Oznaczanie azotu amonowego metod膮 miareczkowania alkacymetrycznego po wst臋pnej辳tylacji


Oznaczanie azotu amonowego metod膮 miareczkowania alkacymetrycznego po wst臋pnej destylacji

Zawarto艣膰 tzw. azotu og贸lnego w wodzie jest sum膮 zawarto艣ci wszystkich form wyst臋powania azotu:

Nog = NNH4 + NNO2 + NNO3 + Norg

gdzie:

Nog - azot og贸lny,

NNH4 - azot amonowy (amoniak i sole amonowe),

NNO2 - azot azotynowy (azotany(III)),

NNO3 - azot azotanowy (azotany(V)),

Norg - azot w zwi膮zkach organicznych.

Najcz臋艣ciej azot og贸lny oznacza si臋 korzystaj膮c z automatycznych analizator贸w, w kt贸rych pr贸bka wprowadzana jest do wype艂nionego katalizatorem i ogrzanego do temperatury ok. 800掳C pieca rurowego gdzie ca艂y azot, niezale偶nie od formy wyst臋powania, przechodzi w NO i w tej postaci jest oznaczany przez odpowiedni detektor.

Mo偶na r贸wnie偶, korzystaj膮c ze specyficznych metod, oznaczy膰 oddzielnie ka偶d膮 z form wyst臋powania azotu, a azot og贸lny obliczy膰 jako ich sum臋. Ten spos贸b post臋powania jest bardziej pracoch艂onny, ale umo偶liwia uzyskanie informacji o tym w jakiej postaci azot wyst臋puje w wodzie, co jest konieczne do prawid艂owej oceny jej jako艣ci.

Amoniak (azot amonowy) wyst臋puj膮cy w wodach powierzchniowych pochodzi zwykle z biochemicznego rozk艂adu organicznych zwi膮zk贸w azotowych ro艣linnych lub zwierz臋cych, jak bia艂ko i produkty jego rozpadu, mocznik itp. 殴r贸d艂em amoniaku mog膮 by膰 tak偶e zrzuty 艣ciek贸w przemys艂owych (np. z koksowni) lub 艣ciek贸w miejskich. Zawarto艣膰 amoniaku w 艣ciekach miejskich mo偶e dochodzi膰 do kilkudziesi臋ciu mg/dm3 nnh4 W wodach silnie zanieczyszczonych amoniak mo偶e pochodzi膰 tak偶e z biochemicznego procesu redukcji azotan贸w.

W wodach podziemnych amoniak mo偶e wyst臋powa膰 na skutek redukcji azotan贸w(III) i azotan贸w(V) przez siarkowod贸r, piryty i inne zwi膮zki redukuj膮ce. Podwy偶szone ilo艣ci amoniaku w wodach podziemnych zwi膮zane s膮 z zwykle ze znaczn膮 zawarto艣ci膮 zwi膮zk贸w 偶elaza lub zwi膮zk贸w humusowych.

Du偶a zawarto艣膰 amoniaku w wodach u偶ytkowych jest niepo偶膮dana. W procesie uzdatniania wody amoniak stwarza trudno艣ci przy chlorowaniu wody, a poza tym zwi臋ksza korozj臋 rur wodoci膮gowych.

Z punktu widzenia sanitarnego istotne znaczenie ma nie tylko zawarto艣膰 amoniaku w wodzie, ale i jego pochodne. Cz臋sto obecno艣膰 amoniaku jest wywo艂ana rozk艂adem odpadk贸w zwierz臋cych, co stwarza znaczne zagro偶enie, szczeg贸lnie w przypadku u偶ytkowania w贸d do cel贸w komunalnych.

Zawarto艣膰 azotu amonowego NNH4

w wodzie powierzchniowej klasy I nie mo偶e przekracza膰 1,0 mg/dm3,

w wodzie klasy II - 3 mg/dm3,

w wodzie klasy III - 6 mg/dm3 (Dz. U. nr 16, z 5.11.1991r., poz. 503).

Zawarto艣膰 azotu amonowego w wodzie do picia nic mo偶e przekracza膰 0,5 mg/dm3, dla w贸d podziemnych niechlorowanych - 1,5 mg/dm3 (Dz. U. nr 82, z 4.10.2000r., poz. 937).

Oznaczenie amoniaku powinno by膰 wykonane jak najszybciej po pobraniu pr贸bki.

