Liryka grecka.
Liryka to nazwa jednego z trzech gatunków literackich (obok epiki i dramatu). Zawiera zasób utworów lirycznych, czy liryków i innych gatunków, które w formie wierszowanej wyrażają uczucia a nie opis. W starożytnej Grecji epoka liryki była zaliczana do muzyki i z muzyką była związana. Nazwa pochodzi od liry - instrumentu strunowego, popularnego w Grecji. Poezja liryczna wywodzi się z muzyki granej na lirze.
Lirycy greccy to:
Tyrtajos ( VII w p.n.e. )
Safona ( VII - VI w p.n.e. )
Anakreon (VI w p.n.e. )
Symonides ( VI - V w p.n.e. )
Tyrtajos pozostał w świadomości ludzi jako symbol poety bojownika, patrioty, głoszącego, że zaszczytnie jest bić się i umierać za ojczyznę. Od jego poezji wziął się i funkcjonuje do dziś termin poezji tyrtejskiej.
Tyrtajos - Rzecz to piękna - motywy patriotyczne i żołnierskie.
Safona - piewczyni miłości, wprowadziła strofę saficką, czyli zbudowaną z czterech wersów, z których trzy zawierały po 11 zgłosek a ostatnia 5 zgłosek.
Safona - Pogarda dla nie znającej poezji - liryka dla adresatki traktowanej z pogardą za to, że nie zna poezji, dlatego będzie przez wszystkich zapomniana.
Anakreont - liryk grecki. Pisał pieśni miłosne, biesiadne, elegie, epigramy, jamby. Od nazwiska Anakretona nazwano anakreontykiem utwór krótki, lekki, sławiący uroki życia.
Anakreont - Słodki to bój - jest to utwór o tematyce miłosnej, świadczy o tymwystępowanie Erosa - greckiego boga miłości. Występuje tutaj topos milości - walka z Erosem na pięści.
Piosenka - utwór o tematyce miłosnej. Poeta pisze tak, jakby śpiewał swej ukochanej piosenkę, grając lekko na lirze.
Symonides - propaguje filozofię Epikura carpe diem (chwytaj dzień)