Związki siarki w atmosferze: Siarczek dimetylu (CH₃)₂ S; siarkowodór H₂S, dwutlenek siarki SO₂
Źródła siarczanów w opadach deszczu: sól morska i aerozole morskie, siarczek dimetylu, siarkowodór, wybuchy wulkanów, pyły glebowe, spalanie paliw kopalnych, spalanie biomasy
Źródła jonów azotanowych w opadach deszczu; wyładowania atmosferyczne, fotochemiczne utlenianie w atmosferze N₂O do NO i NO₂, chemiczne utlenianie w atmosferze amoniaku do NOX, produkcja NO w glebie z udziałem drobnoustrojów, spalanie paliw kopalnych, pożary lasów
Źródła jonów chlorkowych w opadach deszczu: sól morska i aerozole morskie, przemysłowe emisje chlorowodoru
Źródła jonów wapniowych w opadach: pyły glebowe, sól morska i aerozole morskie, produkcja cementu, materiału budowlane, spalanie paliw i biomasy
Źródła jonów magnezowych w opadach deszczu: pyły glebowe, spalanie biomasy, sól i aerozole morskie
Źródła jonów sodowych w opadach deszczu: pyły glebowe, spalanie biomasy, sól i aerozole morskie
Źródła jonów potasowych w opadach deszczu: pyły glebowe, spalanie biomasy, sól i aerozole morskie, nawozy sztuczne

Stała dysocjacji wody:

Ile wynosi odczyn jonowy wody w temp. 25*C?: Iloczyn jonowy wody jest równy iloczynowi stężenia niezdysocjonowanych cząstek oraz stałej dysocjacji w temp. 25 *C i wynosi: K x H₂O=Kw= [H⁺]x[OH^-]=K x [H₂O]=55,4 x 1,8 x 10^-16 = 1 x 10^-14
W chemicznie czystej wodzie stężenia jonów [H⁺] i [OH^-] są równe [H⁺] x [OH^-] =10^-7 x 10^-7 = 10^-14

Związki naturalne mogące przyczynić się do obniżenie odczynu opadów atm.: kwas mrówkowy, naturalny kwas octowy, kwas siarkowy

Jaka jest geneza jonów Ca²⁺ w opadach atmosferycznych? : W obszarach suchych, gdzie następuje rozpuszczanie naniesionych przez wiatr pyłów zawierających Ca CO₃ + H⁺ Ca2⁺ + HCOO

Geneza pyłów atmosferycznych: pył z burzy piaskowej, był miejski (kurz)-fragmenty roślin, cementu, gleby, opon i układów hamulcowych, by

Jaki związek chemiczny utrudnia określenie zawartości dwutlenku węgla w rdzeniach lodowych? : CO² łatwo rozpuszcza się w wodzie więc jego stężenie w rozmokniętych warstwach jest zwiększone przez rozpuszczony CO₂ z luftu. jeżeli lód zawiera pył wapienny to może dojść do reakcji chemicznych zmniejszających stężenie CO₂ : CO₂ + H₂O H₂CO₂ oraz CaCO₃ + H₂CO₃ Ca(HCO₃)₂

metody stosowane do analizy pyłów atmosferycznych: dyfraktometria rentgenowska metodą proszkową pozwala na określenie składników krystalicznych dyfraktometr Philips PW 3710; Analityczna skaningowa mikroskopia elektronowa - mikroskop elektronowy Philips Xl 30 z przystawką analityczną Edax lub EDS typu sapphire

Prawo Henry'ego - Rozpuszczalność gazów w cieczy. Stężenie gazu rozpuszczonego w roztworze jest wprost proporcjonalne do ciśnienia tego gazu nad roztworem K_H=[CO₂]/pCO₂, [H⁺] = [ K₁ x K_H x pCO_z]^0,5 Im wyższe K_H tym lepsza rozpuszczalność gazu.

pH : kwaśne pH<5; słabo kwaśne 5<pH<7; obojętne = 7; słabo zasadowe 7<ph<9; zasadowy pk>9

O ile różnią się stężeniem jonów wodorowych roztwory o pH=4 i pH=9; 10^-4:10^-9=10^-4+9=10⁵

Reakcje dysocjacji:
kwasu siarkowego (VI): H₂SO₄ 2H⁺+SO₄^2-
kwasu azotowego: HNO₃H⁺+NO₃^-
kwasu węglanowego: H₂CO₃2H⁺+CO₃^2-

Geneza obecności jonów amonowych (NH₄⁺) w powietrzu: Powstały głownie z opadów atmosferycznych. Reakcje z gazowym amoniakiem pochodzącym z rozkładu biologicznego oraz działalności człowieka.