Azot amonowy mo偶na oznaczy膰 nast臋puj膮cymi metodami:

- kolorymetrycznie, wprost z pr贸bki po reakcji z odczynnikiem Nesslera,

- po destylacji, kt贸ra nale偶y stosowa膰 w przypadku wyst臋powania du偶ych ilo艣ci substancji przeszkadzaj膮cych, oznaczenie mo偶na przeprowadzi膰 b膮d藕 metoda kolorymetryczn膮 z odczynnikiem Nesslera, b膮d藕 przy wi臋kszych zawarto艣ciach amoniaku metoda miareczkowania alkacymetrycznego.

Metod膮 destylacyjn膮 mo偶na oznaczy膰 r贸wnie偶 azot organiczny po uprzednim rozk艂adzie zwi膮zk贸w organicznych metod膮 Kiejdahla w st臋偶onym kwasic siarkowym, wobec katalizatora - siarczanu rt臋ci. W tych warunkach azot zawarty w zwi膮zkach organicznych przechodzi w siarczan amonu i jest dalej oznaczany jak amoniak.

Zasada oznaczenia

W 艣rodowisku alkalicznym s艂abe zasady s膮 wypierane ze swoich soli. Amoniak nale偶y do s艂abych zasad, wi臋c po dodaniu NaOH do wody, w kt贸rej znajduj膮 si臋 sole amonowe, b臋dzie zachodzi艂a reakcja wymiany, przyk艂adowo dla chlorku amonu:

NH4C1 + NaOH = NaCl + NH3 + H2O

呕eby ca艂kowicie wydzieli膰 z pr贸bki amoniak nale偶y cz臋艣膰 pr贸bki oddestylowa膰. Destylat zawieraj膮cy amoniak zbiera si臋 w odmierzonej ilo艣ci roztworu kwasu solnego o znanym st臋偶eniu. Zachodzi reakcja:

NH3 + HCl = NH4C1

Ilo艣膰 kwasu musi by膰 tak dobrana, 偶eby z amoniakiem przereagowa艂a tylko jego cz臋艣膰. Pozosta艂y nadmiar kwasu oznacza si臋 metod膮 miareczkowania mianowanym roztworem NaOH wobec czerwieni metylowej jako wska藕nika.

Wiedz膮c ile moli kwasu nie przereagowa艂o i ile wzi臋to do poch艂aniania amoniaku mo偶na z r贸偶nicy obliczy膰 ilo艣膰 moli kwasu, kt贸ry przereagowa艂 z amoniakiem, a tym samym ilo艣膰 moli amoniaku.

Odczynniki

- kwas solny 0,1 mola HCl/dm3 (z biuret膮),

- wodorotlenek sodu 0,1 mola NaOH/dm3 (z biuret膮),

- wodorotlenek sodu 2 mole NaOH/dm3,

- wska藕nik - czerwie艅 metylowa 0,2% alkoholowy roztw贸r,

- odczynnik Nesslera.

Przyrz膮dy i naczynia

Zestaw do destylacji amoniaku, kolba sto偶kowa o poj. 300 cm3, pipeta jednomiarowa o poj. 50 cm3 , cylinder miarowy o poj. 50 cm3 , szkie艂ko zegarkowe.

Spos贸b wykonania

Do kolby sto偶kowej b臋d膮cej odbieralnikiem odmierzy膰 z biurety 20 cm3 kwasu solnego o st臋偶eniu 0,1 mol HCl/ cm3 i doda膰 kilka kropli wska藕nika. Przed艂u偶acz ch艂odnicy powinien by膰 zanurzony w kwasie.

Do kolby destylacyjnej odmierzy膰 50 cm3 badanej wody i doda膰 50 cm3 wody dejonizowanej. Wrzuci膰 kilka kawa艂k贸w porcelany aby unikn膮膰 przegrzewania si臋 cieczy i zwi膮zanego z tym podrzucania jej w kolbie w trakcie wrzenia. Nast臋pnie wla膰 50 cm3 (odmierzone cylindrem miarowym) roztworu NaOH o st臋偶eniu 2 mole/dm3 , szybko po艂膮czy膰 kolb臋 z nasadk膮 i ch艂odnic膮 i ogrza膰 roztw贸r do wrzenia. Nast臋pnie tak regulowa膰 ogrzewanie, aby wrzenie mia艂o spokojny przebieg. Po oddestylowaniu ok. 2/3 obj臋to艣ci roztworu usun膮膰 odbieralnik, zebra膰 na szkie艂ko zegarkowe kilka kropli destylatu i sprawdzi膰 odczynnikiem Nesslera czy destylat nie zawiera amoniaku. W razie obecno艣ci amoniaku kontynuowa膰 destylacj臋 a偶 do ca艂kowitego oddestylowania amoniaku z pr贸bki.

