Technologia pęcherzykowa

0x08 graphic
rukarki atramentowe mogą drukować z wykorzystaniem jednaj z dwu technologii druku: pęcherzykowej oraz piezoelektrycznej. Pierwsza z nich w skrócie omówiona jest poniżej.

. . W kanaliku doprowadzającym atrament do dyszy drukarki, która pracuje metodą pęcherzykową znajduje się mikroskopijnych rozmiarów (długość od 30 do 70 mikrometrów) opornik spełniający rolę grzałki elektrycznej. Przepływający prąd powoduje wydzielenie dużej ilości ciepła, które podgrzewa atrament do temperatury przegrania, tzn. powyżej temperatury wrzenia. Przegrzany atrament paruję tworząc mikrokropeli. Łączą się one następnie w coraz większą kroplę, aż nastąpi wypchnięcie z dyszy kropli atramentu w kierunku papieru. Prędkość kropli osiąga wartość nawet kilkunastu metrów na sekundę.

. . W czasie stygnięcia atramentu pęcherzyk kurczy się bardzo szybko, powodując powstanie menisku wklęsłego u wylotu dyszy. Zaistniałe podciśnienie oraz napięcie powierzchniowe zasysa kolejną kroplę atramentu ze zbiornika. Czas potrzebny na wystrzelenie kropli i ponowne napełnienie kanalika dyszy wacha się między 80 a 100 mikrosekund (w ciągu sekundy wystrzelone może zostać do około 10 000 kropli).

. . Ponieważ atrament dociera do papieru mając wysoką temperaturę ma on tendencję do rozlewania się na papierze. Inną wadą tej metody jest stopniowe osadzanie się na elementach grzejnych cienkiej warstwy atramentu. Przyczynia się to do stopniowego zmniejszania objętości wystrzeliwanych kropli, aż do prawie calkowitego zaniku wydruku. W związku z tym konieczna jest częstsza wymiana głowic drukujących.

. . Pęcherzykowa technologia druku jest tańsza od piezoelektrycznej, w związku z czym jest częściej stosowana (np. przez firmy: "Lexmark", "Canon", "Hewlett-Packard").