PRZEPISY. Dział IV Przewietrzanie i klimatyzacja

Rozdział 3

Przewietrzanie za pomocą lutniociągów, pomocniczych urządzeń wentylacyjnych lub przez dyfuzję

§ 254.

1. Wyrobiska, które nie są przewietrzane prądami powietrza wytwarzanymi przez wentylator główny, powinny być przewietrzane za pomocą lutniociągów.

2. Lutniociągi powinny być wykonywane z lutni metalowych lub trudno palnych antyelektrostatycznych lutni z tworzyw sztucznych.

3. Wyrobiska można przewietrzać pomocniczymi urządzeniami wentylacyjnymi, jeżeli długość tych wyrobisk nie jest większa niż:

1) w polach niemetanowych i polach zaliczonych do pierwszej kategorii zagrożenia metanowego:

a) 15 m przy nachyleniach do 10° (we wzniosie i upadzie),

b) 10 m przy nachyleniach powyżej 10° (we wzniosie i upadzie),

2) w pokładach zaliczonych do drugiej, trzeciej i czwartej kategorii zagrożenia metanowego:

a) 6 m przy nachyleniach do l0° (we wzniosie i upadzie),

b) 4 m przy nachyleniach powyżej 10° (we wzniosie i upadzie).

§ 255.

1. Wyrobiska można przewietrzać przez dyfuzję, jeżeli długość tych wyrobisk nie jest większa niż:

1) w polach niemetanowych i pokładach zaliczonych do pierwszej kategorii zagrożenia metanowego:

a) 10 m przy nachyleniu do 10° (we wzniosie i upadzie),

b) 6 m przy nachyleniu powyżej 10° (we wzniosie i upadzie),

2) 2 m w pokładach metanowych zaliczonych do drugiej, trzeciej lub czwartej kategorii zagrożenia metanowego.

2. W polach metanowych przewietrzanie przez dyfuzję wnęk odmetanowania, wnęk wiertniczych oraz dojść do tam izolacyjnych i pożarowych jest zabronione.

3. W polach metanowych przelewowe komory pomp oraz wloty do podszybi długości do 10 m, w których strop na całej długości ma wznios wynoszący co najmniej 15° w kierunku szybu, mogą być przewietrzane przez dyfuzję lub pomocniczymi urządzeniami wentylacyjnymi, jeżeli zapewniony jest prawidłowy skład powietrza.

4. W zakładach górniczych eksploatujących kopalinę niepalną kierownik ruchu zakładu górniczego może zezwolić na przewietrzanie przez dyfuzję wyrobisk o długościach większych od ustalonych w ust.1, pod warunkiem spełnienia wymogów w § 215 ust. 2.

§ 256.

1. Przewietrzanie lutniociągiem może być ssące, tłoczące lub kombinowane.

2. Odległość lutniociągu od czoła przodka nie może być większa:

1) w pokładach niemetanowych i nie zagrożonych wyrzutami gazów i skał - niż 10 m,

2) w pokładach metanowych lub zagrożonych wyrzutami gazów i skał:

a) przy wentylacji ssącej - niż 6 m,

b) przy wentylacji tłoczącej lub kombinowanej - niż 8 m.

3. W uzasadnionych wypadkach przy stosowaniu wentylacji tłoczącej odległość określona w ust. 2 pkt. 1 może być zwiększona do 15 m za zgodą kierownika ruchu zakładu górniczego.

4. W wyrobiskach drążonych kombajnami należy stosować wentylację ssącą lub kombinowaną z ssącym lutniociągiem pomocniczym, wyposażonym w urządzenie odpylające, z tym że:

1) przy wentylacji ssącej odległość lutniociągu ssącego od czoła przodka nie powinna być większa niż 3 m,

2) przy wentylacji kombinowanej odległość lutniociągu ssącego z odpylaczami od czoła przodka nie powinna być większa niż 6 m, a odległość lutniociągu tłoczącego - większa niż 12 m.

§ 257.

1. Odległość lutniociągu od czoła przodka w szybach (szybikach) nie może być większa niż 4 przy wentylacji tłoczącej i kombinowanej oraz 2 przy wentylacji ssącej, gdzie s oznacza powierzchnię przekroju wyrobiska pionowego w wyłomie, wyrażoną w m².

2. W szybach (szybikach), w których pomost znajduje się w odległości mniejszej od czoła przodka niż określona w ust.1, koniec lutniociągu powinien znajdować się między przodkiem a pomostem.

§ 258.