Po zako艅czeniu destylacji nadmiar kwasu w odbieralniku odmiareczkowa膰 mianowanym roztworem wodorotlenku sodu o st臋偶eniu 0,1 mol NaOH/ cm3do zmiany barwy wska藕nika z czerwonej na 偶贸艂t膮. Zawarto艣膰 azotu amonowego obliczy膰 wg wzoru:

0x01 graphic

gdzie:

VHCl - obj臋to艣膰 mianowanego roztworu HCI wlana do odbieralnika, cm3

CHCl - st臋偶enie mianowanego roztworu HCI, mg/dm3

VNaOH - obj臋to艣膰 mianowanego roztworu NaOH zu偶yta na miareczkowanie pr贸bki, cm3

CNaOH - st臋偶enie mianowanego roztworu NaOH, mol/dm3

Vp - obj臋to艣膰 pr贸bki, cm3

14 - masa molowa azotu

1000 - przelicznik z dm3 na cm3


0x01 graphic

Chemik.Vitnet.Pl - Vortal m艂odego Chemika

http://chemik.vitnet.pl

Artyku艂 dodany przez: Tchemik (2004-12-17 11:57:39)

Oznaczanie zawarto艣ci bia艂ek

WST臉P:



Bia艂ko - jest to naturalny polipeptyd, czyli polimer aminokwas贸w po艂膮czonych ze sob膮 wi膮zaniami peptydowymi. G艂贸wnymi pierwiastkami wchodz膮cymi w sk艂ad bia艂ek s膮 C, O, H, N, S, tak偶e P, oraz niekiedy jony Mn, Zn, Mg, Fe, Cu, Co i inne.
Zawarto艣膰 azotu w bia艂kach przeci臋tnie wynosi 16%, przy wahaniach od 15% do 18% w zale偶no艣ci od rodzaju i pochodzenia bia艂ka.

Metody oznaczania bia艂ek mo偶na podzieli膰 na:

Chemiczne:

  • Kjeldahla

  • Wolkera

  • Jakubowskiego

Fizyczne:

  • ekstrakcja (wymywanie glutenu)

  • spektrofotometria

  • kolorymetryczne


Ja skupie si臋 na metodzie Kjeldahla gdy偶 jest on najpopularniejsza. Na pocz膮tku przedstawi臋 wst臋pne wiadomo艣ci na temat tej metody, co na pewno u艂atwi zrozumienie dalszej cz臋艣ci i istoty tego oznaczenia.

Metoda Kjeldahla - polega na mineralizacji pr贸bki, destylacji amoniaku (uwolniony amoniak wi膮偶e si臋 w odbieralniku z kwasem borowym w obecno艣ci wska藕nika Toshiro) i miareczkowanie uwolnionego amoniaku (mianowanym roztworem HCl) do zmiany barwy pH=4,3.
Oznaczona w ten spos贸b ilo艣膰 azotu przelicza si臋 odpowiednim mno偶nikiem na bia艂ka.

I Mineralizacja pr贸bki:
Mineralizacje pr贸bek przeprowadza si臋 `na mokro” w Kwasie siarkowym(VI), w specjalnych kolbach Kjeldahla o kszta艂cie jajowatym, pod wyci膮giem ze wzgl臋du na 偶r膮cy charakter wydzielaj膮cych si臋 gaz贸w.
Wielko艣膰 pr贸bki pobranej do mineralizacji uzale偶nia si臋 od zawarto艣ci bia艂ka w badanym produkcie, przy czym za optymalna przyjmuje si臋 pr贸bk臋 zawieraj膮c膮 10-30mg azotu, czemu odpowiada 60-200mg czystego bia艂ka. Zwykle wielko艣膰 pr贸bek kszta艂tuje si臋 na poziomie 0,5-2g w przypadku materia艂贸w sta艂ych, do kilku a nawet kilkudziesi臋ciu cm
3 w przypadku materia艂贸w ciek艂ych. Kwas siarkowy(VI) st臋偶ony (d=1,84g/dm3) dodaje si臋 zwykle w ilo艣ciach 10 lub 20cm3, zale偶nie od wielko艣ci pr贸bki pobieranej do spalania. Kwas siarkowy(VI) nie powinien zawiera膰 azotu. Dlatego celu uwzgl臋dniania tej ewentualno艣ci wykonuje si臋 tak zwan膮 pr贸b臋 艣lep膮, odczynnikow膮.
Przed rozpocz臋ciem mineralizacji do kolby dodaje si臋 katalizatory, np.: rt臋ciowe (Hg, HgO), miedziowe (Cu, CuO, CuSO
47middot;5H2O) lub selenowe (CuSeO3路2H2O), a ponadto substancje podnosz膮ce temperatur臋 wrzenia (K2SO4).
Dzia艂anie katalityczne wymienionych substancji sprowadza si臋 do przenoszenia tlenu z kwasu siarkowego(VI) na substancj臋 organiczn膮, co przebiega zgodnie z reakcjami:

