holenderska odmiana ekspresjonizmu, nowe tendencje plastyczne
w czasie I wojny światowej Holandia była krajem neutralnym
dwie szkoły: Rotterdamska (z niej wyrośnie De Stijl) i Amsterdamska (która trwała jedynie kilka lat)
obie mają wspólny mianownik:
HENRY PIETER BERLAGE
pracował już w XIX wieku
zapoznawał się tam z Semperem czy Violet - le - Duc'iem
przełom XIX i XX wieku- powstają najważniejsze, najbardziej przełomowe dzieła
poczucie, prymat przestrzeni architektury
ściana przede wszystkim jako element konstrukcyjny i zamykający przestrzeń budynku
próba odnalezienia najwłaściwszego systemu proporcji
dość tradycyjne pojmowanie domu- dom nie jest kontinuum przestrzennym
ściana powinna być płaska, konstrukcja czytelna
istotna jest prawdziwość materiału
proporcje: odwołanie się do skojarzeń; konotacje między muzyką a architekturą, konstruowanie wg. geometrii, muzyki, rytmu (architektura muzyczna)
proporcje uspokajają architekturę, która w swej ogólnej masie pod koniec XIX w. jest niespokojna, chaotyczna, przeładowana, eklektyczna
„architektura powinna cechować się jednością w wielości, każda część powinna pasować do następnej części i jednocześnie do całości”
to wszystko ma przywrócić architekturze zagubiony gdzieś STYL zgodny z duchem czasu, którym przyszło żyć Berlage'mu
WILLA W HADZE
1905
odwołuje się do elementów romańskich
BUDYNEK GIEŁDY AMSTERDAMSKIEJ
1896 - 1903
wnętrze otwarte- rodzaj wewnętrznego dziedzińca
dach przeszklony
wszystko wykonane z cegły
BUDYNEK TOWARZYSTWA UBEZPIECZENIOWEGO NEDERLANDEN
1906
nie tak bardzo radykalny
dekoracja powiązana ze strukturą ściany
Amsterdam przejął od Berlagego zainteresowanie cegłą, konstrukcją (ścianą) i dekoracją. Rotterdam poszukiwał stylu.
SZKOŁA AMSTERDAMSKA
MICHEL DE KLERK
wskazywał Edwarda Cuypersa jako źródło inspiracji dla szkoły amsterdamskiej; do jego pracowni trafił razem z Pieterem Kramerem
Cuypers zwracał przede wszystkim uwagę na swobodę wypowiedzi architekta, on sam był eklektykiem swobodnie łączącym różne style
BUDYNEK TOWARZYSTWA OKRĘTOWEGO- SCHEEPVAARTHUIS
JOHAN VAN DER MAY
AMSTERDAM
1913 - 16
oficjalnie J. Van der May nie jest wiązany ze szkołą amsterdamską, jednak obiekt o wyraźnych cechach szkoły
konstrukcja żelbetowa, całość rozedrgana, malownicza
interesujące, ceglane detale
przy pracy nad budynkiem współpracowali Pieter Kramer i Michel de Klerk
Hildebrand Krop- architektoniczny rzeźbiarz współpracujący ze szkołą amsterdamską
Adolf Eiblink, Jan Snellebrand - najbardziej radykalne skrzydło szkoły amsterdamskiej
architekci często pracowali wspólnie i wspólnie podpisywali projekty
domy z zewnątrz nie wyglądają szczególnie rewolucyjnie
dachy o orginalnych kształtach
nietypowe wnętrza, pozbawione kątów prostych, organiczne, zgodne z naturalnym trybem życia mieszkańców
zaledwie kilka willi mieszkalnych
Amsterdam: przede wszystkim osiedla robotnicze; spowodowane jest to głównie dużym wzrostem liczby mieszkańców
poza tym akt mieszkaniowy z 1901 roku stwarza korzystne warunki do finansowania osiedli robotnicznych przez miasto i do tworzenia prywatnych towarzystw budowy domów
osiedla szkoły amsterdamskiej przeznaczone dla bogatszych robotników
BLOK MIESZKALNY
zrealizowany na działce w formie trójkąta
z wewnętrznym dziedzińcem - przywiązanie Holendrów do własnego ogródka
DOM - OKRĘT (HET SCHIP)
GŁÓWNIE M. DE KLERK I P. KRAMER
1920
fantazyjne wnętrze zwieńczone wieżą
załamujące sie elewacje
dość indywidualne rozwiązanie każdej z części, ok. 30 typów mieszkań
w narożniku poczta- obecne muzeum szkoły amsterdamskiej
zróżnicowanie otworów okinnych umieszczonych często asymetrycznie
próba antropomorfizacji architektury
M. de Klerk- okna z dużą ilością podziałów, zaczerpnięte ze sterowców (okno Zeppelina)
PROJEKT KAPLICY POGRZEBOWEJ NA CMENTARZU MIEJSKIM
MICHEL DE KLERK
zainteresowanie strukturą, cegłą
THEO WIJDEWELD
dość mało projektował i budował, raczej teoretyzował
był redaktorem naczelnym pisma Wendingen gdzie próbował uzasadnić poczynania szkoły amsterdamskiej i znaleźć dialog między ekspresjonizmem amsterdamskim a niemieckim
PROJEKT TEATRU NARODOWEGO
THEO WIJDEVELD
monstrualna konstrukcja, raczej nierealna do zrealizowania
formy biomorficzne
to wszystko rozwijało się pięknie aż do 1922, kiedy inwestycjami w osiedla robotniczne zajęły się prywatne towarzystwa budolwane; wezwano do upraszczania budowli, ograniczenia ich różnorodności do 2 - 3 typów.
