcznik Pani Domu Poleca),

• młodzieżowe (miesięczniki: Dziewczyna, POPCORN)

• 
  motoryzacyjne (tygodnik Auto ŚWIAT)

• komputerowe (dwutygodnik Komputer ŚWIAT, Biblioteczka Komputer ŚWIAT, Komputer ŚWIAT Twój Niezbędnik, miesięczniki: Komputer ŚWIAT Ekspert, Komputer ŚWIAT GRY, PLAY, Nowa Dobra GRA)

Importem i dystrybucją prasy zagranicznej w Polsce zajmuje się będąca własnością Axel Springer spółka EuroPress Polska.

„ Wybrane zagraniczne systemy informacji masowej” E. Stasiak-Jazukiewicz, 1996, s.119

IVW Circulationlist 3rdQuarter2006;

„SZ”- badania rynku

CR Media, lipiec 2006

David Wallechinsky & Irving Wallace History of International Newspapers: Die Welt in Germany

Axel Springer (ur. 2 V1912 w Hamburgu, zm. 22 IX1985 w Berlinie)

---