Hg + H2SO4 ---> HgO + SO2 + H2O
4HgO ---> 2Hg
2O + O2
Hg
2O ---> HgO + Hg
4CuO ---> 2Cu
2O + O2
Cu
2O + H2SO4 ---> 2CuO + SO2 + H2O

W przypadku stosowania rt臋ci jako katalizatora niezb臋dne jest dodanie sproszkowanego cynku przed destylacj膮, gdy偶 rt臋膰 daje zwi膮zki z amoniakiem, kt贸re nie rozk艂adaj膮 si臋 pod wp艂ywem mocnych zasad, a wod贸r In statu nascendi powoduje rozk艂ad tych po艂膮cze艅, z uwolnieniem siarczanu(VI) amonu.
Po wprowadzeniu do kolby pr贸bki badanego materia艂u, Kwasu siarkowego oraz katalizatora przyst臋puje si臋 do 艂agodnego ogrzewania zawarto艣ci kolby palnikiem gazowym. W pocz膮tkowym okresie ogrzewania zawarto艣膰 kolby pieni si臋 i ciemnieje w tym czasie ogrzewanie nale偶y prowadzi膰 bardzo ostro偶nie, a nawet z przerwami, aby nie dopu艣ci膰, aby czarnobrunatna masa wychodzi艂a do szyjki kolby. Gdy zawarto艣膰 kolby, przestanie pulsowa膰 i podnosi膰 si臋, wylot kolby zamyka si臋 szklan膮 ch艂odniczk膮, nape艂nia wod膮, kt贸rej celem jest ograniczenie parowania kwasu. Nast臋pnie wzmaga si臋 ogrzewanie, a gdy zawarto艣膰 kolby staje si臋 p艂ynna, a nast臋pnie przezroczysta, przerywa si臋 ogrzewanie na kilka minut i po och艂odzeniu sp艂ukuje si臋 resztki zw臋glonej masy za pomoc膮 kilku cm
3 wody destylowanej. Po osi膮gni臋ciu pe艂nej klarowno艣ci p艂ynu w kolbie, kt贸rego zabarwienie zale偶y od rodzaju u偶ytego katalizatora (miedz daje barw臋 niebieska), kontynuuje si臋 ogrzewanie jeszcze w czasie 20-30min i nast臋pnie ch艂odzi si臋 zawarto艣膰 kolby i przyst臋puje do destylacji amoniaku.
Reakcje przebiegaj膮ce podczas mineralizacji:
1. Rozk艂ad kwasu siarkowego (VI) z uwolnieniem tlenu:

2H2SO4 ---> 2SO2 +O2 +2H2O


2. Utlenianie substancji organicznych, w tym r贸wnie偶 zwi膮zk贸w azotowych, z uwolnieniem dwutlenku w臋gla, wody i amoniaku:

0x01 graphic

3. Ulatnianie si臋 dwutlenku w臋gla i wody, (co wyst臋puje w czasie ogrzewania) oraz przechodzenie amoniaku w siarczan(VI) amonu:

