Studia zaoczne - semestr III
Laboratorium In偶ynierii Materia艂贸w Elektrotechnicznych
膯wiczenie nr IB
Temat: Badanie zabrudzeniowe na izolatorach linii wysokiego i 艣redniego napi臋cia.
1. Zakres bada艅:
Nale偶y okre艣li膰 wp艂yw zabrudze艅 roztworem wodnym NaCL (roztw贸r chlorku sodu) na napi臋cie przeskoku izolator贸w.
2. Wst臋p do 膰wicze艅.
Napowietrzne izolatory WN i SN nara偶one s膮 podczas pracy na dzia艂anie czynnik贸w os艂abiaj膮cych ich wytrzyma艂o艣膰 elektryczn膮. Najwa偶niejsze z nich, to:
opady atmosferyczne i wilgo膰 zawarta w powietrzu,
py艂y, gazy i opary przemys艂owe.
Wyst臋puj膮ce oddzielnie czynniki grupy pierwszej lub drugiej powoduj膮ju偶 pewne obni偶enie napi臋cia przeskoku, lecz zazwyczaj bardzo niewielkie. Z powodu bardzo ma艂ej konduktywno艣ci nieszkodliwy jest dla izolacji napowietrznej czysty opad. Tak偶e py艂 osiadaj膮cy na powierzchni suchego izolatora nie prowadzi do wyra藕nego obni偶enia napi臋cia przeskoku. Dopiero jednoczesne dzia艂anie osad贸w i zawilgocenia powoduje powstanie p贸艂przewodz膮cej warstwy zabrudzeniowej obni偶aj膮cej wybitnie napi臋cie przeskoku izolatora i prowadz膮cej do tzw. przeskoku zabrudzeniowego. G艂贸wnym powodem obni偶enia napi臋cia przeskoku jest trwa艂e lub okresowe obni偶enie si臋 rezystancji powierzchniowej, umo偶liwiaj膮ce powstanie miejscowych wy艂adowa艅. Istotny wp艂yw na obni偶enia napi臋cia przeskoku ma: przewodno艣膰, grubo艣膰 oraz rozk艂ad pow艂oki zabrudze艅.
W praktyce spotyka si臋 zasadniczo dwie mo偶liwo艣ci wyst膮pienia przeskoku zabrudzeniowego:
izolator ulega stopniowemu zabrudzeniu pod napi臋ciem,
napi臋cie zostaje za艂膮czone na izolator poprzednio zabrudzony.
W pierwszym przypadku warunkiem koniecznym rozwoju wy艂adowa艅 zabrudzeniowych jest wzrost konduktywno艣ci powierzchniowej izolatora,- zwykle dzi臋ki zawilgoceniu warstwy osad贸w. Rozw贸j przeskoku przebiega w贸wczas przez wszystkie stadia za wy艂adowa艅 zabrudzeniowych.
Pierwsze dostrzegalne wy艂adowania powstaj膮 na izolatorze, gdy pr膮d up艂ywu osi膮ga warto艣膰 kilkudziesi臋ciu mikroamper贸w. S膮 to tzw. wy艂adowania smu偶yste, charakteryzuj膮ce si臋 s艂abym 艣wieceniem o barwie niebieskawej lub fioletowej. Kolejna posta膰 wy艂adowa艅 zabrudzeniowych to 艂uki poprzeczne (osuszaj膮ce) powstaj膮 przy pr膮dzie up艂ywu rz臋du kilku miliamper贸w. Maj膮 one tendencje do przesuwania si臋 po obwodzie izolatora w kierunku poprzecznym do jego osi. Cechuj膮 si臋 偶贸艂tym zabarwieniem i do艣膰 du偶膮 nier贸wnomierno艣ci膮 g臋sto艣ci pr膮du.
W przypadku obu rodzaj贸w wy艂adowa艅 warunkiem koniecznym ich powstania jest wyst膮pienie nier贸wnomiernego rozk艂adu napi臋cia w kierunku osi izolatora i lokalnych suchych powierzchni mog膮cych powstawa膰 w wyniku susz膮cego dzia艂ania pr膮du, w wyniku nier贸wnomiernego zawilgocenia lub mniejszej g臋sto艣ci warstwy osadu. Zap艂on wy艂adowania wyst膮pi tam, gdzie napr臋偶enie w powietrzu osi膮gnie warto艣膰 krytyczn膮. Przy pr膮dach w wy艂adowaniu do kilkudziesi臋ciu mA spadki napi臋cia na 艂ukach s膮 do艣膰 du偶e i 艂uki nie maj膮 tendencji do wyd艂u偶ania si臋. Nast臋puje natomiast do艣膰 szybkie wysuszanie powierzchni izolatora przez stop臋 wy艂adowania. Powoduje to zga艣niecie 艂uku albo, co jest bardziej prawdopodobne, przesuni臋cie 艂uku w kierunku poprzecznym tam, gdzie podtrzymanie wy艂adowanie nie wymaga zwi臋kszenia napi臋cia. Dalszy przebieg zale偶y wobec tego od zawilgocenia. Je艣li jest ono tak intensywne, 偶e uzupe艂nia ca艂y ubytek wilgoci zwi膮zany z wysuszeniem, to proces powstawania 艂uk贸w poprzecznych odnawia si臋. Je艣li natomiast ilo艣膰 odparowanej wody jest wi臋ksza od ilo艣ci dostarczanej, wy艂adowania znikaj膮.