1923 - 28 - architektura maski lub maskarady (nazwa wskazuje na niekorzystne zmiany); elewacja maskuje wnętrze, nie jest powiązana ze strukturą obiektu
1929 - umiera Michel de Klerk- śmierć głównego projektanta również przyczynia się do upadku szkoły amsterdamskiej
wtedy też w Europie zaczyna się kończyć ekspresjonizm
WILLEM MARINUS DUDOK
działał głównie w Hilversum, gdzie od 1919 do późnych lat 20. buduje to i owo
na pograniczu szkoły amsterdamskiej i rotterdamskiej: forma szkoły rotterdamskiej; materiał, prymat ściany i tradycyjne zamknięcie przestrzeni szkoły amsterdamskiej
RATUSZ W HILVERSUM
SZKOŁA W HILVERSUM
„szkoła amsterdamska spłonie w ogniu wewnętrznego żaru, a szkołę rotterdamską zmrozi jej intelektualny chłód”
SZKOŁA ROTTERDAMSKA
1917 - 31 - czasopismo De Stijl, którego redaktorem naczelnym był Theo van Doesburg, zwornik spajający grupy De Stijl.
Piet Mondrian - najważniejszy członek grupy, chociaż słabo z nią związany
Johannes Jacobus Pieter Oud - czołowy architect De Stijlu, jednak zrezygnuje z członkostwa w grupie już w 1921
1917 - 21 - De Stijl przyjmuje lokalny charakter; po 1921 niektórzy architekci (na szczęście nie van Doesburg) opuszczają ugrupowanie, ale nie zmieniają radykalnie swojego stylu
1921 - gupa nabiera międzynarodowego charakteru
1931 - śmierć van Doesburga - koniec działalności grupy
1932 - ostatni, specjalny numer De Stijl
1922 - 24\25 - najbardziej płodny okres działalności De Stijl
stylistyka odwołuje się do kalwińskiej natury Holendrów: prostoty i zakazu wykonywania przedstawień - nie odtwarzanie, ale przetwarzanie natury
idee neoplatońskie
płaskość holenderskiego krajobrazu - każdy wyższy pionowy akcent jest bardzo widoczny; działalność De Stijl nawiązuje do krajobrazu - istoty Holandii
teorie i twórczość Mondriana, twórczość kubistów
racjonalne podejście do maszyny, która ma dokonać większego uduchowienia maszyny
Robert van `t Hoff - jego twórczość otwiera działalność De Stijl
DOMY W HUIS TER HELDE
bardzo mocne odwołanie do praca Franka Lloyda Wrighta: akcentowanie horyzontalnych linii, płaskie dachy, daleko wysunięte poza bryłę, połączenie obiektu z otoczeniem
Johannes Jacobus Pieter Oud- wskazywał na zasadę różnorodnych kontrastów które powinny obowiązywać architekta
światło, materiał i funkcja kreują architekturę, barwa ją uzupełnia, jest jej intergalnym składnikiem
właściwe stosowanie żelbetu, szkła i żelaza
architektura nie powinna być dekorowana
architektura powinna być bezkształtna, rozbita na drobniejsze elementy
każdy element architektury musi aktywnie uczestniczyć w jej tworzeniu
antykubiczność architektury - architektura nie może polegać na zamykaniu przestrzeni w sześcianach
czwarty wymiar - ruch w i wokół pozwala na dobrą ocenę architektury- współdziałąnie czasu i przestrzeni
antysymetryczność
zrównoważony stosunek części nierównych
antyelewacyjność
zaawanowana podbudowa teoretyczna
bardzo radykalny i awangardowy charakter
oni też budowali osiedla robotnicze
1925 - elewacja frontowa CAFE DE UNIE
1926 - oficjalnie pojawia się nazwa elementaryzm określająca De Stijl
FOTEL CZERWONO - NIEBIESKI
GERRIT RIETVELD
1919
fotel zdaje się ucieleśniać De Stijl
dzięki skrzyżowanym beleczkom fotrma fotela nie jest skończona
fotel organizuje, a nie zamyka przestrzeń
czerwień oparcia ma wzmacniać wrażenie oparcia, podpory
błękit siedziska ma zachęcać do zapadania się weń
WILLA PANI SCHRODER
GERRIT RIETVELD
1920
płyty swobodnie zestawione, funkcjonujące niezależnie od siebie
oszklony narożnik wsmacnia poczucie łaczności z otoczeniem
willa nie ma określonego kształtu
brak elewacji - musimy się poruszać wokół i po domu, by uzyskać o nim zupełną wiedzę
przestrzeń domu koncentruje się wokół trzonu - serca - w którym mieszczą się wszystkie instalacje
GERRIT RIETVELD
DOMEK DLA SZOFERA
samochód staje się pełnoprawnym członkiem rodziny
GERRIT RIETVELD
ZIGZAGSTOEL (FOTELIK ZIG ZAG)
1932
KINOKAWIARNIA AUBETTE
niezachowana
wprowadza linie diagonalne
FREDERICK JOHN KIESLER
JAKIŚ PAWILON W AUSTRII
1925
egzemplifikacja dzieła elementranego
LUDWIG MIES VAN DER ROHE
PAWILON WYSTAWOWY W BARCELONIE
1929
wykazuje cechy architektury elementarnej