Źródła amoniaku w powietrzu: rozkład bakteryjny odchodów, rozkład bakteryjny naturalnych substancji organicznych znajdujących się w glebie, uwalnia się z nawozów sztucznych zawierających azot, uwalnianie się z nawozów sztucznych, spalanie węgla zawierającego organiczne związki azotu

Palnetozymale - okruchy skalne o średnicy od kilku mm do kilku a nawet kilkunastu kilometrów z których w wyniku zlepiania powstają protoplanety.

Geneza pyłów ziemskich: działalność eoliczna wiatru, wulkanizm, z wody morskiej (aerozole), z wielkich pożarów roślinności, pochodzenia biologicznego

Określanie czasu przebywania pierwiastka w danym zbiorniku: jest to stosunek ilości pierwiastka znajdującego się w danym zbiorniku do szybkości dopływu lub usuwania tego pierwiastka ze zbiornika.

Reakcja fotosyntezy: 6CO₂+6H₂O+energia świetlnaC₆H₁₂O₆+6O₂

Powstawanie ozonu: tworzy się pod wpływem promieniowania UV (240nm) które rozbija cząsteczki ditlenu O₂+uvO+O atom tlenu przyłącza się do cząsteczki ditlenu, powstaje ozon O+O₂O₃. Promieniowanie uv może niszczyć ozon, ale odtwarza się on ciągle O₃+uvO₂O_2, O₂+OO₃. Ozon ulega również zniszczeniu O₃+OO₂+O₂
Jednostka przedstawiająca jednostkę ozonu to Dobson (du). Jeden Dobson odpowiada zawartości ozonu w pionowej kolumnie powierza, która na poziomie morza i w warunkach normalnych ciśnienia i temperatury będzie zajmowała 0,1 mm.

Związki przyczyniające się do niszczenia dziury ozonowej: hydroksyl (HO), tlenek azotu (NO), chlor, brom, chlorek metylu (CH₃Cl), bromek metylu(CH₃Br), freon 11 (CF₃Cl), freon 12 (CF₂Cl)

Zanik ozonu warunki sprzyjające: występowanie bardzo niskich temp. zwłaszcza podczas astronomicznej zimy, powstawanie trwałem cyrkulacji atmosferycznej-antarktycznego wiru polarnego, wzrost stężenia cząstek zawierających chlor, uwięzionych wewnątrz polarnego wiru

Nitryfikacja-polega na natlenianiu azotu atomowego przez tlenowe bakterie autotroficzne dwustopniowe, najpierw do azotynów, a później do azotanów: 4NH₄⁺+6O₂4NO₂^-+4H₂O; 4NO₂^-+2O₂4NO₃^-
Denitryfikacja-zachodzi w warunkach braku tlenu rozpuszczonego. W tych warunkach niektóre organizmy heterotroficzne pobierają tlen z azotanów i azotynów redukując je do azotu cząsteczkowego, który uchodzi do atmosfery: 5CH₂O+NO₃^-+4H⁺2H+5CO₂+7H₂O

Warunki sprzyjające powstawaniu smogu fotochemicznego:światło słoneczne, tlenki azotu, lotne substancje organiczne, temp. wyższe niż 18* C, czynniki meteorologiczne (wiatr, opad), czynnik topograficzny

Gazy wywołujące efekt cieplarniany:para wodna, dwutlenek węgla, metan, di tlenek azotu (NO₂), chlorofluorowęglowodory (CFC)

Składniki skalne i glebowe. atmosferycznego: kwarc, siarczan wapnia, sadza, koksik, grafit, glinokrzemiany zawierające różne stężenie K, Mg, Ca, Fe, Na, Ti, Cu i Zn, tlenki żelaza, kalcyt

Na obniżenie opadów w większym stopniu wpływa SO₂, który również powoduje zmniejszanie temperatury.

Źródła rozpuszczonych w wodzie opadowej jonów: Morskie (Cl-, Na+, Mg2+, SO₄^2-), glebowe (Al3+, Fe2+, Ca2-, Si4+, K+, Mg2+, Na+), biologiczne (NO₃^-, NH₄⁺, SO₄^2-, K⁺), spalanie biomasy (Na+, Mg2+, SO₄^2-, Ca2+, K+, PO₄^3- ,NO₃^-, NH₄⁺), przemysłowe (NO₃^-, Cl^-, SO₄^2-), nawozy sztuczne (NO₃^-, NH₄⁺, PO₄^3-,K⁺)

Eksperyment Stanleya Millera - klasyczny eksperyment powstania życia na Ziemi. Wykonany został w 1953 przez Stanleya Millera w laboratorium Harolda C. Ureya na Uniwersytecie Chicago. Polegał na symulowaniu hipotetycznych warunków środowiska wczesnej Ziemi i testował możliwość zaistnienia ewolucji chemicznej.

iloczyn jonowy wody: K* H₂O=Kw=[H⁺]*[OH^-]=K*[H₂O]=55,4*1,8*10^-16=1,0*10

---