2 NH3 + H2SO4 ---> (NH4)2SO4



II Destylacja amoniaku:
Do destylacji amoniaku najlepiej jest stosowa膰 aparat, Parnasa-Wagnera. Zmineralizowan膮 pr贸bk臋 lub jej okre艣lon膮 cze艣膰 przenosi si臋 przez lejek do aparatu, pop艂ukuj膮c wod膮 destylowan膮, a ko艅c贸wk臋 odprowadzaj膮c膮 skropliny z ch艂odnicy zanurza si臋 do kolby sto偶kowej z nasyconym, ok. 4% roztworem kwasy borowego, pobranym w ilo艣ci 40cm
3. Zamiast kwasu borowego mo偶e by膰 stosowana 艣ci艣le odmierzona obj臋to艣膰 mianowanego roztworu kwasu solnego. Do roztworu kwasu w kolbie sto偶kowej dodaje si臋 kilka kropli wska藕nika, kt贸rym mo偶e by膰 wska藕nik Toshiro (mieszanina czerwieni metylowej i b艂臋kitu metylenowego w alkoholowym roztworze) lub wska藕nik Ma Zuazaga (mieszanina czerwieni metylowej i zieleni bromokrzemowej w alkoholowym roztworze), po czym przez lejek wprowadza si臋 kilka kropli 1% alkoholowego roztworu fenoloftaleiny, a nast臋pnie ok. 40% roztw贸r NaOH, do chwili uzyskania r贸偶owego zabarwienia roztworu w kolbie. Ilo艣膰 roztworu zasady mo偶e by膰 wyliczona r贸wnowagowo na podstawie ilo艣ci kwasu, jak膮 wprowadzono ze zmineralizowan膮 pr贸bk膮 z niewielkim nadmiarem, w celu uzyskania alkaicznego odczynu 艣rodowiska. Po alkalizowaniu roztworu zamyka si臋 kran 艂膮cz膮cy lejek z reszt膮 aparatury i przyst臋puje do destylacji amoniaku, przepuszczaj膮c par臋 wodna z kolby. Destylacj臋 prowadzi si臋 w czasie 10-15 min, po czym sprawdza si臋, czy amoniak zosta艂 w pe艂ni oddestylowany, nanosz膮c sp艂ywaj膮ca krople cieczy z konik贸wki na czerwony papierek lakmusowy. Zmiana barwy papierka na jasnoniebieski 艣wiadczy o nieca艂kowitym oddestylowaniu amoniaku, a brak zmiany zabarwienia papierka lakmusowego dowodzi, 偶e proces destylacji amoniaku zosta艂 zako艅czony. Po zako艅czeniu destylacji ko艅c贸wk臋 ch艂odnicy sp艂ukuje si臋 woda destylowan膮 i Kolbe sto偶kow膮 wraz z zawarto艣ci膮 odstawia do miareczkowania.



S - lejek z kranem; C - kolba destylacyjna; A - kolba destylacyjna (wytwornica pary); P - kolba sto偶kowa; D - ch艂odnica; B - odprowadzenie pr贸bki do kana艂u po zako艅czeniu destylacji amoniaku.

Reakcje przebiegaj膮ce podczas destylacji amoniaku:
1. Alkalizacja 艣rodowiska i wydzielanie si臋 amoniaku

H2SO4 + 2NaOH ---> Na2SO4 + 2H2O
(NH
4)2SO4 + 2NaOH ---> Na2SO4 + 2H2O + 2NH3



2. Destylacja amoniaku i jego zoboj臋tnianie w roztworze kwasu borowego lub solnego:

H3BO3 + NH4OH ---> NH4H2BO3 + H2O
HCl +NH
4OH ---> NH4Cl + H2O



III Miareczkowanie: Zawarto艣膰 kolby sto偶kowej, do kt贸rej destylowano amoniak, miareczkuje si臋 mianowanym roztworem HCl, w przypadku stosowania kwasu borowego, lub te偶 mianowanym roztworem NaOH odmiareczkowuje si臋 nadmiar kwasu solnego (siarkowego), pobranego przed destylacj膮. Miareczkowanie mianowanym roztworem HCl w obecno艣ci wska藕nika Toshiro prowadzi si臋 do chwili przej艣cia barwy zielonej w fioletow膮, a w obecno艣ci wska藕nika Ma Zuazaga do chwili przej艣cia barwy zielonej w r贸偶ow膮. W ten sam spos贸b post臋puje si臋 z pr贸b膮 艣lep膮, odczynnikow膮, kt贸r膮 mineralizowano przy u偶yciu tych samych odczynnik贸w i w tych samych ilo艣ciach jak w przypadku pr贸by w艂a艣ciwej, z tym, 偶e bez pr贸bki badanego materia艂u.
Na podstawie wynik贸w miareczkowania oblicza si臋 zawarto艣膰 azotu w badanym materiale:

0x01 graphic



X - liczba gram贸w azotu odpowiadaj膮ca 100g (cm3) badanego produktu
V - liczba cm3 mianowanego roztworu HCl o st臋偶eniu ok. 0,1mol/dm3, zu偶yta do miareczkowania w pr贸bie w艂a艣ciwej.
V1 - liczba cm3 mianowanego roztworu HCl o st臋偶eniu ok. 0,1mol/dm3 zu偶yta do miareczkowania w pr贸bie 艣lepej.
Cmk - dok艂adne st臋偶enie molowe roztworu HCl, u偶ytego do miareczkowania.
m - liczba gram贸w (cm3) badanego produktu pobrana do mineralizacji, a nast臋pnie destylacji.
0,01401 - liczba gram贸w azotu odpowiadaj膮ca 1 milimolowi HCl lub 1cm3 roztworu HCl o st臋偶eniu 艣ci艣le 1mola/dm3.