1. Lutniociąg powinien być wyprowadzony do przepływającego prądu powietrza na odległość co najmniej 8 m w takim kierunku, aby nie występowała recyrkulacja powietrza.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy lutniociągów pomocniczych stosowanych:

1 ) przy wentylacji kombinowanej,

2) dla usuwania nagromadzeń metanu,

3) dla poprawy warunków klimatycznych.

3. W wyrobisku, z którego pobierane jest powietrze do przewietrzania wyrobiska przy użyciu lutniociągu, powinna płynąć taka ilość powietrza, aby nie występowała jego recyrkulacja, a na odcinku lutniociągu w prądzie przepływającym powinna być utrzymana wymagana prędkość powietrza.

4. Przy wentylacji kombinowanej ilość powietrza doprowadzana lutniociągiem zasadniczym powinna być większa od ilości pobieranej przez lutniociąg pomocniczy.

§ 259.

1. Prędkość powietrza w ślepym wyrobisku przewietrzanym przy użyciu lutniociągu powinna wynosić:

1) w pokładach niemetanowych i zaliczonych do pierwszej kategorii zagrożenia metanowego co najmniej 0,15 m/s,

2) w pokładach zaliczonych do drugiej, trzeciej i czwartej kategorii zagrożenia metanowego co najmniej 0,30 m/s.

2. W drążonym wyrobisku o przekroju poprzecznym w wyłomie ponad 20 m² lutniociągu prędkość powietrza może być mniejsza niż określona w ust.1, jeżeli zapewnione jest utrzymanie dopuszczalnych zawartości gazów oraz właściwych warunków klimatycznych.

§ 260.

W szybie (szybiku) przewietrzanym przy użyciu lutniociągu prędkość powietrza powinna wynosić co najmniej 0,15 m/s.

§ 261.

W szybach głębionych z powierzchni w złożach metanowych lutniociąg powinien być wyprowadzony na wysokość co najmniej 3 m ponad poziom terenu, a w razie gdy wentylator znajduje się w budynku - co najmniej 0,5 m ponad jego dach.

§ 262.

Przy każdym szybie (szybiku) lub nadsięwłomie drążonym w złożu metanowym, oprócz wentylatora czynnego powinien być wentylator rezerwowy.

§ 263.

Pomosty w drążonych szybach (szybikach) lub nadsięwłomach powinny być tak wykonane, aby zapewniały stale swobodny przepływ powietrza uniemożliwiający nagromadzenie się metanu pod lub nad tymi pomostami.

§264.

1. Wyrobiska drążone metodą nadsięwłomu w pokładach metanowych powinny być przewietrzane prądem powietrza wytwarzanym przez wentylator główny.

2. Dukla wiertnicza w polu metanowym drążona metodą nadsięwłomu może być przewietrzana za pomocą lutniociągu tylko do wysokości 15 m.

§265.

Wentylatory lutniowe w polach metanowych powinny pracować bez przerwy. W razie przerwy awaryjnej w pracy wentylatora należy roboty wstrzymać, wycofać ludzi, a wejście do wyrobiska zagrodzić.

§ 266.

1. W szybach głębionych z powierzchni w warunkach zagrożenia metanowego elektryczne silniki wentylatorów zabudowanych na początku lutniociągu powinny być przewietrzane bezpośrednio z atmosfery.

2. W polach metanowych w pokładach zaliczonych do drugiej, trzeciej i czwartej kategorii zagrożenia metanowego elektryczne silniki wentylatorów zabudowanych na początku lutniociągu powinny być przewietrzane świeżym powietrzem pobieranym bezpośrednio z prądu obiegowego.

§ 267.

Szczegółowy sposób:

1) projektowania przewietrzania za pomocą lutniociągów,

2) stosowania przewietrzania za pomocą lutniociągów,

3) stosowania przewietrzania lutniociągami z urządzeniami odpylającymi w wyrobiskach korytarzowych drążonych kombajnami,

4) stosowania przewietrzania lutniociągami z urządzeniami chłodniczymi,

5) stosowania lutni z tworzyw sztucznych,

6) kontroli stanu wentylacji wyrobisk przewietrzanych lutniociągami

określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.

§ 268.

1. Wentylatory lutniowe powinny znajdować się na początku lutniociągu w prądzie powietrza wytworzonym przez wentylator główny.

2. Wentylator lutniowy może być zabudowany w innym miejscu niż określone w ust.1 przy zachowaniu warunków ustalonych w załączniku nr 5 do rozporządzenia.

---