Sposoby poprawy wytrzyma艂o艣ci zabrudzeniowej izolator贸w.
Wzrost wytrzyma艂o艣ci zabrudzeniowej izolacji napowietrznej uzyskuje si臋 poprzez:
dob贸r specjalnych typ贸w izolator贸w o odpowiednim kszta艂cie i dostatecznej drodze up艂ywu, zapewniaj膮cych mo偶liwie r贸wnomierny rozk艂ad potencja艂u, a jednocze艣nie podzia艂 w臋druj膮cych 艂uk贸w pod艂u偶nych i ograniczenie pr膮d贸w powierzchniowych (na przek艂ad izolator贸w z kloszami o dw贸ch przemiennie r贸偶nych 艣rednicach),
stosowanie specjalnych rozwi膮za艅 zawieszenia 艂a艅cuch贸w przelotowych izolator贸w liniowych w postaci uk艂ad贸w uko艣nych i gwiazdowych, znacznie skuteczniej samoczyszcz膮cych si臋 pod wp艂ywem deszczu i wiatru ni偶 艂a艅cuchy zawieszone pionowo,
sterowanie rezystancyjne rozk艂adu potencja艂u wzd艂u偶 powierzchni izolator贸w za pomoc膮 szkliwa p贸艂przewodz膮cego o mo偶liwie stabilnych w艂asno艣ciach, np. z dodatkiem tlenk贸w tytanu i antymonu (jedynie w bardzo trudnych warunkach zabrudzenio wych),
stosowanie izolator贸w kompozytowych z os艂onami wykonanymi z kauczuku silikonowego lub kauczuku EPDM.
Okresowe czyszczenie izolator贸w stacyjnych wywiera ograniczony wp艂yw na ich w艂asno艣ci w dalszej eksploatacji i jest zabiegiem bardzo k艂opotliwym. R贸wnie偶 nak艂adanie past i wazelin (pow艂ok hydrofobowych) na powierzchnie izolator贸w nie daje w pe艂ni oczekiwanych rezultat贸w, maj膮c raczej charakter dora藕ny i lokalny.
3. Uk艂ad pomiarowy (schemat transformatora probierczego).
Stanowisko probiercze w omawianym 膰wiczeniu wyposa偶one jest w transformator WPT
4,4/100.
Pomiar napi臋cia przemiennego odbywa si臋 za pomoc膮 urz膮dzenia do pomiaru warto艣ci
szczytowej typu WMU 6, kt贸re zostaje po艂膮czone z odczepami pomiarowymi
transformatora probierczego.
Przyrz膮d wskazuj膮cy napi臋cie wyposa偶ony jest w przeka藕nik z opadaj膮cym kab艂膮kiem, co
umo偶liwia „zapami臋tanie" warto艣ci pomiarowej wyst臋puj膮cej w chwili przebicia lub
przeskoku.
4. Przebieg 膰wiczenia.
Przed przyst膮pieniem do w艂a艣ciwych eksperyment贸w okre艣lamy napi臋cie przeskoku badanych izolator贸w na sucho. Nast臋pnie dokonujemy dla ka偶dego izolatora pomiaru napi臋cia przeskoku po zawilgoceniu ca艂ej powierzchni przez natrysni臋cie wod膮 destylowan膮. Po wytarciu i wysuszeniu powierzchni izolator贸w zawilgacamy je nier贸wnomiernie. Nast臋pnie wykonujemy pomiary po natrysni臋ciu NaCL (w r贸偶nych konfiguracjach i st臋偶eniach NaCL 0,1, 0,5, 2 %). Wszystkie pomiary nale偶y powt贸rzy膰 trzykrotnie i obliczy膰 艣redni膮 arytmetyczn膮 wynik贸w. Nale偶y pami臋ta膰 aby po ka偶dej wykonanej pr贸bie umy膰 dok艂adnie izolator w bie偶膮cej wodzie i wysuszy膰. Natrysk nale偶y przeprowadza膰 tak, aby nie wyst膮pi艂o jeszcze 艣ciekanie roztworu. Pomiary:
Pomiar napi臋cia przeskoku izolator贸w suchych.
Pomiar napi臋cia przeskoku po zawilgoceniu wod膮 destylowana ca艂ych izolator贸w.
Pomiar napi臋cia przeskoku po zawilgoceniu wod膮 destylowana po艂owy obwodu izolatora
Pomiar napi臋cia przeskoku po zawilgoceniu wod膮 destylowan膮 g贸rnej powierzchni kloszy izolator贸w
Pomiar napi臋cia przeskoku po natrysni臋ciu po艂owy obwodu izolator贸w 2% roztworem NaCL '
Pomiar napi臋cia przeskoku po natrysni臋ciu g贸rnej powierzchni kloszy 2% roztworem NaCL
Pomiar napi臋cia przeskoku dla pow艂ok o r贸偶nym st臋偶eniu NaCL.
5. Wnioski.
Scharakteryzowa膰 zaobserwowane zjawiska, oceni膰 wp艂yw rodzaju i rozmieszczenia pow艂oki
zabrudzeniowej na napi臋cie przeskoku izolator贸w.
Literatura:
膯wiczenia laboratoryjne z techniki wysokich napi臋膰 - Politechnika Pozna艅ska Zbigniew Gacek - "Technika wysokich napi臋膰"
Jerzy Skubis - "Wybrane zagadnienia z techniki i diagnostyki wysokonapi臋ciowej" Z. Flisowski - "Technika wysokich napi臋膰"
4