W przypadku destylacji amoniaku do okre艣lonej obj臋to艣ci mianowanego roztworu HCl, a nast臋pnie odmiareczkowania nadmiaru tego kwasu za pomoc膮 mianowanego roztworu NaOH, ilo艣膰 azotu oblicz si臋 wed艂ug nast臋puj膮cego wzoru:

0x01 graphic



X - liczba gram贸w azotu odpowiadaj膮ca 100g (cm3) badanego produktu (% masowy)
V - liczba cm3 mianowanego roztworu HCl o st臋偶eniu ok. 0,1mol/dm3, pobrana do odbieralnika przed destylacj膮 amoniaku.
V2 - liczba cm3 mianowanego roztworu NaOH o st臋偶eniu ok. 0,1 mol/dm3, zuzyta do odmiareczkowania nadmiaru HCl w pr贸bie 艣lepej.
Cmk - dok艂adne st臋偶enie molowe roztworu HCl pobranego do odbieralnika przed destylacj膮 amoniaku.
Cmz - dok艂adne st臋偶enie molowe roztworu NaOH uzytego do odmiareczkowania nadmiaru HCl.
m - liczba gram贸w (cm3) badanego produktu pobrana do mineralizacji, a nast臋pnie destylacji.
0,01401 - liczba gram贸w azotu odpowiadaj膮ca 1 milimolowi HCl lub 1cm3 roztworu HCl o st臋偶eniu 艣ci艣le 1mola/dm3.

Obliczon膮 ilo艣膰 azotu przelicza si臋 nast臋pnie na bia艂ko, mno偶膮c przez wsp贸艂czynnik przeliczeniowy 6,25 (100 :16 przy czym 10 oznacza procentowa zawarto艣膰 azotu w bia艂ku), czyli wsp贸艂czynnik zale偶y od rodzaju bia艂ka jakby kto艣 si臋 nie domy艣li艂.

Opisane na podstawie w艂asnych notatek , zmodyfikowana definicja bia艂ka z wielkopedi.

Artyku艂 napisa艂:
Delta
doda艂:
Tchemik


0x01 graphic

adres tego artyku艂u: http://chemik.vitnet.pl/articles.php?id=136



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Oznaczenie roztworu zasady metod膮 miareczkowania alkacymetrycznego, Studia, Semestr II, Chemia, Labo
3 Oznaczanie azotu amonowego me Nieznany (2)
Usuwanie azotu amonowego metod膮 wymiany jonowej
7 Analiza 偶ywno艣ci oznaczanie zawarto艣ci witaminy C metod膮 miareczkow膮
膯W9Kolorymetryczne oznaczanie azotu amonowego metod bezpo艣redniej nessleryzacji
9.Oznaczanie st臋偶enia badanego roztworu metod膮 miareczkow膮., Pa艅stwowa Wy偶sza Szko艂a Zawodowa
膰w 1 艢CIEKI Oznaczanie wolnego dwutlenku w臋gla w wodzie metod膮 miareczkow膮
OZNACZANIE ST臉呕ENIA?NOLU METOD膭 MIARECZKOWANIA KONDUKTOMETRYCZNEGO
Oznaczanie chlork贸w metod膮 miareczkow膮 Mohra
Oznaczanie zawarto艣ci kwasu benzoesowego w napoju bezalkoholowym metod膮 miareczkowania, Studia, UTP
Oznaczanie zawartosci azotu ogolnego metoda Kofranyi, T偶, Analiza 偶ywno艣ci II, Sprawozdania
Oznaczanie zawartosci azotu ogolnego metoda Kofranyi, T偶, Analiza 偶ywno艣ci II, Sprawozdania
7) Oznaczanie zawarto艣ci witaminy C w materiale ro艣linnym metod膮 miareczkow膮
notatek pl oznaczenie laktozy w mleku metoda bertranda
METODA WARDERA ! ALKACYMETRIA

wi臋cej podobnych podstron