Kierunek i grupa |
Imię, Nazwisko |
Ocena |
I rok ETI, L7 |
Darasz Tomasz |
|
Temat : Wyznaczanie przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego. |
1.Wstęp:
Wahadłem nazywamy ciało zawieszone w stałym punkcie albo na stałej osi tak, by mogło się obracać lub wykonywać wahania (drgania) około stałego położenia równowagi pod działaniem momentu kierującego, wytworzonego przez siłę ciężkości.
Siły przyłożone do wahadła, w jego położeniu równowagi, są siłami ciężkości i równają się ciężarowi wahadła Q=mg, punktem przyłożenia ich wypadkowej jest środek ciężkości wahadła S. Wahadło jest w równowadze, gdy jego środek ciężkości znajduje się w płaszczyźnie pionowej przechodzącej przez oś obrotu. S oznacza środek ciężkości wahadła o masie m. Gdy wahadło zostanie wychylone o mały kąt α, to działa nań względem osi O moment siły: M=-mgdsinα gdzie: d- odległość punktu zaczepienia od środka masy (OS), znak ”-” oznacza , że moment siły dąży do zawrócenia wahadła do położenia równowagi.
Ruch wahadła opisuje druga zasada dynamiki dla ruchu obrotowego, zgodnie z którą iloczyn momentu bezwładności I i przyspieszenia kątowego
jest równa momentowi siły
zakładając małe kąty wychylenia, w przybliżeniu otrzyma się równanie:
Wprowadzając oznaczenie:
Szczególne rozwiązanie tego równania, przedstawiające zależność kąta pochylenia α od czasu t, ma postać: α=Asint gdzie: A-jest amplitudą drgań , ϖ-częstotliwość kołową drgań wahadła.
Uwzględniając zależność między okresem drgań w ruchu harmonicznego T i jego częstością kołową ϖ otrzymamy wzór na okres drgań wahadła fizycznego:
Z tego wzoru wynika, że dla małych wychyleń okres drgań wahadła fizycznego zależy od momentu bezwładności względem osi obrotu, od masy wahadła
z tego łatwo już zauważyć, że wahadło matematyczne o długości Ir=I/md ma taki sam okres drgań jak wahadło fizyczne.
Można udowodnić, że okres T1 wahadła fizycznego, zawieszonego na osi przechodzącej przez punkt O1 i równoległej do osi zawieszenia w punkcie O,jest równy okresowi T wahadła, gdy jest ono zawieszone na osi w punkcie O. Okres wahadła zawieszonego w punkcie O:
okres wahadła zawieszonego w punkcie O1:
Jeżeli Io oznacza moment bezwładności względem osi przechodzącej przez punkt S i równoległej od osi przechodzącej przez punkt O i O1, wówczas na podstawie twierdzenia Steinera otrzymamy:
Jeżeli więc, w punkcie przechodzącym przez punkt O, znajduje się taki nowy punkt zawieszenia O1 względem którego okres wahań naszego wahadła nie ulega zmianie, wówczas odległość od punktu O do punktu O1 jest długością zredukowaną wahadła fizycznego. Znając długość zredukowaną wahadła fizycznego można dokładnie wyznaczyć wartość przyspieszenia ziemskiego g.
Model wahadła fizycznego. Oś zawieszenia przechodzi przez punkt O.
2.Tabela pomiarowa:
l.p |
n - liczba wahnięć |
t [ms] - czas |
x [cm] - odległość |
T - okres |
l [cm] - długość |
1 |
10 |
13,577 |
6 |
1,3577 |
46,8 |
2 |
10 |
13,319 |
8 |
1,3319 |
46,8 |
3 |
10 |
13,185 |
10 |
1,3185 |
46,8 |
4 |
10 |
13,068 |
12 |
1,3068 |
46,8 |
5 |
10 |
12,983 |
14 |
1,2983 |
46,8 |
6 |
10 |
12,922 |
16 |
1,2922 |
46,8 |
7 |
10 |
12,883 |
18 |
1,2883 |
46,8 |
8 |
10 |
12,857 |
20 |
1,2857 |
46,8 |
9 |
10 |
12,848 |
22 |
1,2848 |
46,8 |
10 |
10 |
12,86 |
24 |
1,286 |
46,8 |
11 |
10 |
12,883 |
26 |
1,2883 |
46,8 |
12 |
10 |
12,922 |
28 |
1,2922 |
46,8 |
13 |
10 |
12,973 |
30 |
1,2973 |
46,8 |
14 |
10 |
13,043 |
32 |
1,3043 |
46,8 |
15 |
10 |
13,11 |
34 |
1,311 |
46,8 |
16 |
10 |
13,196 |
36 |
1,3196 |
46,8 |
17 |
10 |
13,283 |
38 |
1,3283 |
46,8 |
18 |
10 |
13,383 |
40 |
1,3383 |
46,8 |
19 |
10 |
13,494 |
42 |
1,3494 |
46,8 |
20 |
10 |
13,785 |
44 |
1,3785 |
46,8 |
l.p |
n - liczba wahnięć |
t [ms] - czas |
x [cm] - odległość |
T - okres |
l [cm] - długość |
1 |
10 |
11,856 |
6 |
1,1856 |
46,8 |
2 |
10 |
11,013 |
8 |
1,1013 |
46,8 |
3 |
10 |
10,789 |
10 |
1,0789 |
46,8 |
4 |
10 |
10,678 |
12 |
1,0678 |
46,8 |
5 |
10 |
10,652 |
14 |
1,0652 |
46,8 |
6 |
10 |
10,706 |
16 |
1,0706 |
46,8 |
7 |
10 |
10,813 |
18 |
1,0813 |
46,8 |
8 |
10 |
10,971 |
20 |
1,0971 |
46,8 |
9 |
10 |
11,146 |
22 |
1,1146 |
46,8 |
10 |
10 |
11,339 |
24 |
1,1339 |
46,8 |
11 |
10 |
11,562 |
26 |
1,1562 |
46,8 |
12 |
10 |
11,793 |
28 |
1,1793 |
46,8 |
13 |
10 |
12,011 |
30 |
1,2011 |
46,8 |
14 |
10 |
12,257 |
32 |
1,2257 |
46,8 |
15 |
10 |
12,491 |
34 |
1,2491 |
46,8 |
16 |
10 |
12,843 |
36 |
1,2843 |
46,8 |
17 |
10 |
13,026 |
38 |
1,3026 |
46,8 |
18 |
10 |
13,246 |
40 |
1,3246 |
46,8 |
19 |
10 |
13,51 |
42 |
1,351 |
46,8 |
20 |
10 |
13,785 |
44 |
1,3785 |
46,8 |
3. Obliczenia i błędy:
Okres wahadła wyznaczyłem ze wzoru:
Wyliczam przyspieszenie g dla T1 i T2 odczytanych z wykresu:
do obliczeń przyjąłem następujące wartości:
π=3,14
T1=1,379 [s] - odczytane z wykresu
T2=1,35 [s] - odczytane z wykresu
l=0,468 [m] - odległość pomiędzy ostrzami
Błędy pomiarowe:
4. Wnioski:
Ćwiczenie to miało na celu obliczenie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego. Błędy pomiarów mogły wynikać z różnego odchylania wahadła od położenia równowagi. Jak również istnieje tarcie w punkcie zawieszania wahadła oraz opór powietrza na pręt wahadła rewersyjnego. Jednak po przeprowadzonych obliczeniach mogę stwierdzić, że mimo błędów wartości przyspieszenia ziemskiego, obliczenia w warunkach laboratoryjnych nieznacznie odbiegają od przyjętej stałej.