Platon (427-347) filozof grecki

Największy, najsłynniejszy uczeń Sokratesa i jego biograf. Po dwunastoletnich wędrówkach, zdobywaniu wiedzy z różnych źródeł, Platon zakłada własną szkołę w gaju Akademosa. Celem jego filozoficznych poszukiwań był projekt idealnego ustroju politycznego; wykraczającego poza model demokracji Peryklesa. W owym idealnym państwie świat idei filozoficznych (dobro, prawda i piękno), kształtowałby normy prawne i wyznaczałby określone funkcje poszczególnym grupom zawodowym. Filozofowie powinni objąć władzę i sprawować pieczę nad sprawiedliwością w państwie. Świat idei, to świat prawdziwy, który można odsłonić poprzez: 1) mądrość, 2) cnoty, 3) miłość - skierowaną do idei piękna, a poprzez nią do dobra samego. Wszystko inne, dane w doświadczeniu zmysłowym, jawi się jako fałszywe, zgubne i związane z ciałem. Platon rozwija każdą z tych ścieżek prawdy jako sposób dotarcia do idei. Budując nową wizję rzeczywistości duchowej i wskazując na nowe wymiary poznania człowieka i jego aktywności. To mając na uwadze, Whitehead powiedział, że cała historyczna tradycja filozofii europejskiej jest tylko przypisem do filozofii Platona.

Najważniejsze dzieła Platona:

a) dialogi sokratyczne: Eutyfron, Laches, Charmenides, Protagoras i Gorgiasz,

b) dialogi „średniego okresu" wykładające teorię świata idei: Fajdros, Fedon, Uczta, Państwo (ks. lł-X), *

c) trzecia grupa prac Platona: Parmenides, Sofista, Fileb, Timaios, Kritias, Prawa.

---