Werteryzm.

Werteryzm to postawa charakteryzująca się przede wszystkim wybujałą, przesadną uczuciowością, postrzeganiem otaczającego świata przez pryzmat własnych marzeń i poezji, niezgodą na zastane konwencje obyczajowe i moralne, przy jednoczesnym braku konkretnego, zdecydowanego działania. To również głębokie poczucie bezsensu egzystencji, dążenie do samozagłady, gdyż najczęściej kulminacją działań bohatera jest samobójstwo. Nazwa została zaczerpnięta od głównego bohatera powieści "Cierpienia młodego Wertera" J. W. Goethego.

Gustaw z IV cz."Dziadów" to romantyczny bohater na miarę Wertera Goethego. Jest nieszczęśliwym, porzuconym kochankiem. Siła jego uczuć była tak wielka, że przestał istnieć dla świata, został skrzywdzony przez jego sztuczne konwenanse. Nie obchodziło go nic, poza własnym cierpieniem i wspominaniem ukochanej. Szaleństwo popchnęło go ku myślom samobójczym.

Werterowski typ bohatera był w dobie romantyzmu niesłychanie popularny. Szanującemu się romantycznemu poecie wręcz nie wypadało być szczęśliwie zakochanym. Liczyła się jedynie miłość wielka, tragiczna. Życie bywało układne, według wymogów sztuki (Zygmunt Krasiński nie mógł kochać pięknej i pełnej wdzięku Elżbiety Branickiej, ponieważ... została jego żoną).

---